«ΤΟΝ ΠΑΠΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΤΕ»
(ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ)
Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΜΑΚΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ «ΣΥΝΑΞΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ»
Αναμφίβολα η πτώσις της Κων/πολης το 1453 ήταν το ολέθριο αποτέλεσμα των όσων τραγικών γεγονότων είχαν προηγηθεί τα τελευταία 200 χρόνια σχετικά με τις προσπάθειες ένωσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ανατολής με τους αιρετικούς παπικούς της Δύσης.
Θα προσπαθήσουμε κατωτέρω εν συντομία να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας τα τραγικά ιστορικά γεγονότα αυτής της εποχής διότι δυστυχώς η Λήθη και η Άγνοια που είναι δύο από τα πλοκάμια του διαβόλου δεν μας επιτρέπουν σήμερα εν έτη 2020 να συνειδητοποιήσουμε και να αντιληφθούμε το μέγεθος της προδοσίας και αποστασίας της πίστης που συντελείται και υπερβαίνει κατά πολύ το μέγεθος της απιστίας που προκάλεσε τότε την συγκλονιστική πτώση της Κων/πολης.
Ο Αλέξιος ο Δ΄ το έτος 1202 ήλθε σε συνεννόηση με τους αρχηγούς της Δ΄ σταυροφορίας, υποσχόμενος υποταγή της ορθοδόξου εκκλησίας στον Πάπα της Ρώμης, αν τον βοηθούσαν να εκθρονίσει τον θείο του αυτοκράτορα Αλέξιον τον Γ΄ και θα τους έδινε επιπροσθέτως δι’ αυτή την βοήθεια 200.000 αργυρά μάρκα. Στις 25/8/1203 απέστειλε στον Πάπα ομολογία υποταγής και ανάγκασε τον Πατριάρχη Κων/λεως Ιωάννην Καματηρόν να ανακηρύξει εντός της Αγίας Σοφίας τον πάπα – Ιννακέντιο Γ΄ τον πρώτον αντιπρόσωπο του Χριστού επί της γης.
Μοναχοί και λαϊκοί επαναστάτησαν. Την 8-2-1204, όταν ο βασιλεύς διέταξε την θανάτωσιν του Αλεξίου Γ΄(πρώην βασιλέως), οι σταυροφόροι επολιόρκησαν την πόλιν (με είκοσι χιλιάδες στρατόν και 210 πλοία) και την 12.4.1204 εκυριεύθη η Κων/λις . Μόνο την πρώτην ημέραν εφονεύθησαν 2000 άνθρωποι. Επακολούθησαν λεηλασίες, βανδαλισμοί, βιασμοί γυναικών. Αναρίθμητα έργα τέχνης – κειμήλια κατεστράφησαν ή μετεφέρθησαν εις την Δύσιν. Τα χάλκινα άλογα που στολίζουν τον ναό του Αγ. Μάρκου εις την Βενετία, τα έκλεψαν από τον Ιππόδρομον της Πόλεως. Ο Μ. Φώτιος αναγράφει εις την «Μυριόβιβλον» ότι 280 συγγράμματα απωλέσθησαν. Οι σταυροφόροι κατέστρεψαν την Αγ. Τράπεζα, τον άμβωνα και τις θύρες της Αγ. Σοφίας. Ακόμη και ζώα έβαλαν εντός της Αγ. Σοφίας για να μεταφέρουν τα λάφυρα. Μια πόρνη ανήλθε εις τον πατριαρχικόν θρόνον τραγουδώντας και χορεύοντας εντός του ναού. Ίδρυσαν οι σταυροφόροι την λατινική αυτοκρατορία τηςΚων/λεως.
Ο πάπας απαιτούσε το πρωτείον το έκκλητον (δηλ. να έχει την ανωτάτην δικαστικήν κρίσιν) και το μνημόσυνον του εις τα δίπτυχα της εκκλησίας. Αρχές του 1273 συνεκάλεσε ο Μιχαήλ σύσκεψιν εις Κων/λιν με τον πατριάρχην Ιωσήφ και επισκόπους. Απέτυχε ο βασιλεύς διότι αντιμετώπισε αντιλατινικόν πνεύμα. Έστειλε επιστολήν εις τον πατριάρχην Ιωσήφ και εζήτησε έγγραφη απάντησιν. Απολογίαν-απάντησιν έγραψε ο μοναχός Ιώβ ο Ιασίτης και αφού συνοδικώς εψηφίσθη εστάλη εις τον βασιλέα, τον Ιούνιον 1273.
ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ
Δεν πρέπει ν’ αθετούμε τις εντολές των Πατέρων μας. Ας θυμηθούμε τον λίβελον των παπικών που εστάλη με τον καρδινάλιον Ουμβέρτο προς τον πατρ. Μιχαήλ Κηρουλάριον το έτος 1054. Εκεί γράφει ότι οι ανατολικοί ορθόδοξοι αναβαπτίζουν τους Λατίνους και ισχυρίζονται ότι οι παπικοί δεν είναι εκκλησία, ούτε έχουν βάπτισμα, ούτε αληθινή θυσία.
«Οι παπικοί είναι αιρετικοί διότι ανατρέπουν το Ευαγγέλιον με την προσθήκην του «Φιλιόκβε» εις το Σύμβολον της Πίστεως.
Δεν είναι δυνατόν ο πάπας Ρώμης να καθίσει μετά των ορθοδόξων επισκόπων, ούτε να του δώσουμε το δικαίωμα (αυτού του άθεου) να εγκρίνει ή ν’ απορρίπτει τις αποφάσεις μας. Η ειρήνη μεταξύ των πιστών και της Εκκλησίας είναι καρπός υγιαινούσης πίστεως. Η κατά Θεόν ΕΙΡΗΝΗ δεν υπάρχει όπου αθετούνται οι θείοι Νόμοι και οι ιεροί κανόνες της εκκλησίας. Αν αναγνωρίσουμεν τον πάπα ως «πρώτον» θα πρέπει να δεχθούμε όλες τις λατινικές κακοδοξίες.» Η σύνοδος του πατρ. Κων/λεως Μιχαήλ Κηρουλαρίου (1054) – ουδείς διεφώνησε από τους απόντες – κατεδίκασε με οικουμενικόν κύρος τις παπικές πλάνες. «Πως λοιπόν θα ονομάσουμε αδελφόν και συλλειτουργόν τον πάπα Ρώμης, εφ’ όσον είναι εκτός Εκκλησίας; Ας προσέχουμε πολύ , να μη μολυνθούμε από την κοινωνίαν των αιρετικών, να μη μας μεταδώσουν την λοιμική αρρώστια, την ψώραν που έχουν.»
ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΛΥΩΝ ΓΑΛΛΙΑΣ:
Τον Ιούλιον του 1274 η αντιπροσωπεία του βασιλέως Μιχαήλ Παλαιολόγου εις την Λυών υπέγραψε όρκον εις την ένωσιν με τους Λατίνους. Το φθινόπωρον 1274 επέστρεψε η αντιπροσωπεία εις Κων/λιν. Κατά τον ιστορικόν Πολυμέρην, όταν εις την Αγ. Σοφία εμνημονεύθη ο πάπας Ρώμης Γρηγόριος (10ος) εκατό (100) περίπου ιερείς και ιερομόναχοι εις την Κων/λιν, έπαυσαν το μνημόσυνον και την κοινωνίαν με τους λατινόφρονας. Τελικώς 28 μητροπολίτες με τους επισκόπους τους και 9 αρχιερείς, εδέχθεισαν την προδοτικήν σύνοδον της Λυών (την ένωσιν με τους Λατίνους). Οι αντιδρώντες εβασανίζοντο και εδιώκοντο. Ο Εμμανουήλ Ολόβολος (γραμματεύς του βασιλέως Μιχαήλ) επομπεύθη εις την Κων/λιν, όπως και ο μοναχός Ιώβ ο Ιασίτης, περιφερόμενοι εις τας οδούς, συρόμενοι με σχοινίον και εντόσθια ζώων εις τον λαιμόν τους. Του Ολοβόλου έκοψαν τα χείλη και την μύτην και εξώρισαν. Του οσίου Μελετίου Γαλησιώτου μετά από μαστιγώσεις και φυλακίσεις, του έκοψαν την γλώσσαν, αλλά μιλούσε άνευ αυτής. Του μοναχού Γαλακτίωνος – μαθητού του Μελετίου – εξόρυξαν τους οφθαλμούς.
ΔΙΩΓΜΟΙ ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ :
Την 26.5.1275 ο πατριάρχης Αγ. Ιωσήφ εξωρίσθη εις φρούριον του Ευξείνου Πόντου και ενθρονίσθη ο Ιωάννης Βέκκος. Η επιστολή των Αγιορειτών μοναχών (1273) προς τον βασιλέα Μιχαήλ έγραφε μεταξύ άλλων: «Εάν ο απλός χαιρετισμός εις κακοποιούς, δίδει κοινωνίαν εις τα πονηρά έργα τους, πόσον μάλλον το διάτορον (=ανατριχιαστικόν) όνομα του πάπα να μνημονεύσωμεν εν ώρα Λειτουργίας, ενώπιον των θείων Μυστηρίων; Θέατρον θα παίξουμεν; Και πώς θα ανεχθεί αυτά ορθόδοξος και δεν θα φύγει αμέσως την κοινωνίαν των μνημονευσάντων τον πάπα θεωρώντας αυτούς Χριστοκάπηλους, (δηλ. εχθρούς του Θεού, ψευδοποιμένας;) Μνημόσυνον του πάπα και των κοινωνούντων μ’ αυτόν, σημαίνει κοινωνία πίστεως, δηλ. κοινωνία Λατινικών κακοδοξιών». Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, με τις ευλογίες του πατριάρχου Βέκκου έστειλε επισκόπους με στρατόν εις το Αγ. Όρος, δια να επιβάλλουν την ένωσιν με τους Λατίνους.
