Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ
Ποιοὶ καὶ γιατί ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν τὴν 25η Μαρτίου ὡς ἡμερομηνία ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα; Ποιοὶ προσπαθοῦν νὰ δολοφονήσουν συνειδητὰ καὶ μὲ σταθερὰ βήματα τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ξεκινῶντας πρῶτα ἀπὸ τὴν Ἱστορία του; Γιατί οἱ σύγχρονοι ἱστορικοὶ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ μιὰ σημαδιακὴ καὶ λίαν σημαντικὴ ἡμερομηνία ποὺ καθόρισε τὴν μετέπειτα πορεία τοῦ Γένους μας; Τί θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ ἂν ἡ ἡμερομηνία ἔναρξης τοῦ Ἀγῶνα ἦταν ἡ...22η Φεβρουαρίου ἢ ἀκόμη καὶ αὐτὴ τῆς 23ης Μαρτίου καὶ ὄχι αὐτὴ τῆς 25ης Μαρτίου; Τί τὸ τρομακτικὸ κρύβεται πίσω ἀπὸ μιὰ διεθνῆ Συνομωσία ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους; Ποιούς ἢ τί φοβοῦνται καὶ τρέμουν; Τελικά, μὲ ποιόν τρόπο ἐκδικεῖται ἡ Ἱστορία τοὺς βέβηλους;
Γράφει ὁ
Ἐντάξει, ἀπολογοῦμαι. Ὑποσχέθηκα νὰ συνεχίσω τὸ πόνημά μου τὴν αὐριανὴ μέρα τῆς 28ης Μαρτίου, ἀλλὰ βλέπετε, πάντα θὰ ἰσχύει τὸ θεϊκὸ ρητὸ «ὅσο κάνεις ἐσὺ σχέδια, σὲ βλέπει ὁ Θεὸς καὶ γελάει».
Καὶ πράγματι, οὐδὲν ἀληθέστερον τούτου, μιᾶς καὶ ὁ Ὕψιστος, εἶχε...ἄλλα σχέδια γιὰ μένα ὅλη τὴν περασμένη ἑβδομάδα. Ἕνα πραγματικὸ τσουνάμι ἀπὸ ὑποχρεώσεις καὶ μιὰ διήμερη ἀδιαθεσία, μὲ ἐμπόδισαν νὰ συνεχίσω τὸ γράψιμο. Δόξα ὅμως τῷ Θεῷ, ἀπόψε βρῆκα τὸ ...κουράγιο καὶ τὴ δύναμη, γιὰ νὰ τελειώσω καὶ ἐτούτη ἐδῶ τὴ «μελέτη» μου, παραδίδοντας σὲ ὅλους ἐσᾶς ὅ,τι μπόρεσα ἐγὼ νὰ συλλέξω καὶ νὰ συμπεράνω, μέσα ἀπὸ τίς δικές μου ἐργασίες καὶ ἔρευνες πολλῶν ἐτῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἀλλοίωση τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς «ἐκσυγχρονιστές».
Τί συμβαίνει λοιπὸν μὲ τὴν ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου; Ποιόν πειράζει καὶ γιατί;
Ὁ Ἄξονας τοῦ Κακοῦ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, ἔχει ὄνομα: Τὸ «Ψευτορωμαίϊκο»
Γιὰ νὰ ἀπαντήσει λοιπὸν στὰ ἐρωτήματα αὐτὰ κάποιος Ἱστορικὸς σὰν ἐλόγου μου, θὰ πρέπει νὰ ξεκινήσει ἀπὸ ἕνα καὶ μόνο σημαντικὸ σημεῖο: ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΙΚΟΥ! Ἐκεῖ βρίσκεται ὁ πυρῆνας ἀπ᾿ ὅπου πηγάζει τὸ Κακό. Τί εἶναι λοιπὸν τὸ «Ψευτορωμαίϊκο»; Καὶ γιατί ὀνομάζεται ἔτσι;
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἐθνικός μας Ἱεραπόστολος, γυρνῶντας ὅλη σχεδὸν τὴν σκλαβωμένη Ἑλλάδα τοῦ 18ου αἰῶνα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ γεμᾶτα φωτιὰ κηρύγματα του γιὰ Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάδα, ξεστόμιζε καὶ προρρήσεις ποὺ εἶχαν νὰ κάνουν μὲ τὸ ἐγγὺς καὶ μακρὸ μέλλον τῆς πατρίδας μας. Σχεδὸν τὸ 80 μὲ 90% αὐτῶν τῶν προρρήσεων, ἔχουν ἤδη πραγματοποιηθεῖ καὶ μένει μόλις ἕνα μικρὸ ποσοστό της τάξῃς τοῦ 10%. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ τὴ δύναμη τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καθὼς λοιπὸν τὸν ρωτοῦσαν ὅλοι οἱ πιστοὶ γιὰ τὸ τί θὰ γίνει μὲ τὸ Ποθούμενο (ἀνάσταση τῆς «Ρωμιοσύνης», τοῦ «Ρωμαίικου» πά᾿ νὰ πεῖ τῆς κραταιᾶς Ρωμανίας ἢ ἀλλιῶς τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλληνικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας) ἀπαντοῦσε:
«Τὸ Ποθούμενο θὰ ἔρθει, ἀλλὰ θὰ ἔρθει μὲ πόνο, αἷμα καὶ μὲ δάκρυα. Ἀλλὰ πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, θὰ ἔρθει ἕνα «Ψευτορωμαίϊκο». Νὰ μὴν τὸ πιστέψετε, θὰ φύγει πίσω»Ὅσοι ἄκουγαν αὐτὸν τὸν ὅρο, δηλαδὴ τὸ «Ψευτορωμαίϊκο», ἀποροῦσαν καὶ λόγῳ καὶ τῆς ἀμορφωσιᾶς τους, δὲν μποροῦσαν νὰ ἐπεξεργαστοῦν ὀρθὰ τὴν πληροφορία αὐτή, τοὺς φαίνονταν ἀδιανόητη ἢ δυσκολοερμήνευτη. Κρατοῦσαν μόνο τὸ ὅ,τι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ Ποθούμενο ποὺ θὰ ἐρχόταν μὲ πόνο καὶ δάκρυα. Καὶ γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, οὐδεὶς μποροῦσε νὰ ἑρμηνεύσει τὸν ὅρο αὐτόν, εἴτε ἀγράμματος, εἴτε γραμματιζούμενος. Οὐδείς, ἀκόμη καὶ μέχρι τίς μέρες μας, μποροῦσε νὰ ἀντιληφθεῖ τὸ τί ἤθελε νὰ πεῖ ἡ Μεγάλη αὐτὴ Ἁγία Προσωπικότητα τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ Ἐμφύλιος πόλεμος καὶ ἡ γέννηση τοῦ «Ψευτορωμαίϊκου»
Δὲν πρόλαβαν νὰ περάσουν οὔτε κἂν 50 χρόνια μετὰ τὴν πρόρρηση αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ καὶ ξέσπασε ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν ὡς πρὸς τὸ πρῶτο μέρος αὐτῆς τῆς πρόρρησης. Ὅτι δηλαδὴ ἡ ὥρα τῆς λευτεριᾶς καὶ τῆς πορείας πρὸς τὸ Ποθούμενο, εἶχε ἔρθει.
