ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8,41-56]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; (: Τότε λοιπὸν κάποια γυναῖκα ποὺ ὑπέφερε ἀπὸ αἱμορραγία ἐδῶ καὶ δώδεκα χρόνια, ἡ ὁποία μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα βάσανα τῆς ἀρρώστιας της εἶχε ξοδέψει καὶ ὅλη τὴν περιουσία της σὲ γιατροὺς καὶ δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθεῖ ἀπὸ κανέναν, ἀφοῦ πλησίασε τὸν Ἰησοῦ ἀπὸ πίσω, ὥστε νὰ μὴν τὴν ἀντιληφθεῖ κανείς, ἐπειδὴ ντρεπόταν νὰ γίνει φανερὴ ἡ ἀρρώστιά της, ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐνδύματός του κι ἀμέσως σταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. Καὶ εἶπε ὁ Ἰησοῦς: "Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ ἄγγιξε;")» [Λουκ. 8, 43-45].
Δὲν ἀγνοήθηκε ὅμως τὸ παράδοξο, γιατί ἂν καὶ ὁ Σωτῆρας γνωρίζει τὰ πάντα, ἐρωτᾷ σὰν νὰ μὴ γνωρίζει καὶ λέγει: «Ποιός μὲ ἄγγιξε;». Καὶ ἐνῶ οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι εἶπαν μὲ πειστικότητα «Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; (:Διδάσκαλε, τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ σὲ περικύκλωσαν καὶ σὲ πιέζουν ἀσφυκτικά˙ κι ἐσὺ λές, ποιός μὲ ἄγγιξε;)», πρᾶγμα ποὺ εἶναι μεγίστη ἀπόδειξη ὅτι Αὐτὸς καὶ ἀληθινὴ σάρκα φέρει, καὶ καταπατεῖ κάθε ὑπερηφάνεια, γιατί δὲν Τὸν ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ μακριά, ἀλλὰ Τὸν εἶχαν περικυκλωμένο ἀπὸ παντοῦ, Αὐτὸς φέρει στὴ μέση καὶ ἐπικεντρώνει τὴν προσοχή τους σὲ αὐτὸ ποὺ ἔγινε καὶ λέγει ἐπιμένοντας ὅτι «ἥψατὸ μοῦ τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ (:Κάποιος μὲ ἄγγιξε. Διότι ἐγὼ κατάλαβα ὅτι βγῆκε ἀπὸ πάνω μου δύναμη θαυματουργική)» [Λουκ. 8,46].
Ἄραγε λοιπὸν ὁ Κύριος ἀπὸ φιλοδοξία δὲν ἄφησε νὰ διαφύγει ἡ ἀπόδειξη τῆς θεοπρεποῦς ἐνέργειάς Του, δηλαδὴ τὸ παράδοξο ποὺ συνέβῃ μὲ τὴ γυναῖκα; Δὲν λέμε αὐτό· γιατί πῶς θὰ τὸ ἔκανε αὐτὸ Αὐτὸς ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις συνιστοῦσε νὰ σιωποῦν; Ἀλλὰ μᾶλλον λέμε ἐκεῖνο: ὅτι δηλαδὴ παντοῦ ἀποβλέπει στὴν ὠφέλεια αὐτῶν ποὺ καλοῦνται στὴ χάρη μέσῳ τῆς πίστεως. Ἄρα πολλοὺς θὰ ἔβλαπτε τὸ θαῦμα αὐτὸ μένοντας ἄγνωστο, μὲ τὸ νὰ γίνει ὅμως γνωστὸ ὠφέλησε ὄχι καὶ λίγο, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, καὶ τὸν ἄρχοντα τῆς συναγωγῆς· γιατί τοῦ ἔκανε πιὸ ἀσφαλῆ τὴν ἐλπίδα γιὰ τὸν ἀναμενόμενο, καὶ τοῦ ἔδινε ἀκλόνητο θάρρος ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἁρπάξει τὴ θυγατέρα του καὶ ἀπὸ τίς παγίδες τοῦ θανάτου -γιατί δὲν ἐπιτρεπόταν στοὺς μὴ καθαροὺς νὰ ἀγγίξουν κάποιον ἀπὸ τοὺς ἁγίους ἢ νὰ πλησιάσουν ἄνδρα ἱερό.
Ἔχουμε λοιπὸν πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ Ἐμμανουὴλ εἶναι Θεὸς ἀληθινός, καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔγινε μὲ τρόπο θαυματουργικό, καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶπε μὲ τρόπο θεοπρεπῆ· γιατί λέγει: «Ἐγὼ αἰσθάνθηκα νὰ ἔχει βγεῖ κάποια δύναμη θαυματουργικὴ ἀπὸ ἐμένα». Εἶναι βέβαια πέρα ἀπὸ τὰ δικά μας μέτρα, ἢ ἴσως καὶ τὰ ἀγγελικά, τὸ νὰ μποροῦμε νὰ ἐκπέμψουμε κάποια δύναμη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴ δική μας φύση, δηλαδὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Τὸ πρᾶγμα αὐτὸ ταιριάζει μόνο στὴν πέρα καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα φύση. Γιατί κανένα ἀπὸ τὰ κτίσματα δὲν ἔχει κάποια δύναμη ἰατρική, ἢ κάποια ἄλλη ξεχωριστή, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχει εἶναι δοσμένο ἀπὸ τὸν Θεό.
