ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Προς τηλεοπτικό σταθμό «MEGA» και προς τους συντελεστές παραγωγής της σειράς «ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ» ΄ ΜΕΡΟΣ Α΄, Β΄

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τηλεοπτικό σταθμό «MEGA» και προς τους συντελεστές παραγωγής της σειράς «ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ»

(Η Ορθόδοξη πίστη ως αιώνιο μέγεθος)

ΜΕΡΟΣ Β΄

Βόλος 23/04/25

κ. Διευθυντά

Με την απαιτούμενη εν Χριστώ αγάπη επανέρχομαι, αιτούμενος (πάλι) την καλή προαίρεσή σας. Αναμφίβολα, οι συντελεστές της τηλεοπτικής σειράς «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον ουρανό» κινήθηκαν (το πιστεύω) στο μέγιστο της πνευματικής – φυσικής ζωτικότητάς τους για να περισωθεί το δυναμικό της ζωής των σύγχρονων Ελλήνων, παρουσιάζοντας (οι συντελεστές) τη γνώση τους για τον Άγιο Παΐσιο, χωρίς όμως να αποφύγουν την αφαίρεση στοιχείων της Εθνικής και Ορθόδοξης ταυτότητάς του.

Αναντίρρητα, παρουσίασαν τι θησαυρό είχε ο Άγιος, ώστε η ζωή του να εκμηδενίζει τη συνείδηση του πρόσκαιρου, όπως αυτή φανερώνεται στις αστόχαστες ψυχές, όπου η συνειδησιακή τους «εγρήγορση» να επαναπαύεται στο «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».

Ο Άγιος Παΐσιος σε θεωρητικό – προφητικό πλαίσιο, σε σοβαρή διάσταση, σηματοδότησε την πορεία της Τουρκίας και των σχετικών (με αυτή) εθνικών μας θεμάτων. Πλήθος μαρτυριών ευσεβών προσκυνητών, έχουν (γραπτά) συμπυκνώσει την ποιότητα και ποσότητα των θέσεών του.

Αναρωτιόμαστε, γιατί οι θέσεις του «διέφυγαν» της προσοχής των συντελεστών (Σεναριογράφου – Σκηνοθέτου);

Αναμφίβολα, πρόσεξαν περισσότερο (και είναι λάθος τους) την σημασιακή διάσταση των πράξεών του.

          κ. Διευθυντά

«Η Ορθόδοξος Πίστις είναι αιώνιο μέγεθος και έχει δύο όψεις», τονίζει ένας σύγχρονος Άγιος που αγιοκατατάχθηκε από την Εκκλησία της Γεωργίας το 1995. Είναι ο Άγιος Γαβριήλ – Επίσκοπος Ιμερετίας∙ Επίσκοπος (Μαθηματικός και Φυσικός) που κέντησε θεολογικά – εθνικά τις ναρκωμένες συνειδήσεις των Γεωργιανών, συμβάλλοντας στη διαφύλαξη της ιδιοπροσωπίας τους, όπως εδώ ο Άγιος Παΐσιος.

Γράφει ο Άγιος Γαβριήλ: «Η πίστη μας έχει δύο όψεις. Η πρώτη είναι η διδασκαλία και ερμηνεία της πίστης. Δηλαδή πως πρέπει να την κατανοήσουμε, τι να πιστεύουμε και τι να απορρίπτουμε. Αυτή η πλευρά της πίστης λέγεται Δόγμα. Η δεύτερη πλευρά είναι η πράξη, η διαγωγή, η ζωή μας. Με άλλα λόγια, πως πρέπει να ζούμε. Βέβαια η πρώτη πλευρά της πίστης, δηλ. τα Δόγματα, πρέπει να είναι ακλόνητα, αναλλοίωτα. Άπαξ και τα αποφάσισαν και τα καθόρισαν οι Άγιοι Πατέρες εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να τα αλλάξουμε. Όπως τα παραλάβαμε, έτσι και να τα μεταδίδουμε στα παιδιά και στους απογόνους μας» (Βιβλίο «Ψάχνω την ψυχή μου», Σελ. 131 – 132).

Στην εν λόγω σειρά, κ. Διευθυντά, ο ομολογιακός – Δογματικός λόγος του Αγίου Παϊσίου αποσιωπήθηκε. Πιστεύω, ότι ο Ομολογιακός λόγος του Αγίου Παϊσίου έναντι των αιρέσεων παπισμός – οικουμενισμός, σκόπιμα (γενικά) δεν ακούγεται, δεν βλέπεται (T.V.), δεν προβάλλεται, δεν διαβάζεται!

