Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος
Επίσης, να αφαιρεθεί και όλο αυτό το κακόγουστο, και εντελώς
άσχετο με την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, παραγέμισμα της
Ιερατικής Ακολουθίας - Θειας Λειτουργίας, όταν Ιερουργεί ο Επίσκοπος, και το
οποίον ουσιαστικά δείχνει, στην ολότητα του, την απουσία του Πανταχού παρόντα
Κυρίου μας Ιησού Χριστό, από την όλη τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, ο Οποίος,
σημειωτέον, είναι ο Τελετάρχης της Θείας Ευχαριστίας, και τούτο το επιβεβαιώνει
ο Ίδιος λίαν κατηγορηματικά, «και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως
της συντελείας του αιώνος. Αμήν». (Ματθ. 28,20).
Ανάγκη λοιπόν, και αυτή η εξεζητημένη και μάλλον
θεατρινίζουσα εμφάνιση του Επισκόπου, και οι στομφώδεις ανούσιοι βερμπαλισμοί,
που παρεμβάλλονται, κατά την διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, να λείψουν, και να
πάψουν να προστίθενται και να απαγγέλλονται κατά την διάρκεια της Πατερικής
συσταθείσας ΤΑΞΕΩΣ της Θειας Λειτουργίας. Ο Επίσκοπος απλώς προΐσταται του
Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ως Αρχιερέας, εκφράζων τον Κύριο Ιησού Χριστό,
καθώς και ο Πρεσβύτερος εν απουσία του Επισκόπου.
Απόδειξη των όσων αναφέρονται παραπάνω, είναι η ενδυμασία
του πρώτου Επισκόπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, «την μητέρα των
Εκκλησιών», του ΙΑΚΩΒΟΥ του αδελφοθέου, όταν τελούσε την Θεία Ευχαριστία. Και
ήταν: Μόνον το ΦΕΛΟΝΙΟΝ και το απέριττο ΩΜΟΦΟΡΙΟΝ. Η απέριττη αυτή αμφίεση του
Επισκόπου συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια των ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ, αλλά και μετά την
έξοδο από τις Κατακόμβες. Τούτο το μαρτυρεί περίτρανα η απέναντι από την Αγία
Τράπεζα του Ιερού Ναού αγιογράφηση της χορείας των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου
Εκκλησίας μας: Βασιλείου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Αθανασίου, και άλλων, των
οποίων, η Ιερατική τους ενδυμασία, είναι ακριβώς εκείνη του Ιακώβου του
Αδελφοθέου, «εκ γαρ των άνωθεν χρόνων, πας Ιερατικός ανήρ μετά μετρίας και
σεμνής αμφιέσεως επολιτεύετο», (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συνόδου).
Αυτά λοιπόν, και μόνον αυτά, είναι τα απλά και απέριττα
Ιερατικά Άμφια του Επισκόπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πέραν της Ιερατικής
στολής του Πρεσβυτέρου της Εκκλησίας, απόδειξη δε τούτου αποτελεί το γεγονός,
όπου όταν ο Επίσκοπος, για διαφόρους λόγους, δεν έχει έγγαμο Πρεσβύτερο δίπλα
του, (και όχι Ιερομόναχο, γιατί τότε θα ήταν Ηγούμενος), Ιερουργεί ως
Πρεσβύτερος της Εκκλησίας. Μία είναι η Ιερωσύνη. Τα Διακονήματα είναι εκείνα
που παρουσιάζουν την διαφορά. Αρχιερέας είναι ο Επίσκοπος, και όχι Ηγούμενος
Ιεράς Μονής, όπως, πολλές φορές, καταντά σήμερα.
ΑΡΑ, όλη αυτή η κακόγουστη «Βλακώδης ένδυση» του Επισκόπου,
η οποία μεταφερόμενη, εκάστοτε, από Ναό σε Ναό, θυμίζει τσάντα τεχνίτη που
μεταφέρει τα εργαλεία του από σπίτι σε σπίτι για βλάβες: Υδραυλικής
εγκατάστασης ή Ηλεκτρικών οικιακών συσκευών. Αυτή λοιπόν η απαράδεκτη και
«Βλακώδης Αμφίεση που έχει καταστεί μίασμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας» (ένθ’
αν.), θα πρέπει να λάβει τέλος, και να επανέλθουμε στην αρχαία εκκλησιαστική
Κανονική τάξη και Πράξη, γιατί, «ου γαρ έστι ακαταστασίας ο Θεός, αλλά, (
τάξεως και) ειρήνης», (Α΄ Κορ. 14,33).
Επιτακτική λοιπόν απαίτηση της Κανονικής Τάξεως, και
αιτήματος του πιστού λαού του Θεού είναι: Όλη αυτή η Βυζαντινή γαργαλιστική,
άμα δε και προκλητική, «ΒΛΑΚΕΙΑ, σωματικής και μόνον κόσμησης» του Επισκόπου,
(η αρχή της οποίας ανάγεται, μάλλον, ευθύς αμέσως με το θάνατο του τελευταίου
Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ, και έχει εκτραχυνθεί και εκτραχύνεται
να τεθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, και ας εμφανίζεται με αυτή ο
Επίσκοπος, παρά το άσχετόν της με τη Θεία Ευχαριστία, έστω τρεις φορές το
χρόνο, τις μεγάλες Εορτές της Χριστιανοσύνης, ήτοι: Χριστούγεννα, Πάσχα και
Πεντηκοστή.
Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Ορθόδοξος Θεολόγος
- Εκκλ/κός Συνήγορος
Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου
Κληρικών Ελλάδος
