Ο Αρχιεπίσκοπος, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα, είναι μεγάλος διπλωμάτης, δεδομένου ότι ενεργεί βάσει σχεδίου που μελλοντικά του αποφέρει υλικά κέρδη (χρήματα), τα οποία – όπως λέγει – θα συντελέσουν στην ανακούφιση των φτωχών.
Είναι γεγονός, ότι κάθε ενέργεια που γίνεται με θεμιτά μέσα και χωρίς να αποβαίνει σε βάρος των πνευματικών αρχών και των χριστιανικών «πιστεύω», είναι ευπρόσδεκτη και αξιέπαινη.
Ας δούμε όμως αν έτσι έχουν τα πράγματα.
Το Δεκέμβριο του 2010 ο Αρχιεπίσκοπος παραχώρησε τον μεγαλύτερο ναό των Βαλκανίων – του αγ. Παντελεήμονος Αχαρνών – για την πραγματοποίηση «συναυλίας συναδέλφωσης» χριστιανών και μουσουλμάνων – πρωτόγνωρη στα εκκλησιαστικά χρονικά. Κι ενώ η όλη προσπάθεια αφορούσε τη … συναδέλφωση, αυτή μεταβλήθηκε σε επιχείρηση άσκησης και δυναμικής επίδειξης των αστυνομικών δυνάμεων σε βάρος των χριστιανών που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για την προσβολή του ιερού χώρου, που με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου, μετατράπηκε σε χώρο αρένας όπου τα κλόμπς αιματοκύλησαν τους χριστιανούς, απομακρύνοντάς τους βίαια από το σπίτι του πατέρα τους, το δικό τους σπίτι, για χάρη των αλλόθρησκων μουσουλμάνων, που το μίσος τους για κάθε τι χριστιανικό ξεπερνάει κι αυτή τη φαντασία.
Και γεννιέται το ερώτημα: Τί ήταν εκείνο που οδήγησε τον Αρχιεπίσκοπο στις προσβλητικές και αντιχριστιανικές αυτές ενέργειες σε βάρος του Χριστού, της εκκλησίας, της Ι. Παράδοσης, των Ιερών Κανόνων και των Χριστιανών; Ποιο το δέλεαρ υπήρξε σπουδαιότερο των παραπάνω; Γιατί, δεν μπορεί να εκθέτει τον εαυτό του στη χλεύη των ανθρώπων – ακόμη και των κοσμικών – αν το κίνητρό του δεν είναι ισχυρότερο.
Πρόσφατα δημοσιεύματα και ανακοινώσεις στα ΜΜΕ μας πληροφόρησαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε τη μουσουλμανική χώρα ΚΑΤΑΡ για να συζητήσει με τον Εμίρη Σεΐχη Χαμάντ μπιν Χαλίφη Αλ Θανί οικονομικά θέματα προς αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Τώρα εξηγείται η όλη συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου προς τους μωαμεθανούς μετανάστες (εισβολείς) στη χώρα μας, τα χαϊδέματα, οι περιποιήσεις, τα καλοπιάσματα, «οι συναυλίες συναδέλφωσης», η παραχώρηση χριστιανικού ναού και η μετατροπή του σε «οίκον εμπορίου», γιατί περί αυτού πρόκειται. Μυρίστηκε, φαίνεται, ο Αρχιεπίσκοπος μπόλικο παρά, μαμωνά ικανό να διασκεδάσει τις όποιες αντιρρήσεις και δισταγμούς και το αποφάσισε να συνεργαστεί με το Ισλάμ, μια που θα ήταν για καλό σκοπό (;). «Ο σκοπός … αγιάζει τα μέσα»
- σκέφτηκε - και μια και δυο προσγειώθηκε στο Κατάρ. Τί χαρές, τί αγκαλιές, τί φιλιά…!Και να φανταστείς, αναγνώστη μας, ότι το Κατάρ είναι μία από τις πέντε πιο φανατικές μουσουλμανικές χώρες στον κόσμο. Διώκει τους χριστιανούς αλλά και κάθε μη μουσουλμάνο. Η θρησκευτική ελευθερία σχεδόν ανύπαρκτη. Οι άνθρωποι των άλλων θρησκειών κατά την περίοδο του ραμαζανιού πρέπει να ακολουθούν τις μουσουλμανικές θρησκευτικές συνήθειες λατρείας και δημόσια να μην τρώνε και πίνουν ως τη δύση του ηλίου. Οι σχεδόν ανύπαρκτοι ναοί απαγορεύεται να φέρουν εξωτερικά διακριτικά στοιχεία (καμπάνες, σταυρούς) καθώς και οι ιερείς (ράσα κ.ά.). Διώκεται όποιος κάνει προσηλυτισμό αλλά κι εκείνος που θα αρνηθεί τον μωαμεθανισμό.
