Ὁ κινηματογράφος, ἀνέκαθεν ἦταν ἕνα μέσο ἐπικοινωνίας μὲ τὸ κοινὸ μὲ ἀμφίδρομη διαδραστικότητα. Ἰδίως ὁ μεταπολεμικὸς κινηματογράφος, ὁ ὁποῖος ξέφυγε ἀπὸ τὸν κρατικὸ ἐναγκαλισμὸ καὶ ἐξελίχθηκε σὲ μιὰ προσωπικὴ ἀφήγηση τοῦ δημιουργοῦ (σκηνοθέτη) πρὸς τὸν θεατή. Βεβαίως, οἱ ἑταιρίες παραγωγῆς εἶχαν τὸν πρῶτο λόγο, τοὐλάχιστον στὸν κινηματογράφο τοῦ Χόλιγουντ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἐμπόδιζε πολλὲς φορὲς τοὺς ἴδιους τοὺς δημιουργοὺς νὰ παρεκκλίνουν μὲ τρόπο ἀξιοθαύμαστο, ἀπὸ τὰ "θέλω" καὶ τὰ "πρέπει" ποὺ ἀπαιτοῦσε ἡ ἐμπορικότητα.
Γράφει ὁ
Στὸν Ἀνάποδο Κόσμο ποὺ ζοῦμε, μὲ τὸν τρόμο σὲ διάφορες μορφές του (Πόλεμος Ρωσίας-Οὐκρανίας, πανδημία Covid-19, τρομοκρατία κλπ) νὰ κυριαρχεῖ στὸ πνεῦμα καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων καθὼς καὶ τὸν ἀσφυκτικὸ ἔλεγχο τῆς ἴδιας τῆς καθημερινότητάς του, ὁ ἄνθρωπος τοῦ 21ου αἰῶνα ἀναζητεῖ ἀπεγνωσμένα ἀπαντήσεις. Πῶς ἐντελῶς ξαφνικὰ βρέθηκε νὰ χάνει τὴν ἐλευθερία του, τίς μέχρι τότε συνήθειές του, τὴν ἐξωστρέφειά του καὶ φυσικὰ τὴν ἴδια τὴ ζωή του, εἴτε ἀναγκαστικὰ κλειδαμπαρωμένος μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ὑγεία του, εἴτε πειθαναγκαστικὰ ἐμβολιασμένος μὲ κάτι ποὺ δὲν εἶχε καμμιὰ ἀπολύτως πληροφορία γιὰ τὸ τί ἀκριβῶς ἐπρόκειτο.
Σὲ αὐτή του τὴν ἀναζήτηση, ὁ δυτικὸς κυρίως κόσμος, δὲν ἤξερε - τοὐλάχιστον κατὰ πλειοψηφία - πρὸς τὰ ποῦ νὰ στραφεῖ ὡς πρὸς τὴν ἔρευνα του γι αὐτὲς τίς ἀπαντήσεις ποὺ ζητοῦσε.
Ἄλλοι στράφηκαν ἐναντίον τῶν κυβερνώντων. Κάποιοι ἄλλοι ἐναντίον τῶν γιατρῶν ποὺ ξαφνικὰ ἀπέκτησαν ἀπροσδόκητα τέτοια ἐξουσία ποὺ τοὺς ἐπέτρεπε νὰ συμπεριφέρονται ὡς...σύγχρονοι θεοὶ καὶ μικροὶ δικτάτορες. Κάποιοι τρίτοι, ἴσως περισσότερο ἐνστικτωδῶς παρὰ ὡς λογικὴ ἐπιλογή, πρὸς τὸν Θεό. Καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς κοινωνικὲς ὁμάδες, εἶχαν προηγουμένως ἀπορρίψει τὰ ἀφηγήματα τῶν κατευθυνόμενων ΜΜΕ ὡς μὴ ἀξιόπιστα καὶ ἄρα ἀπορριπτέα. Ἡ σύγχυση, ἡ ὁποία εἶχε διαδεχθεῖ τὴν ἄγνοια.
