Τό πιό Βέβηλο Ἐκκλησιαστικό - Πολιτικό Καθεστώς. Ο θεομάχος Περιστερίου Γρηγόριος - Ο Αφορισμένος παγανιστής Προθυπουργός

«Domine, Quo Vadis?» (Ντόμινε, Κβά Βάντις;). // «Κύριε, ποῦ πηγαίνεις; Πηγαίνω νά Ξανασταυρωθῶ!»

 

 ΤΟ ΠΙΟ ΒΕΒΗΛΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

  Τοῦ Ἐξορίστου Ἔσταυρωμένου ἡ Πληγή, Αἱμοραγεῖ ἀκόμη

Γράφει ο Θεολόγος  Παναγιώτης Κοσμίδης                

{Διαχρονικές ἐπαναλήψεις} [Τίποτε καινούργιο]: «Οὐκ ἔστιν πᾶν πρόσφατον // ὑπό τόν ἥλιον» (Ἐκκλησιαστής, α’ 9). [Ἀλληγορίες]: [Δέν ὑπάρχει τίποτα καινούριο // κάτω ἀπό τόν ἥλιο. (Ἐκφράζεται ἡ ἰδέα ὅτι //  ὅλα ὅσα συμβαίνουν // ἀποτελοῦν ἐπαναλήψεις γεγονότων τοῦ παρελθόντος, // τίποτε δέν εἶναι πραγματικά νέο // ἤ πρωτοφανές στόν κόσμο)].

 

Α. ΜΟΤΙΒΑ ΚΑΙ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

i.       [Ἡ Ἱστορία δέν ἐπαναλαμβάνεται]

 

Ἡ Ἱστορία, ἁπλώνει περίτεχνα τό διαιώνιο πέπλο της. Ἡ ἱστορία δέν ἐπαναλαμβάνεται, ἀλλά ἐπανέρχονται τά ἀνάλογα μοτίβα, τά πλαίσια καί οἱ διαδικασίες. Ἕτεροι, διατείνονται πώς, ἡ ἱστορία συχνάκις ἀντιγράφεται, κάποτε σάν κωμωδία καί κάποτε σάν φάρσα. Δέν δυνάμεθα νά ἀποφανθοῦμε τί πρόκειται νά διαδραματισθῆ μέ τόν Ἐπίσκοπο Γρηγόριο, τόν ἐν Περιστερίω, καί τούς μιμητές του, πού ἐξοβελίζουν στανικά τόν Ἐσταυρωμένο ἀπό τό Ἱ. Βῆμα. Παραβιάζουν ἀνερυθρίαστα, τήν Ἱ. Παράδοσι, προσβάλλοντας προκλητικά τήν εὐλάβεια τοῦ λαοῦ. Ἀλλά, προκλητικά, καί δέν ἐπαναφέρουν τόν ἐξόριστο Κύριο, ἀντιτιθέμενοι πρός τήν Ἱεροσυνοδική ἀπόφασι (Ἐγκύκλιος 3095 / 20-3-25).

Τό Σεπτό Σῶμα τοῦ Κυρίου μας, ἐπάνω στόν Σταυρό, δέν κρέμαται “νεκρό” ἤ ὡς “νεκρό”, καθότι τῆς Θεότητος οὐδόλως ἐχωρίσθη. Ἡ θνητότης, ἀποτυπώνεται μόνο εἰς τῶν Παπικῶν, τόν ὡς “Κρεμασμένο” Ἐσταυρωμένο. Γιά δέ τούς ντόπιους χαλαρούς Νεοπατεριστές μας, πρόκειται γιά ἕναν Ἐσταυρωμένον, “Μάρκας Ι.Ν.Β.Ι.”.

Ποία θά εἶναι τά ἐπακόλουθα; Ὑφίστανται Ἱστοριογόνα γεγονότα. Τουτέστιν, σημαντικά περιστατικά, πού μεταλλάσσουν τόν ροῦν τῶν πραγμάτων. Γράφουν νεοφανῆ Ἱστορία. Ἀσφαλῶς, καί δέν εἴμεθα αἰχμάλωτοι τῆς Ἱστορίας καί τοῦ μίσους, ἀλλά καταξιωτές της καί ὁραματιστές της. Παλαιές ἐποχές, μά τά γεγονότα τους καί τά σύνορά τους, ἐπικαιροποιοῦνται, ἐπαναλαμβάνονται πιό κοντά. Ὑποστασιοποιοῦν τίς λαμπρές ἐλπίδες μας.