Ὁ πρῶτος ἐνθουσιασμὸς τῶν Ἑλλήνων ὁπλαρχηγῶν καὶ ἀγωνιστῶν καὶ ἡ ὁμοψυχία μεταξύ τους ὅμως, δὲν κράτησε γιὰ πολύ. Μέχρι ποὺ ἐμφανίστηκαν οἱ...Φαναριῶτες (Ἀλ. Μαυροκορδάτος, Φωκ. Νέγρης, Μ. Καντακουζηνός, Καρατζὰς κλπ) οἱ ὁποῖοι δίχασαν τοὺς πάντες καὶ παραλίγο νὰ γίνουν καὶ οἱ δήμιοι τοῦ ἐπαναστατημένου Γένους, κυρίως ὁ Μαυροκορδάτος.
Ὁ Κολοκοτρώνης, ὡς ἀρχιστράτηγος τοῦ Ἀγῶνα, εἶχε ἕνα καὶ μόνο ὅραμα, ἐμπνευσμένο κυρίως ἀπό τὴ «Χάρτα» τοῦ Ρήγα Φερραίου, ἡ ὁποία «Χάρτα» μιλοῦσαι ξεκάθαρα γιὰ ἀνάσταση τῆς Ρωμιοσύνης, συμπεριλαμβάνοντας σχεδὸν ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Βαλκανικῆς ποὺ ἀποτελοῦσαν τὸ «Ρωμαίικο», δηλαδὴ τὴν μία «Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία τῆς Κων/πολης». Τὸ ἴδιο ἢ σχεδὸν τὸ ἴδιο, ἐπιθυμοῦσαν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ὁπλαρχηγοί, ὅπως ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀνδροῦτσος, ὁ Καραϊσκάκης, ὁ Γκούρας κλπ. Ὁ Κολοκοτρώνης κυρίως, ἀναφερόταν συχνὰ στὸν τελευταῖο αὐτοκράτορα τῆς Κων/πολης, τὸν Κων/νο ΙΑ' Παλαιολόγο, γιὰ τὸν ὁποῖον ἔλεγε πὼς «ἐμεῖς πολεμοῦμε γιὰ τὸν νεκρὸ Βασιλέα μας ποὺ δὲν ἀπόθανε ποτὲ» καὶ θεωροῦσε πὼς «οἱ κλέφτες ἤτουνε οἱ ἀδούλωτοι στρατιῶτες του ποὺ πολέμαγαν τὸν Τοῦρκο στὰ βουνά» (Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, Ἀπομνημονεύματα περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, Τόμος Α')
Οἱ Φαναριῶτες εἶχαν ἄλλη ἄποψη, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη μὲ τοὺς ὁπλαρχηγοὺς καὶ τὸν ἴδιο τὸν Κολοκοτρώνη. Καὶ φρόντισαν νὰ τὴν ἐπιβάλλουν, ἀπὸ τὴν πρώτη κι Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου (20 Δεκεμβρίου 1821), ἡ ὁποία εἶχε μὲ τὴ σειρά της σκοπὸ τῆς κατάργησης τῆς Συνέλευσης τῆς Μονῆς τῶν Καλτετζῶν, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα δυὸ μῆνες σχεδὸν μετὰ τὴν ἐπίσημη ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης τῆς 25ης Μαρτίου καὶ στὴν ὁποία εἶχαν παρευρεθεῖ σχεδὸν ὅλοι οἱ ἄρχοντες καὶ κοτζαμπάσηδες τοῦ Μοριᾶ (Δεληγανναῖοι, Φραντζής, Πετιμεζάς, Σπηλιωτόπουλος, Π. Π. Γερμανὸς καὶ λοιποὶ) καὶ φυσικὰ καὶ οἱ δύο κεφαλὲς τῆς Ἐπανάστασης, δηλαδὴ ὁ Κολοκοτρώνης καὶ ὁ Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Ἡ ἄποψη τῶν Φαναριωτῶν ἦταν διχασμένη ὡς πρὸς τὸν σκοπὸ τῆς ἐπανάστασης. Μπορεῖ νὰ ἔμοιαζε περίπου μὲ αὐτὴν τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἄλλων ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ διέφερε σὲ πολλὰ σημεῖα. Ἡ μία πλευρὰ ἐπεδίωκε ἕναν ἐκσυγχρονισμὸ ἐκ τῶν ἔσω τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μέσῳ τῆς φωτισμένης δεσποτείας, τῆς διαδοχῆς στὴν ἐξουσία (τοῦ θρόνου δηλαδὴ τῆς Κων/πολης) καὶ τελικὰ τῆς ἀναδημιουργίας μιᾶς Νέας Ἀνατολικῆς Ἑλληνικῆς Αὐτοκρατορίας καὶ ἡ ἄλλη τὴ δημιουργία ἑνὸς Ἀνεξάρτητου Ἑλληνικοῦ κράτους, μέσα ἀπὸ τὴν βίαιη ἀποσκίρτηση ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ ἐξουσία. Τελικὰ ἐπικράτησε ἡ δεύτερη, ἐν μέσῳ ραδιουργιῶν καὶ ἀπόλυτης συνεργασίας καὶ συννενόησης μὲ τίς Μεγάλες εὐρωπαϊκὲς δυνάμεις (Ἀγγλία, Γαλλία, Ρωσία). Καὶ ἴσως γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, στὴν πρώτη αὐτὴ Ἐθνοσυνέλευση, δὲν ἔγινε καμμία ἀπολύτως ἀναφορὰ στὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία, τῆς ὁποίας τὸ Σχέδιο ἦταν ἡ μαζικὴ ἐπαναστατικὴ κίνηση σὲ ὅλες τίς περιοχὲς τοῦ παραδουνάβεως καὶ τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου καὶ ἡ ταυτόχρονη ἀνακατάληψη τῆς Κων/πολης μέσῳ ἐξέγερσης ὑπὸ τίς ὁδηγίες τῆς Ἀνώτατης Ἀρχῆς τῆς Ἑταιρείας καὶ ἐκθρόνισης τοῦ Σουλτάνου Μαχμοὺτ τοῦ Β'.
