LifeSiteNews
Από τον Evan Stambaugh
(LifeSiteNews) — Μια νέα έκθεση αποκαλύπτει τη χρηματοδότηση και τα συμφέροντα υπεράσπισης της τρανς ιδεολογίας καθώς και το τρόπο που ένα ανήθικο πείραμα με καταστροφικό τέλος άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη ενός θεσμικού συστήματος που ωθεί τον τρανς τρόπο σε όλη την σύγχρονη πολιτική, εκπαιδευτική και κοινωνική ζωή.
Το American Principles Project Foundation (APPF) δημοσίευσε το «The Transgender Leviathan» από τον Pedro Gonzalez, δημοσιογράφο και συνεργάτη εκδότη του περιοδικού Chronicles. Μέσα σε 40 σελίδες, η έκθεση περιγράφει την προέλευση και την άνοδο του κινήματος για την κανονικοποίηση της τρανς επιλογής.
Η έκθεση, που εμπλέκει «μυριάδες» «ισχυρά άτομα», περιγράφει το ταξίδι ενός «ιλιγγιώδους» χρηματικού ποσου που κινείται ανάμεσα σε διάφορες «εταιρίες, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), επιτροπές πολιτικής δράσης (PAC) και κυβερνήσεις».
«Είναι αδύνατο να απαριθμήσουμε λεπτομερώς όλες τις διάφορες οντότητες που εμπλέκονται σε ένα τόσο μικρό κείμενο», διαβάζουμε στην εισαγωγή. «Όμως, αυτή η έκθεση επισημαίνει και υποδεικνύει τα βασικά άτομα, ιδρύματα και οργανισμούς, ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να ενημερωθούν για το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, πού μπορεί να οδηγήσει η συνέχεια, και γιατί πρέπει να αντισταθούμε».
Πείραμα John/Joan: Οι άθλιες απαρχές της διαφυλικής ιδεολογίας
Οι τρεις πρώτες ενότητες της έκθεσης διερευνούν τα βασικά αίτια προς τη διαμόρφωση του «διεμφυλικού Λεβιάθαν». Ένα από τα πρωιμότερα ήταν το διαβόητο πείραμα του ψυχολόγου John Money που έθεσε τα θεμέλια ώστε να αγκαλιάσουν την ιδεολογία του φύλου οι αμερικανικές ελίτ.
Το πρώτο αντικείμενο μελέτης του Money ήταν ο David Reimer, ένας άνδρας που υπέστη κακοποιητική περιτομή ως βρέφος. Η επέμβαση άφησε το πέος του «κατεστραμμένο σε σοβαρό βαθμό». Ο Money, ιδρυτής της κλινικής «Ταυτότητας φύλου» του Johns Hopkins, «απολάμβανε δια βίου τη χρηματοδότηση» από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), και έπεισε τους γονείς του Reimer να δεχθούν να υποβληθεί το 22 μηνών παιδί τους σε χειρουργική επέμβαση «αλλαγής φύλου» και να το μεγαλώσουν ως κορίτσι με το όνομα «Brenda».
Ως μέρος του πειράματος «John/Joan», ο Money ανάγκασε τον David και τον δίδυμο αδερφό του Brian να συμμετάσχουν σε «παιχνίδια σεξουαλικής πρόβας» και τους έδειχνε πορνογραφικό υλικό από την ηλικία των 6 ετών, σύμφωνα με τον βιογράφο του Reimer, John Colapinto.
Η έκθεση επισημαίνει πώς ο Money ήταν ιδιαίτερα έξυπνος στην προώθηση των ιδεών του για την «ταυτότητα φύλου» και «απέρριψε την κριτική [του πειράματος] ως συντηρητική πολιτική προκατάληψη και συνωμοσία εναντίον του».
«Η επιρροή του Money δεν προήλθε τόσο από την κλινική του εργασία, αλλά από την ικανότητά του να προωθεί τις θεωρίες του σε ένα ευρύτερο κοινό μέσω των γραπτών του και των μέσων ενημέρωσης», υποστηρίζει η έκθεση, προσθέτοντας αλλού ότι «οι οπαδοί του κατέλαβαν κορυφαίες θέσεις σε πρωτοποριακά πανεπιστήμια, ερευνητικά ινστιτούτα και περιοδικά, ενώ οι θεωρίες του έγιναν ο ακρογωνιαίος λίθος ενός ολόκληρου ιατρικού τομέα - της παιδιατρικής ενδοκρινολογίας. Του πιστώνεται μάλιστα ότι εισήγαγε τους όρους «ταυτότητα φύλου» και «ρόλος φύλου».