Αυτά ο Αρχιεπίσκοπος δεν τα γνώριζε; Δεν γνώριζε ακόμη ότι η μουσουλμανική θηριωδία πότισε τη γη μας με τα αίματα χιλιάδων μαρτύρων; Δεν γνώριζε ότι έπρεπε να είναι επιφυλακτικός κι αν ακόμα του υπόσχονται εξυπηρετήσεις και οικονομικές βοήθειες; Δεν γνώριζε ότι καμία σχέση δε μπορεί να υπάρξει μεταξύ του Σταυρού και του μισοφέγγαρου; Αγνοεί τη στάση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου όταν πρόσφατα Άραβες βαθύπλουτοι ζήτησαν να αγοράσουν μεγάλο μέρος μετοχών των Κυπριακών τραπεζών «Κύπρου» και «Ελληνική» στις οποίες η εκκλησία της Κύπρου έχει μετοχές; Αγνοεί ότι αντιστάθηκε μέχρι τέλους, παρά την οικονομική δυσπραγία που πίεζε την εκκλησία; «Κανένας μουσουλμάνος δεν θα επεκτείνει τις δραστηριότητές του στην εκκλησία της Κύπρου, όσο εξαρτάται από εκείνη, την ώρα που έχουμε απέναντί μας την επιθετικότητα των νεοοθωμανών μουσουλμάνων. Καλύτερα να πεινάσουμε παρά να υποταγούμε σε αλλόθρησκους» βροντοφώναξε ο γενναίος πατριώτης και στρατιώτης του Χριστού.
Αυτή είναι η ορθή εθνική και εκκλησιαστική τοποθέτηση και στάση.
Όταν, αρχιεπισκοπική πηγή, ρωτήθηκε γιατί δεν απευθύνθηκαν σε δυτικά χριστιανικά κράτη απάντησε: «Μήπως οι Δυτικοί, που υποτίθεται είναι χριστιανοί, είναι καλύτεροι; Μήπως κι αυτοί δεν επιδιώκουν την περιθωριοποίηση της εκκλησίας; Μήπως και αυτοί δεν έχουν επιβάλλει την κυριαρχία τους στη χώρα μας;». Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά ο Έλληνας σήμερα μπορεί να ζήσει στη Δύση ή με τη Δύση∙ είναι όμως αδύνατον να ζήσει με το Ισλάμ.
Οι επενδύσεις του Κατάρ και γενικά των ισλαμικών χωρών στο εξωτερικό έχουν μεν ωφελιμιστικό υπόβαθρο αλλά παράλληλα έχουν και επεκτατικό σχεδιασμό. Ως εκ τούτου οι επενδύσεις τους δεν γίνονται από φιλανθρωπικές ευαισθησίες και ιδιαίτερα, όταν αφορούν την εκκλησία. Σκοπός τους είναι η δημιουργία του «μουσουλμανικού τόξου» κι ας μη το ξεχνάει ο κ. Ιερώνυμος και ο κάθε αφελής.
Ολίσθημα η ενέργεια του Αρχιεπισκόπου προκειμένου να αποκτήσει χρήματα. Ας γνωρίζει ότι ο Χριστός δεν είπε στον πλούσιο νεανία «λάβε τα υπάρχοντά σου και ακολούθησέ με» αλλά «πούλησέ τα, μοίρασέ τα και ακολούθησέ με» γιατί ήθελε να έχουμε την εμπιστοσύνη μας στην πρόνοιά Του και όχι στους ανθρώπους – πολύ δε περισσότερο σε εχθρούς της εκκλησίας μας και της πατρίδας μας.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011
