ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Σεπτέμβριος 1999
Αγαπητό μου παιδί,
Σ’ ένα νησί των Κυκλάδων ζούσε κάποιος ηλικιωμένος, παλιός καπετάνιος, κοσμογυρισμένος. Ήταν στα τελευταία του. Άρρωστος, χειμώνα καιρό. Φωνάζει κάποια στιγμή την εγγονή του να έρθει για να ανοίξει το παράθυρο, στο δωμάτιο όπου βρισκόταν.
«Μα, παππού, θα κρυώσεις», του λέει η εγγονή.
«Άνοιξε το, σου λέω», της προστάζει με μια βαριά φωνή. Και η εγγονή ανοίγει το παράθυρο διάπλατα.
Ανασηκώνεται δύσκολα ο γέρος στο κρεβάτι του. Βάζει όλες τις δυνάμεις του. Φτύνει προς τα έξω, και λέει:
«Φτού σου, κόσμε ψεύτη». Και πέφτει πίσω στο κρεβάτι και πεθαίνει.
Τι άραγε να περίμενε από τον κόσμο αυτό, ο θαλασσοδαρμένος αυτός νησιώτης; Γύρισε τον κόσμο όλο. Γνώρισε πολλά. Έζησε πολλά. Έπαθε πολλά. Έγινε ό,τι έγινε. Ίσως περίμενε πολλά. Ίσως, κάποτε νέος κι αυτός, να είχε κάνει όνειρα για τη ζωή του. Ίσως, αργότερα ώριμος, να θέλησε να τα πραγματοποιήσει. Ίσως, οι επιθυμίες και τα όνειρά του να πραγματοποιήθηκαν, ίσως όχι. Πάντως όλα έφθαναν σε ένα τέλος. Κι αυτός δεν το είχε πιστέψει. Δεν το είχε αποδεχτεί. Δεν το ήθελε. Όλα είχαν ένα τέλος.
Όλη του η ζωή ήταν γι’ αυτόν ένα όνειρο, μια ματαιότητα, κάτι που πέρασε. Και τι έμεινε; Τίποτα; Ο γέρος έτσι τα είδε, και απογοητευμένος έφυγε από αυτή τη ζωή.
Αν ο άνθρωπος, αγαπητό μου παιδί, ήταν πλασμένος μόνο γι’ αυτή τη ζωή, μόνο γι’ αυτόν τον κόσμο, θα ήταν το πιο αξιολύπητο ον. Όλα τα άλλα έμβια όντα έχουν ως σκοπό υπάρξεως αυτόν τον χρόνο και αυτόν τον χώρο. Και έρχονται στην ύπαρξη με όλα όσα χρειάζονται. Ο άνθρωπος έρχεται σ’ αυτή τη ζωή τελείως γυμνός, αδύναμος και υποκείμενος σε πάμπολλους κινδύνους. Έρχεται όχι ως ιθαγενής της γης αλλά ως φιλοξενούμενος σ’ αυτόν τον κόσμο. Ξεκινά μεν από τη γη, αλλά το τέλος, ο σκοπός του είναι να ξεκολλήσει από αυτήν και να εκτοξευθεί στον ουρανό. Να διαρρήξει τα δεσμά του χρόνου και του χώρου και να υψωθεί στην αιωνιότητα και την αφθαρσία.
Αγαπητό μου παιδί, μην κάνεις το λάθος αυτού του γέρου. Των περισ-σοτέρων ανθρώπων, που νομίζουν, ότι αναδύθηκαν από τη γη και θα επι-στρέψουν σ’ αυτήν. Κάποτε θα δεις την ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα απογοητευθείς.
Θα έχεις ζημιώσει φοβερά τον εαυτό σου. Άκου τη διαχρονική ρήση του Αποστόλου Παύλου. «Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Έβρ.ΙΓ΄14) Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε εδώ στη γη μόνιμη κατοικία αλλά με πολύ πόθο ζητούμε τη μελλοντική.
Η Εκκλησία είναι αυτή που θα σου δείξει αυτή την «μέλλουσαν πόλιν». Θα σου νοηματίσει τη ζωή. Θα σου δώσει την αληθινή χαρά και την αληθινή ελπίδα. Θα σε οδηγήσει στον αληθινό σκοπό. Θα σε χειραγωγήσει από το «κατ’ εικόνα Θεού», που είσαι πλασμένος στο «καθ’ ομοίωσιν».
Σ’ ευχαριστώ πολύ που με άκουσες
Ο Ιερέας της ενορίας σου
Ιερέας
Βασίλειος Βασιλείου
