Τοῦ κ. Γεωργίου Ἰωάννου
“Μή μεταβάλλετε τό σπίτι τοῦ πατέρα μου εἰς ἐμπορικόν κατάστημα.” (Ἰωάν. β΄16, Ἑρμηνεία Π. Τρεμπέλα)
Αὐτά εἶναι τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδε ἐμπόρους εἰς τόν ἱερόν περίβολον(!) τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων.
Ὠνόμασε τόν ναόν “οἶκον τοῦ πατρός μου”, δηλαδή “Οἶκον τοῦ Θεοῦ”.
Ὁ ναός τῶν Ἱεροσολύμων στάθηκε τό πρότυπο τῶν χριστιανικῶν ναῶν.
Ὁ χριστιανικός ναός ὀνομάζεται “Οἶκος Θεοῦ”.
Εἶναι ὁ τόπος ὁ ἀφιερωμένος στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως ἀνήκει κατ’ ἐξοχήν στόν Θεόν.
Ἐμεῖς σήμερα στούς ναούς ἒχουμε κάτι πολύ περισσότερον ἀπό τήν φλεγομένη βάτο.
Ἐκεῖ τότε τά πάντα ἦσαν σκιά. Σήμερα εἶναι πραγματικότης “τῆς χάριτος ἐλθούσης”.
Σέ κάθε Θεία Λειτουργία ἒχομε τόν Κύριον παρόντα. Μέσα στό ναό φυλάσσεται, ἐντός τοῦ ἁγίου ἀρτοφορίου τό πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα Του.
Τί φρικτότερον τούτου ὑπάρχει; Τί φοβερώτερον ἀλλά καί θειότερον;
Εἶναι πολύ πλεῖον τῆς ἁπλῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα στή φλεγομένη βάτο.
Καί ὅμως ἐμεῖς δέν ἔχουμε τό δέος τοῦ Μωϋσῆ…”.
Ψάλλουμε εἰς τόν ναόν, “πᾶσαν τήν βιωτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν”
Δηλαδή, “ἄς ἀφήσουμε ἀπό τό μυαλό καί τήν σκέψι μας κάθε μέριμνα, ἐπίγεια καί βιωτική”
Καί συγχρόνως τρέμουμε μή μᾶς κολλήσῃ ἰό ὁ διπλανός μας στόν ναό;
Ταιριάζουν καί τά δύο μαζί;
Γίνονται σήμερα θαύματα;
Θά ἀπαντήσουμε:
-πῶς ἦταν ὁ παπα-Χρύσανθος στήν Σπιναλόγκα παπὰς κάποιες δεκαετίες, κοινωνοῦσε τούς λεπρούς καί ἒτρωγε ὅ,τι ἔμενε ἀπό τήν Θείαν Κοινωνίαν, καί δέν ἐκόλλησε λέπραν, ἀλλά γέρασε ὑγιής καί ἐπῆρε σύνταξι;
-παρομοίως, πῶς κοινωνοῦσαν χωρίς νά μολυνθοῦν ὑγιεῖς μέ φυματικούς μαζί, ἂνευ διακρίσεως, στό ἐκκλησάκι τοῦ νοσοκομείου φυματικῶν “Σωτηρία”;
-τέλος, πῶς ἐξηγεῖται ὅτι ἱερεῖς ζοῦν ἀκόμη καί ἄνω τῶν 90 ἐτῶν, ἀφοῦ ἔχουν κοινωνήσει χιλιάδες ἀγνώστους, ἀγνώστου ὑγείας ἢ ἀσθενείας. Οἱ ἱερεῖς αὐτοί ἒφαγαν πάντοτε τό ὑπόλοιπον τῆς Θείας Κοινωνίας καί δέν ἀρρώστησαν;
Ποία λοιπόν εἶναι ἡ πραγματική ἀξία τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ καί πῶς ἁρμόζει νά μπαίνουμε μέσα;
Ὁ ἱερός ναὸς εἶναι τόπος φανερώσεως τοῦ Θεοῦ - Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)
