Ο συνομιλητής μου, ώριμος στην ηλικία και ενθουσιώδης
εθελοντής, στρατευμένος από τα φοιτητικά του χρόνια στην μεγάλη Ορθόδοξη
Κοινότητα της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας των πιστών του Χριστού, έκαμε έναν
μορφασμό απελπισίας και ανείπωτης θλίψεως...
Ώστε έτσι, λοιπόν; Αυτός ο ένθρονος μεγαλοπρεπής νάρκισσος,
που υποτίθεται είναι ο... ποιμήν τοπικής Εκκλησίας, μας αποκαλεί «αποστήματα
της Εκκλησίας»; Μάλιστα(!)
Ποιους χαρακτηρίζει υβριστικά, ο χρυσοφορεμένος ιερός
Σουλτάνος, «αποστήματα της Εκκλησίας»; Μα αυτούς τους λαϊκούς και κληρικούς που
δεν κουράζονται να κατηχούν, να κηρύττουν, να προσφέρουν όπου και όποτε η
Εκκλησία τους το ζητήσει. Αυτούς, που είναι παρόντες παντού και πάντοτε
«ανιδιοτελείς εθελοντές στρατιώτες», αφιερωμένοι στο έργο της.
Αυτούς, που τέντωσαν το αυτί τους και άκουσαν εκείνο το
ηχηρό φιλάνθρωπο του Ευαγγελίου, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη» και
έσπευσαν να το εξαργυρώσουν με την ολόθερμη αφοσίωσή τους και τη θυσιαστική
αφιέρωση τους στο ιεραποστολικό και κατηχητικό έργο Της!!
Χιλιάδες χιλιάδων ελληνόπουλα τον περασμένο αιώνα, γέμιζαν
χαρούμενα τις εκκλησίες της πατρίδας μας για να κατηχηθούν στην πίστη τους και
να γίνουν χρήσιμοι, έντιμοι στην κοινωνία και την πατρίδα! Μέσα απ’ αυτά τα
καλλιεργημένα παιδιά ξεχώρισαν πιο έπειτα, στην ωριμότητά τους, «άνδρες
δίκαιοι...», που με τη σειρά τους επάνδρωσαν Συλλόγους, Οργανώσεις,
Ιεραποστολές, Ενορίες εντός και εκτός της Ελλάδας. Είναι αυτοί που δίνουν
ανεπιφύλακτα μαρτυρία Χριστού και στηρίζουν σήμερα μέσα στην κοσμοχαλασιά της
διαφθοράς ό,τι έχει απομείνει όρθιο!
Αυτούς όλους, ζωντανούς και νεκρούς, υβρίζει, ο
ρασοφορεμένος Σουλτάνος και προσβάλει επίσης και τους καλούς συνεπισκόπους του,
ως «αποστήματα της Εκκλησίας». Ο αθεόφοβος, δεν φοβάται την οργή του Θεού για
την άδικη και άκριτη συμπεριφορά του;
Όχι, ένθρονε χρυσοφορεμένε. Θα σου επιστρέψουμε την ύβρη
ακριβώς με τον ίδιο χαρακτηρισμό στο πρόσωπό σου, ως ελάχιστο ένδικο μέσον
υπερασπίσεως των χιλιάδων χριστιανών- ιεραποστόλων, που εσύ ο αναιδής,
ανυπεράσπιστους χλευάζεις και λοιδορείς. Ο Θεός να σε συγχωρέσει.
Το περιστατικό αυτό, θλιβερό και ανοίκειο, υβριστικό και
χυδαίο, θα μπορούσε να προσπεραστεί σαν ένα απ’ τα πολλά παρόμοια που
χαρακτηρίζουν πολλούς απ’ τους «κουσουριασμένους» (πάντα κατά μακαριστό
Χριστόδουλο) ιερούς χρυσοστόλιστους και ένθρονους νάρκισσους.
Ο προβληματισμός όμως, έχει καίριες προεκτάσεις για το πώς
αντιλαμβάνονται οι σημερινοί επίσκοποι το ρόλο της ποιμαντικής τους και πόσον
αποτελεσματικός για την κατήχηση και σωτηρία του ποιμνίου τους είναι.
Πρώτον. Η Εκκλησία αυτή τη στιγμή είναι ανθρωπίνως με την
πλάτη στον τοίχο. Διώκεται. Οι αρνητικοί και διωκτικοί μηχανισμοί των πολιτικών
σχεδιασμών από τους εκκλησιομάχους, ντόπιους προδότες, της στερεί βήματα
αρθρώσεως κατηχητικού και παραινετικού λόγου.
Δεύτερον. Οι εθνομηδενιστές των τελευταίων κυβερνήσεων,
διώκτες της Χριστιανικής Ορθοδοξίας και λάτρεις της ευρωπαϊκής αθεΐας, με μοχλό
την παιδεία έδιωξαν από το Σχολείο τον κληρικό ιερέα. Κάνουν ό,τι μπορούν να
καταργήσουν την προσευχή και τον εκκλησιασμό. Ακόμη και αυτές οι εικόνες μέσα
από τις σχολικές αίθουσες αποκαθηλώνονται από «δασκάλους» «προοδευτικούς», «που
βρίσκουν την ευκαιρία να χύνουν το περισσεύον δηλητήριο της ψυχής τους στις
παιδικές ψυχές.
