ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ
ΥΠΟΚΡΙΤΑ ΟΥΑΙ!!!
Όπως ορίζει το τυπικό της Εκκλησίας, ο κ. Ιγνάτιος, όταν
βρέθηκε κοντά στον τάφο του Θεολόγου, έπρεπε να διαβάσει εκτός των άλλων ευχών
– αν διάβασε, γιατί μόνο τα χείλη ψελλίζοντα έβλεπαν ενώ φωνή δεν ακούγονταν –
στο τρισάγιο και την παρακάτω ευχή:
«Κύριε ο Θεός ημών … Διό σε ικετεύομεν, τον δούλον σου
Αρχιερέα Θεολόγο, αδελφόν και συλλειτουργόν ημών γενόμενον … και ώσπερ επί της
γης εν τη εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας …».
Είναι φοβερό!
Αναλογίσθηκες, αδελφέ μου, το μέγεθος του εμπαιγμού στο
πρόσωπο του Θεού;
Δούλος του Θεού, να καθίσταται από τον ίδιο λειτουργός του,
και κάποιος, αφού τον εκτελέσει εν ψυχρώ και αρπάξει το θρόνο του θύματος, να
παρουσιάζεται ως άκακο αρνί, σαν να μην συνέβη τίποτε, και μάλιστα να δέεται
για την ανάπαυση του θύματός του;
Υποκριτά – θα πει ο Κύριος – εγώ κατέστησα τον Θεολόγο
επίσκοπο στη Μητρόπολη της Λάρισας. Ποιος είσαι συ που με την παρέμβασή σου
ματαίωσες το έργο μου;
Υποκριτά, δεν σώζεσαι, όσα κι αν κάνεις τρισάγια, εάν δεν
δείξεις έμπρακτη μετάνοια. Τους ανθρώπους μπορείς να ξεγελάσεις, όχι όμως
εμένα!
Υποκριτά, μιλάς στους άλλους για μετάνοια ενώ εσύ αγνοείς τη
σημασία της. Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνεις ήταν να βγάλεις το ωμοφόριο και
το πετραχήλι, να τα αφήσεις πάνω στο τάφο του Θεολόγου και φεύγοντας για τη
Μονή της μετανοίας σου να κλαις με καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη το
υπόλοιπο της ζωής σου. Γιατί; Για το κακό που έκανες στον «αδελφό και
συλλειτουργό σου» στη Μητρόπολη Λάρισας ως και για τον Πανελλήνιο σκανδαλισμό.
Γνωρίζεις, πιστεύουμε, τη συμφέρουσα λύση. (Μαρκ. 9, 42).
Ουαί υποκριτάαα - θα πει ο Κύριος.
ΤΟ «ΥΠΟΚΡΙΤΑ» μήπως είναι λίγο;;;
Τρεις μέρες πριν την κοίμηση του Σου Θεολόγου, κι ενώ
βρισκόταν σε ληθαργική κατάσταση επικοινωνώντας με τα ουράνια, ο Ιγνάτιος, με
συνοδεία Σαλαμιναίων και τον μητροπολιτικό ναό αστυνομοκρατούμενο από
πολυάριθμες διμοιρίες ΜΑΤ και ΕΚΑΜ της Μακεδονίας και Θεσσαλίας, πλήρης
ευφροσύνης, εισέρχονταν στον ναό του αγίου Αχιλλείου να λειτουργήσει.
Το χρόνο αυτό, ο μακαριστός Θεολόγος άνοιξε τα μάτια του,
και απευθυνόμενος στην συμπαραστεκόμενη κυρία Σοφία – Βρογκιστινού – τη ρωτάει:
Κυρία Σοφία, τι γίνεται σήμερα στον αγ. Αχίλλειο;
- Τίποτε Σεβασμιώτατε, απάντησε εκείνη.
- Μα πως τίποτε… Κάτι γίνεται…
Κι αφού ψέλλισε κάτι, ξανάκλεισε τα μάτια. Ανήσυχη η κυρία
Σοφία βγαίνει από την εντατική και ρωτώντας πληροφορείται ότι ο Ιγνάτιος
λειτουργεί στον άγιο Αχίλλειο προβαίνοντας μάλιστα στις παρακάτω δηλώσεις: «…
Από σήμερα η τοπική Εκκλησία αλλάζει σελίδα… και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…».
Σε τρεις ημέρες (31-7-1996) ο Σος Θεολόγος άφηνε τον μάταιο
τούτο κόσμο και πορεύονταν προς τις ουράνιες μονές. Η “καλή μας” εφημερίδα, που
χρόνια τον πίκρανε,έγραφε:“Σύμπτωση;” «Τις στιγμές που παρέδιδε το πνεύμα του
στον Ύψιστο, τον ουρανό αυλάκωναν αστραπές και την γαλήνη της νύχτας διέκοπταν
βροντές. Δεν ξέρω αν ήταν τραγική σύμπτωση ή επανάληψη του φαινομένου του
Γολγοθά. Σίγουρα, όμως, ήταν η Επουράνια δικαίωση».
«ΘΥΜΑΣΤΕ βέβαια το φυσικό φαινόμενο που έλαβε χώρα στον
ουρανό της Λάρισας κοντά στα μεσάνυχτα προχθές βράδυ…» (εφ. 2/8/1996).
Τα θαυμαστά του Θεού δεν κρύπτονται.
