Πριν από δύο μέρες γράφαμε για την νέα κόντρα κυβέρνησης-Εκκλησίας με αφορμή την αλλαγή ποινικού κώδικα, που θα συνεπάγεται σε αλλαγές όπως η κατάργηση της βλασφημίας.

Τι αλλάζει

Σύμφωνα με εισήγηση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής που συνέστησε ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης προβλέπεται μεταξύ άλλων η κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του Ποινικού Κώδικα, που αφορούν στην κακόβουλη βλασφημία, στην καθύβριση θρησκευμάτων και στην περιύβριση νεκρού.
Συγκεκριμένα, και εις ότι αφορά την πίστη, την θρησκεία και την Εκκλησία καταργούνται τα άρθρα που αφορούν: 1. Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό και την Θρησκεία (άρθρα 198-199), 2. Περιύβριση νεκρών ή μέλη του ή την τέφρα του (άρθρο 201).

Παρέμβαση Μητροπολίτη Κισάμου

Πρόσφατα για τ οθέμα είχε τοποθετηθεί εν συντομία ο Μητροπολίτης Πειριαώς. Σειρά πήρε με πιο αναλυτική παρέμβαση ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος.
Σε άρθρο του με τίτλο “Ελεύθερη η βλασφημία των Θείων και η περιύβριση των νεκρών;” αναφέρει:

“Σειρά αλλαγών με φανερό αντίκτυπο στην κοινωνία επιφέρει η κατάργηση των πταισμάτων που επέρχεται με το σχέδιο Νόμου του νέου Ποινικού Κώδικα, η διαβούλευση του οποίου, όπως και του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, παρατείνεται με απόφαση του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης έως τις 14 Απριλίου. Ειδικότερα με τις νέες διατάξεις και, εφόσον αυτές μείνουν ως έχουν και δεν τροποποιηθούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης, καταργούνται άρθρα τα οποία συνδέονται άμεσα με την θρησκεία, την πίστη, την οικογένεια, τους νεκρούς, κ.α.
Το σχέδιο Νόμου αφορά την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με εισήγηση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής που συνέστησε ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα, ανάμεσα σε άλλα, την κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του Ποινικού Κώδικα, που αφορούν στην κακόβουλη βλασφημία, στην καθύβριση θρησκευμάτων και στην περιύβριση νεκρού. Για το θέμα αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε πρόσφατη Συνεδρία Της, αποφάσισε να παρέμβει σημειώνοντας σε σχετικό Δελτίο Τύπου: «…το γεγονός αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα για το αγαθό της θρησκευτικής και κοινωνικής ειρήνης, θέμα που αφορά και όλες τις δραστηριοποιούμενες στον τόπο μας γνωστές θρησκείες».
Συγκεκριμένα, και εις ότι αφορά την πίστη, την θρησκεία και την Εκκλησία καταργούνται τα άρθρα που αφορούν: 1. Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό και την Θρησκεία (άρθρα 198-199), 2. Περιύβριση νεκρών ή μέλη του ή την τέφρα του (άρθρο 201). Πρακτικά λοιπόν οι προωθούμενες ανωτέρω αλλαγές σημαίνουν ότι θα μπορεί ο οποιοσδήποτε χωρίς να κινδυνεύει να του επιβληθεί κάποια ποινική κύρωση, να: 1. Βρίζει δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό. 2. Βλασφημά δημόσια τα θεία. 3. Καθυβρίζει δημόσια και κακόβουλα με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή οποιαδήποτε άλλη αναγνωρισμένη θρησκεία. 4. Προβαίνει σε περιύβριση νεκρού. 5. Προβαίνει σε περιύβριση τάφου, ως και ένα σωρό άλλες παραβατικές, κατά την άποψη μας, συμπεριφορές που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον θεωρούνται κολάσιμες και επιφέρουν ποινικές κυρώσεις.
Αίσθηση, όπως σημειώνουν ειδικοί, προκαλεί επίσης το γεγονός ότι μόλις ολοκληρωθεί η διαβούλευση των νέων δύο Κωδίκων (Ποινικού Κώδικα και νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας) θα ψηφιστεί από την Βουλή με την διαδικασία των Κωδίκων, δηλαδή δεν θα ψηφιστεί το Νομοσχέδιο κατ΄ άρθρον, αλλά ως ένα άρθρο και σε μια συνεδρίαση της Βουλής. Πράγμα που, αν όντως ισχύει, σημαίνει ότι οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν θα μπορούν να καταψηφίσουν κάποιο από τα άρθρα αν δεν συμφωνούν με αυτό.
Στώμεν καλώς θα πούμε εμείς. Ενώπιον όλων αυτών των προωθούμενων αλλαγών και ανατροπών δεν θα πρέπει να εκφράσουμε την αγωνία μας, τον προβληματισμό μας και την διαφωνία-διαμαρτυρία μας; Ή μήπως πάλι θα… στοχοποιηθούμε και θα τύχουμε… υβριστικής αντιμετώπισης, προσάπτοντας μας προθέσεις… «πολιτικής αντιπαράθεσης»! Όταν ακόμα και στην αρχαιότητα ο νεκρός, κεκοιμημένος κατά την Εκκλησία, τύγχανε τιμής και σεβασμού και η ταφή αποτελούσε πρωτογενές στοιχείο της ανθρώπινης συνείδησης, χρέος στα «άγραπτα και ασφαλή θεών νόμιμα» (Σοφοκλής) και όχι απλώς έθιμο, σήμερα θα πρέπει να επιτρέψουμε να υβρίζεται και εμείς να σιωπούμε; Όταν η πίστη και η θρησκεία είναι στοιχείο ιδιοπροσωπίας, στοιχείο ταυτότητας ενός λαού, ενός Έθνους, δεν έχουμε χρέος και ευθύνη όλοι μας: Θεσμοί, Πρόσωπα και Κοινωνία, να διαφυλάξουμε και διασφαλίσουμε την ιερότητα αυτής της πίστης; Όταν με πλειάδα Νόμων κατοχυρώνονται τα πάσης φύσεως δικαιώματα μειονοτήτων και διαφορετικοτήτων, και καλώς γίνεται, δεν θα πρέπει να είναι κατοχυρωμένο το δικαίωμα του σεβασμού στην πίστη, την θρησκεία και τους νεκρούς; Που οδηγείται μία κοινωνία όταν δεν σέβεται τα θέσμια, τα ιερά και τα όσια; τόσο αυτά που αιώνες την γαλουχούν και την τρέφουν, όσο και όλων εκείνων που συνυπάρχουν στην ίδια κοινωνία; Μπορεί στο όνομα του…. «εξορθολογισμού των αδικημάτων» να αποϊεροποιείται ο ιστός μιας κοινωνίας;
Κλείνω τον φτωχό αυτό συλλογισμό μου με τα λόγια ενός μεγάλου Έλληνα: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».(Γ. Σεφέρης).”
Διεθνώς
Στη Δύση, μέσα στα κοσμικά δημοκρατικά κράτη, οι περισσότερες εκκλησίες φαίνεται να μην ενδιαφέρονται πλέον για τον έλεγχο ζητημάτων όπως η βλασφημία. Για παράδειγμα, στις 6 Οκτωβρίου, η πλειοψηφία των Ιρλανδών ψήφισε σε δημοψήφισμα για την κατάργηση του νόμου περί βλασφημίας που είχε θεσμοθετηθεί από το 1937.
Στον παρακάτω χάρτη απεικονίζονται οι χώρες που έχουν νομοθεσία για την βλασφημία