Αὐτὴν ἀκριβῶς τήν...σύγχυση καὶ τὴν ἄγνοια περιγράφει ὁ Ρόμπερτ Ὄλντριχ στὴν ταινία τοῦ "Σόδομα καὶ Γόμορρα", μιὰ παραγωγὴ τοῦ 1962, στὴν προσπάθειά του νὰ παρουσιάσει μιὰ βιβλικὴ ὑπερπαραγωγὴ ἡ ὁποία θὰ καταπιάνονταν μὲ τὸ σημαντικῆς ἀξίας ἀφήγημα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ συγκεκριμένα τοῦ βιβλίου "Γένεσις", τοῦ ὁποίου συγγραφέας θεωρεῖται ὁ Μωϋσής. Πίσω ἀπὸ τὸν Ὄλντριχ, στὴν παραγωγὴ βρίσκεται ὁ μεγάλος δημιουργὸς Σέρτζιο Λεόνε, ὁ ὁποῖος καὶ στὴν οὐσία κατευθύνει καὶ ἐπιμελεῖται τὸ δύσκολο αὐτὸ ἐγχείρημα. Τὸ σενάριο βασίζεται στὴν νουβέλα τοῦ Πὼλ Ἄιλτον «Οἱ τελευταῖες μέρες τῶν Σοδόμων», ἔκδοση τοῦ 1956.
Νὰ σημειώσω ὅτι οἱ δεκαετίες '50 καί '60, θεωροῦνται γιὰ τὸν κινηματογράφο ὡς οἱ δεκαετίες τῶν ὑπερπαραγωγῶν μὲ θρησκευτικὸ ὑπόβαθρο. Αὐτὴ τὴν ἐποχή, γυρίστηκαν τοὐλάχιστον 6 ταινίες μὲ θέμα τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄλλες 10 ταινίες μὲ σεναριακὸ θέμα γύρω ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του, καθὼς καὶ μεγάλος ἀριθμὸς ταινιῶν μὲ θεματολογία γεγονότων ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Τὸ κοινὸ τότε ζοῦσε σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου ἡ λεγόμενη «Ἠθικὴ» καὶ τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα κυριαρχοῦσε στὶς δυτικὲς κοινωνίες καὶ ἄρα, οἱ ταινίες αὐτές, μὲ τὰ μεγαλοπρεπῆ σκηνικὰ ἐποχῆς καὶ μιὰ ἀτμόσφαιρα θρησκευτικῆς μυσταγωγίας, εἶχαν ἐξασφαλισμένη τὴν ἐμπορικὴ ἐπιτυχία καὶ θεωροῦνταν ὡς «Ταινίες γιὰ ὅλη τὴν οἰκογένεια».
Ἡ ταινία τοῦ Όλντριχ, δὲν ἦταν μιὰ ἀπὸ αὐτές. Πρῶτον, ἦταν εὐρωπαϊκῆς παραγωγῆς, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει πὼς ξέφευγε αἰσθητὰ ἀπὸ τὰ ἀμερικανικὰ (πουριτανικὰ) χολιγουντιανὰ στάνταρ καὶ δεύτερον, ἦταν «ἀκατάλληλη γι᾿ ἀνηλίκους», ἐφ᾿ ὅσον οἱ σκηνὲς σκληρῆς βίας καὶ γυμνοῦ ποὺ κυριαρχοῦσαν στὴν ταινία, ἀποτελοῦσαν ἐκ προοιμίου ἀνασταλτικὸ παράγοντα γιὰ νὰ ἐπιτραπεῖ ἡ θέαση ἀπὸ παιδιὰ 17 ἐτῶν καὶ κάτω. Οἱ παραγωγοὶ φοβόταν μήπως τελικὰ ἡ ταινία δὲν γίνει ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ κοινό, ἀλλὰ διαψεύστηκαν. Τὸ ἔργο παρουσιάστηκε σχεδὸν σὲ ὅλον τὸν κόσμο καὶ σὲ διάφορες γλωσσικὲς βερσιὸν (γαλλική, ἀγγλική, γερμανική, ἰταλική, ρωσική, ἱσπανικὴ) καὶ σὲ ἄλλες χῶρες ἁπλᾶ μὲ ὑπότιτλους γιὰ τὴν κάθε γλῶσσα. Στὴν Ἑλλάδα προβλήθηκε ἡ ἀγγλική.