Γιὰ τὸν σκοτεινὸ ρόλο τῶν Φαναριωτῶν μάλιστα, ὁ Φωτάκος Χρυσανθόπουλος στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του γράφει σχετικά:
«Πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι συνετέλεσαν, ὄχι ὀλίγον εἰς τὴν διαφθορὰν τῆς καρδίας καὶ τοῦ πνεύματος τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποὶ Φαναριῶται, ἀφοῦ δὲν ἐδυνήθησαν νὰ λάβῃ ἕκαστος, ὡς ἐφαντάζετο, τὴν πρωτοβουλίαν, ἐσυνδαύλισαν καὶ αὐτοὶ τὴν διχόνοιαν δια νὰ εὑρίσκωσι τροφὴν καὶ νὰ ἐρωτῶνται ἀπὸ τοὺς ἀναξίους κομματάρχας ὡς πολύπειροι πολιτικοὶ καὶ νὰ ἐμπνέωσιν εἰς αὐτοὺς τὰ σχέδιά των. [...] Αὐτοὶ δὲ οἱ Φαναριῶται ἀνεπαύοντο εἰς τοῦτο, ἔμβαιναν εἰς τὰ πράγματα, εἴτε διὰ τοῦ ἑνὸς τρόπου, εἴτε διὰ τοῦ ἄλλου, μεταχειριζόμενοι πρὸ πάντων τὸ συνηθισμένον ἐπάγγελμά των, τὴν μηχανορραφίαν».Τὰ ἴδια ἢ σχεδὸν τὰ ἴδια, μᾶς λέει καὶ ὁ Φωτιάδης στὸ ἔργο του «Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821» γράφοντας:
«Οἱ Φαναριῶτες, μὲ συμπαραστάτη τὸν λογιοτατισμό, τὴ νέα αὐτὴ τάξη «ἔξωθεν ἐρχομένη, καὶ ἐπαγγελομένη, ὅτι γνωρίζει τὰ γράμματα καὶ ξένας γλώσσας, ὡς καὶ τὴν πολιτικὴν» ἀντὶ νὰ φωτίσουν τὸ λαό, ρίχνουν τὸ ἔθνος, μὲ τὴν ψεύτικια γλῶσσα ποὺ χρησιμοποιοῦσαν, σὲ μιὰ μεγαλύτερη ἀκόμη ἀμάθεια ἀπὸ πρίν»Ἄρα λοιπόν, ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μιὰ ἐπικίνδυνη «φάρα» ἀριστοκρατῶν καὶ ἡγεμόνων, οἱ ὁποῖοι πίστευαν πὼς αὐτοὶ εἶναι μόνο οἱ ...ἱκανοὶ καὶ ἄξιοι (ἢ ἀλλιῶς «Οἱ Ἄριστοι») οἱ ὁποῖοι θὰ μποροῦσαν νὰ πάρουν τίς τύχες τοῦ ἐπαναστατημένου Γένους στὰ χέρια τους.
Οἱ Φαναριῶτες λοιπόν, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Ἀλ. Μαυροκορδάτο εἶχαν ἀποφασίσει νὰ «τελειώνουν» κάποια στιγμὴ μὲ τίς κεφαλὲς τῆς Ἐπανάστασης (Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Ἀνδροῦτσος, Καραϊσκάκης, Μιαούλης κλπ) ἀφοῦ πρῶτα τοὺς χρησιμοποιοῦσαν γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς Ἐπανάστασης καὶ φρόντισαν στὸ νὰ χωρίσουν σὲ δύο στρατόπεδα τοὺς Ἕλληνες. Δηλαδὴ στοὺς «πολιτικοὺς» καὶ τοὺς «στρατιωτικούς», ἀνακατεύοντας μέσα καὶ τίς μεγάλες δυνάμεις (Ἀγγλία, Γαλλία, Ρωσία) μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ μελλοντικοῦ ἐλεύθερου κράτους τῆς Ἑλλάδας.
Οἱ δυτικὲς ὅμως μεγάλες δυνάμεις, δὲν ἤθελαν ἐπ᾿ οὐδενὶ τὴν ἀνασύσταση τῆς Ρωμιοσύνης. Εἶδαν κι ἔπαθαν αἰῶνες πρὶν νὰ τὴ διαλύσουν κι ἐπειδὴ ἦταν πλέον ἀργὰ γιὰ νὰ παρεμποδίσουν τὴν ἐξέλιξη τῆς ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, φρόντισαν νὰ τοποθετήσουν τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους στὰ πράγματα κι αὐτοὶ δὲν ἦταν ἄλλοι ἀπὸ τοὺς Φαναριῶτες.