Από την άλλη πλευρά το Ισλάμ, που πατάει γερά πια και στην Ευρώπη, αντιδράει και το πρόβλημα γιγαντώνεται καθώς ο 57μελης κρατικός οργανισμός ισλαμικής συνεργασίας – που αποτελείται από 56 κυρίως μουσουλμανικά κράτη συν την Παλαιστίνη – ζήτησε το 2009 να επιβληθεί διεθνής νόμος για τη βλασφημία στον ΟΗΕ.
Τα αριθμητικά στοιχεία για τους νόμους για τη βλασφημία παγκοσμίως αναφέρθηκαν πρόσφατα από το Κέντρο Έρευνας Pew στην έκθεσή του για το 2016 σχετικά με τις «Τάσεις στον παγκόσμιο περιορισμό της θρησκείας»:
Διαπιστώσαμε ότι οι νόμοι που περιορίζουν τη βλασφημία είναι συνηθισμένοι στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όπου 18 από τις 20 χώρες (90%) ποινικοποιούν τη βλασφημία και 14 (70%) ποινικοποιούν την αποστασία. Οι νόμοι περί βλασφημίας βρίσκονται σε όλες τις περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης (στο 16% των χωρών) και της Αμερικής (29%).
Ενδεχομένως καλύτερος τρόπος έκφρασης των ανησυχιών σχετικά με τους νόμους περί βλασφημίας είναι η απαρίθμηση των 30 ισλαμικών χωρών που έχουν τέτοιους κανονισμούς, 13 από τους οποίες επιβάλλουν τη θανατική ποινή για το αδίκημα. Εδώ είναι, με αλφαβητική σειρά. Κάποιοι καταδικάζονται με ισόβια φυλάκιση.
Αφγανιστάν
Αλγερία
Μπαχρέιν
Μπρουνέι
Αίγυπτος
Ινδονησία
Ιράν
Ιράκ
Ιορδανία
Κουβέιτ
Λίβανος
Λιβύη
Μαυριτανία
Μαλαισία
Μαλδίβες
Μαρόκο
Νιγηρία
Ομάν
Πακιστάν
Παλαιστινιακά εδάφη
Κατάρ
Σαουδική Αραβία
Σενεγάλη
Σομαλία
Σουδάν
Τυνησία
Τουρκία
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ)
Δυτική Σαχάρα
Υεμένη
Με αυτή την ανησυχητική λίστα, ας εξετάσουμε τουλάχιστον μία επικίνδυνη εξέλιξη στην Ευρώπη. Περισσότερες από μία χώρες της Δύσης έχουν νομοθεσία που θα επιτρέψει την είσοδο των νόμων περί ισλαμικής βλασφημίας μέσω της πίσω πόρτας. Το 2017, ο Καναδάς πέρασε το Motion M-103, θεωρούμενο ως νόμο περί βλασφημίας της Σαρία, απαγορεύοντας την ελευθερία του λόγου για το Ισλάμ.
Είναι σημαντικό να δούμε τι συνέβη στις 25 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους, όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε την ετυμηγορία του σε υπόθεση που αφορούσε αυστριακή γυναίκα,και το δικαίωμά της στην ελευθερία του λόγου για ένα ευαίσθητο θέμα σχετικά με τον προφήτη Μωάμεθ.
Η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δυστυχώς, θα έχει ακόμη ευρύτερο αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. 

