Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Στους δύστηνους καιρούς μας κυριαρχεί ένας ανεξέλεγκτος δικαιωματισμός των παιδιών, των εφήβων και των νέων. Πολιτικοί, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και γονείς, τους "χαϊδεύουν τα αυτιά" κατά το δη λεγόμενο, και τους θωπεύουν τις αδυναμίες τους, αναγνωρίζοντάς τους μόνο δικαιώματα ενώ , ταυτόχρονα, απαξιώνουν την έννοια της τιμωρίας της παραβατικής συμπεριφοράς την οποία θεωρούν απαρχαιωμένη, παρωχημένη και ντεμοντέ και μεσαιωνικό απολίθωμα.
Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι μας μεγαλώνουν σε ένα σχολικό , οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον χωρίς ιδανικά και αξίες στο οποίο κυριαρχούν η υλοφροσύνη, ο ωχαδελφισμός και ο δεν- μεμελισμός, ο ατομισμός και ο φιλοτομαρισμός.
Ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί δεν τολμούν να προβούν στις αναγκαίες παρατηρήσεις προς τους μαθητές και τις μαθήτριες, όπως επιβάλλει η αντίστοιχη δεοντολογία,επειδή τρέμουν στο ενδεχόμενο να προκαλέσουν τη μήνι των γονέων καθώς και το διασυρμό από την πλευρά των ΜΜΕ.
Η αγνότητα χλευάζεται, καλλιεργείται και προωθείται η διδασκαλία της ανωμαλίας και διαστροφής, ο άνθρωπος λογίζεται μονάχα σαν ύλη και ο Θεός έχει εξορισθεί.
Τι καρπούς λοιπόν θα δρέψουμε όταν ταΐζουμε τα παιδιά μας με χαλασμένη τροφή;
