Του Ομολογητού της Ορθοδοξίας,
Θεολόγου – Φιλολόγου κ. Νικολάου Σωτηροπούλου
Μερικοί, κατά λαϊκή ρήσι, επαινούν το σπίτι τους, για να μη πέση και τους πλακώση. Ομοίως και μερικοί επίσκοποι, ευκαίρως ακαίρως, συνεχώς και κατά κόρον, εκθειάζουν το επισκοπικό αξίωμά τους, για να μη πέφτη στη συνείδησι των ανθρώπων, ή μάλλον για να μη πέφτουν αυτοί στη συνείδησι των ανθρώπων. Συχνά δε και πυκνά αναφέρονται σε λόγους του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, διά των οποίων τονίζεται και εξαίρεται η σημασία του επισκοπικού αξιώματος.
Βεβαίως ο επίσκοπος είνε ο ανώτερος βαθμός της ιερωσύνης και το ανώτερο εκκλησιαστικό αξίωμα. Βεβαίως άνευ επισκόπου δεν νοείται Εκκλησία. Αλλά βεβαίως και άνευ πιστού λαού δεν νοείται Εκκλησία. Βεβαίως, επίσης, υπάρχει ο επίσκοπος για το λαό και όχι ο λαός για τον επίσκοπο. Και βεβαίως οι πιστοί πρέπει να υπακούουν στον επίσκοπο αλλά καί ο επίσκοπος ν’αγαπά το λαό καί να εκδαπανάται γι’αυτόν.Ο απόστολος λέγει «Πείθεσθε τοίς ηγουμένοις υμών και υπείκετε. αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών» (Έβρ. ιγ΄17)
Αλλ’ οί εξαίροντες και εκθειάζοντες τό επισκοπικό αξίωμα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν και ωρισμένα πράγματα ώς πρός τόν επίσκοπο, για τα οποία όμως αποφεύγουν να ομιλούν. Ιδού μερικά μόνο από τα σχετικά πρός το επισκοπικό αξίωμα πράγματα, γιά τα οποία οι λαλίστατοι επαινέτες του επισκόπου τηρούν σιγή ιχθύος:
Ο επίσκοπος είνε ανώτερος βαθμός ιερωσύνης, αλλ’ ολίγον διαφέρει από το βαθμό του πρεσβυτέρου. Εν τούτοις το αξίωμα του επισκόπου έχει τόσο πολύ εξογκωθή και εξυψωθή, ώστε η διαφορά μεταξύ επισκόπου και πρεσβυτέρου να είνε όσο η διαφορά μεταξύ επισκόπου και πρεσβυτέρου να είνε όσο η διαφορά μεταξύ ουρανού και γής!
Ο επίσκοπος πρέπει να είνε ακενόδοξος, ταπεινόφρων, όχι υπερήφανος, όχι αυταρχικός, όχι δικτατορικός στον κατ’ εξοχήν δημοκρατικό χώρο, οποίος είνε η Εκκλησία του Χριστού.
Ο επίσκοπος πρέπει να είνε ανώτερος αμαρτωλών ηδονών, αγνός, όχι ανήθικος, όχι ήρωας σεξουαλικών σκανδάλων.
Ο επίσκοπος πρέπει να είναι δίκαιος, όχι άδικος, όχι ν’ αδική τον ευσεβή και να δικαιώνη τον ασεβή, και όχι να μην ελέγχη τον αδικούντα, επειδή είνε ισχυρός, και ν’ αφήνη ανυπεράσπιστο τον αδικούμενο, επειδή είνε αδύνατος.
Ο επίσκοπος πρέπει προπάντων να είνε φύλαξ και υπερασπιτής της Πίστεως, ο ίδιος να ορθοτομή τον λόγο της αληθείας, και, όσους δεν ορθοτομούν, να ελέγχη αυστηρώς και να στηλιτεύη. Τους αιρετικούς να πολεμή, αλλά και τους φιλαιρετικούς, όπως είνε στην εποχή μας οι οικουμενισταί, επίσης να πολεμή.
Ο επίσκοπος πρέπει να είνε άνδρας παρρησίας και γενναιότητος, να λέγη την αλήθεια, ακίνδυνη και επικίνδυνη, και ν’ ασκή έλεγχο προς κάθε κατεύθυνσι, προπάντων προς τους εκκλησιαστικούς και τους κοσμικούς άρχοντες, όσον υψηλά και αν ίστανται, και όσο και αν στοιχίζη ο έλεγχος.
Ο επίσκοπος δύναται βεβαίως ν’ απαιτή υπακοή από τον κλήρο και το λαό, αλλά πρώτος αυτός πρέπει να υπακούη στον Αρχηγό της Εκκλησίας, τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα Ιησού Χριστό. Η φωνή του Θεού Πατρός, η οποία ακούσθηκε στο όρος της Μεταμορφώσεως, συνιστούσε υπακοή στο Χριστό: «Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε»(Ματθ.ιζ΄ 5).
Αν ο επίσκοπος ζητή πράγματα σύμφωνα προς το θέλημα του Χριστού, οφείλουμε υπακοή. Αλλ’ αν ζητή πράγματα αντίθετα προς το θέλημα του Χριστού, οφείλουμε ανυπακοή.
Οι εκθειάζοντες το επισκοπικό αξίωμα και επικαλούμενοι τους λόγους του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου υπέρ του επισκόπου γιατί δεν ομιλούν και για τα προσόντα και τις αρετές, που απαιτεί η Γραφή και πρέπει να έχη ο φορεύς του ανωτέρου εκκλησιαστικού αξιωματος, ώστε να είνε άξιος επίσκοπος; Επίσης, γιατί δεν λένε, ότι υπάρχουν και ανάξιοι επίσκοποι, κοσμικοί, εμπαθείς, μεγαλομανείς, κενόδοξοι, φιλάργυροι, άδικοι, διεφθαρμένοι, διεστραμμένοι, σύμμαχοι σκοτεινών δυνάμεων, προδότες της Πίστεως, μεγάλοι σκανδαλοποιοί, οι οποίοι με την αντίχριστη συμπεριφορά τους πολλούς, «δι ούς Χριστός απέθανε»(Α΄Κορ.η΄11), αυτοί περιάγουν σε απιστία και αθεϊα;
Οι εκθειάζοντες το επισκοπικό αξίωμα γιατί δεν διευκρινίζουν, ότι ο άγιος Ιγνάτιος εννοούσε τον καλό επίσκοπο, ο οποίος είνε μεγάλη ευλογία στην Εκκλησία, και όχι τον κακό επίσκοπο, ο οποίος είνε η μεγαλύτερη συμφορά στην Εκκλησία;
Γιατί ενθυμούνται Ιγνάτιο και δεν ενθυμούνται και Χρυσόστομο, ο οποίος για τους Επισκόπους είπε, «Ουδέν δέδοικα ως επισκόπους πλήν ενίων»: Τίποτε δηλαδή δεν φοβήθηκα όπως τους επισκόπους εκτός ολίγων.
Οι επίσκοποι εκείνοι, οι οποίοι ανυψώνουν τους εαυτούς των, άς προσγειωθούν. Διότι προκαλούν θυμηδία, για να μη ειπούμε αηδία.