Στὸ πρῶτο «Ἐκτελεστικό» (Πρώτη κυβέρνηση ποὺ ὁρίστηκε ἀπό τὴν Α' Ἐθνοσυνέλευση) ὁρίστηκε πρόεδρος ὁ Μαυροκορδάτος, ὁ ὁποῖος καὶ σχεδίαζε τὸν παραγκωνισμὸ τῶν στρατιωτικῶν καὶ δημιουργῶντας τὴ δική του «κλίκα». Στὴν Β' Ἐθνοσυνέλευση μὲ πρόεδρο τοῦ «Ἐκτελεστικοῦ» τὸν Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καὶ ἀντιπρόεδρο τὸν Κολοκοτρώνη, ὁ Μαυροκορδάτος μέσῳ πάλι ραδιουργιῶν, γίνεται Πρόεδρος τοῦ Βουλευτικοῦ, ἀνοίγοντας τὸν ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου. Ὁ Μαυροκορδάτος, ἦταν τὸ πρῶτο «πιόνι» τῶν Ἄγγλων καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ θεωρεῖται ὑπεύθυνος τόσο γιὰ τὴν καταστροφὴ στὴ μάχη του Πέτα ὅπου σχεδὸν ἀποδεκατίστηκε ὅλο τὸ ἑλληνικὸ στράτευμα ἀπὸ τὸν πασᾶ τῆς Ἠπείρου, τὸν περιβόητο Ρεσὶτ Κιουταχῆ μαζὶ μὲ τὸ νεότευκτο Τάγμα τῶν Φιλελλήνων καὶ χάθηκε ἡ ἐπανάσταση στὴν Ἤπειρο. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἡ ...στάμνα ἔσπασε ἦταν ἡ ἀπόφαση τοῦ Μαυροκορδάτου νὰ προβεῖ σὲ σύναψη δανείου ἀπὸ τὴν Ἀγγλία (ἡ ἀλήθεια ἦταν ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ δανείου «ἐνισχύθηκε» ἀπὸ τὸν Ἄγγλο «τοποτηρητῆ» Οὐίλδσον, ὁ ὁποῖος βέβαια ἐνεργοῦσε κατ᾿ ἐντολὴ τοῦ Κόδριγκτον γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴ θέση τῆς Ἀγγλίας ὡς πρὸς τὰ συμφέροντα ποὺ εἶχε στὴ περιοχὴ) καὶ ποὺ ἔφερε κυβέρνηση καὶ στρατιωτικοὺς σὲ πλήρη ρήξη. Καὶ εἶχαν δίκιο, γιατί ἡ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, ἦταν πραγματικὰ καταστροφική.
Τὸ πρῶτο δάνειο τῶν 800.000 λιρῶν τὸ χορήγησε ἡ ἀγγλικὴ τράπεζα Richard μὲ ἐτήσιο ἐπιτόκιο 59%(!!!) καὶ ὑποθήκη τὰ ...ἐθνικὰ κτήματα! Τὸ δὲ πραγματικὸ ποσὸ ποὺ ἔφτασε στὰ ταμεῖα τῆς κυβέρνησης ἦταν 472.000 λίρες ἐπειδὴ ἀφαιρέθηκαν οἱ πρῶτοι τόκοι, οἱ μεσιτεῖες καὶ οἱ προμήθειες κάθε εἴδους, καθὼς καὶ τὰ ...ὁδοιπορικὰ αὐτῶν ποὺ πῆγαν γιὰ νὰ ὑπογράψουν! (Σᾶς θυμίζουν τίποτε αὐτὰ ποὺ συνέβησαν τότε; Ἄν ναί, ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο).
Τὸ δεύτερο δάνειο τῶν 2.000.000 λιρῶν μὲ ἐτήσιο ἐπιτόκιο 55% καὶ μὲ ὑποθήκη τὰ ἐθνικὰ κτήματα πάλι, εἶχε καὶ αὐτὸ ...ἰδιαίτερους(!!) ὅρους. Τὸ ἐπιτόκιο τοῦ πρώτου χρόνου προεισπράχθηκε, πληρώθηκαν οἱ Ἄγγλοι μεσῖτες καὶ χρηματιστὲς καὶ ἀγοράστηκαν ὑποχρεωτικὰ ἀπὸ τοὺς δανειστὲς δύο παλαιὰ πλοῖα σὲ πολὺ ὑψηλὲς τιμές. Ἔτσι ἔφτασαν στὴν Ἑλλάδα μόνο 80.000 λίρες. Τὸ συνολικὸ χρέος ἔφτασε τὰ 2.800.000 λίρες μὲ 59% καὶ 55% ἐπιτόκιο, ἡ Ἑλλάδα εἰσέπραξε 550.000 λίρες περίπου.
Ἀρχὲς τοῦ 1825 χρεώθηκε ἡ Κυβέρνηση Κουντουριώτη αὐτὴ τὴ φορὰ κι ἄλλο ἕνα δάνειο 2.000.000 λίρες πάλι ἀπό 'Ἄγγλους καὶ πάλι μὲ 55% ἐτήσιο τόκο κι' αὐτὸν προκαταβολικὰ εἰσπραγμένο γιὰ ἕνα χρόνο μὲ νέα ὑποθήκη! Ἀπ' αὐτά, 80.000 λίρες καθαρὰ ἔφτασε νὰ πάρει μόνο ἡ κυβέρνηση στὰ χέρια της κι' αὐτὲς μὲ χίλια βάσανα καὶ ἕνα δυὸ πλοῖα. Τὰ ἄλλα «φαγώθηκαν» ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους μεσῖτες καὶ χρηματιστές, προτοῦ νὰ φθάσουν στὴν Ἑλλάδα.
Ὁ Κολοκοτρώνης προσπάθησε νὰ ἐμποδίσει μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια τὴ σύναψη αὐτῶν τῶν δανείων, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ κατάφερε ἦταν νὰ τὰ βλέπει νὰ κατασπαταλῶνται ἀπὸ τὴν κυβέρνηση στὸν ἐμφύλιο πόλεμο. Ἡ «κυβέρνηση» τῶν Φαναριωτῶν, τὰ διασπάθισε κυρίως γιὰ νὰ ἐξαγοράσει συνειδήσεις καὶ ὑποστήριξη γιὰ νὰ νικήσει τοὺς στρατιωτικοὺς καὶ τὸν Κολοκοτρώνη...
Οἱ Φαναριῶτες μὲ ὅλα τοῦτα, ἔριξαν τοὺς Ἕλληνες σὲ ἕναν αἱματηρὸ ἐμφύλιο ποὺ παρὰ τρίχα νὰ στοιχήσει τὴν ἴδια τὴν Ἐπανάσταση καὶ ταυτόχρονα, δημιούργησαν τὸν πρωτογενῆ τους στόχο: τὴ δημιουργία ἑνὸς κράτους ἀνεξάρτητου ποὺ θὰ τὸ κυβερνοῦσαν αὐτοὶ καὶ οἱ ἐπίγονοί τους, μὲ τὴν ἀγαστὴ συνεργασία τῶν δυτικῶν (Ἀγγλίας-Γαλλίας) καὶ ὡς ἕνα βαθμὸ καὶ τῆς Ρωσίας.
ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ «Ψευτορωμαίϊκο», ἐπιβεβαιώνοντας τὴν πρόρρηση τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ σήμερα, μὲ τὴν αἰσχρότερη κυβέρνηση ὅλων τῶν ἐποχῶν, τὴν κυβέρνηση Μητσοτάκη, ζοῦμε ἁπλᾶ τίς τελευταῖες του μέρες πρὶν τὴν ὁριστική του πτώση.
Ἡ φοβερὴ προσπάθεια ἀλλοίωσης τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς ἐπιγόνους τῶν Φαναριωτῶν τοῦ «Ψευτορωμαίϊκου»
Οἱ Φαναριῶτες σὲ ἀγαστὴ ἐπίσης συνεργασία μὲ τοὺς Ἀγγλογάλλους, μετὰ καὶ τὴν Συνθήκη τοῦ Λονδίνου (6 Ἰουλίου 1827) καὶ τὴν καταστροφὴ τοῦ τουρκοαιγυπτιακοῦ στόλου τοῦ Ἰμπραὴμ στὸ Ναυαρῖνο (σημερινὴ Πύλος) καὶ ἀφοῦ διασφαλίστηκε πλέον ἡ ἀκεραιότητα τοῦ μικροῦ κρατιδίου ποὺ φρόντισαν νὰ δημιουργήσουν μαζί τους, ἔβαλαν ὡς στόχο τὴν παραγκώνιση τοῦ ρωσόφιλου Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος μάλιστα τοὺς ἀποκαλοῦσε «Παιδιὰ καὶ γιοὺς τοῦ Σατανᾶ» καὶ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας στὰ δικά τους χέρια. Καὶ τὴν εὐκαιρία τὴν βρῆκαν στὰ πρόσωπα τῶν Μαυρομιχαλαίων, ἀφοῦ εἶχαν στὸ μεταξὺ ἐξασφαλίσει καὶ τὴ συνεργασία τοῦ Ἀθανάσιου Πολυζωίδη, ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς ἐφημερίδας του «Ἀπόλλων» ποὺ ἐξέδιδε στὸ Ναύπλιο καὶ στὴν Ὕδρα, τοῦ ἔκανε φοβερὴ ἀντιπολίτευση. Οἱ Ἀγγλογάλλοι ὅμως τοὺς «πούλησαν», συμφωνῶντας μὲ τὴν Ρωσία στὸ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα «Βασίλειο», ἀπολύτως ἐλεγχόμενο καὶ μὲ Βασιλέα, ὁ ὁποῖος θὰ προερχόταν ἀπὸ τὴν «οὐδέτερη» ζώνη τῶν γερμανικῶν πρωσικῶν δυναστειῶν καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴν ὀνομαστὴ βαυαρικὴ οἰκογένεια τῶν Βίττελσμπαχ (Ὄθων ὁ Α'), οἰκογένεια ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθαν καὶ δύο αὐτοκράτορες τῆς - ποιάς λέτε; - μὰ τῆς... «Ἁγίας Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας»(!).
Εἴδατε πῶς δένει τό...γλυκό; Νὰ γιατί ὁρισμένοι «φιλοβασιλικοὶ» στὴν Ἑλλάδα, ἀποκαλοῦσαν τὸν Ὄθωνα ὡς...ἀπόγονο «Ρωμαίων αὐτοκρατόρων» (!!!) καὶ διάδοχο τοῦ Κων/νου Παλαιολόγου στὸ θρόνο τοῦ... Βυζαντίου! Ἐπειδὴ ἡ φαμίλια του «ἔβγαλε» καὶ δυὸ αὐτοκράτορες τοῦ κράτους τοῦ Καρλομάγνου, ποὺ αὐτοί - ἕνας Θεὸς μόνο ξέρει πῶς - συσχέτιζαν τὴν Καρλομαγνικὴ παρωδία ὡς ...συνέχεια τοῦ Βυζαντίου - Κύριε ἐλέησον!
Ὁ Μαυροκορδάτος λοιπόν, ἀφοῦ χρημάτισε γιὰ λίγο ὡς Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν, σχημάτισε καὶ τὴν πρώτη κυβέρνηση κατ᾿ ἐντολή της Ἀντιβασιλείας καὶ ἔθεσε ὡς πρώτη του προτεραιότητα τόν...ἐκμηδενισμὸ τῶν ἡρώων καὶ ὁπλαρχηγῶν τοῦ Ἀγῶνα, μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Πλαπούτα, ποὺ τοὺς εἶχε καὶ φοβερὸ ἄχτι λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Γέρος εἶχε προχωρήσει σὲ δημοπρασία τὴν γεωργικὴ παραγωγὴ ἀπὸ τίς ἐθνικὲς γαῖες, ζητῶντας ταυτόχρονα καὶ τὴν κατακράτηση τῆς Δεκάτης ἔχοντας τὴν πλήρη ἐξουσία στὴν πελοποννησιακὴ ὕπαιθρο. Δημιούργησε λοιπὸν μιὰ σκευωρία ποὺ ἤθελε τὸν Γέρο τοῦ Μωριᾶ καὶ τὸν ὑπαρχηγὸ τοῦ Πλαπούτα νὰ εἶναι «ἀνακατεμένοι» σὲ Συνομωσία ἐναντίον τοῦ Ὄθωνα καὶ σὲ δίκη-παρωδία, ἔχοντας καὶ τὴ συμπαράσταση τοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἐπικρατείας Ἐδουάρδου Μάσον (Edward Mason), κατορθώνει νὰ καταδικαστεῖ σὲ θάνατο. Τὸν σώζει ὁ ...ἴδιος ὁ παλιός του ἀντίπαλος, ὁ Ἀθανάσιος Πολυζωίδης, ὁ ὁποῖος διετέλεσε πρόεδρος τοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἐπικρατείας μὴ ὑπογράφοντας τὴν καταδικαστικὴ ἀπόφαση. Ἄλλοι ὅμως ἀγωνιστὲς καὶ ἐθνικοὶ εὐεργέτες τοῦ Ἀγῶνα δὲν γλύτωσαν. Ἡ Μαντὼ Μαυρογένους πεθαίνει πάμφτωχη, χωρὶς κἂν μιὰ σύνταξη ἀγωνιστοῦ, ἔχοντας ἤδη διαθέσει ὅλη της τὴν περιουσία γιὰ τίς ἀνάγκες τοῦ Ἀγῶνα. Στὸ δὲ πρωτοπαλλήκαρο τοῦ Κολοκοτρώνη, τὸν μέγα καὶ τρανὸ Νικηταρᾶ ἢ κατὰ κόσμον Νικήτα Σταματελόπουλο, τοῦ χορηγήθηκε ἁπλᾶ μιά...ἄδεια ἐπαιτείας(!!!) ἐνῶ ἄλλοι δολοφονήθηκαν (περίπτωση Ὀδυσσέα Ἀνδρούτσου) ἢ καταδικάστηκαν ἄδικα σὲ θάνατο (περίπτωση Μακρυγιάννη) ἢ ὁδηγήθηκαν στὴ ληστεία (περίπτωση Νταβέλη). Ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὴν ἀγαστὴ συνεργασία Φαναριωτῶν-Ἀντιβασιλείας-Ἄγγλων-Γάλλων.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, εἶχε ἤδη ξεκινήσει ἡ ἀλλοίωση τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἀγῶνα, οὕτως ὥστε νὰ σπιλωθοῦν καὶ νὰ κατασυκοφαντηθοῦν τόσο οἱ Ἀγωνιστές, ὅσο καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐπανάσταση.