Εκείνη την εποχή, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης χαιρέτησαν το πείραμα John/Joan ως νίκη της ιδέας ότι οι διαφορές των φύλων ήταν κοινωνικά κατασκευασμένες και δεν είχαν τις ρίζες τους στη βιολογία. Αλλά ακόμη και αυτοί δεν μπόρεσαν να αγνοήσουν αυτό που τελικά συνέβη στα ανθρώπινα «αντικείμενα» της μελέτης του Money στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Γεννημένος με το όνομα «Bruce», ο Reimer (που καλούνταν όπως είπαμε Brenda) ανακάλυψε τελικά ότι γεννήθηκε αγόρι και έλαβε σε ηλικία 15 ετών το όνομα «David», προσπαθώντας να ανακατευθύνει τη ζωή του προς τον άνδρα, μέσω φαρμακευτικής αγωγής, ψυχιατρικής θεραπείας, γάμου και ανατροφής υιοθετημένων παιδιών. Τραγικά, ο David Reimer αυτοκτόνησε το 2004 σε ηλικία 38 ετών μετά από μακρά μάχη με την κατάθλιψη. Ο αδερφός του Brian Reimer είχε αυτοκτονήσει δύο χρόνια νωρίτερα λαμβάνοντας υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών.
Παρά την όλο και αυξανόμενη καταδίκη του πειράματος John/Joan, οι θεωρίες του Money για το φύλο ως «κοινωνικό κατασκεύασμα» είχαν καταφέρει να κερδίσουν ικανή αποδοχή στην ιατρική κοινότητα. Το 2009, μόλις πέντε χρόνια μετά την αυτοκτονία του David Reimer, το The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism συνέστησε επίσημα τους αναστολείς της εφηβείας για τους «τρανς εφήβους», γεγονός που οδήγησε σε εξάπλωση αυτών των φαρμάκων και στην de facto «γέννηση μιας νέας βιομηχανίας», όπως αναφέρει η έκθεση.
Ακολουθήστε το χρήμα: οι πολιτικές και πολιτισμικές δυνάμεις που κανονικοποιούν τη διεμφυλικότητα
Σταδιακά οι ιδέες της διαφυλικότητας άρχισαν να αποκτούν κύρος και έξω από την ιατρική κοινότητα. Όπως σημειώνει η έκθεση του Gonzalez, η μετατροπή της διαφυλικότητας από μια «ιδιαίτερη» ακαδημαϊκή μόδα σε ένα πολιτιστικό και κοινωνικό θηρίο, δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς την άφθονη χρηματοδότηση, τα επιθετικά ανατρεπτικά μηνύματα» και τη συνεργασία των σχολείων και άλλων ιδρυμάτων.
«Υπάρχουν ήδη πολυάριθμα παραδείγματα νοσοκομείων και κοινωνικών λειτουργών που διευκολύνουν (ή τουλάχιστον το προσπαθούν) τη μετάβαση ενός παιδιού στο αντίθετο φύλο, υποτιμώντας τις ανησυχίες των γονιών…», αναφέρει η έκθεση. «Άλλο σημείο εκκίνησης του προβλήματος, είναι συχνά η τάξη, όπου τα παιδιά εκτίθενται στη τρανς ιδεολογία ή ακόμη και μεταβαίνουν πίσω από την πλάτη των γονιών τους». Δεν μπορεί να υποτιμηθεί και η επίθεση της τρανς ιδεολογίας στα παιδιά έξω από την τάξη. Σύμφωνα με την έκθεση, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Drag Story Hour» της Νέας Υόρκης «έχει λάβει 207.000 δολάρια δημοσίου χρήματος από το 2018 από συμβάσεις με πόλεις, για εμφανίσεις σε δημόσια σχολεία, φεστιβάλ δρόμου και βιβλιοθήκες». Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα σε μια περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Πουθενά δεν γλιτώνεις από αυτό – το προσωπικό σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε όλη τη χώρα εκθέτει τα παιδιά στην LGBT γενικά και ειδικά στη τρανς ιδεολογία. Αυτό συμβαίνει συχνά χωρίς τη συγκατάθεση ή τη γνώση των γονέων…» έγραψε ο Γκονζάλες.
Η πολιτική και οικονομική δύναμη του «διαφυλικού Λεβιάθαν» έχει προχωρήσει βαθιά.
Η έκθεση προσδιορίζει τους δέκα κορυφαίους οργανισμούς που χρηματοδοτούν τη διάδοση της ιδεολογίας του φύλου, με βάση τα δεδομένα του 2018 από τους «Funders for LGBTQ Issues»:
- George Soros’ Open Society Foundations (8,9 εκ. δολάρια)
- Arcus Foundation (6,3 εκ. δολάρια)
- Ford Foundation (4,9 εκ. δολάρια)
- MAC AIDS Foundation (4,1 εκ. δολάρια)
- Tides Foundation (4,1 εκ. δολάρια)
- Astraea Lesbian Foundation for Justice (2,3 εκ. δολάρια)
- Foundation for a Just Society (2,1 εκ. δολάρια)
- American Jewish World Service (1,7 εκ. δολάρια)
- Gilead Sciences (1,7 εκ. δολάρια)
- Ίδρυμα Bill & Melinda Gates Foundation (1,4 εκατομμύρια δολάρια)
Σύμφωνα με την έκθεση, πολλές από αυτές τις οργανώσεις και οι ηγέτες τους διατηρούν «βαθύς δεσμούς» με το Δημοκρατικό Κόμμα και τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες του, έχοντας δωρίσει μεγάλα χρηματικά ποσά στον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και στο Ίδρυμα Κλίντον, για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα.
