νύν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα.
Πάντων μεν των κατ' ανθρώπους αγαθών υπόθεσίς εστι και κρηπίς η ομόνοια, και χρή μηδενί διδόναι πολέμου και μάχης αφορμήν.
Ει δέ που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην, ή τους ασθενείς αδικουμένους θεάσαιο, μή προτίμα την ειρήνην της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως, έως αίματος προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενος.
Διά τούτο γαρ είρηται τω αποστόλω τούθ' όπερ ηθέλησας μαθείν.
"Ει δυνατόν το εξ' υμών, μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες", Ρωμ. 12,18
Εστι γαρ όπου ού δυνατόν, οίον, όταν περί ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΩΝ ο αγών.
αγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, πατρολογία του Μίν, 78,948.
Ει δε θατέρα άνευ της ετέρας είη, λυμαίνεται τω της αρετής κάλλει.
Εστι μεν γαρ ειρήνη και λησταίς προς εαυτούς και λύκοις.
Τοις μεν επί λύμη των ανθρώπων, τοις δε επ' ολέθρω των προβάτων.
Αλλ' ούκ άν καλέσαιμι ταύτην ειρήνην την τη δικαιοσύνη μή κοσμουμένην.
Ει δ' αυτή συνέλθοι, όντως ειρήνη κεκλήσεται.
Διό και ο Χριστός έφη:
<ούκ ήλθον βαλείν ειρήνη επί την γήν, αλλά μάχαιραν>.
Οτι γαρ ού πάσαν ειρήνην, αλλά την τη κακία συνεζευγμένην αποκηρύττει, αλλαχού φησιν:
<ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν>.
Ειρήνη γαρ όντως εκείνη εστίν, η τη δικαιοσύνη, και τη ευσεβεία σεμνυνομένη.
Πατρολογία του Μιν, 78,925.