 Διαβάστε εδώ την υπόθεση όπως την είχε αναλύσει το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ προ μηνών. 

Ο Άγιος Γέροντα Παϊσιος για την βλασφημία

Κάποτε ρώτησαν τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο για την βλασφημία.
“Γέροντα, στην Αγία Γραφή λέει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται[1]. Ποια είναι η βλασφημία αυτή;
– Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος γενικά είναι η περιφρόνηση στα θεία, όταν ο άνθρωπος έχει, εννοείται, τα λογικά του. Τότε είναι και ένοχος. Π.χ. έναν που μου είπε «άντε κι εσύ και οι θεοί σου…», του έδωσα μία σπρωξιά και τον τίναξα πέρα, γιατί αυτό ήταν βλασφημία. Ή περνάνε δύο έξω από μία Εκκλησία. Ο ένας κάνει τον σταυρό του και λέει και στον άλλο «κάνε, ευλογημένε, κι εσύ τον σταυρό σου…» και αυτός αντιδρά: «Άντε κι εσύ που θα κάνω τον σταυρό μου!». Αυτή η περιφρόνηση είναι βλασφημία.
Αδύνατον επομένως σε έναν ευλαβή άνθρωπο να υπάρχει βλασφημία. Άλλα και η αναίδεια είναι βλασφημία κατά του Άγιου Πνεύματος. Ο αναιδής διαστρέφει η καταπατάει λ.χ. μία ευαγγελική αλήθεια, για να δικαιολογήσει την πτώση του. Δεν σέβεται την αλήθεια, την πραγματικότητα, άλλα την τσαλακώνει εν γνώσει του· τσαλαπατάει ένα ιερό πράγμα. Και αυτό σιγά-σιγά γίνεται πλέον κατάσταση. Στην συνέχεια απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και ο άνθρωπος δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Και αν δεν μετανοήσει, τι εξέλιξη θα έχει… Θεός φυλάξοι!
Όταν όμως ένας θυμώσει και βλασφημήσει ακόμη και το Άγιο Πνεύμα, αυτή η βλασφημία δεν είναι ασυγχώρητη, γιατί ο άνθρωπος δεν πιστεύει την βρισιά που είπε, άλλα την είπε, επειδή εκείνη την στιγμή, πάνω στον θυμό του, έχασε τον έλεγχο του εαυτού του, και αμέσως μετανοιώνει. Ο αναιδής όμως δικαιολογεί το ψέμα, για να δικαιολογήσει την πτώση του. Όποιος δικαιολογεί την πτώση του, δικαιολογεί τον διάβολο”.
Πηγή