Αλλά ούτε και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν έχουν απαραιτήτως καθαρά χέρια στο θέμα των τρανς. Ο Gonzalez προσδιορίζει τον Bruce ("Caitlyn") Jenner, το American Unity Fund και την εταιρεία λόμπι Ballard Partners ως τους τρεις πιο σημαντικούς παίκτες στον «τρανσέξουαλ Λεβιάθαν».
«Η υποψηφιότητα του Bruce ("Caitlyn") Jenner, για κυβερνήτη στην Καλιφόρνια το 2021 ήταν σε μεγάλο βαθμό το προϊόν της σύνδεσης μεταξύ του American Unity Fund, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για ζητήματα LGBT και στοιχείων εντός του πολιτικού στρατοπέδου του Ντόναλντ Τραμπ», αναφέρει η έκθεση.
Όσον αφορά την Ballard Partners, ο ιδρυτής και πρόεδρός της Brian Ballard έχει γνωστή σχέση με τον Ντόναλντ Τραμπ . Από τότε που ο Τραμπ αποχώρησε από την εξουσία, η Ballard Partners έχει αναπτύξει εργασιακή σχέση με την Freedom for All Americans, μια ομάδα που υποστήριξε σθεναρά την ψήφιση νόμου «για την ισότητα» ώστε να θεωρούνται οι «διακρίσεις» με βάση τον «σεξουαλικό προσανατολισμό» ή την «ταυτότητα φύλου» ομοσπονδιακή παραβίαση πολιτικών δικαιωμάτων.
Οι σκεπτικιστές του νόμου «για την ισότητα» έχουν προειδοποιήσει ότι θα φτάσει να απαιτείται από τους εργοδότες και τα σχολεία να χρησιμοποιούν τις «προτιμώμενες αντωνυμίες», θα αναγκάσουν τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να κάνουν χειρουργικές επεμβάσεις «αλλαγής φύλου» ή να παρέχουν φάρμακα για τρανς, θα επιτρέψουν σε άνδρες με σύγχυση φύλου να παίζουν σε γυναικείες αθλητικές ομάδες και θα τους δίνουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τα γυναικεία μπάνια και αποδυτήρια.
Πού οδηγεί αυτός ο δρόμος; Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε την ιδεολογία των τρανς;
Επειδή η ευρεία αποδοχή της ιδεολογίας του φύλου έγινε μέσω πολιτικών και θεσμικών πιέσεων, ο συγγραφέας της έκθεσης, λέει ότι χρειάζεται μια παρόμοια προσέγγιση για την καταπολέμηση της καταστροφικής επιρροής της. Για να ολοκληρώσει λοιπόν την έκθεση, ο Gonzalez προσφέρει καθοδήγηση για αποτελεσματική πολιτική δράση κατά του «τρανς Λεβιάθαν».
- Ο Γκονζάλες υποστηρίζει μια «συνολική προσέγγιση για την ανάκτηση του ελέγχου των μεγάλων και μικρών θεσμών» και όχι απλώς «νομοθεσία και έρευνες».
- Προτείνει και υποστηρίζει την «ανακατάληψη» των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, παρά το ότι αποτελεί μια μακρά και ανηφορική μάχη.
- Υποστηρίζει δράσεις κατευθυνόμενες ενάντια στις φαρμακευτικές εταιρίες εξαιτίας της διάθεσης των αναστολέων της εφηβείας στα παιδιά με σύγχυση φύλου χωρίς προηγούμενη έγκριση για μια τέτοια χρήση.
- Προτείνει παρέμβαση μέσα από νομοσχέδια που υποστηρίζουν τα γονεϊκά δικαιώματα στην εκπαίδευση, και απαγορεύουν τις φανερές συζητήσεις για τη σεξουαλικότητα στις τάξεις με μικρά παιδιά.
«Για πολύ καιρό, η πολιτική θεωρούνταν ως η κατάντια του πολιτισμού», γράφει ο Gonzalez. «Αλλά το γεγονός ότι η διαφυλική και οι παρόμοιες ιδεολογίες έχουν επιβληθεί μέσα από μια «από πάνω προς τα κάτω» τακτική, δείχνει ότι είναι δυνατόν να αλλάξει αυτή η κουλτούρα μέσω της πολιτικής δράσης. Είναι δυνατό, με άλλα λόγια, να κάνουμε πολλά περισσότερα από απλά να επιβραδύνουμε την πλημμύρα»