..................................................................................................................................................................................
«Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταὶ τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα (:Κι ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς, ἦλθε κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ τοῦ εἶπε: "Πέθανε ἡ κόρη σου˙ μὴν κουράζεις ἄλλο καὶ μὴν ἐνοχλεῖς πιὰ τὸν διδάσκαλο". Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, μόλις ἄκουσε τὴν εἴδηση αὐτή, τοῦ εἶπε: "Μὴ φοβᾶσαι, μόνο συνέχισε νὰ πιστεύεις, καὶ θὰ σωθεῖ ἡ κόρη σου ἀπ᾿ τὸν θάνατο". Κατόπιν, ὅταν ἔφθασε στὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, δὲν ἄφησε νὰ μπεῖ κανεὶς ἄλλος στὸ δωμάτιο τῆς νεκρῆς παρὰ μόνο ὁ Πέτρος, ὁ Ἰωάννης, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ πατέρας τοῦ κοριτσιοῦ καὶ ἡ μητέρα. Στὸ μεταξὺ ὅλοι ἔκλαιγαν καὶ χτυποῦσαν τὰ στήθη τους καὶ τὰ κεφάλια τους γιὰ τὴ νεκρή. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε: "Μὴν κλαῖτε˙ δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾷται". Καὶ ἐκεῖνοι τὸν περιγελοῦσαν, διότι ἦταν βέβαιοι ὅτι τὸ κοριτσάκι εἶχε πεθάνει. Αὐτὸς ὅμως, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ χέρι της καὶ τῆς φώναξε δυνατά: "Κόρη, σήκω ἐπάνω". Τότε ἡ ψυχή της ἐπέστρεψε στὸ σῶμα καὶ ἀναστήθηκε ἀμέσως. Καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν φαγητὸ νὰ φάει, γιὰ νὰ πάρει δυνάμεις μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξάντληση ποὺ τῆς εἶχε φέρει ἡ χρόνια καὶ θανατηφόρα ἀσθένειά της)» [Λουκ. 8,49-55].
Ἡ ἐξιστόρηση βέβαια τοῦ θαύματος εἶχε ὡς ἑξῆς· ἴσως ὅμως πρέπει νὰ τὴν ἐξετάσουμε λεπτομερέστερα καὶ πνευματικότερα. Οἱ ἁπλοϊκότεροι λοιπὸν ἂς θαυμάζουν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἔτσι ὅπως τὰ βλέπουν (γιατί ὠφελοῦν ἀκόμα καὶ νοούμενα σωματικά), ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ μποροῦν νὰ προχωρήσουν περισσότερο, θὰ δοῦν καὶ θὰ καταλάβουν ὅτι καὶ αὐτὰ συνέβαιναν σὲ ἐκείνους ὡς τύποι, ἀλλὰ γράφτηκαν γιὰ ἐμᾶς, ἀφοῦ προσευχηθοῦμε στὸν Θεό, ἂς ζητήσουμε νὰ ἔρθει λόγος ποὺ νὰ ἀποσαφηνίσει καὶ αὐτά [βλ. Α΄ Κορ. 10,6 :«Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν (:καὶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν προφητικὲς εἰκόνες ποὺ προαναγγέλλουν τί θὰ συμβεῖ καί σὲ ἐμᾶς, ὥστε νὰ προσέχουμε καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμοῦμε κακὰ πράγματα, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι ἐπιθύμησαν καὶ τιμωρήθηκαν)»].
Θὰ μᾶς ἀποσαφηνίσει πῶς ἐνῶ πήγαινε ὁ Κύριος πρὸς τὴ θυγατέρα τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, πρώτη ἡ αἱμορροοῦσα ποὺ Τὸν συνάντησε στὸ δρόμο, θεραπεύεται. Διότι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἶχε πάει προηγουμένως στὴ συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἔμαθε πὼς ἡ μικρὴ κοπέλα νοσεῖ καὶ πεθαίνει· γιατί τὰ παραπτώματα τοῦ Ἰσραὴλ τὴν εἶχαν κάνει νὰ πεθάνει, ἐνῶ ἡ αἱμορροοῦσα ποὺ τὴ συνάντησε στὸ δρόμο, ἡ γεμάτη ἀκαθαρσία, τῆς ὁποίας τὸ αἷμα δὲν ἔρρεε στὴν περίοδο τὴν ἔμμηνο, ἀλλὰ αἱμορροοῦσε διαρκῶς, αὐτὴ πρὶν ἀπὸ ἐκείνη πιστεύει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Καὶ Αὐτὸς βέβαια κατευθύνεται πρὸς τὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, αὐτὴ ὅμως θέλει ἔστω καὶ τὸ ἄκρο τοῦ ἐνδύματός Του νὰ ἀγγίξει.
Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ σημεῖο αὐτό, πρᾶγμα ποὺ δὲν εἶπε ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, πρόσθεσε ὅτι ἡ θυγατέρα τοῦ ἀρχισυνάγωγου ἦταν δώδεκα ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ αἱμορροοῦσα ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγία δώδεκα χρόνια. Ἄρα λοιπὸν συγχρόνως μὲ τὴ γέννηση ἐκείνης, ἄρχισε αὐτὴ νὰ ὑποφέρει ἀπὸ αἱμορραγία· γιατί τὸ ἴδιο τὸ ὅριο τοῦ χρόνου γίνεται τὸ τέλος τῆς κόρης τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας τῆς αἱμορροούσης γυναίκας. Ἐκείνη πεθαίνει δώδεκα ἐτῶν, καὶ αὐτή, ἀφοῦ πίστεψε, θεραπεύθηκε ἀπὸ τὸ πάθος δώδεκα ἐτῶν, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθεῖ ἀπὸ κανένα γιατρό· γιατί πολλοὶ γιατροὶ ἀπὸ τοὺς ἐθνικοὺς ὑπόσχονταν ὅτι θὰ τὴν θεραπεύσουν. Ἐὰν ἐξετάσεις ἐκείνους ποὺ φιλοσοφοῦσαν καὶ ὑπόσχονταν τὴν ἀλήθεια, θὰ δεῖς ὅτι εἶναι γιατροὶ ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ θεραπεύσουν. Αὐτὴ ὅμως, μολονότι δαπάνησε ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της, δὲν μπόρεσε ἀπὸ κανένα γιατρὸ νὰ θεραπευτεῖ. Ἔπιασε ἁπλῶς τὸ κάτω ἄκρο τοῦ ἐνδύματος τοῦ Ἰησοῦ μὲ πίστη καὶ θεραπεύτηκε.
Ἐὰν ἐξετάσουμε τὴν πίστη μας πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ κατανοήσουμε πόσο μεγάλος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ Ποιόν ἀγγίξαμε, θὰ δοῦμε ὅτι σὲ σύγκριση μὲ τὸ κράσπεδο αὐτό, δηλαδὴ τὸ κάτω ἄκρο τοῦ ἐνδύματος τοῦ Ἰησοῦ, ἀγγίξαμε κράσπεδο, ἀλλὰ ὅμως τὸ κράσπεδο μᾶς θεραπεύει καὶ μᾶς κάνει νὰ ἀκοῦμε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ: «θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:ἔχε θάρρος, κόρη μου, ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)». Καὶ ἂν ἐμεῖς θεραπευθοῦμε, θὰ ἀναστηθεῖ καὶ ἡ θυγατέρα τοῦ ἀρχισυνάγωγου· διότι λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἂχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται καθὼς γέγραπται· ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ (:καὶ ἡ ἀλήθεια αὐτὴ εἶναι ὅτι ἔχει γίνει σκλήρυνση σὲ μέρος τοῦ ἰσραηλίτικου λαοῦ ἕως ὅτου εἰσέλθει στὴ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ὁ πλήρης ἀριθμὸς τῶν ἐθνικῶν ποὺ ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός. Καὶ ἔτσι, ὅταν ἐκπληρωθεῖ ὁ ὅρος αὐτός, ὁλόκληρος ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ὡς σύνολο θὰ σωθεῖ, ὅπως ἔχει γραφεῖ στὶς προφητεῖες τοῦ Ἠσαΐα: "Θὰ ἔλθει ἀπὸ τὴ Σιῶν ὁ ἐλευθερωτὴς καὶ θὰ ἀποδιώξει τίς ἀσέβειες ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του Ἰακώβ")» [Ρωμ. 11,25 καὶ Ἠσ. 59,20].
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• Ἁγίου Κυρίλλου, ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματικὴ εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν εὐαγγέλιον, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου, ἐρευνητικὸ ἔργο «Οἱ δρόμοι τῆς πίστης: Ψηφιακὴ Πατρολογία»[σελίδες 57 καὶ 58 του PDF].
(https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/09/commentarii-in-lucam .pdf)
• Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας Ἅπαντα τὰ ἔργα, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμᾶς», ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 2005, «Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Α΄», κεφάλαιο 8ο, σελ. 383-387.
• Παν. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, ἐκδ. Ὁ Σωτήρ, Ἀθήνα 1997
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm