Και στον γράφοντα ανακαλούν στη μνήμη μου ένα περιστατικό, που βίωσα, συνταξιδεύοντας με κάποιον εισαγγελέα Αθήνα -Αγρίνιο. Ο οποίος, βλέποντάς με παπά, άρχισε να μου απαγγέλλει τον «Ύμνο της Αγάπης» ( Κορινθ. Α, ιγ, 1-7).
-Θα είστε δάσκαλος», του είπα.
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Γιατί στα χωριά οι δάσκαλοι κάνουν και τους ψάλτες. Και κάποιοι απομνημονεύουν και αποστολικά αναγνώσματα.
– Είμαι συνταξιούχος εισαγγελέας.
– Πολύ ευχάριστο. Έχω κάποιες απορίες, σχετικά με την ιδιότητά σας. Κι αν θέλετε να τις συζητήσουμε.
-Ευχαρίστως. Να τις ακούσω.
-Ο προφήτης Ησαΐας λέει χαρακτηριστικά: «Πάσα η δικαιοσύνη υμών ως ράκος αποκαθημένης», δηλαδή, βρώμικο κουρελόπανο. Εσείς τι λέτε σχετικά;
-Ηταν άλλη η δικαιοσύνη του καιρού εκείνου, κι άλλη η σημερινή.
Φοβούμαι πως μπορεί να είναι ίδια και χειρότερη.
-Μπορείτε να δικαιολογήσετε, τη άποψή σας;
-Ευχαρίστως. Μιλούμε, για παράδειγμα, για τους υπουργούς και τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για τους υπουργούς και λειτουργούς της Νομιμότητας. Η οποία Νομιμότητα μπορεί, συχνά, να έχει μικρή ή και μηδαμινή σχέση με την αληθινή Δικαιοσύνη. Αν δεν έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με αυτήν.
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος των ανθρώπων και συλλήβδην της ανθρωπότητας έχουν γίνει εν ονόματι των νόμων: Μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος και της επιστήμης, ήρωες και άγιοι και στην αρχαιότητα και στα νεότερα χρόνια καταδικάστηκαν σε θάνατο απ’ τις ανίερες εξετάσεις της εποχής τους! Πόλεμοι και καταστροφές χωρών και ολοκαυτώματα λαών πραγματοποιήθηκαν με βάση νόμους!
Σχετικά, ιδιαίτερα, με τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, η πραγματικότητα μας λέει ότι είναι εγκλωβισμένοι-για να μιλήσουμε χονδρικά- μέσα σε ένα «τρίγωνο αδικίας»:
Η μία κορυφή του τριγώνου αυτού συνίσταται στο γεγονός ότι η ηγεσία των λειτουργών της ορίζεται απ’ την εκάστοτε κυβέρνηση. Και, αν λάβουμε υπόψη το πόσο σέβονται τη δικαιοσύνη οι κυβερνώντες, αντιλαμβανόμαστε και τα κριτήρια, με τα οποία γίνονται, σε μεγάλο βαθμό, και οι εκάστοτε επιλογές. Και ιδιαίτερα στις μέρες μας, που υπαγορεύονται από κέντρα και παράκεντρα ντόπια και ξένα. Καταφανέστατα εχθρικά απέναντι στην πατρίδα μας και το λαό μας!