Ὁ μακροπρόθεσμος στόχος τῶν ξένων δυναστῶν καὶ τῶν Φαναριωτῶν, ἦταν διττός. Δηλαδή, εἶχε δύο συνιστῶσες: Ἡ πρώτη εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴν ὑποβάθμιση τοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν Ἀγῶνα τῆς Ἐπανάστασης καὶ ἡ δεύτερη μὲ τὸν σκοπὸ τῆς Ἐπανάστασης. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς περιπτώσεις, ἔγιναν «παίγνιο» στὰ χέρια τῶν ἐπιγόνων τῶν Φαναριωτῶν καὶ τῶν δυτικῶν μεγάλων δυνάμεων οἱ ὁποῖες βρισκόταν ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ Βατικανοῦ. Κι αὐτὸ μποροῦσε νὰ γίνει μόνο διὰ μέσου τῶν «ἱστορικῶν» καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, διότι ὅσο ἦταν φρέσκα τὰ γεγονότα, τίποτε ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ εἶχε καμμιὰ τύχῃ. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ 25η Μαρτίου εἶχε ἀναγνωριστεῖ ἐπίσημα ἀπὸ τὴν ὀθωνικὴ μοναρχία, ἐν τούτοις, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Μακρυγιάννης στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του «οἱ φραντσέζοι τοῦ βασιλέα ἤθελον ἀνακατέψουνε τὰς μερομηνίας τοῦ ξεσηκωμοῦ καὶ ἡμεῖς ἐμαρτυρήσαμεν πὼς ἐσηκώσαμεν τὰ ἅρματα εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγιᾶς».
Τὴν κατάσταση διασώζει πρὸς ὥρας ἡ στάση τοῦ Κων/νου Παπαρρηγόπουλου, βάζοντας τὰ πράγματα στὴ θέση τους μὲ τὸ ἐκπληκτικὸ ἔργο του, τὴν «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα, ἀποτελεῖ φάρο γιὰ τὴν Ἱστορία τοῦ Γένους μας.
Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ γυρεύαμε στὰ ἐρωτήματα ποὺ θέσαμε ἐξ ἀρχῆς. Τὸ «Ψευτορωμαίϊκο» ἤθελε πάσῃ θυσίᾳ νὰ δημιουργήσει ὄχι μιὰ Ἑλλάδα ὑπερήφανη, ἀλλὰ μιὰ Ἑλλάδα ΥΠΟΔΟΥΛΗ καὶ ὄργανο τῶν δυτικῶν δυνάμεων. Καὶ τὸ κατάφερε. Ὅσο κι ἂν ὁ λαὸς αὐτοῦ τοῦ τόπου, ἀντιστάθηκε κατὰ καιροὺς μὲ ὅλες του τίς δυνάμεις. Τὸν εἶχαν δέσει ὅμως χειροπόδαρα. Μέσῳ των δυσβάσταχτων δανείων ποὺ ἀνάγκασαν ἀκόμη καὶ τὸν Χαρίλαο Τρικούπη νὰ ἀναφωνήσει τὸ γνωστὸ «Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν» καὶ τῶν πολιτικῶν ραδιουργιῶν.
Ἐπίλογος
Οἱ Φαναριῶτες καὶ ἐπίγονοί τους, οἱ τότε «συντηρητικοὶ» καὶ «φιλοαγγλογάλλοι» καὶ οἱ σημερινοὶ «κεντρῶοι» καὶ «ἀριστεριστὲς» φρόντισαν γιὰ τὰ ὑπόλοιπα. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς «φατρίες», κυβέρνησαν κατὰ τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τὴν Ἑλλάδα τοῦ ὑπόλοιπου μισοῦ τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ ὅλου τοῦ 20οῦ, μέχρι σήμερα. Λάγνοι καὶ οἱ δύο τοῦ «Εὐρωπαϊσμοῦ» καὶ τοῦ κινήματος τοῦ Διαφωτισμοῦ, γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ἐξουσία ἐπ᾿ ἄπειρον, φρόντισαν νὰ ἔχουν τὸν λαὸ ποδηγετημένο καὶ ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους. Ἡ Παιδεία ἦταν ἀπολύτως ἐλεγχόμενη ἀπὸ αὐτοὺς καὶ δινόταν μόνο στὶς εὔπορες οἰκογένειες κυρίως τῆς ἀστικῆς τάξης. Ἡ «δημοκρατία» ποὺ ἐγκατέστησαν, ἦταν ἀπόλυτα ξένη πρὸς τὴν ἑλληνικὴ ἰδιοσυγκρασία, ἡ ὁποία ἦταν ποτισμένη ἀπὸ τὴν αὐγὴ τοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὴν ἔννοια τῆς Ἐλευθερίας. Τὸ κράτος ποὺ αὐτοὶ δημιούργησαν, δὲν εἶχε κανέναν ἀπολύτως ἐθνικὸ στόχο. Ὁ λαὸς ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νὰ εἶναι ὑποβαθμισμένος καὶ δοῦλος. Εἴτε στοὺς ὑπέρογκα πλούσιους γεωκτήμονες εἴτε στοὺς ξένους «ἐπενδυτές». Ὁ Μαυροκορδάτος καὶ οἱ συνεργάτες του, δημιούργησαν μιὰ νέα γενιὰ Ἑλλήνων ἐπαγγελματιῶν πολιτικῶν, ποὺ πρῶτα ἔπρεπε νὰ περνοῦν τὸ κατώφλι τοῦ Τεκτονισμοῦ καὶ μετὰ νὰ ἐξασκοῦν τό...ἐπάγγελμα τοῦ πολιτικοῦ. Ξαφνιαστήκατε; Μερικοὶ ἀπὸ ἐσᾶς, ὄχι φαντάζομαι. Ναί, οἱ Φαναριῶτες ΕΔΡΑΙΩΣΑΝ τὸν Τεκτονισμὸ στὴν Ἑλλάδα, ὅσο κι ἂν μερικοὶ ἀπὸ ἐσᾶς μέ...στραβοκοιτάξουν. Θὰ τὰ ποῦμε αὐτὰ σὲ ἄλλο ἄρθρο, ὅπου τὸ κεντρικό του θέμα θὰ εἶναι οἱ Φαναριῶτες.
Ἐπίσης, τὸ «αἰώνιο» κόμπλεξ μὲ τοὺς Τούρκους γενικῶς, εἶναι «ἀπόκτημα» τῆς φαναριώτικης φάρας τοῦ «Ψευτορωμαίϊκου». Αὐτοὶ ἐξ ἀρχῆς ἤθελαν καὶ ὀνειρευόντουσαν μιὰ «ἑλληνοτουρκικὴ αὐτοκρατορία», ὅπου Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι θὰ ζοῦσαν μαζὶ χωρὶς τίς διαχωριστικὲς γραμμὲς τῆς θρησκείας, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ κάποτε νὰ τὴ διευθύνουν αὐτοί. Δὲν ἐπιθυμοῦσαν ἐπὶ τῆς οὐσίας τὴν ἀνασύσταση τῆς Ρωμανίας, κι ἂς ἐνεργοῦσαν ὁρισμένοι ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ σχεδίου. Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν, ἦταν ἡ δημιουργία μιᾶς γενιᾶς ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΩΝ ποὺ θὰ διηύθυναν ἀμόρφωτο καὶ ὑποταγμένο λαό. Οἱ ἐπίγονοί τους ἀργότερα, ἀσπάστηκαν τίς ἀρχὲς τοῦ Μαρξισμοῦ μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τόν...ἱστορικὸ Κορδάτο, ὁ ὁποῖος ξεκίνησε καὶ τὸν «ἀγῶνα» ἐνάντια στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, προσπαθῶντας νὰ ἐξαλείψει τὸ θρησκευτικό του φρόνημα. Ὁ Κορδάτος ἔκανε τὴν ἀρχὴ καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἀκολούθησαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι ποὺ ἀναφέραμε στὸ Α' Μέρος τοῦ πονήματος. Στὴν προσπάθειά τους, συνέβαλαν καὶ οἱ Δυτικοὶ «ἀφέντες», οἱ ὁποῖοι καὶ ἔτριβαν τὰ χέρια τους ἀπὸ ἱκανοποίηση.
Μέσα σὲ 100 χρόνια μέσος ὅρος, ἡ Ἱστορία ἀλλοιώθηκε ἀνεπανόρθωτα. Ὁ στόχος ἐπετεύχθῃ γιὰ τίς γενιὲς Ἑλλήνων μετὰ τὴν Μεταπολίτευση, οἱ ὁποῖες καὶ γαλουχήθηκαν μὲ τίς ἀλλοιώσεις τῶν ἡμερομηνιῶν, τὴν ὑποβάθμιση τοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν «ἐκσυγχρονισμὸ» τῆς Ἱστορίας ὡς ἐργαλεῖο γιὰ τὴν ...προσέγγιση καὶ τὴν νέα ἀντίληψη τῶν Ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων κλπ. Αὐτὸς ὁ ἀτιμωτικὸς «φαναριωτισμὸς» εἶναι ὁ μέγιστος ὑπεύθυνος γι αὐτὰ ποὺ ξεστομίζει σήμερα αὐτὸ τὸ παχύσαρκο γουρούνι ποὺ ἀκούει στὸ ὄνομα Εὐάγγελος Βενιζέλος περὶ τοῦ Αἰγαίου ὡς μὴ ...ἑλληνικῆς λίμνης! Καὶ δὲν ἔπεσαν τὰ ταβάνια τοῦ πρώην παλατιοῦ τοῦ Ὄθωνα νὰ τὸν πλακώσουν νὰ ἡσυχάσουμε μιὰ καὶ καλή!
Αὐτὴ ἡ φάρα δημιούργησε τὸ Κράτος τῶν Ἀθηνῶν, τὸ κράτος τοῦ Κολονακίου. Αὐτὸ τὸ κράτος ποὺ νοιάζεται μόνο γιὰ τὸ πῶς θὰ καταβροχθίσει τίς σάρκες τοῦ δύστυχου καὶ προδομένου Ἕλληνα ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε περίθαλψη, ποτὲ δὲν εὕρισκε τὸ δίκιο του, ποτὲ δὲν εἶδε τοὺς κόπους του νὰ ἀνθίζουν. Αὐτὸ τὸ φαναριώτικο κράτος τῶν Ἀθηνῶν φρόντισε νὰ μὴν ἔχει ποτὲ ὁλοκληρωμένη Παιδεία ὁ Ἕλληνας, παρὰ μόνο τὴν «παιδεία» ποὺ χρειάζεται, ἀνάλογα μὲ τὴν τσέπη του. Αὐτὸ τὸ φαναριώτικο «Ψευτορωμαίϊκο» εἶναι ὑπεύθυνο γιὰ τίς ἀνύπαρκτες ὑποδομὲς σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λεγόμενο «Ἑλληνικὸ Κράτος» χαρακτηρίζεται ἀπὸ πολλοὺς σήμερα ὡς «Μπανανία». Διότι φρόντισαν ὁ Μαυροκορδάτος καὶ ἡ παρέα του γι᾿ αὐτό, ἀπὸ καταβολῆς τοῦ ἐπαναστατικοῦ ἀγῶνα ἐδῶ καὶ 200 ὁλόκληρα χρόνια.Ὅσα δάνεια εἰσέρευσαν ἀπὸ τὴν τότε ΕΟΚ καὶ σήμερα ΕΕ ὑποτίθεται γιὰ νὰ γίνει σωστὸ κράτος αὐτὴ ἡ ἀποικία χρέους ποὺ δημιούργησαν οἱ Ἀγγλογάλλοι καὶ οἱ Φαναριῶτες, φαγώθηκαν «μέχρι σέντσι», ἀπὸ τὴ φάρα αὐτή, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Σουρὴς κάποτε γιὰ τὰ ἴδια δάνεια τῆς κυβέρνησης Γούναρη. Κι ἂν δὲν ἦταν ὁ ...δικτάτορας Μεταξᾶς ποὺ ἔσκισε τὰ χαρτιὰ τῶν τοκογλύφων τό '36, θὰ χρωστάγαμε ἀκόμη ἐκεῖνες τίς...τρεῖς χοῦφτες λίρες ποὺ μᾶς δάνεισαν οἱ Ἄγγλοι τὸ 1823 καὶ 1825 μὲ ἐπιτόκια 53 καί...55%!
Ὅπως ὅμως ἐπιβεβαιώθηκε ἡ ρήση τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ «Ψευτορωμαίϊκου», ἔτσι θὰ ἐπιβεβαιωθεῖ καὶ ἡ ρήση του γιὰ τὴν πτώση του καὶ τὴν ἀνάσταση τῆς Ρωμιοσύνης, τοῦ Ποθούμενου, τῆς Ρωμανίας. Ἔφτασε ὁ καιρός. Ἡ τελευταία κυβέρνηση τοῦ σάπιου φαναριώτικου «ψευδοκράτους» παραπαίει καὶ περιμένει ἕνα ἁπλὸ φύσημα γιὰ νὰ καταρρεύσει. Ὁ πόλεμος γιὰ τὸν ὁποῖο ἐπίσης μίλησε καὶ ὁ Πατρο-Κοσμᾶς ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι Ἅγιοι ποὺ τὸν διαδέχτηκαν ὡς τίς μέρες μας, ξεκίνησε ἤδη. Δὲ μένει, παρὰ νὰ ζήσουμε καὶ τὸ «χτύπημα» τῶν Τούρκων καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς Τουρκίας ποὺ θὰ ἀκολουθήσει.
Τελικά, μὲ ποιόν τρόπο ἐκδικεῖται ἡ Ἱστορία τοὺς βέβηλους;
Μὰ φυσικὰ μὲ τὴν ΠΤΩΣΗ, τὸν ΑΦΑΝΙΣΜΟ καὶ τὴν ΔΙΑΓΡΑΦΗ τους ἀπὸ τὰ βιβλία της! Τόσο ἁπλᾶ καὶ τόσο καθαρά!
«...νὰ δικιώσετε ὅλους τους ἀγωνιστάς, ὁπού κιντύνεψαν διὰ τὴν πατρίδα τους καὶ θρησκεία τους καὶ πεθαίνουν εἰς τοὺς δρόμους, καὶ ἄλλοι τοὺς βυζαίνουν τὰ αἵματά τους»
Στρατηγὸς Μακρυγιάννης, «Ὁράματα καὶ Θάματα», ἔκδοση Ἐθνικῆς Τράπεζας, 1981
Πύρινος Λόγιος
Sergioschrys@outlook.com
________________________________
ΠΗΓΕΣ Α' ΚΑΙ Β' ΜΕΡΟΥΣ
2. Γιάνῃς Κορδάτος, «Μεγάλη Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος», 20ος Αἰῶνας, 1981
3. Γιάνῃς Κορδάτος, «Ἡ κοινωνικὴ σημασία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», 1967
4. Δημήτριος Φωτιάδης, «Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821», 1978
5. Τάσος Βουρνάς, «Σύντομη Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως», 1966
6. Douglas Dakin, «Ἡ ἑνοποίηση τῆς Ἑλλάδας 1770-1923», 1988
7. Ἀπόστολος Βακαλόπουλος, «Οἱ Φαναριῶτες ὡς φορεῖς διοικητικῆς καὶ πολιτικῆς ἐξουσίας», Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν, τομ. ΙΑ, (1975)
8. Κών/νὸς Παπαρρηγόπουλος, «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», Τόμος 8,(1975)
9. Μ.Φ. Ζαλώνῃ, «Πραγματεία περὶ τῶν ἡγεμόνων τῆς Μολδοβλαχίας», 1988
10. J. Dalegre, «Ἕλληνες καὶ Ὀθωμανοί», Ζαχαρόπουλος, 1986
11. Μιχ. Σακελλαρίου, «Ἡ ἀπόβασις τοῦ Ἰμπραὴμ εἰς τὴν Πελοπόννησον», 1988, Πανεπιστήμιο Κρήτης
12. Ἠλίας Γεωργίου, «Ἡ Γαλλικὴ Πολιτικὴ κατὰ τὰς Ἑλληνικὰς Ἐξεγέρσεις 1770 καὶ 1790», 1930
13. Ἀθανάσιος Πολυζωίδης, «Ἀπολογία», 1947
14. Κωστῆς Παπαγιώργης, «Κανέλλος Δεληγιάννης», 2001
15. Ἀλέξης Ἀλεξανδρής, «Οἱ Ἕλληνες στὴν ὑπηρεσία τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας 1850-1922»
16. Μακρυγιάννης, «Ἀπομνημονεύματα», Τόμος 1ος, 1975
17. Σέργιος Ι.Β. Χρυσολωράς, «Τὸ Ψευτορωμαίϊκο», 2018
18. Χρῆστος Πατρινέλης, «Οἱ Φαναριῶτες πρὶν τὸ 1821», 2002
19. Νεοκλῆς Σαρρής, «Ὀσμανικὴ πραγματικότητα: Συστηματικὴ παράθεση δομῶν καὶ λειτουργιῶν, Ἑνότητα Ι. Τὸ δεσποτικὸ κράτος», 1990.
«Πᾶνος»
