ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
Ένα άλλο τραγικό γεγονός που συνέβη το περασμένο Πάσχα – το βράδυ της Ανάστασης – στην Εύβοια και συγκλόνισε το πανελλήνιο, ήταν ο θάνατος του 7χρονου παιδιού ιερέως του νησιού αλλά και, κυρίως, η στάση και συμπεριφορά του απλού αυτού λεβίτη μπροστά στο οδυνηρό αυτό συμβάν. Στάση, που τον κατέδειξε έμπρακτα αληθινό πιστό και ποιμένα. Συμπεριφορά που βρέθηκε απόλυτα εναρμονισμένη στο λόγο του Κυρίου μας, θεωρία και πράξη.
Την ώρα που αναφωνούσε το «Χριστός ανέστη» έπεφτε θανάσιμα τραυματισμένο το παιδί του από βεγγαλικά που κάποιος πέταξε.
Μπορούμε να βρεθούμε στη θέση του; Κλάματα, οργισμένες κραυγές, κατάρες, ίσως να συνόδευαν οποιονδήποτε άλλον∙ όχι όμως και τον αληθινό ιερέα του Χριστού που βρήκε το θάρρος να ψιθυρίσει τα λόγια του Ιώβ: «Κύριος έδωκεν, Κύριος αφείλετο». Πρόσφερε στο Χριστό το αντίδωρο – το παιδί που του χαρίστηκε – και με ταπεινή φωνή και χωρίς κανένα παράπονο, ομολόγησε: «τα πάντα σα εισί, Κύριε».
Αλλά το μεγαλείο της χριστιανικής ψυχής του φάνηκε κι απ’ το ότι δεν έμεινε κλεισμένος εγωιστικά στο δικό του πόνο, αλλά σαν αληθινός ποιμένας σκέφθηκε και την οικογένεια του ακούσιου φονιά, που μέσα στην απόγνωσή της, ίσως έκανε κάτι ασυγχώρητο.
Για να την καθησυχάσει είπε: «Σας συγχωρώ και δε ζητώ να διωχθεί ο φονιάς του παιδιού μου!».
Λόγια συγκλονιστικά, χριστιανικά, παρήγορα, άξια προς μίμηση από μικρούς και μεγάλους, κληρικούς και λαϊκούς.
Η αγία αυτή στάση του ιερέως της Εύβοιας, άθελά μας, φέρνει στο νου μας την εν γένει στάση του Δεσπότη της Λάρισας Ιγνατίου ο οποίος διώκει τους διαμαρτυρόμενους Λαρισαίους χριστιανούς δικαστικά όχι γιατί του σκότωσαν τον πατέρα, τη μάνα… αλλά γιατί δεν τον αποδέχονται εξ αιτίας ουσιωδών νομικών και Κανονικών παραβάσεων που επισύρουν την καθαίρεση και τον αποσχηματισμό του.
Ο εν λόγω δεσπότης, σ’ αντίθεση προς τον ιερέα της Εύβοιας, δήλωσε: «Επιθυμώ την ποινική τους δίωξη και τη νόμιμη τιμωρία τους».
Αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί του Να τον ελεήσει ο Θεός. Τα σχόλια δικά σας.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΓΩΝΑΣ Φ.172 ΣΕΠΤΕΜ.2011