Τὸ ἀφήγημα τῆς ταινίας καὶ ποῦ αὐτὸ ἀποσκοπεῖ
Γιὰ τὸν Λὼτ καὶ κυρίως γιὰ τὸ πῶς βρέθηκε νὰ εἶναι δεκτὸς καὶ κάτοικος στὰ Σόδομα καὶ πῶς ἔδρασε ἐκεῖ, οἱ πληροφορίες ποὺ ἔχουμε εἶναι ἐλάχιστες. Στὸ κεφάλαιο 13 τῆς Γενέσεως, πληροφορούμαστε τὸν ἀποχωρισμὸ Ἀβραὰμ καὶ Λώτ, λόγῳ τῆς ἁψιμαχίας ποὺ ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν βοσκῶν τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου γιὰ τὰ βοσκοτόπια. Μᾶς λέει λοιπὸν ὁ Μωϋσὴς ὡς ὁ συγγραφέας τῆς «Γένεσης» πὼς ὁ μὲν Λὼτ πῆγε πρὸς τὰ μέρη τῆς κοιλάδας τοῦ Ἰορδάνη, ἐνῶ ὁ Ἀβραὰμ δυτικότερα, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ μπλέξει μὲ τοὺς Σοδομίτες. Ἐπίσης, μᾶς πληροφορεῖ πὼς οἱ διάφορες φυλὲς τῆς περιοχῆς βρίσκονταν σὲ πόλεμο μὲ τὰ Σόδομα καὶ πὼς ὁ Λὼτ αἰχμαλωτίστηκε ἀπὸ τοὺς Γκογὶμ μὲ ἀρχηγὸ τὸν αἱμοσταγῆ Χοδολλογομὲρ καὶ μεσολάβησε ὁ Ἀβραὰμ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή του. Ἐπίσης, δὲν ἔχουμε καμμιὰ πληροφορία γιὰ τὸ πῶς αὐτὸς ὁ εὐσεβὴς ἄνθρωπος ἐπιβίωσε μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του καὶ τοὺς ἀνθρώπους του μέσα σὲ αὐτὴ τὴ πόλη, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ διαφθορά.
Ἐπίσης, δὲν ἔχουμε κανένα ἱστορικὸ στοιχεῖο οὔτε γιὰ τὴν γυναῖκα τοῦ Λώτ, ἡ ὁποία παρουσιάζεται στὶς Γραφὲς ὡς ἁπλᾶ «ἡ σύζυγος τοῦ Λώτ». Ὅσο κι ἂν ἔψαξα ἐγὼ προσωπικά, τόσο στὴν Μισνά, ὅσο καὶ στὸ Ταλμοὺδ (Μισνὰ καὶ Ταλμοὺδ καλοῦνται τὰ ἱερὰ βιβλία τῶν Ἑβραίων), δὲν βρῆκα ἀπολύτως τίποτε γιὰ τὴ γυναῖκα αὐτή.
Ἐν τέλει, ἡ ἱστορία τοῦ Λὼτ μὲ τὰ Σόδομα τελειώνει - πάντα σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως - μὲ τὴν ὑποδοχὴ τῶν τριῶν Ἀρχαγγέλων, ἀπεσταλμένων τοῦ Θεοῦ ὅπου παρουσιάζονται σὲ ἐκεῖνον γιὰ νὰ τὸν προειδοποιήσουν γιὰ τὴν ἐπικείμενη καταστροφὴ τῆς πόλης κατ᾿ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ λόγῳ τῆς πτώσης τῶν κατοίκων της ἀπὸ τὴν συσσωρευμένη διαφθορὰ καὶ ἁμαρτία. Ἀναφέρεται ἡ συμπλοκὴ τῶν Ἀρχαγγέλων μὲ τοὺς στρατιῶτες τῶν Σοδόμων, ἡ τύφλωση τῶν στρατιωτῶν καὶ ἡ τελικὴ ἀπελευθέρωση τοῦ Λὼτ καὶ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ πόλη. Καὶ στὴ συνέχεια ἀκολούθησε ἡ πτώση πυρακτωμένου θειαφιοῦ σὲ μορφὴ χαλαζιοῦ καὶ ἡ ὁριστικὴ καταστροφὴ τῆς πόλης.
Τὸ ἀφήγημα τῆς ταινίας, εἶναι ἐντελῶς διαφορετικό. Πρόκειται γιὰ μιὰ φανταστικὴ ἱστορία, ἕνα σεναριακὸ μόρφωμα ποὺ βασίζεται σὲ μιὰ νουβέλα ἑνὸς Ἄγγλου συγγραφέα καὶ ποὺ δὲν ἔχει σχεδὸν καμμιὰ σχέση μὲ ὅ,τι ἱστορικὸ στοιχεῖο γνωρίζουμε σήμερα. Ἁπλᾶ στὸ ὅλο ἀφήγημα, ἔχουν προστεθεῖ τὰ λιγοστὰ αὐτὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα ὡς συμπλήρωμα, γιὰ νὰ στοιχειοθετήσουν τὸ ὁλικὸ ἀφήγημα καὶ νὰ δικαιολογήσουν τὴν πλοκή. Θὰ μποροῦσα νὰ τὸ ὀνομάσω ὡς μιά...ἐλεύθερη διασκευὴ τῆς ἱστορίας τοῦ Λὼτ καὶ τῶν Σοδόμων.
