Ο Α Σ Ω Τ Ο Σ

 

Ο  Α Σ Ω Τ Ο Σ
---  .  ---

Ἐσύ, δέν φεύγεις στό βουνό (Ματ.18,12)
νά σέ ἀναζητήσω·
«πορεύεσαι εἰς γῆν μακράν», (Λουκ.15,12)  
δέν ἔρχομ’ ἀπό πίσω.

«Μέρος οὐσίας ᾔτησας
νά λάβῃς, ἀνενδότως»· (Λουκ.15,12)
ἔφθασες ὅπου πόθησες
«ζώντας ἐκεῖ ἀσώτως». (Λουκ.15,13)

Τῶν πόσων ἐστερήθηκες
τὄνιωθα σἄν Πατέρας,
«μετά τῶν χοίρων ἔζησες» (Λουκ.15,15)
καί εἶχες γίνει «τέρας»!

Ἡ πεῖνα σ’ ἐξουδένωσε, (Ψαλ.122,4)
ἦλθες στά λογικά σου, (Λουκ.15,17)
μόνος σου διεπίστωσες
τήν ἀδειανή κοιλιά σου. (ἔ.ἀ.)

 Ἐπῆρες τήν ἀπόφαση
σπίτι σου νά γυρίσῃς,
στόν στοργικό Πατέρα σου (Λουκ.15,18)
μετάνοια νά δείξῃς.

Κι’ Ἐκεῖνος σέ περίμενε
μέ ἀνοιχτή ἀγκάλη
καί σ’ ἔκλεισε μέσα σ’ αὐτήν, (Λουκ.15,20)
παρ’ ὅλο σου τό χάλι.

Τόν «μόσχο του τόν σιτευτό» (Λουκ.15,23)
ποὖχε, γιά σένα ἔθυσε
κι’ οὐδέποτε τά σπλάγχνα του
τά Πατρικά του ἔκλεισε!

«Ἤσουν νεκρός κι’ ἀνέζησες», (Λουκ.15,24)
ξανά «ἦρθες κοντά μου», (Λουκ.15,20)
δέν σέ θωρῶ ὡς δοῦλο μου,
ἀνήκεις στά Παιδιά μου. (Λουκ.15,24)

Ἀφῆστε τόν μεγάλο γιό (Λουκ.15,25)
νά φτάνῃ ὡς τήν πόρτα. (Λουκ.15,28)
Ὁ φθόνος ποὔχει μέσα του
θά τοῦ χαρίζῃ «χόρτα». (Λουκ.15,30)

Ἐδέσματα Βασιλικά
στό σπίτι τοῦ Πατέρα
δέν θά ξαναύρῃ ὅπως καί πρίν, (Λουκ.15,23-24)
οὔτε καί «ἄσπρη μέρα»…

Μεγάλη ἡ μετάνοια.
Ἡ ταπείνωση ὑψώνει. (Λουκ.18,14)
Ὁ φθόνος ἀμαυρώνει· (Τιτ.3,3)
Ἡ  Ἀγάπη πάντα  Ἑ ν ώ ν ε ι ! (Ρωμ.13,10)

 

Ὑποσημείωσις: Καλούμενοι οἱ Ἐπίσκοποι νά ἐκλέξουν ρόλο, μεταξύ Πατρός «ἀναμένοντος ἐν τῇ πατρικῇ οἰκίᾳ τήν ἐπιστροφήν, τοῦ εἰς χώραν μακράν ἀποδημήσαντος καί ἀσώτως ζῶντος υἰοῦ των» (Λουκ.15,13), / ἤ πιστοῦ Ποιμένος, «ᾧ ἐάν γένηται ἑκατό πρόβατα καί πλανηθῇ ἕν ἐξ αὐτῶν, οὐχί ἀφείς τά ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπί τά ὄρη, πορευθείς ζητεῖ τό πλανώμενον»; (Ματθ.18,12).

 Εὐκόλως παρατηρεῖται, ὅτι σχεδόν ἡ πλειονότης τῶν Ἐπισκόπων ἐκτός Ἱεραποστόλων τινῶν-, τήν τοῦ Ἀσώτου, πρώτου Πατρός τόν ρόλον προτιμοῦν νά ἐκπροσωπήσουν, τόν τῆς ἀδρανείας καί ἀναμονῆς, παρά τῆς δράσεως καί ἀναζητήσεως, ὅστις καί κόπον, καί μέριμναν, καί ἀνησυχίαν, καί ψάξιμο, καί ταλαιπωρίαν, ἀνάλογον δέ ἐπιμέλειαν καί φροντίδα ἀπαιτεῖ.

«Ταῦτα ἔδει ποιῆσαι, κακεῖνα μή ἀφιέναι» (Ματθ.23,23)

Δέν πρέπει, ἐπ’ οὐδενί λόγῳ, νά τίθεται εἰς δευτέραν μοῖραν τό

ἕτερον ὡς καθῆκον τῶν Ἐπισκόπων· πολλῷ μᾶλλον καθ’ ὅτι

«ἦλθεν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τό ἀ π ο λ ω λ ό ς »

(Ματθ.18,11).

Τοῦ Παύλου τήν αὐτογνωσίαν φέροντες καί ὁμολογοῦντες

μετ’ αὐτοῦ «πρῶτοι τῶν ἁμαρτανόντων εἶναι» (Α΄Τιμ.1,15).

«Ἀπολωλότα» πρόβατα», ἑαυτούς πρώτους ἀναγνωρίζειν

(Ματθ.18,11).

Ἐπιδεομένους «αὐτούς πρῶτον καθαρμοῦ, καί εἶτα ἑτέρους

καθᾶραι» (Πατερικόν).

Ἐν πλήρει ταπεινώσει καί συντριβῇ καρδίας!

                                                      Γ έ ν ο ι τ ο !                    
 

                                     Ἱερεύς Ἰωάννης Νικολόπουλος
                                                  ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
                                                      14.3.2024