H υποτίμηση της Πολιτείας ως προς τη μάζα των πολιτών, όπως μας αντιμετωπίζει η παρούσα κυβέρνηση, καθίσταται λίαν απτή, ιδίως με τον στυγνό εκβιασμό εξ αφορμής της πανδημίας, διά της επιβολής «ξύλοις και ροπάλοις» μιας ιατρικής πράξεως, όπως καθίσταται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, καταλύοντας τον πυρήνα του ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας, η οποία εν τούτω έγκειται εις την ελεύθερη διάθεση της υγείας μας και δη επί εμβολίων τα οποία ευρίσκονται εις πειραματικό στάδιο.
Με τον λυσσώδη αυτόν στυγνό τρόπο, αντί μιας πλήρως εμπεριστατωμένης και υγιώς πλουραλιστικής ενημέρωσης, η κυβέρνηση εκβιάζει εξαρτώντας την άσκηση της εργασίας, ενσπείροντας τη διχοστασία εις τους κόλπους της κοινωνίας, προκρίνοντας τα πιστοποιητικά φρονημάτων υγείας υπέρ των εκλεκτών της εμβολιασμένων και κατά των περιθωριακών μιαρών ανεμβολίαστων. Η σχιζοφρενής αυτή παράκρουση διακριτικής και ρατσιστικής μεταχείρισης, με το στίγμα του νομιμόφρονα εμβολιασμένου και του στασιαστή ανεμβολίαστου, διασαλεύει την κοινωνική ειρήνη, υποσκάπτει εκ βάθρων τα θεμέλια πάσας πολιτισμένης κοινωνίας καθώς και διαταράσσει άρδην τη συμπάγεια του κοινωνικού ιστού.
Το μείζον ζήτημα, το οποίο αναφύεται, καθίσταται ζήτημα νομικού πολιτισμού, όπου απολύτως αυταρχικά και πραξικοπηματικά καταλύεται παν δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού (καίτοι πλήθουσες διατάξεις του Συντάγματος και των διεθνών και ευρωπαϊκών συμβάσεων κατοχυρώνουν τη συναίνεση προς μία ιατρική πράξη κατόπιν σφαιρικής πληροφορήσεως).
Εν προκειμένω ασκούν αφόρητη απειλή περί του εμβολιασμού, με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα του καθήκοντος, της αλληλεγγύης και της δημόσιας υγείας, ως προς την αόριστη περιστολή της πανδημίας. Εφόσον τίθεται ζήτημα της δημόσιας υγείας, για ποιον λόγο θεσπίστηκε το ποινικό ακαταδίωκτο της επιτροπής λοιμωξιολόγων και θωρακίστηκαν ποινικά διά πράξεις και παραλείψεις τους, τι φοβούνται άραγε, για ποιον λόγο λοιπόν οι δήθεν αυτόκλητοι υπερασπιστές της δημόσιας υγείας αποσείουν εκ των προτέρων τις ευθύνες τους, ενώ αποφασίζουν πατερναλιστικά και διαπρυσίως ερήμην μας, δίδοντας τις κατευθυντήριες γραμμές εις το οιονεί σιδηρούν παραπέτασμα της κυβερνήσεως να καταλύσει οιαδήποτε μορφή ατομικής ελευθερίας;
Η πόλις εάλω, η κυβέρνηση διά των εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων έμμισθων φερεφώνων της καθεστωτικής τηλοψίας διαχέει αντιεπιστημονικά τον φόβο, η Δικαιοσύνη εκδίδει αποφάσεις «ήξεις αφήξεις», αποψιλώνοντας οσημέραι επί μάλλον και μάλλον τη λειτουργική διασταυρούμενη ανεξαρτησία της, και οι αυθέντες ακαδημαϊκοί διά βιομηχανικής παραγωγής συγγραμμάτων δημοσίου δικαίου ή περί του δικαίου της πανδημίας καθαγιάζουν την εισαγωγή μας προς την άνωθεν πολιτικώς επιβεβλημένη νέα εγκαθιδρυθησομένη ψηφιακή πραγματικότητα, αρρήκτως συνδεδεμένη με τη διαρκούσα δαμόκλειο σπάθη του ιού. Η κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν «ναζιστικής-φασιστικής-σταλινικής» επίνευσης ολοκληρωτική πρακτική διαχωρισμού των ανθρώπων, δημιουργώντας ένα καινοφανές Αουσβιτς ή ένα όζον απαρτχάιντ, καταβαραθρώνει παν ψήγμα δημόσιου επιστημονικού διαλόγου, δημοκρατικού πλουραλισμού καθώς και διεθνές κεκτημένο νομικού πολιτισμού μακράν.
Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς
newsbreak.gr