Προφανῶς, ἄλλα ἤθελε νὰ πεῖ ὁ Ὄλντριχ μὲ τὴν παρουσίαση τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων καὶ ἡ ἐπίσημη Ἱστορία λίγο τὸν ἐνδιέφερε.
Πᾶμε νὰ δοῦμε ὅμως τί ἀκριβῶς πραγματεύεται ὁ σκηνοθέτης καὶ πῶς συνδέονται αὐτὰ μὲ τὴ σημερινὴ κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας.
Σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο λοιπόν, ὁ Λώτ, ὁ ὁποῖος ταυτόχρονα πενθεῖ τὸν θάνατο τῆς γυναίκας του (τὸν ὑποδύεται ὁ ζὲν πρεμιὲ τοῦ ἀγγλικοῦ σινεμὰ Στιούαρτ Γκρέϊντζερ) καὶ οἱ ἄνθρωποί του, βρίσκονται σὲ πορεία πρὸς τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰορδάνη, ἡ ὁποία βρίσκεται σὲ κατάσταση ξηρασίας (ἐνῶ ἡ ἀλήθεια ἦταν ὅτι ἡ κοιλάδα αὐτὴ ἦταν ὄχι μόνο εὔφορη, ἀλλὰ σωστὸς παράδεισος) καὶ στὸ δρόμο αὐτὸν ὁ Λὼτ συναντιέται μὲ μιὰ πανέμορφη καὶ λάγνα σκλάβα, τὴν Ἰλντὶθ (τὴν ὑποδύεται ἡ Ἰταλίδα κούκλα-μοντέλο τῆς ἐποχῆς Πιὲρ Ἀντζελί - φωτὸ δεξιά - ποὺ ἔφυγε πρόωρα ἀπὸ τὴ ζωὴ σὲ ἡλικία 39 ἐτῶν) ἡ ὁποία τοῦ ἀναφέρει πὼς στὴν πόλη τῶν Σοδόμων, τὰ ...πάντα ἐπιτρέπονται καὶ ὅτι τίποτε δὲν εἶναι ἁμαρτία, ἀφοῦ τὰ πάντα ἔχουν νὰ κάνουν μόνο μὲ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν προσωπικὴ ἱκανοποίηση.
Στὰ Σόδομα, κυβερνάει ἡ βασίλισσα Σουὰχ (τὴν ὑποδύεται ἡ ἐκθαμβωτικὴ Ἀνοὺκ Ἀϊμὲ) μὲ συγκυβερνήτη τὸν ἀδελφὸ καὶ ἐραστὴ τῆς Ἀσταρὸθ (τὸν ὑποδύεται ὁ μέγας γόης τοῦ μεταπολεμικοῦ ἀγγλικοῦ σινεμὰ Στάνλεϊ Μπέϊκερ) ἔχοντας ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τους καὶ τὰ Γόμορρα (στὴν πραγματικότητα τὰ Σόδομα εἶχαν βασιλέα, τὸν Βερὰχ ἐνῶ τὰ Γόμορρα τὸν Βαρσά. Τὸ ὄνομα ἐπίσης τοῦ ἀδελφοῦ καὶ ἐραστῆ τῆς Σουάχ, Ἀσταρώθ, ἀντιστοιχεῖ στὸ ὄνομα μιᾶς σατανικῆς θεότητας ποὺ τὴν ἀποκαλοῦσαν ἔτσι κυρίως οἱ Ἑβραῖοι καὶ ποὺ στὴν Ἑλλάδα ὀνομαζόταν Ἀστάρτη). Κατὰ τὸν Ὄλντριχ, ἡ περιοχὴ τῶν Σοδόμων ἦταν πλούσια λόγῳ τῶν ὀρυχείων ἁλατιοῦ, τὸ ὁποῖο ἁλάτι ἦταν δυσεύρετο καὶ χρησιμοποιοῦνταν καὶ ὡς ἀνταλλάξιμη ἀξία μὲ πολύτιμες πέτρες καὶ χρυσὸ (στὴν πραγματικότητα τὰ Σόδομα τὴν ἐποχὴ ἐκείνη εἶχαν ὑποστεῖ λεηλασία ἀπὸ τοὺς ἄλλους γύρῳ λαοὺς καὶ κυρίως ἀπὸ τοὺς Ἀμμωνίτες, τῶν ὁποίων βασιλιᾶς ἦταν ὁ Ἀμραφέλ).