Κι ενώ αυτά συνέβηκαν, γράφτηκαν και συγκλόνισαν τους
πάντες, ο δεσπότης “Λάρισας” Ιγνάτιος υπήρξε ο μόνος, που, όχι μόνο έμεινε
αναίσθητος μπροστά τα θεϊκά σημάδια, αλλά και ζήτησε να μην γίνει η κηδεία του
Θεολόγου γιατί ήταν “Ακοινώνητος”… Μετά δε, με επιστολή του (θα την
δημοσιεύσουμε προσεχώς) απαίτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και την Ιερά
Σύνοδο να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι μετασχόντες στην εξόδιο ακολουθία
μητροπολίτες, ηγούμενοι, αρχιμανδρίτες, ιερείς, θεολόγοι κ.α. … Το
εκκλησιαστικό δικαστήριο έγινε …, η δε απόφαση,
«Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου…».
Τι το ’θελε το φετινό Τρισάγιο στον τάφο του Θεολόγου; Γι’
αυτό λέμε, μήπως, το «ΥΠΟΚΡΙΤΑ», είναι λίγο;;;
Πω – πω!! τι έγινε βρε παιδιά
Την μεθεπόμενη ημέρα της Παναγιάς (17-8-2012) η τοπική “καλή
μας” εφημερίδα – το στόμα και η φωνή του δεσπότη Ιγνατίου στη Λάρισα –
παρουσίασε σε τρεις σελίδες – πρωτοσέλιδα έγχρωμη φωτογραφία και σε δύο
εσωτερικές σελίδες (5-10) λεπτομερή περιγραφή – το … μεγαλύτερο και … συνταρακτικότερο
γεγονός της χρονιάς με τους παρακάτω τίτλους:
“ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ”, “Η Κοίμηση της Θεοτόκου
στην Κομνήνειο Μονή Στομίου”, “ΠΛΗΘΟΣ ΠΙΣΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΑ
ΠΑΝΑΓΙΑ”, “Λαμπρότητα και κατάνυξη” … συνοδευόμενες από έξι διαφορετικές
φωτογραφίες.
Επειδή η εφημερίδα μας έχει ιδία αντίληψη και στοιχεία και
πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τα γραφόμενα, θα παρακαλούσαμε τον δημοσιογράφο
της “καλής εφημερίδας” που έκανε το ρεπορτάζ – αν το έκανε ο ίδιος και δεν του
δόθηκε έτοιμο – να μας απαντήσει στις απορίες μας:
Γιατί φέτος το εκκλησίασμα που παραβρέθηκε στον “πανηγυρικό”
εσπερινό δεν ξεπερνούσε το ένα δέκατο των πανηγυριστών των άλλων ετών;
Γιατί απουσίαζαν οι τακτικοί προσκυνητές;
Μήπως γιατί, με αυτόν τον τρόπο, ήθελαν να δώσουν μήνυμα
στον δεσπότη Ιγνάτιο;
Ασφαλώς αυτό έγινε αντιληπτό από τους παραβρεθέντες, απ’
τους οποίους περισσότεροι ήταν παραθεριστές, οι δε υπόλοιποι, οι γνωστοί
μόνιμοι ακόλουθοι-κλακαδόροι του δεσπότη Ιγνατίου, που με την επιδεικτική τους
παρουσία, προσπαθούν να τον ενθαρρύνουν, ώστε να αποβάλει το στρες των ενοχών,
που σαν άλλες ερινύες τον καταδιώκουν.
Ρεπορτάζ χωρίς όνομα
Ένα τόσο “συγκλονιστικό” τρισέλιδο ρεπορτάζ δημοσιογράφου
που αφορούσε την παρουσία του δεσπότη στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτάζουσας
Μονής Στομίου Λάρισας δεν επιτρέπεται να εμφανίζεται ελλιπές:
1) Δεν νομίζουμε ότι ενδείκνυται ένα τέτοιο γεγονός να είναι
ανυπόγραφο.
2) Επιβάλλεται ένα τέτοιο γεγονός-ρεπορτάζ, να είναι πλήρες
και να καλύπτει όλα τα κύρια στιγμιότυπα φωτογραφικά και περιγραφικά. Το
ρεπορτάζ της “καλής μας” εφημερίδας ενώ δημοσιεύει, την ίδια φωτογραφία δύο
φορές, απέφυγε να δημοσιεύσει φωτογραφία του δεσπότη Ιγνατίου κοντά στον τάφο
του αγίου Θεολόγου και να περιγράψει τη σκηνή που τόσος κόσμος είδε, δηλαδή ένα
θορυβημένο δεσπότη, που μετά βίας προχωρούσε – λες και κάποια δύναμη τον
έσπρωχνε προς τα πίσω – ασθμαίνοντας να ψελλίζει κάτι, σαν τρισάγιο, που κανείς
δεν άκουσε, και κάνοντας μεταβολή να φεύγει “μηδ’ ενός διώκοντας”.
Λέτε να άκουσε τη φωνή του Θεολόγου να του λέγει: «Ιγνάτιε,
τα χέρια σου στάζουν αίμα αγωνιζομένων»
Αυτό κι αν ήταν φαρσοκωμωδία!
Τι θα σκεπτόσασταν εάν κάποιος σας πληροφορούσε ότι οι
Γραμματείς και Φαρισαίοι διάβασαν «Τρισάγιο» στο μνήμα του Χριστού, καθώς και ο
Ηρώδης στην τίμια κεφαλή του Ιωάννου του Προδρόμου ή το Νέρωνα, τον Διοκλητιανό
κ.ά., που θανάτωσαν τόσους Χριστιανούς, να ανάβουν κερί στους τάφους τους και
να εύχονται ο Θεός να συγχωρήσει τα θύματά τους;
Κάτι ανάλογο συνέβη στον τάφο (14-8-2012) του π. Θεολόγου,
και του Γέροντα Αθανασίου (Μονή Στομίου) από τον δεσπότη Ιγνάτιο.
Έλεος Κύριοι! Αυτό κι αν ήταν φαρσοκωμωδία!!!