Λίγο ξέφυγε η νεοελληνική κουβέντα του καναλιού σας από την πρώτη κλίμακα της καθημερινότητας στο ανώτερο σκαλοπάτι του βίου του Αγίου Παϊσίου και η ιστορία της τηλεθέασης, με την ψυχρή λογική της (αριθμητικά), από νύχτα γέννησε ημέρα!

Σας παραθέτω ένα σύντομο σημείωμα από το βιβλίο: «Οδοιπορία (1983) στο Άγιο Όρος – Το ημερολόγιο ενός ρωμαιοκαθολικού μοναχού – Λορέντζο Ντιλέττο, σε μετάφραση Παναγιώτη Υφαντή – βιβλιοπωλείο της Εστίας». Υπάρχει στο βιβλίο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (οι συναντήσεις με τον γέροντα Παΐσιο), όπου καταγράφονται διάλογοι του ρωμαιοκαθολικού μοναχού με τον Άγιο Παΐσιο (σελίδες 275 έως και 302). Στη Σελ. 276 – 277, διαβάζουμε (π. Παΐσιος προς τον ρωμαιοκαθολικό μοναχό):

Α) «Κοίταξε, διαφορά ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή είναι μονάχα μία: η λογική. Η Δύση πιστεύει στη λογική, ενώ η Ανατολή στο Άγιο Πνεύμα.

Β) «… Και η ένωση των Εκκλησιών μόνο μ’ έναν τρόπο θα επιτευχθεί: αν γίνουμε άνθρωποι του Θεού, αν αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Τότε θα γίνουμε ένα. Η ένωση μπορεί να επιτευχθεί μονάχα μέσω αυτής της οδού, όχι μέσω άλλων δρόμων που τελικά είναι μια κοροϊδία και μια φάρσα. Όπως ο Πατριάρχης Αθηναγόρας που κορόιδεψε τον Παύλο ΣΤ΄ και ο Παύλος ΣΤ΄ που κορόιδεψε τον Αθηναγόρα…».

Γ) «Και στην Ανατολή, τώρα αρχίζει να εισβάλλει η λογική στην Εκκλησία και υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Η πλειονότητα των Επισκόπων έχει τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία δημάρχου… Το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που θα μας κάνει Ένα!»

Σελ. 299: «αυτή η αυστηρή συμπεριφορά προς τους ρωμαιοκαθολικούς εδώ στο Άγιο Όρος δεν οφείλεται σε έλλειψη αγάπης. Είναι σαν να περίμενε κάποιος από έναν γιατρό να του δώσει γλυκά για να τον θεραπεύσει. ΟΧΙ. Πρέπει να του δώσει πικρά βότανα. Έτσι, δεν πρέπει να εξαπατούμε τον κόσμο με έναν πλαστό οικουμενισμό, αλλά να του λέμε την αλήθεια. Δυστυχώς, όπως σου έχω ξαναπεί, και στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλοί επηρεάζονται από τη Δύση. Είναι ανάγκη, όμως, να επιστρέψουμε στην παράδοση των Πατέρων. Γι’ αυτό σου είπα ότι οι καθολικοί πρέπει να προοδεύσουν πνευματικά, να επιστρέψουν στις πηγές, να γίνονται συνεχώς καλύτεροι καθολικοί, όπως κι εμείς πρέπει συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι ορθόδοξοι».

Σελ. 299 – 300: Ερώτημα – σχόλιο του ρωμαιοκαθολικού μοναχού: «Πάτερ αν καταλαβαίνω καλά, για να ζήσουμε την πληρότητα της αλήθειας του Χριστού πρέπει να βαπτισθούμε Ορθόδοξοι…»

Αγ. Παΐσιος: «Ναι…».

Με αναστάσιμες ευχές – Χριστός Ανέστη

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

 

================================================

ΜΕΡΟΣ Α΄

Βόλος 17/04/25

κ. Διευθυντά

Αν δούμε το συνολικό θεολογικό – ιστορικό και κοινωνικό αποτέλεσμα της σειράς «Άγιος Παΐσιος – από τα Φάρασα στον ουρανό», με δεδομένο την κεντρομόλο έλξη της, που περιέλαβε πλήθος συνειδήσεων, με δείκτη τον υψηλό βαθμό πυκνότητας της τηλεθέασης της σειράς, δίνουμε συγχαρητήρια στην πρωτοβουλία του σταθμού, εκφράζοντας (έτσι) την αισθητή – θετική επίδρασή της στην ψυχή εκάστου, στην ομαδική κοινωνική διάρθρωση και στο χώρο των κοινωνικών σχέσεων. Απόδειξη ότι η Ελληνική ψυχή αποδέχεται τις Ορθόδοξες αξίες ως πραγματοποιήσιμους σκοπούς. Η πρώτη εντύπωση από την προσπάθεια αναλύσεως της πολυστρώματης (του διαγράμματος) ζωής του αγίου Παϊσίου είναι θετική – ωφέλιμος. Το συμπέρασμα αυτό, σε κριτικώτερη αντίληψη, είναι ελλειπές.

Εξ αυτής της Π. και Κ. Διαθήκης διαπιστώνεται (διαβεβαιούται) ότι η ορθή πίστις αποτελεί την αδαμάντινη βάση της ζωντανής Εκκλησίας του Χριστού∙ όλα στην Εκκλησία (Μυστήρια, Θεία Χάρις) είναι διαλεκτικά δεμένα με την ορθή πίστη (Ορθοδοξία), όπως δηλ. το ύφασμα μετά του στήμονος.

Ο Αγ. Παΐσιος είχε ένα αρμονικό συνδυασμό Ασκήσεως και Ομολογίας. Η Ορθόδοξη συνείδηση ενδιαφέρεται πρωτίστως, όπως ο Αγ. Παΐσιος, για το επίκεντρο της εν Χριστώ ζωής, που είναι η διαφύλαξη – υπεράσπιση της Ορθόδοξης αλήθειας έναντι των αιρέσεων και η Ομολογία της Πίστεως εν καιρώ αιρέσεως.

Η Αγία αυτή μορφή της νεωτέρας – σύγχρονης Ελλάδος υπήρξε και άμβωνας της Ορθοδοξίας έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού και έναντι του παπισμού.

Δυστυχώς, κ. Διευθυντά, δεν έγινε στην τηλεοπτική αυτή σειρά μια αντικειμενική ιστορικοκανονική, ορθή θεολογικά, προσέγγιση της Ομολογιακής διάστασης του Αγ. Παϊσίου.

Το σενάριο της σειράς ομολογεί ότι υπήρξε (μόνο) μέριμνα για περιπτώσεις ευρέσεως γαλήνης, απαλλαγής βιοτικών στενώσεων, για απαλλαγή νοσημάτων και δαιμονικών επηρειών.

Υπήρξε άγνοια ή κάποια επιρροή «πνευματικών», «Γερόντων» ή «Ηγουμένων»;

Η Ομολογιακή του στάση – δύναμη έναντι της σημερινής παναιρέσεως του οικουμενισμού και του παπισμού, που γνώρισα στην δεκαετία του 1970, όταν ολόκληρο (σχεδόν) το Άγιο Όρος προχώρησε στην διακοπή της μνημονεύσεως του αιρετικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, αποσιωπήθηκε… Έτσι, το σενάριο δίδαξε τα «εκκλησιαστικά κατά πράξιν», χωρίς προεκτάσεις μαθήσεως και εμβαθύνσεως στο νόημα της οφειλόμενης (Πατερικής) αντίδρασης των πιστών εν καιρώ αιρέσεως.

Λαμπρή – παρήγορη η σκηνή, όπου ο Άγιος ερωτά την Αγία Ευφημία να αποσαφηνίσει τη θέση του στα σοβαρά εκκλησιαστικά προβλήματα εκείνης της εποχής (Παπισμός, άρση αναθεμάτων, οικουμενισμός κ.λ.π.), χωρίς όμως ο σεναριογράφος να παρουσιάζει ακριβέστερα το ερώτημα του Αγίου Παϊσίου!

Προτροπή, όπως οι σεναριογράφοι να μην αδικούν τους Αγίους (και μελλοντικά) είναι και η παράκληση σε πρωινή προσευχή: «… και δέομαί σου (Κύριε), καθάπερ διέλυσας το σκότος της νυκτός, και έδωκαν πάλιν το ποθούμενον φως τη ημέρα ταύτη, ούτω διαλύσας τα νέφη των παθών και της αγνοίας μου, φώτισον τον νουν και την θέλησίν μου τω φωτί της χάριτός σου…» (Από τις ευχές Ανθίμου Δρόσου του Βρυεννίου).

Μέγα κακόν, κ. διευθυντά η άγνοια των Γραφών, παρατηρεί ο Ι. Χρυσόστομος: «Μέγα κακόν αγνοείν τας Γραφάς∙ αφ’ ων ωφελείσθαι δει, από τούτων βλαπτόμεθα» δηλ. «Είναι μεγάλο κακό να μη γνωρίζουμε τας Γραφάς (και τους βίους των Αγίων)∙ από εκείνα που πρέπει να ωφελούμαστε, από αυτά βλαπτόμαστε» (Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΛΔ΄).

Ευχές για ένα πνευματικό Πάσχα.

Με τιμή

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Υ.Γ. Ίσως χρειασθεί να επανέλθω.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο Β΄ ΜΕΡΟΣ