Όταν επλησίαζαν οι Λατινόφρονες εις την Ι. Μονήν Ζωγράφου του Αγ. Όρους, η Θεοτόκος ομίλησε εις γέροντα ασκητήν εγγύς της μονής, όταν έλεγε τους «χαιρετισμούς» λέγουσα : «Χαίρε κι εσύ Γέρον! Έρχονται οι εχθροί του Υιού μου και εμού, όσοι μπορούν ας ομολογήσουν, οι φοβούμενοι ας φύγουν». Η ιερά εικών αφανής έγινε απ’ το κελλίον του και ευρέθη εις την μονήν. Ταύτα λέγων ο Γέρων εις τους μοναχούς, κατέφθασαν οι Λατινόφρονες. Έμειναν 24 μοναχοί με τον ηγούμενον Θωμά και δύο εργάτες, οι οποίοι εκρύβησαν εις τον πύργον της μονής, βαστάζοντες την εικόνα της Θεοτόκου που ομίλησε εις τον Γέροντα δια την άφιξιν των εχθρών της.
Άνωθεν του πύργου οι ομολογητές μοναχοί επαναλάμβανον τα λόγια που είχαν υπογράψει εις την επιστολήν προς τον βασιλέα Μιχαήλ. Οι στρατιώτες εστοίβαζον καυσόξυλα πέριξ του πύργου, υπακούοντες εις τας παρανόμους εντολάς των λατινοφρόνων προϊσταμένων τους.
Οι εντός του πύργου μοναχοί, υπακούοντες Θεό μόνο και Ι. Κανόνας Συνόδων και Πατέρων. Κακή υπακοή κάτω (των στρατιωτών) δια να καύσουν τους μοναχούς, αλλά και εαυτούς αιωνίως (όσοι αμετανοήτως απεβίωσαν). Καλή, μακαρία, ευλογημένη υπακοή άνω (των μοναχών εις τον πύργον) εις το μήνυμα της κυρίας Θεοτόκου : Ουδεμία κοινωνία με τους λατινόφρονας τους εχθρούς της Παναγίας μας. Φλόγες πυρός, γλώσσες καπνού εκάλυψαν τον πύργον. Οι κρυμμένοι μοναχοί εις το δάσος έβλεπον τας ψυχάς των 26 οσιομαρτύρων Ζωγραφιτών ως λευκάς περιστέρας ανερχομένας προς τον ουρανόν. Η εικών αυτή της Θεοτόκου είναι εις την μονήν Ζωγράφου, εις το καθολικόν της μονής, ονομάζεται «Χαίροβο» δηλ. αυτή που είπε εις τον μοναχόν Χαίρε κι εσύ Γέροντα, ειπέ εις τους αδελφούς ότι έρχονται οι εχθροί μου κλπ. Διεφυλάχθη αβλαβής, όπως και τα σώματα των οσιομαρτύρων. Ο τάφος αυτών είναι εις τα ερρείπια του πύργου (νυν εις την αυλήν της μονής Ζωγράφου). Εορτάζουν την 22 Σεπτεμβρίου.
Τα ονόματα των : Θωμάς ηγούμενος, Βαρσανούφιος, Σίμων, Ιλαρίων, Ιάκωβος, Ιώβ, Ιάκωβος, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμάς, Σέργιος, Μηνάς, Ιωάσαφ, Ιωαννίκιος, Παύλος, Αντώνιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος. Τα ονόματα των υπολοίπων είναι άγνωστα. Οι λατινόφρονες παρέμειναν αρκετούς μήνες, ελπίζοντες να πείσουν με τις συζητήσεις τους Αγιορείτας. Οι αντιλέγοντες εθανατούντο. Έφθασαν εις Καρυές οι λατινόφρονες του βασιλέως Μιχαήλ και του Βέκκου. Ο βατοπεδινός ιερομόναχος Κοσμάς, ο «Πρώτος» του Αγ. Όρους και τρεις μοναχοί ομολόγησαν ενώπιον των προδοτών της ορθοδόξου πίστεως, ότι δεν μπορούμε να συλλειτουργήσωμεν. Επανέλαβον οι Καρεώτες ούτοι ομολογητές ότι έλεγε και ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «Τα σώματα ημών μεμβράνη και τα αίματα μελάνι δια να γράφουμε πάντοτε, όχι εις την αίρεσιν και πάσαν κακοδοξίαν. Ότι έργον μοναχού είναι να μη περιφρονείται διαστρεβλώνεται και ποδοπατείται το Ευαγγέλιον». Αντιπατερικές διδασκαλίες ψυδοεπισκόπων, γίνονται ναυάγια – αιωνία κόλασις εις τους κοινωνούντας μ’ αυτούς.
Ο όσιος Κοσμάς εβασανίσθη και απηγχονίσθη έξωθεν του ναού του Πρωτάτου. Τα δόρατα και οι λόγχες των λατινοφρόνων άφησαν σημάδια και έως σήμερον φαίνονται οι κακώσεις αυτές εις τα οστά του, όπως εγνωμάτευσε ο ιατρός κ. Παναγιώτης Χατζηεμμανουήλ του ιατρικού κέντρου Καρυών. Οι άλλοι τρεις οσιομάρτυρες απεκεφαλίσθησαν επί λίθου, ο όποιος φυλάσσεται «εγγύς του τάφου αυτών, δεξιά της εισόδου του ναού του «Πρωτάτου» (Καρυές Αγ. Όρους). Ο οσιομάρτυς Κοσμάς ο «Πρώτος» ανεταφιάσθη εις τον νάρθηκα του «Πρωτάτου», η μνήμη αυτών εορτάζεται 5 Δεκεμβρίου.