Ἡ πορεία πρὸς τὴν σταδιακὴ διαφθορὰ τῶν Ἑβραίων
Ἡ βασίλισσα Σουὰχ δὲν θεωρεῖ τοὺς Ἑβραίους τοῦ Λὼτ ὡς ἐχθρούς, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν «σατανικὸ» Ἀσταρὼθ καὶ πρόθεσή της εἶναι νὰ συνάψει συμμαχία μαζί τους, χρησιμοποιῶντας τους ἐπὶ τῆς οὐσίας ὡς ἐμπροσθοφυλακὴ γιὰ τίς ἐπικείμενες ἐπιθέσεις τῶν Ἀμμωνιτῶν. Συμφωνεῖ νὰ τοὺς παραχωρήσει τὴν περιοχὴ στὴν ἀπέναντι ὄχθη τοῦ Ἰορδάνη ὑπὸ τὸν ὅρο νὰ πληρώνουν φόρο ὑποτέλειας γιὰ 7 χρόνια. Καὶ γιὰ νὰ τοὺς κρατάει γερὰ στὸ χέρι, προσπαθεῖ νὰ τοὺς μυήσει μὲ ἔντεχνο τρόπο στὸν κόσμο τῆς ἡδονῆς, τῆς ἀπόλαυσης καὶ τῆς ἀνεξέλεγκτης χλιδῆς, ἀπομακρύνοντάς τους ἀπὸ τὴν πίστη τους στὸν Θεό, ρίχνοντας ταυτόχρονα καὶ τὴν σκλάβα της Ἰλντὶθ δίπλα στὸν Λὼτ γιὰ νὰ τὸν ἀποπλανήσει.
Ὁ Λὼτ τελικὰ ὑποκύπτει στὰ θέλγητρά της ἀλλὰ ταυτόχρονα τὴν προτρέπει νὰ σεβαστεῖ τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ Ἑβραῖοι ἀκόλουθοί του, ἀπὸ φτωχοὶ βοσκοὶ καὶ ἐργάτες νὰ γίνουν...ἔμποροι καὶ χρηματιστές(!) καὶ νὰ ἐθιστοῦν στὴν καλοζωΐα, ἐνῶ ὁ Λὼτ ἀναβαθμίζεται πρῶτος σύμβουλος τῆς βασίλισσας καὶ ἡ νέα γυναῖκα του Ἰλντὶθ ὡς ἡ πρώτη, μετὰ τὴν βασίλισσα, κυρία τῶν Σοδόμων. Οἱ σεξουαλικὲς προτιμήσεις τῆς βασίλισσας Σουὰχ εἶναι - ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀδελφὸ τῆς Ἀσταρώθ - καὶ ὁ λεσβιακὸς ἔρωτας κυρίως μὲ τίς σκλάβες της, ἐνῶ ὁ Ἀσταρὼθ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀποπλανᾷ ἀκόμη καὶ τίς κόρες τοῦ Λώτ. Ὁ ὁμοφυλοφιλικὸς ἔρωτας εἶναι κάτι τὸ σύνηθες, ἐνῶ τὰ ὁμαδικὰ ἐρωτικὰ ὄργια εἶναι ἡ καθημερινότητα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων.
Ἕνα κομμάτι ὅμως τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων ἀκολούθων τοῦ Λὼτ προσπαθεῖ νὰ μείνει ἀλώβητο ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐπέλαση τοῦ «Κακοῦ», ἀσκῶντας ταυτόχρονα κριτικὴ στὸ πρόσωπο τοῦ Λὼτ καὶ στὶς ἐπιλογές του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λώτ, παρὰ τὴ χλιδὴ καὶ τίς ἀνέσεις ποὺ τοῦ προσφέρει ἡ θέση του, παλεύει ἀνάμεσα στὴ πίστη του καὶ τὸν νεὸ τρόπο ζωῆς ποὺ τοῦ προσφέρεται. 'Ὥσπου μιὰ παρεξήγηση μεταξὺ τοῦ Λὼτ καὶ τοῦ ἀδερφοῦ τῆς βασίλισσας καὶ συγκυβερνήτη τῶν Σοδόμων Ἀσταρὼθ καταλήγει σὲ μονομαχία μὲ θῦμα τὸν τελευταῖο, ἔχει ὡς συνέπεια τὴν σύλληψη τοῦ Λὼτ καὶ τὸν ἐγκλεισμό του στὴ φυλακή.