 

ii.    [Αἶσχος νόμου “Κακλαμάνη”: Ἐκθρόνισις]

 

Ὡς γνωστόν, δυστυχῶς, βρίσκεται σέ ἰσχύ ὁ ἀντικανονικός, ἀδιάντροπος Νόμος τοῦ “Κακλαμάνη”. Αὐτή ἡ ἀπειλητική διάταξις, ἐπικρέμαται εἰς κάθε περίπτωσι, λαϊκῆς ὀργῆς καί ἀντιδράσεως γιά τούς προβληματικούς Ἐπισκόπους. Τουτέστιν, προσκαλεῖται ὁ κατηγορούμενος Ἐπίσκοπο στήν μικρή Ἱ. Σύνοδο (Δ.Ι.Σ.) καί τοῦ ἀπαιτοῦν νά παραιτηθῆ, ἡσύχως καί ἀδιαμαρτύρητα γιά τό ζήτημα. Ἐάν ἐκεῖνος ἀρνηθῆ, τότε ἡ Ἱ. Σύνοδος, τόν θέτει σέ ἑξάμηνο διαθεσιμότητα καί στήν συνέχεια, τόν ἐκθρονίζει κηρύσσοτνας τήν Ἱ. Μητρόπολι σέ χηρεία.

 

Στήν περίπτωσι τοῦ ἐξοβελισμοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἀπό τό Ἱερό Βῆμα, προκαλοῦνται ἔντονες διαμαρτυρίες καί κινητοποιήσεις τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν. Ὁ διαπράξας τό ἀντιπαραδοσιακό ἀνόμημα, ὁ ἐν Περιστερίω Ἐπίσκοπος, ἐξακολουθεῖ, παρά τήν Ἱεροσυνοδική ἀπόφασι, νά κρατᾶ στήν  ἐξορία τόν Ἐσταυρωμένο. Καί οἱ πιστοί δέν ἀνακόπτουν, τό νά  ἀγωνίζωναι εἰρηνικά, πλήν δυναμικά καί ἀταλάντευτα

Σύμφωνα μέ ἐγκύρους ἐκκλησιαστικούς ἀναλυτές, ὁ Προκαθήμενος Ἑλλάδος, πού ἀπεχθάνεται τις λαϊκές ἀντιδράσεις καί κινητοποιήσεις. Διαλογίζεται σοβαρά, ἄκων, νά ἐνεργοποιήση τόν νόμο “Κακλαμάνη”. Καί δέν δύναται νά πράξη διαφορετικά.

 

iii. [Σερφάρουν ἐπάνω στίς τεκτονικές πλάκες τῆς Ἱστορίας]

 

Ὅσο πιό πίσω πετᾶμε πρός τήν Ἱστορία, τόσο πιό ἐμπρός ἀτενίζουμε τό Μέλλον. Οἱ μεγάλοι Ἡγέτες, ἀφουγκράζονται, πρίν ἀπό τούς ἄλλους, τό μακρινό “χλιμιντρίσμα” τῶν ἀλόγων τῆς ἱστορίας. Διαισθάνονται τίς μετακινήσεις τῶν “τεκτονικῶν πλακῶν” τῆς οἰκουμένης.

Οἱ νικηταί καταχωροῦν τήν ἱστορία. Τήν ἐπίσημο ἱστορία. Μά, ὑφίσταται καί ἡ μυστική καί ἀνυστερόβουλος Ἱστορία, τήν ὁποία καταγράφουν οἱ δίκαιοι στίς πυρωμένες καρδιές τους. Τήν ἀληθινή διάπυρο Ἱστορία, τήν ἀποτυπώνουν οἱ ἀθέατοι Χριστιανοί, καθώς καί οἱ Ἥρωες καί οἱ Ἁγιοι. Μέ δάκρυα, μέ αἷμα μέ μελάνι.

Ἐπέρχεται ἡ βεβαία καταστροφή τῶν ἀνόμων. Τῶν Ἐθνοκαπήλων καί τῶν Βεβήλων, σέ ἕνα ἐπερχόμενο ἄδηλο μέλλον. Οὐδεμία ἄλλη ἐποχή, δέν ὑπέστημεν τόσο “Βέβηλη” ἄρχουσα ἐθνικοθρησκευτική τάξι. Αὐτοί καταγράφουν μαύρη, ἀρνητική Ἱστορία, γιά λάθος γιά αἰσχρούς λόγους. Μέ τά φρικτά πραξικοπήματά τους. Ἱστορία πρός ἀποφυγή, μελανή καί ὄζουσα. Καί ὁ Κύριος;

«... Πλήθη σταυροί κατάντικρι στήθηκαν στό δικό Σου:

δικοί καί ξένοι φαρισαῖοι, ἀλί κι οἱ σταυρωτῆδες.

Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἑσταυρωμένος

γλυκέ Ἰησοῦ, στόν κόσμο αὐτό τῆς πίκρας καί τοῦ φθόνου.

 

Καί ὅμως ἡ δόξα σου ἄσπιλη μέσ' τῶν θνητῶν τό γένος:

Εἶσαι βεβαίως Γυιός Θεοῦ, εἶσαι ὁ Θεός τοῦ πόνου!...

Δέν εἶσαι μήτε ὁ πρῶτος μήτε ὁ στερνός Ἐσταυρωμένος» (Ἐλιγιά Γιωσέφ).

 

Β. ΤΟ ΧΕΡΙ ΘΕΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

iv.  [Ἀναλογικά ἤ ἄσχετα γεγονότα]

 

Διαχρονικά, τό εὐλαβές Ράσο, ὑπενθυμίζει οὐρανό. Εὐωδιάζει Παράδεισο. Συγκρατεῖ ἀπό τίς κατηφόρες. Ἐμβάλλει σεβασμό στούς πιστούς. Διηγεῖται Σταυρωμένη ζωή. Μοσχοβολάει ἁγιότητα. Σαλπίζει Χριστό καί Ἑλλάδα. Ἰδού.

Ὅταν ἐξωρίσθη ὁ Μ. Ἀθανάσιος, τότε παρέμειναν πίσω, στήν Ἀλεξάνδρεια, δύο ἀγωνιστές ἅγιοι Ἐπίσκοποι. Ὁ νεώτερος Σεραπάμων καί ὁ γέρων Ποτάμων.

Τότε, Ψευτοπατριάρχης, κατέστη, κάποιος Γρηγόριος ἀπό τήν Καππαδοκία. Νά σχίζουν τά εἰρηνικά γράμματά του, προσκαλοῦσε ὁ Ἅγιος τούς Ἐπισκόπους. Τό “Καππαδόκειον Τέρας”, ὅπως τόν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγ. Ἀθανάσιος.

Ὁ Σεραπάμων, ἀντιλαμβανόμενος ὅλα ὅσα ἀνομήματα θά διαπραχθοῦν, εἶπε στούς Ἱερεῖς του νά φύγουν ἤ νά κρυφτοῦν καί στούς πιστούς νά παραμείνουν ἥσυχοι καί ἀδιάφοροι. Ὁ ἴδιος ἐφιλοξενήθη, κοντά στούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου, δεόμενος μέρα- νύκτα, ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἐπισκοπῆς του.

Ὁ γέρων Ποτάμων, ἄλλης ὀμορφιᾶς παληκάρι, ἀντιμετώπισε τόν ἔξαλλο ψευτοπατριάρχη Ἀλεξανδρείας Γρηγόριο, μέσα στόν Ἱ. Ναό του. Ἐκεῖ, τά στρατευμένα τσιράκια, ἐβιοπράγησαν ἀσεβῶς ἐπάνω του καί τόν ἐπέταξαν ἔξω ἀπό τήν Λειτουργία, ὅπου, παρέδωσε μαρτυρικά τήν ἁγία ψυχή του.

Ἀργότερα βέβαια, ὁ Γρηγόριος,  ἐπέδραμε σέ μία ἀπό τό πλῆθος τῶν εἰσβολῶν του μέ τούς μπράβους του, σέ ἄλλο Ἱ. Ναό. Ὡστόσο, μέσα στήν ταραχή πού ἐπροεκλήθη, ὅταν τά πράγματα ἠρέμησαν, κάτω στό δάπεδο τοῦ Ἱ. Χώρου, ἐκείτετο κουρελιασμένο, νεκρό τό σῶμα τοῦ Γρηγορίου.

Τό κακό, οὐδέποτε ἔχει διάρκεια. Ἀφοῦ ἀποτελεῖ ἄρνησι καί κακοποίησι τῆς ζωῆς, τοῦ “εἶναι”, ἀναγκαστικῶς, ἡ ζωή θά τό ἐκμηδενίση. Καθόσον, τό “εἶναι” τῆς ζωῆς, ἀποτελεῖ, ἡ ὀμορφιά, ἡ καρποφορία καί ἡ εὐφροσύνη.