Η Ι. Μονή Κουτλουμουσίου εκάη υπό των λατινορφόνων, όπως και οι μοναχοί της Ι. Μονής Ξενοφώντος δια πυρός ετελειώθησαν (βιβλίον : «Οι άγιοι του Αγ. Όρους|, Μωυσέως μοναχού αγιορείτου). Κατά την Θ. Λειτουργίαν εις την Ι.Μ. Ξηροποτάμου, εγένετο σεισμος κατέπεσε ο ναός και τα τείχη της μονής και τους λατινόφρονας εθανάτωσε. Ένα μανιτάρι με 40 κλώνους που εφύτρωνε κάτω από την Αγία Τράπεζα εις την μνήμην των αγ. Μαρτύρων (40 μαρτύρων, 9 Μαρτίου) κάθε έτος, δεν ξαναφύτρωσε. Εις την μονήν Βατοπεδίου τον ηγούμενον Ευθύμιον, έδεσαν με αλυσίδες και έπνιξαν εις την θάλασσαν εγγύς της μονής.
Δώδεκα μοναχούς Βατοπεδινούς μη δεχομένους κοινωνίαν με λατινόφρονας, τους απηγχόνισαν κρεμάσαντες αυτούς εις τον ελαιώνα της μονής (περιοχή Φουρκοβούνι πλησίον της μονής, εοτράζουν 4 Ιανουαρίου).
Οι Μοναχοί της Ι. Μονής Ιβήρων, που ελέγξαντες τους λατινόφρονας εδέθησαν χείρας και πόδας, τους έβαλον εις το πλοιάριον της μονής και το εβύθισαν εις την θάλασσαν. Εορτάζουν 13 Μαΐου, δεν διεσώθησαν τα ονόματα αυτών.
Η Λαύρα του οσίου Αθανασίου του Αθνίτου εδέχθη τους προδότας εν ώρα Λειτουργίας μετά των λατινοφρόνων, ο ιεροδιάκονος κατά την μεγάλην είσοδον απέθανε, διερράγη το Άγιον ποτήριον και εχύθη η Θεία Κοινωνία. Οι ιερείς (κατ’ άλλους 11) που συλλειτουργούσαν μετά θάνατον ευρέθησαν αδιάλυτοι, τυμπανιαίοι. Οι τοιχογραφίες του ναού εμαύρισαν και αργότερα το 1544 μ.Χ. ανακαίνισε αυτάς ο Θεοφάνης αγιογράφος εκ Κρήτης. Τα λείψανα των τυμπανιαίων αυτών ήσαν εις τον νάρθηκα του κοιμητηρίου προς κοινήν θέαν και σωφρονισμόν. Κατάτ ο μέσον του 19ου αιώνος τα μετέφεραν εις σπήλαιον εγγύς της θαλάσσης εις τον αρσανάν της σκήτης Τιμίου Προδρόμου (Ρουμάνικο). Τα ανωτέρω περί των τυμπανιαίων είναι και εις το περιοδικόν : «Ανθενωτικά-ημερολογιακά-αγιορείτικα, έτος 1974».
Ο Μέγας συναξαριστής της Ορθοδόξου εκκλησίας – 4 Ιανουαρίου, Αθήνα 1978 γράφει δια τους τυμπανιαίους της Λαύρας. Ομοίως και εις το βιβλίον: «Ορθοδοξία και παπισμός» Λαμπάκη, έκδοσις 1964, σελ.154 – 157.
Ο «Ορθόδοξος Τύπος» εφημερίς, φύλλον 35, Δεκ. 1963 έχει άρθρον με την ιστορία των ομολογητών Αγιορειτών και των τυμπανιαίων της Λαύρας. Εκεί έχει σχέδιον δύο τυμπανιαίων με έκφρασιν φρίκης, ανοικτά στόματα και μεγάλα νύχια, το οποίον εσκιτσάρισε ο Κύπριος αγιογράφος π. Διονύσιος Αγιαννανίτης (εκοιμήθη το 1965 έτος).