Τρίτον και το χειρότερο. Η παλαιά και νέα φρουρά των
επισκόπων είναι ανίκανη να αντικαταστήσει ό,τι έχασε από την δημόσια παιδεία με
τον διωγμό της Εκκλησίας και να οργανώσει σε αποτελεσματικό αντίμετρο, «κρυφά
σχολειά» κατηχήσεως των νέων παιδιών. Με λίγα λόγια η Εκκλησία αδυνατεί να
οργανώσει κατηχητικά σε ολόκληρη την επικράτεια για να κατηχήσει τα παιδιά που
ούτε το «Πάτερ Ημών» δεν γνωρίζουν πια, μια και η οικογένεια είναι διαλυμένη
και τα θρησκευτικά στο Σχολείο ουσιαστικά καταργημένα.
Έτσι έχουμε παραγωγή χειροτονιών δεσποτάδων αλλά όχι
ποιμένων με αποκλειστικό καθήκον την κατήχηση και τον επανευαγγελισμό του
«ορθοδόξου» Έλληνα. Κάποια δήθεν κατηχητικά που γράφουν τα δίπτυχα των
Μητροπόλεων ότι υπάρχουν και λειτουργούν, είναι για να λέμε πως κάτι κάνουμε ή
είναι εντελώς ανεπαρκή. Ο νέος Έλληνας δεν κατηχείται και γι’ αυτό αποστρέφεται
την Εκκλησία ή του είναι εντελώς αδιάφορη η ματαιόδοξη ανυπαρξία της.
Η Εκκλησία δεν κατηχεί αλλά αποτειχεί. Χρόνο με το χρόνο
απωθείται με σχέδιο σατανικό στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας χωρίς να αντιδρά
δυναμικά. Οι ναοί μισογεμίζουν από ηλικιωμένους. Οι νέοι και τα παιδιά γεμίζουν
τα γήπεδα και τις καφετέριες.
Οι γάμοι έγιναν μισοί-μισοί στους ναούς και οι υπόλοιποι στο...
δημαρχείο. Πολλοί είναι εκείνοι που αποφεύγουν να βαπτίζουν τα παιδιά τους και
οι μεικτοί γάμοι με αλλοδαπούς πληθαίνουν. Οι κηδείες έγιναν ξόδια
χειροκροτημάτων και τραγούδια... «νταλάρια».
Μας έγραψε οργισμένος πολύ, με γλώσσα καυτερή, και γι’ αυτό το
λόγο, δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε όλο το περιεχόμενο της εκρηκτικής
επιστολής. Περιοριζόμαστε μόνον σε ένα μικρό ήπιο απόσπασμα: «Κύριε ..., προ
καιρού ο Μητροπολίτης Κυκλάδων, σε “συγκινητικό” λόγο του στη Μακρόνησο, είπε
ότι η Εκκλησία αγκαλιάζει όλους». Δηλαδή όπως ισχυρίστηκε στην ακολουθία του
μνημοσύνου, στην Μακρόνησο, συμπεριέλαβε και τους Τούρκους μουσουλμάνους που
πέθαναν εκεί εκτοπισμένοι.
Πιστεύω ότι, ο Μητροπολίτης λαθεύει και παρασπονδίζει στο
συγκεκριμένο απόφθεγμά του, όπως δυστυχώς και σε άλλα... Πιστεύω ότι, η
Εκκλησία σέβεται μεν το πρόσωπο του κάθε ανθρώπου αλλά δεν αποδέχεται τις
απόψεις του όταν είναι έξω από τη μοναδικότητα της Αλήθειας που διδάσκει. Όπως
π.χ.: εγώ, δεν θα δεχόμουν ποτέ να “αγκαλιάσω” νοερά και να σεβαστώ τους επισκόπους
με τις αυτοκρατορικές τους ματαιόδοξες στολές... θα δεχόμουν μετά σεβασμού και
ευλαβείας, να “αγκαλιάσω” την άγια βιοτή οσίου ανδρός με το ταπεινό μαύρο ράσο
του σεμνού λευΐτη, που μας θυμίζει τον χιτώνα του Κυρίου και των μαθητών Του,
την απέριττη αμφίεση των χωρικών της Γαλιλαίας...».
Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης του αποσπάσματος της
επιστολής, πολλοί των επισκόπων ζουν με την ψευδαίσθηση ότι «κατηχούν» ή
ποιμαίνουν. Στην πραγματικότητα απωθούν τους πιστούς... Τους αποτειχίζουν (!!)
Όπου υπάρχουν τιμητικές εξαιρέσεις σε επισκοπές και ενορίες
επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Αν η Εκκλησία δεν χειροτονήσει ζηλωτές θυσιαστικούς ποιμένες
και κατηχητές, σε λίγα χρόνια οι ναοί θα μείνουν άδειοι και οι ψυχές αλύτρωτες
κουρελιασμένες, κακοφορμισμένα «αποστήματα» του κόσμου...(!!)
“ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ”