Ὑπενθυμίζουμε τήν ἐρώτησις τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου πρός τούς αἰχμαλώτους Ἰνδούς Γυμνοσοφιστές: -Ποιός εἶναι πιό δυνατός ἡ ζωή ἤ ὁ θάνατος. -Ἡ ζωή, ἐφ’ ὅσον ὁ θάνατος δέν ὑφίσταται!

 

v.     [Ἅγιοι, ἀνέτρεψαν ἀναγλήτους Ἱεροσύλους]

 

Ἕτερο περιστατικό. Κατά τήν περίοδο τῆς ἐπαράτου εἰκονομαχίας, οἱ εἰκονοκλάστες, μέ μεγάλες σκάλες, μετέβησαν στήν Κωνσταντινούπολι, σέ ἕναν τοῖχο, προκειμένου νά ἀποκαθηλώσουν μία ἐπιτοίχιο Εἰκόνα τοῦ Κυρίου, πού βρισκόταν ἀναρτημένη πολύ ψηλά.

Οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, προσέτρεξαν κάτω ἀπό τίς σκάλες καί παρακαλοῦσαν τούς βεβήλους νά μή ἀσεβήσουν. Ὡστόσο, ἐκεῖνοι, προκλητικά συνέχιζαν τό ἀσεβές ἔργο τους, κατά τίς ἀσεβεῖς αὐτοκρατορικές ἐντολές. Κατά τήν ὥρα τῆς ἀντιμαχίας, οἱ Χριστιανοί,  ἀκουσίως, ἀντρεψαν τή σκαλωσία, μέ ἀποτέλεσμα νά χάσουν τήν ζωή τους οἱ δουλόφρονες εἰκονοκλάστες.

Τήν ἄλλη μέρα, μέ συνοπτικές διαδικασίες, οἱ ἄδικοι ἐξουσιασταί, ἐξετέλεσαν, ἐκείνους τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς.

Τότε, κάτι ἐντελῶς παράδοξο ἐπετέλεσε ἡ Ἐκκλησία μας. Αὐτούς, πού ἀγάπησαν τόσο ἐνθουσιαστικά τόν Κύριο, τούς τιμᾶ ὡς ἀληθινούς Μάρτυρες καί Ἁγίους. Εἶναι δέ τρεῖς κατά τόν ἀριθμό.

 

vi.  [Βέβηλος θυσιαστηρίου, Ἐκτελεῖται]

 

Καταγράφουμε ἐπί πλέον, ἕνα ἕτερο συγκλονιστικό, πραγματικά συμβάν, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη. Τό παραλληλίζουμε, γενικῶς, ἀπροσώπως καί ἐντελῶς ἀορίστως πρός τά πολυδιάστατα ἀνομήμαβα πού συντελοῦνται ἀφανῶς καί φανερά στήν Ἱερή Πατρίδας μας, στήν δυνάμει σχιζομένην Ὀρθοδοξίαν καί σ’ ὁλόκληρο τήν Οἰκουμένη.

«Καί κατέληξαν στήν πόλη Μωδεΐν, τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ, (Ἀντιόχου Ἐπιφανοῦς). Αὐτοί ἐξανάγκαζαν τόν πιστό λαό, νά ἀποστατήσει, ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ καί νά προσφέρουν θυσίες στά εἰδωλα. Καί πολλοί χαλαροί Ἰσραηλίτες προσεχώρησαν στό ντουβλέτι.

Ἀλλά ὁ ἀληθινός ἡγέτης, ὁ πιστός Ἀρχιερεύς Ματταθίας, ἐκραύγασε: "Ἀκόμη καί ἐάν ὅλα τά ἔθνη, πού ζοῦν ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ βασιλιᾶ, ὑπακούσουν σέ αὐτόν, ἐγκαταλείποντας τή θρησκεία τῶν προγόνων τους, ἐγώ καί οἱ γιοί μου καί οἱ ἀδελφοί μου, θά ἐξακολουθήσουμε νά βιώνουμε, σύμφωνα μέ τή Διαθήκη τῶν προγόνων μας. Μή γένοιτο, νά ἐγκαταλείψουμε τόν Νόμο καί τά Ἱερά Ἐντάλματα! Δέν πρόκειται νά  ὑπακούσουμε στά λόγια τοῦ βασιλιᾶ, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τή Θρησκεία μας, πρός τά δεξιά ἤ πρός τά ἀριστερά".

Ἐκείνη τήν ὥρα, ὅταν ἐτελείωσε νά ἐκφωνῆ αὐτή τήν διακήρυξι πίστεως, ἕνας προδότης Ἰουδαῖος, προχώρησε προκλητικά, μπροστά σέ ὅλους, γιά νά προσφέρη θυσία στό θυσιαστήριο στή Μωδεΐν, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ βασιλιᾶ. Ὅταν ὁ Ματταθίας τό ἀντίκρυσε, φλέγονταν ἀπό ζῆλο καί ἡ καρδιά του καί ἀναταράχθηκε. Ξέσπασε σέ δίκαιη ὀργή· προσέτρεξε καί τόν ἐφόνευσε, πάνω στό θυσιαστήριο. Ταυτόχρονα, ἐξετέλεσε καί τόν ἀξιωματοῦχο τοῦ βασιλιᾶ. Ἐκεῖνον πού ἀνάγκαζε τούς ἀνθρώπους νά θυσιάσουν. Κατόπιν κατέστρεψε ἐκ θεμελίον τό βεβηλωμένο ἐκεῖνο θυσιαστήριο. Ἔτσι, ἐπέδειξε  Ἱερό ζῆλο γιά τόν Νόμο.

Ἀκριβῶς, ὅπως ἔπραξε καί ὁ Φινεές, ἐγγονός τοῦ Ἀαρών. «Ἐζήλωσεν τὸν ζῆλον τοῦ Θεοῦ». Διαπέρασε μέ τό ξίφος τού τόν ἐκπορνευόμενο Ζιμβρί, καί τήν γυναίκα Μαδιανίτισα. Καί τότε αὐτομάτως, ἔπαυσε φονική ἡ πληγή-λοιμός, ἡ ὀργή καί οἱ τιμωρίες τοῦ Θεοῦ. [Ἀριθμοί κε’:6–13 (Ο΄)].

Στή συνέχεια, ὁ Ἡγέτης Ματταθίας, ἐβόησε δυνατή: "Ὅποιος φλέγεται ἀπό ζῆλο, γιά τόν Νόμο καί ὑποστηρίζει τή Διαθήκη, ἄς μέ ἀκολουθήση!". Καί αὐτός καί οἱ γιοί τοῦ κατέφυγαν στά ἀπρόσιτα βουνά, ἐγκαταλείποντας ὅλα ὅσα εἶχαν στήν πόλι, καί ξεκίνησαν ἀνταρτοπόλεμο κατά τοῦ Ἀντιόχου» (Β’ Μακ. Β’, 15-28).

 

Γ. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

 

vii.               [Κυριακό Παράπονο: Μέ ξανασταυρώνουν!]

 

Ὡς γνωστόν, ὁ ἡμιπαράφρων Νέρων, κατέκαψε τήν Ρώμη, ὥστε νά τήν παραλληλίση μέ τήν Τροία καί νά συγγράψη ποιήματα, ἐφάμιλλα τοῦ Ὁμήρου. Ἐφόρτωσε δέ τήν συμφορά στούς Χριστιανούς καί διέταξε ἀπηνῆ διωγμό.

Κατά τήν διάρκεια αὐτῶν τῶν ἀπηνῶν διωγμῶν τοῦ αἱμοσταγοῦς ἐστεμμένου τέρατος, τοῦ Νέρωνος, ὁ Ἀπ. Πέτρος ἐτρόμαξε. Πῆρε τό δρόμο τῆς φυγῆς, διά μέσου τῆς Ἀππίας ὁδοῦ. Σύμφωνα μέ τήν ρωμαϊκή παράδοσι, ἐκεῖ συνήντησε τόν Ἴδιο τόν Κύριο, νά βαδίζη ἀντίθετα καί νά κατευθύνεται πρός τήν αἱμάσσουσα Ρώμη. –«Ποῦ πᾶς Κύριε; (Domine, Quo Vadis?)», ἐρώτησε ὁ Πέτρος. –«Πάω νά ξανασταυρωθῶ», ἀπεκρίθη μέ παράπονο ὁ γλυκύτατος Ἐσταυρωμένος» καί ἐξηφανίσθη. Σάν νά ἔλεγε: -«Ἐσύ, ὁ κορυφαῖος Ἀποστολός μου, ἐγκαταλείπεις ἀβοήθητους τούς Ἀδελφούς, νά σφαγιάζωνται στά ἀμφιθέατρα. Λοιπόν, Ἐγώ, θά μεταβῶ νά ξανασταυρωθῶ μαζί τους»!