Γράφει εις ιδιόγραφον επιστολήν ο ιερομόναχος Γαβριήλ την 2.3.1964 εν ιερά μονή Ξενοφώντος, πνευματικός της μονής (από το Ιβηρητικόν κελλίον Γενεσίου του Προδρόμου, του λεγόμενου «Μαλάκη»: «Ήρθα εις το Αγ. Όρος το 1885, ετών 20. Το 1887 την 16 Σεπτεμβρίου πηγαίναμε εις την Κωνσταμονίτου να πάρουμε σιτάρι. Πηγαίνοντας με την βάρκα στον αρσανά της σκήτης Τιμίου Προδρόμου (Ρουμανική) μου είπε ο γέροντας μου Μελέτειος: εδώ στο σπήλαιον είναι οι αφορισμένοι της Λαύρας που συλλειτούργησαν με τον Βέκκον, εγώ τους έχω δει, να τους δεις κι εσύ για να βεβαιώνεις όσους λέγουν ότι είναι ψέματα. Προσεγγίσαμε και ανεβήκαμε 5-6 μέτρα εντός του σπηλαίου, είδα τρεις όρθιους, ακουμπισμένους εις τον τοίχον με τα ζωστικά τους … οφθαλμοί ανοικτοί, γένια και μαλλιά άσπρα, τα πρόσωπα τους μαύρα, νύχια 3-4 πόντους, τα στόματα τους ανοικτά. Ηθέλησα να τους ψηλαφίσω, ο γέροντας μου εφώναξε : «μη βάλεις το χέρι σου στην οργή του Θεού». Τόσον φρικτό θέαμα, ούτε να φάγω, ούτε να κοιμηθώ για 2-3 ημέρες». Υπάρχει η μαρτυρία του Γερ. Δαμασκηνού από το Ιβηρίτικο κελλίον του Τιμίου Προδρόμου (εγγύς Καρυών) που διηγείται πως το έτος 1932 είδε τους τυμπανιαίους. Επίσης και η διήγησις του Γερ. Νήφωνος – Κελλίου αγ. Άννης – Κολιτσού Βατοπεδίου πως είδε κι αυτός το έτος 1936 εις το σπήλαιον τους αφορισμένους. Όποιος πληκτρολογήσειεις το διαδίκτυον (γιού-τιούμπ) : «Διηγήσεις περί των τυμπανιαίων της Ι.Μ. Λαύρας», θ’ ακούσει τους Γέροντας αυτούς που ομιλούν. Η Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγ. Όρους έχει αγιογραφήσει εις την τράπεζαν της μονής τα μαρτύρια των Αγιορειτών επί Βέκκου κλπ. και τους τυμπανιαίους της Λαύρας (αγιογράφησις προ 25-30 ετών). Σήμερα προϊστάμενοι της Ι.Μ. Λαύρας Αγ. Όρους καθώς και ο Γ. Χρυσόστομος επίσκοπος Ροδοστόλου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασώσουν από την κακοφημία αυτή την Λαύρα λέγουν ότι δεν υπάρχουν τυμπανιαίοι, είναι παραμύθια των Ζηλωτών μοναχών».
Οι χάρτες του Αγ. Όρους περιγράφουν την περιοχήν μεταξύ Λαύρας και Ρουμανικής Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου «αφορισμένα» δηλ. των τυμπανιαίων. Η παράδοσις αυτή σώζεται και σήμερα. Ο μοναχός Πρόδρομος της Ρουμανικής Σκήτης όταν εψάρευε καλαμάρια έλεγε εις τους μοναχούς: «Τα ψάρεψα απ’ τους αφορισμένους»
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ «Πρώτου» .
Την 18.11.1981 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του Ιερομάρτυρος Κοσμά. Πρώτος τιμητικά άρχισε να σκάπτει ο «Πρώτος» του Αγ. Όρους ο Γ. Ματθαίος Βατοπεδινός, ενώ έψαλαν την παράκλησιν της Θεοτόκου. Ήταν πλήθος ηγουμένων, γερόντων, μοναχών και λαϊκών. Ευρέθησαν τα μαρτυρικά λείψανα, ευωδία εξεχύθη εις τον νάρθηκα του ναού και οι καμπάνες εχτυπούσαν χαρμόσυνα. Κατά την αγρυπνίαν που ακολούθησε, τον εγκωμιαστικόν λόγον εξεφώνησε ο ηγούμενος της Ι.Μ. Γρηγορίου, π. Γ. Καψάνης. Τελειώνοντας είπε ότι το Αγ. Όρος και σήμερα δεν συμβιβάζεται. Δυστυχώς !! Τόσες δεκαετίες, αγιορείτες να μνημονεύουν Αθηναγόρες, Δημητρίους, Βαρθολομαίους και να πιστεύουν ότι δεν συμβιβάζονται. Δικαίως το περιοδικόν «Αγιορείτης» έγραψε (τεύχος 48, Σεπτ. 1994) : «Τέτοιοι πατριάρχες δεν αποτελούν κριτήριον ορθοδοξίας, διότι τίποτα απ’ τα λεγόμενα τους δεν εναρμονίζεται προς τον Πατερικόν, αντιαιρετικόν λόγον, γενόμενοι αιτία να παραμένουν τόσες ψυχές εις την κοινωνίαν της αιρέσεως». Ο νάρθηξ όπου είναι ο τάφος του Ιερ. Κοσμά του «Πρώτου» σήμερα είναι αποθήκη. Τα άγια λείψανα του που τα πρώτα χρόνια ήσαν επί του τάφου του, σήμερα έχουν μεταφερθεί εις το κτήριον της Ιεράς Κοινότητος…οι προσκυνητές στερούνται την ευλογία αυτή. Είχε τοποθετηθεί τέμπλον, διεμορφώθη ο χώρος που είναι ο τάφος του Ι. Κοσμα και έγινε παρεκκλήσι…. τώρα αφαιρέθη το τέμπλον… έγινε πάλιν αποθήκη. Να μη γνωρίζουμε την ιστορίαν, να μη μιμηθούμε την ομολογιάν του. Ο ΑΓ. Κύριλλος Ιεροσολύμων λέγει: «Έργα (αγάπης) μη τελούμενα μετ’ ευσεβών δογμάτων (δηλ. κοινωνία μετά οικουμενιστών), ου προσδέχεται ο Θεός» (Migne p.g.: 33, 456)
Ο αγιορειτικός μοναχισμός που μνημονεύει και κοινωνεί με Οικουμενιστάς, δεν ακολουθεί τα ίχνη των αγίων Πατέρων. Η μη κοινωνία με οικουμενιστάς μας διατηρεί εις την εκκλησίαν και όχι η διοικητική εξάρτησις από κακόδοξον σύνοδον. Μετά την ψευδοσύνοδον της Κρήτης (2016), εδιώχθησαν πολλοί αγιορείτες μοναχοί, επειδή έπαυσαν κοινωνίαν με τους μνημονεύοντας πατριάρχην Βαρθολομαίον, από τις μονές Λαύρας, Χιλανδαρίου, Κουτλουμουσίου και σκήτην Τιμίου Προδρόμου (Ρουμάνικο). Η διοίκησις του Αγίου Όρους άφησε την αστυνομία εις την διάθεσιν του κάθε ηγουμένου. Κάποιοι εξ αυτών με βίαν δια της αστυνομίας, άλλων δε, κατεδάφισαν τις ασκητικές τους καλύβες. Μοναχούς που δεν μνημονεύουν τον πατρ. Βαρθολομαιον, δεν τους γράφουν εις τα μοναχολόγια.
Αγιορείτες ηγούμενοι και μοναχοί λέγουν ότι «προτιμούν να πλανώνται μετά των οικουμενιστών, παρά να αληθεύουν μακριά απ’ αυτούς, δια να μη κάνουν σχίσμα» !! Όλα αυτά είναι αντίθετα των ιερών κανόνων. Υπάρχει η καλή ανυπακοή εις τον πατρ. Βαρθολομαίον και συλλειτουργούς του, η οποία επαινείται απ’ τον 15ον κανόνα της Α΄Β΄ συνόδου διότι απαλλάσσει την εκκλησίαν απ’ το σχίσμα που δημιουργεί ο οικουμενισμός και είναι άξια τιμής. Οι κοινωνούντες με οικουμενιστάς (μνημονεύοντες αυτούς ως ορθοτομύντας τον λόγον της αληθείας) συγκαταδικάζονται μαζί με τους αιρετικούς, ως λέγει ο ος. Θεόδωρος Στουδίτης (Migne p.g.: 99, 1164 & 1205). Οι αγιορείτες που δεν μνημονεύουν τον αρχιαιρεσιάρχην Βαρθολομαίον, αυτοί συνεχίζουν την ηρωϊκήν αγγελοπόθητον ομολογίαν των επί Βέκκο μαρτύρων. Ο όσιος Μάξιμος ο ομολογητής γράφει για την τιμωρίαν όσων παρερμηνεύουν τα θεία λόγια και τους ιερούς κανόνες (Δ΄ εκατοντάς περί Αγάπης, παραγρ. 85). Υπακοή εις την εκκλησίαν σημαίνει υπακοή εις την διδασκαλίαν της και όχι εις ψυχοδολοφόνους, ψευδοεπισκόπους, οικουμενιστάς.
Δεν είναι δυνατή η σωτηρία μας : α) αν έχωμεν βίον ορθόν αλλ’ αμελούμεν των ορθών δογμάτων (13 ομιλία εις Γένεσιν – ιερού Χρυσοστόμου), β) όταν έχωμεν πίστιν ορθήν χωρίς ενάρετον βίον (αγ. Χρυσόστ. Pg: 57, 322).
«Δύο δρόμοι υπάρχουν – του ιερομάρτυρος Κοσμά του «Πρώτου» και των επί Βέκκου αγιορειτών οσιομαρτύρων, και των τυμπανιαίων της Λαύρας του Αγίου Αθανασίου». Δηλαδή η οδός της σωτηρίας – ζωής και η οδός της απωλείας – θανάτου». «Εκλέξαι συ την Ζωήν» (Δευτερονομιον 30,19).
Γέρων Σάββας Καψαλιώτης 1991 .
Παρατηρούμε σήμερα άφωνοι την ανώτατη πολιτική ηγεσία δηλαδή Πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προσκαλούν διαδοχικά τον αιρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο να επισκεφθεί την χώρα και μάλιστα τους ιερούς τόπους όπου πέρασε και δίδαξε ο κορυφαίος των Αποστόλων Παύλος. «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού …(Τίτον 3, 10).
Συγχρόνως βλέπουμε την επίσημη εκκλησιαστική ηγεσία του τόπου, η οποία θα έπρεπε ως η καθ’ ύλην αρμόδια για μια τέτοια πρόσκληση, να έχει απαξιωτικά αγνοηθεί και να τηρεί μια εκκωφαντική σιγή ιχθύος επί του θέματος.
Αλλά τι να περιμένει πλέον ο πιστός λαός μετά και την απαράδεκτη συμπεριφορά τους των τελευταίων μηνών, με την πλήρη υποταγή τους αμαχητί στους νόμους της κοσμικής εξουσίας που παραβιάζουν βάναυσα τους πνευματικούς κανόνες της ορθοδοξίας.
Είναι σε όλους γνωστά πλέον τα όσα θλιβερά έχουν συμβεί και εξακολουθούν να συμβαίνουν σήμερα, με το κλείσιμο των Ναών, την ύβριν προς την Θείαν Κοινωνίαν, την ασέβεια στις ιερές εικόνες και πολλά άλλα.
Επροτίμησαν την κοσμική εξουσία από την ουράνια.
Η ανωτέρω σιωπή των Ιεραρχών στο θέμα της πρόσκλησης του Πάπα, θα μπορούσε επίσης να εννοηθεί ως σιωπηρή συναίνεση, αν αναλογισθούμε το μέγεθος του Οικουμενιστικού κατήφορου που έχει πάρει το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησιαστικής ηγεσίας.
Βροντερά παραδείγματα εν συντομία : η ολέθρια ψευδοσύνοδος του Κολυμβαρίου το 2016, το φρικτό ανοσιούργημα του Ουκρανικού, η πλήρης εκκοσμίκευση του κλήρου και η τυφλή υπακοή στα κελεύσματα του πρωτοστατούντος στην διεθνή παναίρεση του Οικουμενισμού, πατριάρχου Βαρθολομαίου, στο οικουμενιστικό ανάστημα του οποίου, ωχριούν όλοι οι υπόλοιποι οικουμενιστές προκάτοχοι του πατριάρχες (Μελέτιος Μεταξάκης, Αθηναγόρας, Δημήτριος).
Πιθανότατα όπως διαρρέεται στον τύπο η «Αγιότης» του να τον υποδεχθεί και συνοδεύσει μετά του Αρχιεπισκόπου Ελλάδος.
Είναι αναρίθμητες οι αιρέσεις , οι κακοδοξίες και τα δεινά που έχει προκαλέσει ο Παπισμός διαχρονικά στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό. Ας δούμε όμως με τα μάτια των Πατέρων της Εκκλησίας μας αναλυτικά:
ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ.
«Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα». «Το δόγμα περί αλαθήτου του πάπα είναι όχι μόνο αίρεσις αλλά παναίρεσις. Είναι αίρεσις των αιρέσεων, μια άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού». (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος)
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ .
Ο Πάπας είναι αρχηγέτης των αιρέσεων και πρύτανης των αιρετικών διδασκαλιών. Πρόδρομος του Αντίχριστου κατά τους Άγιους Πατέρες. Ο μεγαλύτερος αρχιαιρεσιάρχης και παναιρεσιάρχης όλων των αιώνων και όλων των εποχών…. είναι εχθρός του Θεού και της Παναγίας άσπονδος, και φίλος του Διαβόλου παμφίλτατος».
(Η νέα εκκλησιολογία του Οικ. Πατρ. Βαρθολομαίου). Σύναξη ορθοδ. κληρ. και μοναχών Ιανουάριος 2015 σελ. 23 .
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
«Ουδέν ωφελεί βίος ορθός, δογμάτων διεστραμμένων».
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ (1275 επί πατρ. Ιωάννη Βέκκου).
Σε επιστολή τους προς τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο, χαρακτηρίζουν τον πάπα «αιρετικό» και «απόστολο του Σατανά».
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ .
Ο Ισαπόστολος Κοσμάς προφητεύει: «ο ένας Αντίχριστος είναι ο πάπας». «Τον πάπα να καταράστε γιατί αυτός θα είναι η αιτία», «όλες οι πίστες είναι ψεύτικες… μόνο η πίστις των Ορθοδόξων είναι καλή και Άγια».
ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥΣ.
Β΄ οικουμενική Σύνοδος εις Κων/πολη (381)
Γ΄ οικουμενική Σύνοδος εις Έφεσον (431)
Δ΄ οικουμενική Σύνοδος εις Καλχηδόνα (451)
ΣΤ΄ οικουμενική Σύνοδος εις Κων/πολη (680)
Ζ΄ οικουμενική Σύνοδος εις Νίκαια (787)
Η΄ οικουμενική Σύνοδος εις Κων/πολη (879)
Θ΄ οικουμενική Σύνοδος εις Κων/πολη (1351)
Από έξι τοπικές εικ. Κων/πολη
Ρωσία και Ιεροσόλυμα 1441, 1443, 1450 .
Έξι σύνοδοι εις Κων/πολη από 1484 έως 1838.
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ .
«αιρετικοί εισί άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμε….»
«φευκτέον αυτούς ως φεύγει τις από όφεως, χριστοκάπηλους…»
ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΡΙΟΣ .
«επειδή η κάκιστη αυτή αίρεσις (παπισμός)….ζώσα καθ’ ημάς εστί ….»
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚ. ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ .
«λέγοντας ο πάπας πως είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, εξόρισε από την Δυτική Εκκλησία τον Χριστό… αυτή η μοναρχομανία του γέννησε τόσες αιρέσεις».
ΓΕΝΑΔΙΟΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΠΑΤΡ. ΚΩΝ/ΛΕΩΣ (15ος αιών)
«ει μετά των Λατίνων ενωθήσεσθε ούτως» και του Θεού χωρισθήσεσθε και αδοξίαν αΐδιον υποστήσεσθε» .
ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ .
«ουαί τοις μαίνουσιν την αγίαν πίστην εν αιρέσεσιν, ή τοις αιρετικικοίς συγκαταβαίνουσιν». Οσίου Εφραίμ έργο, τομ. Δ΄, 1992, σελ. 26.
Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΗ .
«Ο καθολικισμός είναι πίστις μη Χριστιανική …. ο καθολικισμός της Ρώμης, είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό … ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός όμως προχωρεί ποιο περά ακόμη. Κηρύττει έναν διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού. Κηρύττει τον Αντίχριστο».
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.
Παπικόν πρωτείον.
Αλάθητο του πάπα.
«Φιλιόκβε» .
Κτιστή Χάρις.
Ορθολογισμός της σχολαστικής θεολογίας.
Το καθαρτήριον πυρ.
Το δόγμα των αφέσεων (Λυσίποινα).
Λατινική Μαριολατρία .
Βάπτισμα δι’ επιχύσεως ή ραντισμού.
Αναβολή του Χρίσματος.
Καινοτομία στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
(τα άζυμα, η περί του Χρόνου καθαγιασεως, η αποχή λαϊκων εκ του Αγίου Ποτηριού κλπ )
Καινοτομία εν τω Μυστηρίω του Ευχελαίου.
Η γενική αγαμία του κλήρου, τα αγάλματα των Ναών, οι εικόνες, η νηστεία, χοροί, το σημείο του Σταυρού, η Θεία Λειτουργία, οι Ναοί κλπ.
Κατάργησης των ιερών κανόνων.
Υποτίμηση των δογματικών διαφορών.
Η Ουνία .
Πολλά από τα δυσάρεστα γεγονότα των ημερών μας όπως ασθένειες, απειλές πολέμου, οικονομική εξαθλίωση του λαού, τα έχουν προφητεύσει φωτισμένοι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας, αλλά αυτό φαίνεται δεν αρκεί για να κατανοήσουμε ότι ζούμε σε καιρό αποστασίας από τον Χριστό και το Άγιο Θέλημά του.
Υπεριπερίσευσε η αμαρτία, ο υλισμός και το κοσμικό φρόνιμα. Πρέπει όλοι μας να επιστρέψουμε κοντά στο Χριστό με ειλικρινή μετάνοια για τις αμαρτίες μας και να πάψουμε να παρατηρούμε με παγερή αδιαφορία αυτά που συμβαίνουν γύρω μας σαν να μην μας αφορούν.
Πίστης χωρίς έργα είναι νεκρή. Η σιωπή όταν η πίστις κινδυνεύει είναι το τρίτο είδος αθεΐας κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Πως μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι όταν άθεοι παίρνουν αποφάσεις που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή και την σωτηρία των ψυχών μας;
Πως είναι δυνατόν να καλούμε τον Αιρεσιάρχη πάπα να έλθει και να μολύνει τα μέρη που αγίασαν με την ομολογία ή το μαρτύριό τους χαριτωμένες μορφές της εκκλησίας μας και εμείς να μην αντιδρούμε (ειρηνικά) και να αδιαφορούμε;
Πρέπει ο καθένας μας να διαμαρτυρηθεί στον Ιερέα, στον Επίσκοπο αλλά και στους βουλευτές του τόπου του.
Μόνο ένας πνευματικά τυφλός θα αγνοούσε και δεν θα εκλάμβανε ως προειδοποιητικά σημεία της Θείας Πρόνοιας τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας.
Αν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε και να μην αντιδρούμε στα γεγονότα περιμένοντας τον πάπα Φραγκίσκο με τον πατρ. Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να έλθουν και να μας «ευλογήσουν» θα είμαστε άξιοι της θείας παιδαγωγίας που μπορεί να παραχωρήσει η χάρις του Αγίου Πνεύματος για την χαλαρότητα της πίστεώς μας.
Εύχομαι ολόψυχα το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει αυτούς που σκέπτονται να φέρουν τον πάπα Φραγκίσκο στην Ελλάδα, να κατανοήσουν το μέγεθος της βεβήλωσης που πάει να γίνει, να μετανοήσουν εγκαίρως και να μην πραγματοποιήσουν τα ανίερα σχέδια τους.
Ευχόμεθα όπως ο κλήρος και ο πιστός λαός να φωτισθούν επίσης και ενδυναμωθούν από την χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε να αντιτάξουν την «Καλή Ανυπακοή» στην αιρετίζουσα και οικομενιστική, εκκλησιαστική ιεραρχία να διαμαρτυρηθούν έντονα στις πολιτικές και εκκλησιαστικές αρχές και να χαρακτηρίσουν τον πάπα ως “PERSONA NON GRATA” «ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ».
«Έπειτα παρ’ ημίν ούτε πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγωγήν νέας διότι υπερασπιστής της θρησκείας έστιν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των πατέρων αυτού…»
(Εγκύκλιος του 1848 των Πατριαρχών της Ανατολής….)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΜΑΚΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ «ΣΥΝΑΞΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ»