Την άλλη κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» χαρακτηρίζουν οι «χρυσές χειροπέδες». Που συνίστανται στην προνομιακή μισθοδοσία των δικαστών. Γεγονός, που από καιρού εις καιρόν παίρνει σκανδαλώδεις διαστάσεις. Όταν εισπράττουν τερατώδεις αυξήσεις και υπέρογκα καθυστερούμενα…
-Οι δικαστικοί λειτουργοί, είπε ο Εισαγγελέας, πρέπει να μισθοδοτούνται προνομιακά, για να αποφασίζουν δίκαια και αμερόληπτα.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει, διαφώνησα. Αφού η προνομιακή μισθοδοσία λειτουργεί ως αντικίνητρο για την απονομή αμερόληπτης δικαιοσύνης. Ιδιαίτερα, όταν οι άνθρωποι των λαϊκών τάξεων βρίσκονται σε αντιδικία με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όπου οι «χρυσές χειροπέδες» φαίνονται, σύμφωνα με πάμπολλα παραδείγματα, να υπαγορεύουν αποφάσεις που αλληθωρίζουν προς τα συμφέροντα των γαλαζοαίματων του πολιτικοκοινωνικού Libro d’ oro! Ή μήπως η συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων, που δεν μισθοδοτείται προνομιακά, δικαιολογούνται να λειτουργούν πλημμεληματικά;
Άλλωστε πίσω κι απ’ τις «χρυσές χειροπέδες» βρίσκεται η πολιτικάντικη ιδιοτέλεια και αγυρτεία. Η οποία έχει συνδέσει σκανδαλωδώς την προνομιακή μισθοδοσία των δικαστικών λειτουργών με εκείνη των βουλευτών. Που σημαίνει ότι κάθε φορά, που παίρνουν αυξήσεις και καθυστερούμενα οι δικαστικοί λειτουργοί, παίρνουν ανάλογα και οι βουλευτές…
Και βέβαια την κορυφή του «τριγώνου της αδικίας» αποτελεί το ερεβώδες χάος της άδικης νομιμότητας, με βάση την οποία καλούνται να αποφασίζουν κάθε φορά οι δικαστικοί λειτουργοί. Αφού τους εξαναγκάζει, συχνά, να παίρνουν, όπως φαίνεται, υπό το κράτος συνειδησιακών συγκρούσεων, άδικες αποφάσεις.
Που σημαίνει ότι, πίσω απ’ την άδικη νομιμότητα βρίσκονται οι άδικοι νομοθέτες. Που, ενώ έχουν εγκλωβίσει το λαό και τους δικαστικούς λειτουργούς μέσα σε τρίγωνα και πολύγωνα αδικίας, οι ίδιοι κουκουλώνουν τη δική τους αγυρτεία με την κουκούλα της ασυλίας. Που μάλιστα την έχουν κατοχυρώσει και συνταγματικά (άρθρο 86). Που, βέβαια, οι ίδιοι, συνέταξαν. Έτσι, ώστε να περιφρουρούν το δικό τους άδικο και να κλείνουν την πόρτα της δικαιοσύνης για το λαό. Για να προσθέτουν πλιάτσικο στο πλιάτσικο. Και, εντεύθεν, πλούτο στον πλούτο. Το δικό τους και του συναφιού τους. Και φτώχεια στη φτώχεια του λαού…
Κι ύστερα «κόπτονται», τάχα, για κράτος δικαίου. Και φλυαρούν ανόητα και ανούσια περί δικαιοσύνης. Και, με περισσή υποκρισία, μέμφονται τον έναν ή τον άλλο δικαστικό ή εισαγγελικό λειτουργό για να παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν το λαό. Έτσι ώστε να παγιδεύεται και να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η ρίζα και η πηγή του κακού είναι- κατά κύριο λόγο- αυτοί οι ίδιοι…
Πράγμα που σημαίνει ότι, αν είχε ο λαός τη δύναμη, θα
τους έστελνε «εδώ και τώρα» στον αγύριστο, με
γιουχαΐσματα και«βρεγμένη σανίδα»…
Ύστερα απ’ τον μακροσκελή αυτόν σχεδόν μονόλογό μου, ο κ. Εισαγγελέας με περισσή περίσκεψη και εντιμότητα αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως μάλλον είχα δίκιο.
Πόσοι άλλοι όμως δικαστές και εισαγγελείς, που μισθοδοτούνται προνομιακά θα συμφωνούσαν; Δυστυχώς «είναι πολλά τα λεφτά» της αδικίας!...
https://papailiasyfantis.
========================================================