Ὁ Ἀπόστολος συγκλονίζεται, κάνει μεταβολή καί ἐπιστρέφει στήν Ρώμη, ὅπου σταυρώνεται κατωκέφαλα, ἐκεῖ πού σήμερα ὑψώνεται ὁ ὀβελῖσκος στήν πλατεία τοῦ Ἁγ. Πέτρου.

Ὅλες τίς ἐποχές, διαχρονικά, οἱ πολύχρωμοι σταυρωτές, ἔξω, ὡς ἄθεοι καί διῶκτες καί μέσα στήν Ἐκκλησία, ὡς αἱρετικοί, ἐξακολουθοῦν νά ξαναχύνουν τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἁπλῶς ἐναλλάσσονται τά ὀνόματά τους.

Ὁ πιστός, Παλεύει μέ ψυχική ἀλκή. Μετανοεῖ διότι, στά μάτια του ζωγραφίζονται τά χαρακτηριστικά τοῦ Ἐσταυρωμένου. Σώζεται, καθόσον στήν καρδιά του καρφώνεται ὁ Τίμιος Σταυρός. Ὄχι μόνον πιστεύει, ἀλλά καί καταμάχεται καί πάσχει ὑπέρ Κυρίου. «...οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, // ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιππ. β’ 30).

 

viii.           [Τό πιό Βέβηλο Ἐκκλησιαστικο-Πολιτικό Καθεστώς]

 

Δέν ὑφίσταται ἀμφιβολία πώς, τό συνεργαζόμενο ἀνόμως, ἑτερόκλητο Ἐκκλησιαστικό καί Πολιτικό Καθεστώς τῶν ἐσχάτων ἐτῶν, ἀποτελεῖ, τό πιό βέβηλο σύστημα, πού ἐνέσκηψε ποτέ, στά τρεισήμισι χιλιάδες (3.500) ἔτη Ἑλληνισμοῦ, Χριστιανισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας στήν Ἱερή Φυλή. Καταργεῖται ὁ “Θεός Λόγος” καί ἀντικαθίσταται μέ τόν δῆθεν “ὀρθό” “λόγο” τοῦ σκότους.

·     Ἐσταυρωμένοι, ἀπομακρύνονται προκλητικῶς ἀπό τό Ἱ. Βῆμα.

·     Λαῦρες, καταλαμβάνονται, καί Ἱ.  Λείψανα ὑφίσταναι τήν ἀσέβεια τῶν tests DNA, στήν “Μικρή Ρωσία”, στό ὑπό κατοχήν Κίεβο, τήν γενέτειρα τῆς ἐκεῖ Ὀρθοδοξίας.

·     Ἀλλοιωμένη, φαιδροποιημένη εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, δεσπόζει στό πρωθυπουργικό μέγαρο τοῦ Μαξίμου.

·     Ἀπέναντί της, καί γύρω της, κυριαρχοῦν πληθώρα ἀπό Ἰνδουϊστικά σύμβολα, Φέγκ Σούϊ, ἀπαίσια βατράχια, καί κηροπήγια, πού παραπέμπουν σέ βουδιστικό ἱερό.

·     Τά ἀνακτοβούλια εἰσάγουν διαστροφικούς νόμους γιά τούς ΛΟΑΤΚΙ+.

·     Ὁ Μυστικός Δεῖπνος, γελοιοποιεῖται προκλητικά στούς αἰσχρούς Παγκοσμίους ψευδεπίγραφα Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ, τό 2024.

·     Στήν ἴδια ἀσεβῆ ἐκδήλωσι, ὁ Διάβολος προβάλλεται μέ τά κέρατά του, ὡς “ταξιδευτής”. Ὁ Ἑωσφόρος, βαδίζει στό ἑπταφάνερο στά μεγιστανικά Μέλαθρα.

·     Στήν Ἐθνική Πινακοθήκη καταργεῖται ἡ ἁγνή Τέχνη τοῦ Καλοῦ καί ἀγαθοῦ καί διαφημίζεται, ἡ αἰσχρότης καί ἡ ἀπρόκλητος προσβολή τῆς πίστεως.

·     Καταλαμβάνει, 12/2/2025, τόν πρῶτο βασιλικό θῶκο, ὁ δημόσιος, ἀπό βουλῆς, ὑπέρμαχος  τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπό ὁμοφυλοφίλους.

·     Ἀπρόκλητα, διοργανώνονται Ψευδοσύνοδοι καί προβάλλονται, ὡς Οἰκουμενικές, στό Κολυμβάριο (2016) καί στό Κίεβο (2018), ἀπό ἐπιόρκους ἀχθοφόρους ἐπισκόπους, “Παπα-Νάτους”,  “Παπα-Σκλάβους”, “Παπα-δούλους” καί “Παπα-ἀνικάνους”.

·     Ἀνακύπτει, δυνάμει Σχίσμα τοῦ “Φαναρίου” μέ τήν Μόσχα. Ἀναφερόμεθα σέ ἐντελῶς διαφορετικά μεγέθη Χριστιανιοῦ πληρώματος πιστῶν.

·     Ἀπατεῶνες τῆς ἐξουσίας, μά καί Ἐπίσκοποι, βιασταί τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος, θρησκειοποιοῦν τήν “Ἀ-πιστήμη”. “Mπολιάζουν” στανικά, καί βίαια, μέ ἐκτρωματικά καί ἐπικίνδυνα Μπόλια mRNA τούς πιστούς.

Καί ταῦτα, λίαν συνοπτικά καί μόνον γιά τά τελευταῖα ἔτη. Ὡστόσο, ὁ ξανασταυρωμένος Κύριος, ἀνασταίνεται ἐσαεί, ὡς Νικητής τοῦ θανάτου, τοῦ Διαβόλου καί τῶν συνειδητῶν ἀθλίων ὀργάνων του.

«Βέβηλοι, ρίχνετε σκιές ἐπάνω στό φῶς, // χλευάζετε τά Ἱερά, // ξεθωριάζετε τό Θεό. // Βέβηλοι, ἡ ἀλήθεια θά σᾶς φέρει τό τέλος! // Ποιά εἶναι ἡ δύναμή σας; // Ποιές οἱ ἀπατηλές σας δάφνες; // Οἱ ὕβρεις σας θά σᾶς ἐξοντώσουν».

 

[Θεομάχοι, “Εὐαλώτου” Θεοῦ]

 

Βίοι Παράλληλοι, αἰσχρότητος, ἀνικανότητος, φαιδρότητος, στήν Ἐκκλησιαστική καί Ἐθνική διοίκησι. Σταυρωμένος “Εὐάλωτος” Θεός. Ἱκανοποιηθήκατε, ὦ, προκλητικοί θεομάχοι; Εὐφρανθήκατε, ὦ ἄξεστοι θεοκτόνοι;

Ἡ Π. Δ. παραπέμπει μέ ἐνάργεια, στόν Ἐρχόμενο Υἱό, πού βιάζεται νά προσέλθη ἑκουσίως καί νά Σταυρωθῆ. Ὁ Θεός “ἔπαιξε παιγνίδι” μέ τόν Διάβολο, ἐπάνω στόν Ἀδάμ. Καί μοιάζει νά “ἐκέρδισε” ὁ Διάβολος. Γι’ αὐτό τό λόγο, καί ὁ Ἀντιτιθέμενος ἀπέκτησε τεραστία δύναμι, ἐπάνω στόν πεσμένο θνητό. “Ἐνίκησε” τόν Κύριο, διά τοῦ Ἀδάμ. Τό αὐτεξούσιο τοῦ Ἀδάμ, ἀφελῶς, παρέδωσε τήν νίκη στόν ἐχθρό καί τήν τυραννική ἐξουσία ἐπάνω του.

Στήν συνέχεια, στό πεδίο μάχης τοῦ Σταυροῦ, ἐπίσης, ἀνῆλθε, ἑκουσίως, ὁ "Βροτός" (θνητός) καί "Ἄμβροτος" (ἀθάνατος) (Μ. Ἀθανάσιος). Ἐθεωρήθη πώς, ξανανίκησε ὁ Διάβολος. Ὡστόσο τελικῶς συνετρίβη στή διαμάχη ἀπό τόν Ἐσταυρωμένο κατά τήν λαμπροφόρο Ἀνάστασι.

Τό κατέχουμε, πώς, ὅτι στό τέλος ὁ Κύριος θά Σταυρωθῆ. Ἐλπιδοφόρα, ἀτενίζουμε, τήν Θεανδρική Του μορφή, τήν πιό λαμπρά καί Οὐρανία. Συνάμα, θωροῦμε καί τήν ἀποτύπωσι τῆς πονεμένης Θεανθρωπίνης μορφῆς Του.

« Κύριε Ἰησοῦ ... Ἀλλά ἐμεῖς, πού κάπως σέ πιστεύουμε, καί πού Σέ ζητᾶμε, θέλουμε νά ἔλθης μέσα στή δόξα Σου τό γρηγορότερο. Θά Σέ περιμένουμε κάθε μέρα, παρά τήν ἀναξιότητα καί τίς ἀδυναμίες μας.

Καί ὅλη ἡ ἀγάπη πού ἀπόμεινε στίς φτωχές μας καρδιές εἶναι γιά Σένα Θεῖε Ἐσταυρωμένε,

πού ὑπέφερες ἀγαπῶντας μας καί τώρα μᾶς κάνεις νά ὑποφέρουμε ἀγαπῶντας Σε» (Τζοβάννι Παπίνι, Μετανοημένος Ἰταλός Φιλόσοφος, πρώην ἄθεος).

{Ἀναζητεῖτε τόν Ἐσταυρωμένο;} [Ἀνεστήθη]: «Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος // εἶπεν ταῖς γυναιξίν. // Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς͵ // οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· // οὐκ ἔστιν ὧδε͵ // ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπεν· // δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο» (Ματθ. κη’ 5-6). [Ἀλληγορίες]: [Τότε ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη // καί εἶπε στίς γυναῖκες: // «Μή φοβεῖσθε ἐσεῖς, // γιατί γνωρίζω πώς,  // ὅτι ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ, // πού ἐσταυρώθη· // Δέν εἶναι ἐδῶ· ἀνεστήθη, // ὅπως εἶχε πεῖ. // Ἐλᾶτε, δεῖτε τόν τόπο, // ὅπου ἦταν τοποθετημένος».

ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ

	Τολέδο. Διπλοῦς Ἐσταυρωμένος. Στό μπροστινό μέρος ἀποτυπώνεται, περισσότερο μέ τό Θεανδρική του μορφή (πιό Οὐρανία). Ἀντιθέτως, στό πίσω μέρος τοῦ Σταυροῦ, ἄλλος Ἐσταυρωμένος, δείχνει περισσότερο τήν Θεανθρωπίνη μορφή Του (πιό πονεμένη). Ὑπάρχει καθρέπτης, πού Τόν ἀντικατοπρίζει καθαρά, στήν ἀπέναντι πλευρά. (Ἔργο, Φρανζέλικο, Ἰταλοῦ Μοναχοῦ καί ζωγράφου).
	Ἐσταυρωμένος στό Ἱ. Βῆμα

 

	Γρηγόριος ἐν Περιστερίω
	Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί Γρηγόριος ἐν Περιστερίω
	Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου στίς ἐργασίες τῆς CEC στήν Βαρσοβία, μέ ψευτοουκρανίας Δεκ 11, 2024
	Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου στίς ἐργασίες τῆς CEC στήν Βαρσοβία Δεκ 11, 2024
	Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου στίς ἐργασίες τῆς CEC στήν Βαρσοβία, μέ παπαδῖνες Δεκ 11, 2024
	Γρηγόριος ἐν Περίστερίω, μέ Ἰωσήφ Προικονήσου καί Χρυσόστομο Μεσσηνίας Ὀνομαστική ἑορτή 25/1/25

 

	Προκαθήμενος καί Γρηγόριος ἐν Περιστερίω Κατά τήν Χειροτονία τοῦ Γρηγορίου τοῦ ἐν Περιστερίω
	Γρηγόριος ἐν Περιστερίω, Νικόλαος ἐν Μεσογίοις Κατά τήν Χειροτονία τοῦ Γρηγορίου τοῦ ἐν Περιστερίω
	Κατά τήν Χειροτονία τοῦ Γρηγορίου τοῦ ἐν Περιστερίω

 

	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, ἀλλοιωμένη εἰκών Παναγίας, ἰνδουϊστικά βατράχια καί Φέγκ Σούϊ
	Μητσοτάκης, μπροστά ἀπό κηροπήγιο ἀξίας 20.000 εὐρώ. Ἀναλογία μέ τό κλεμμένο κηροπήγιο τοῦ Γιάννη Ἁγιάννη; (Ἄθλιοι, Βίκτωρ Οὐγκώ)