Μέσῳ αὐτῆς τῆς ἐξέλιξης, ὁ Λὼτ συνέρχεται, ἀντιλαμβάνεται πὼς ὁ Διάβολος μὲ τὸ πρόσωπο τῆς βασίλισσας τὸν ἐξαπάτησε, μετανοεῖ μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ ζητᾷ συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς κατόπιν, ἀποδεχόμενος τὴν εἰκεσία τοῦ Λώτ, στέλνει τοὺς τρεῖς Ἀρχαγγέλους του καὶ ἐλευθερώνουν τὸν Λὼτ ἀπὸ τὰ δεσμά του, ἀνακοινώνοντάς του ταυτόχρονα καὶ τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ στὸ νὰ καταστρέψει τὴν πόλη καὶ νὰ θανατώσει ὅλους τοὺς κατοίκους της καὶ τὸν παρακινοῦν νὰ μαζέψει τὸν λαό του καὶ νὰ φύγει τὸ συντομότερο. Ὁ στενός του περίγυρος ὅμως δὲν τὸν πιστεύει καὶ ἀντιδρᾷ, ἀρνούμενος νὰ ἀπαρνηθεῖ ὅλα ὅσα ἔχει ἀποκτήσει καὶ διαμορφώσει ὡς τρόπο ζωῆς. Κυρίως ἡ γυναῖκα του Ἰλντὶθ καὶ οἱ δύο κόρες του, οἱ ὁποῖες στὸ μεταξὺ εἶχαν ἀποπλανηθεῖ καὶ οἱ δύο ἀπὸ τὸν Ἀσταρὼθ ποὺ τίς εἶχε μυήσει στὸν κόσμο τῆς ἡδονῆς. Μὲ πολλὲς δυσκολίες τους πείθει καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν πόλη, ἡ ὁποία ἀμέσως μετὰ τὴ φυγή τους καταστρέφεται. Ἡ Ἰλντὶθ ὅμως, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ χωνέψει τὴν ἀπότομη ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, κάνει τὸ λάθος καὶ γυρνάει νὰ δεῖ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων. Ἀμέσως μετατρέπεται σὲ στήλη ἅλατος, ἀφήνοντας τὸν Λὼτ ἀπαρηγόρητο...
Ἡ ἀλληγορικὴ ἱστορία τοῦ Ὄλντριχ καὶ οἱ συσχετισμοὶ μὲ τὴν πραγματικότητα τῆς Ἀνθρωπότητας τοῦ 2020
Πράγματι, ὁ σκηνοθέτης τῆς ταινίας Ρόμπερτ Ὄλντριχ πάνω στὴν θέλησή του νὰ δημιουργήσει μιὰ ταινία «διαφορετικὴ» γιὰ τὴν ἱστορία τῶν Σοδόμων, ἄθελα του ἢ ἠθελημένα, ἀντικατοπτρίζει μέσῳ τοῦ σεναριακοῦ περιβάλλοντος τῆς ταινίας, τὸ μέλλον τῆς Ἀνθρωπότητας.
Τὴν ἐποχὴ ποὺ γυρίστηκε ἡ ταινία, ἡ τεχνολογία ἀναπτυσσόταν μὲ μεγάλους ρυθμούς, ἀλλάζοντας ἀνὰ δεκαετία τόσο τὰ πρότυπα, ὅσο καὶ τὴν ποιότητα τῆς ζωῆς τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν. Ἡ ἔξαρση τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς ἀνάπτυξης μέσῳ τῆς τρίτης βιομηχανικῆς ἐπανάστασης, ἡ διάδοση τῆς τηλεόρασης, οἱ διαφημίσεις των προϊόντων, ἡ ἀγωνιώδης προσπάθεια τῶν κοινωνιῶν τῆς Δύσης νὰ ἀγγίξουν τὸ «ὄνειρο μιᾶς καλύτερης ζωῆς», ἡ σεξουαλικὴ ἐπανάσταση, ἡ χειραφέτηση τῆς γυναίκας ποὺ ἐγκαταλείπει τὴν οἰκογένεια της γιὰ νὰ γίνει καριερίστα, ἡ ἀπροσδόκητη ἐμφάνιση τοῦ Πορνὸ μέσῳ τῆς ταινίας «Βαθὺ Λαρύγγι» ποὺ ἀλλάζει ριζικὰ τίς ἐρωτικὲς σχέσεις, μετατρέπουν σταδιακὰ τὴν δυτικὴ Ἀνθρωπότητα ὡς τὰ «Νέα Σόδομα».
Ἡ βασίλισσα τῶν Σοδόμων Σουὰχ καὶ οἱ ἐπιδιώξεις της γιὰ ἀποπλάνηση τοῦ λαοῦ τῶν Ἑβραίων μὲ σκοπὸ τὴν σταδιακὴ ἀπάρνηση τῆς θρησκείας τους, τῶν ἠθῶν καὶ παραδόσεων τούς, ἀπεικονίζει τὴν σημερινὴ Ἀμερικὴ τῶν Ἐλὶτ καὶ τῶν βρώμικων σχεδίων τους γιὰ τοὺς λαοὺς τοῦ κόσμου. Ἡ μικρὴ ὁμάδα τῶν Ἑβραίων ποὺ ἀντιστάθηκαν στὴν πρόκληση αὐτή, ἀντικατοπτρίζει καὶ ὅλους τους λαοὺς ποὺ ἀντιστέκονται λυσσαλέα σὲ αὐτὴ τὴν δαιμονικὴ ἐπίθεση μὲ κάθε τρόπο (Ὀρθόδοξοι μὴ μεταλλαγμένοι Ἕλληνες, Ρῶσοι, Οὗγγροι).
Τὸ ἀφήγημα τοῦ Διαβόλου, ἦταν πάντοτε αὐτό: «Ὁ Θεός σᾶς ἐπέβαλλε δέκα νόμους, ἐγώ σᾶς δίνω ἕναν, τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία νὰ χαίρεστε τὴ ζωὴ χωρὶς φραγμοὺς καὶ ἠθικοπλασίες». Κατὰ σύμπτωση, αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ ἀφήγημα τῶν νεοταξιτῶν ψυχοπαθῶν. «Ὅλα νομιμοποιοῦνται, ὅλοι εἶναι ἐλεύθεροι νὰ ἀπολαμβάνουν τὸν ἔρωτα χωρὶς φραγμοὺς καὶ ὅποιος διανοηθεῖ νὰ τὸ ἀμφισβητήσει θὰ τιμωρεῖται».
Ἡ Ἠθικὴ διαγράφεται καὶ στὴ θέση της ὑπάρχει μόνο ἡ Ἡδονὴ μὲ ὅλους τοὺς τρόπους.
Τὸ ψέμμα καὶ ἡ ἀποπλάνηση ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀσταρὼθ γιὰ νὰ λυγίσει τίς ἀντιστάσεις τῶν δύο θυγατέρων τοῦ Λώτ, ἀπεικονίζονται στὸ πρόσωπο τῶν ΜΜΕ, ποὺ ὡς σύγχρονες «Σειρῆνες», προσπαθοῦν νὰ μηδενίσουν κάθε λογική, κάθε ἔννοια δικαίου, κάθε ἔννοια ἀλήθειας, ἀποπλανῶντας τοὺς θεατὲς μὲ ὅ,τι πιὸ ἀρρωστημένο μπορεῖ νὰ γεννήσει ἀνθρώπινος νούς. Ἀπὸ ριάλιτι τηλεπαιχνίδια μὲ ...στιγμιαίους «γάμους» χρησιμοποιῶντας νέους ἀνθρώπους ὡς πειραματόζωα μέχρι...ἀνικανοποίητες μεσόκοπες βαθύπλουτες «νοικοκυρὲς» ποὺ γιὰ νὰ γεμίσουν τίς ἄδειες μέρες τους, ἀναλίσκονται στὸ νὰ ἀποπλανοῦν νεαροὺς καὶ νὰ φτιασιδώνονται μέσῳ πανάκριβων χειρουργικῶν ἐπεμβάσεων ὡς σύγχρονες μεταλλαγμένες κυράτσες.
Οἱ δὲ σύγχρονοι «Ἀσταρώθ», προσπαθοῦν στὸ ὄνομα τῆς...ἐπιστήμης νὰ μᾶς πείσουν πὼς ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει! Πὼς ἡ ψυχή, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι ἄϋλη, εἶναι καὶ ἀνύπαρκτη. Μήπως αὐτὸ δὲν ἰσχυρίζεται ὁ νέος «Ψευδοπροφήτης» καὶ τεχνο-οὐτοπιστὴς Νουβὰλ Νόαμ Χαράρι, αὐτὸς ὁ «οὐρανοκατέβατος» ποὺ αὐτοαποκαλεῖται καὶ Ἱστορικός-Φιλόσοφος; Ὁ ὁποῖος καὶ κατὰ σύμπτωση, εἶναι καὶ σιωνιστικῆς καταγωγῆς;
«Οἱ ὀργανισμοὶ μᾶς εἴναι...ἀλγόριθμοι», διαλαλεῖ κομπορρημονῶντας, πάντα ὑπὸ τὴν ...αἰγίδα τοῦ μέντορα τοῦ Κλάους Σβάμπ. Χωρὶς κἂν νὰ ἔχει συναίσθηση του τί ἀκριβῶς λέει, ἀρκεῖ τά...νοήμονα «προϊόντα» (ὅπως ἀποκαλεῖ τοὺς νέους ἀνθρώπους) νὰ τὸ ἐνστερνιστοῦν.
Τὰ σύγχρονα Σόδομα εἶναι ἐδῶ. Ἔχουν ἐγκατασταθεῖ γιὰ τὰ καλὰ στὶς ζωές μας, στὶς καρδιές μας, στὶς ψυχὲς καὶ στὸ μυαλό μας. Μποροῦμε ἐμεῖς, ὅσοι ἀπομείναμε, νὰ τὰ ἀποτάξουμε;
Ὁ Θεός, ὀργισμένος γιὰ δεύτερη φορὰ μετὰ τὸν Κατακλυσμό, ἀποφάσισε μὲ ἀποτρόπαιη κίνηση νὰ τὰ καταστρέψει, ἀπαιτῶντας ταυτόχρονα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους Του νὰ γυρίσουν τὴν πλάτη καὶ νὰ μὴ κοιτάξουν πίσω, ἀκριβῶς γιὰ νὰ μὴ λυπηθοῦν αὐτὰ ποὺ ἔχασαν. Ἡ Ἰλντὶθ ὅμως γύρισε, γιατί στὸ βάθος δὲν εἶχε καθαρίσει τὴν καρδιά της καὶ τὸ σῶμα της ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Καὶ ἔγινε στήλη ἅλατος.
Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ καί σὲ μᾶς, ἂν ...κοιτάξουμε πίσω τὴν ὥρα τῆς καταστροφῆς. Ἄν δηλαδὴ νοσταλγήσουμε τὸν πρότερο βίο μας.
Ὁ Θεός, μέσῳ αὐτοῦ τοῦ φρικτοῦ πολέμου ποὺ ζοῦμε, καταστρέφει βῆμα πρὸς βῆμα τὰ σύγχρονα Σόδομα. Καὶ λεὼ βῆμα πρὸς βῆμα, γιατί συνάμα προσπαθεῖ νὰ συλλέξει, ὅπως ὁ Λώτ, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γυρνᾶνε πίσω σὲ Ἐκεῖνον. Τὰ σύγχρονα Σόδομα, ὑβρίζουν καὶ χλευάζουν ὅσους ἀγωνίζονται μαζὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ πολεμᾶνε. Τοὺς βρίζουν, τοὺς συκοφαντοῦν καὶ τοὺς χλευάζουν, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ βασίλισσα Σουὰχ ὅλους ὅσους ἀπὸ τοὺς δικούς της προσπαθοῦσαν νὰ φύγουν, ἀρνούμενη ἐπιδεικτικὰ τὸν Θεό, ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἔπεφταν οἱ κολῶνες τοῦ παλατιοῦ της...
Ἡ ταινία συνίσταται ἀπόλυτα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν πραγματικὰ νὰ δοὺν τὴν ἀλήθεια τῆς σωτηρίας. Σὲ ὅλους ὅσους ἔχουν ἀκόμη καρδιὰ καὶ ψυχὴ μέσα τους. Δὲν εἶναι ἁπλᾶ μιὰ καλοφτιαγμένη ὑπέρπαραγωγή. Εἶναι καὶ ἕνας τρόπος ἀφύπνισης ὅλων μας.
Δὲν ἔχει οὐδεμία σημασία τὸ ὅτι τὸ ἱστορικό της ὑπόβαθρο δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν ἐπίσημη Ἱστορία. Σημασία ἔχει ὅ,τι αὐτὴ προσπαθεῖ νά μᾶς μεταδόσει. Τὴν πίστη σὲ ἕνα ἰδανικό, τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν κάθαρση καὶ τὴν σωτηρία ὅλων μας ἀπὸ τὰ γαμψὰ καὶ σουβλερὰ νύχια τοῦ Σατανᾶ...
Θὰ τὴ βρεῖτε κλικάροντας ΕΔΩ, μὲ ἑλληνικοὺς ὑπότιτλους.
Πύρινος Λόγιος
sergioschrys@outlook.com
