‘‘ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974’’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΧΑΡΑΛ.ΚΟΝΤΟΥ

Δημοσίευμα  της Εφημερίδος :"ΑΓΩΝΑΣ"  αρ φυλ. 246/ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2017 http://www.agonas.org/

παρεμβαση τριτου

Διατριβές και διδακτορικά που δεν αναφέρονται, διαχρονικά, στο ρόλο που παίζει από το παρασκήνιο η σκοτεινή Μασωνία στα Εκκλησιαστικά πράγματα είναι ανάλατες!

Στο διάλογο μεταξύ των: Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου καθηγητή (ΠΕ01) Β/θμιας Εκπαίδευσης και Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου εκδότη του “ΑΓΩΝΑ” Λάρισας.

Στο πρόβλημα: “Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974”.

Για την έκδοση και προβολή – βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του κ. (Χ.Α.) στο εξής ο συγγραφέας, αναφέρεται και στην εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” (φύλ. 993, 7ης Σεπτεμβρίου 2017, σελ. 11 (βλ. ΑΓΩΝΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017 σελ. 15) «την οποία ως γνωστόν ίδρυσε ο γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της Εκκλησίας και της Δημοκρατίας, μακαρίτης πρόεδρος της “Χριστιανικής

Δημοκρατίας” Νίκος Ψαρουδάκης στο προηγούμενο φύλλο της (992, 24^ης Αυγούστου 2017, σελ. 8), ο στενός συνεργάτης και συναγωνιστής του Ν. Ψαρουδάκης, έγκριτος φιλόλογος και δόκιμος συγγραφέας κ. Αθανάσιος Κουρταλίδης (μέλος του Πολιτικού Γραφείου της “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” στο υπό τον τίτλο «Μια επιστολή καταγγελία χωρίς απάντηση.

 Ο Νικόλαος Ψαρουδάκης και ο Ιερώνυμος Α΄ Κοτσώνης»  άρθρου του στην εφημερίδα για το εκκλησιαστικό της περιόδου 1967-1974, ενημερώνοντας τους αναγνώστες της “Χ” αναφέρει ότι, για τα θέματα της εν λόγω περιόδου, «λεπτομέρειες με ακριβή κανονική και νομική ενημέρωση μπορούμε να βρούμε στη διατριβή του θεολόγου Χαρ. Ανδρεοπούλου «Η Εκκλησία κατά τη Δικτατορία 1967-1974, ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση» (εκδ. ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, 2017). Θεωρώ την αναφορά του κ. Κουρταλίδη ιδιαιτέρως τιμητική, καθόσον προέρχεται από άνθρωπο που έχει ζήσει στο πετσί του την επτάχρονη δικτατορία και τις παρεμβάσεις της στο χώρο της διοικούσης Εκκλησίας…».

Θα μας επιτρέψει ο κ. Χ.Α. ορισμένες παρατηρήσεις στα παραπάνω που γράφει σχετικά με τον μακαρίτη Ν. Ψαρουδάκη, την εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” τον στενό συνεργάτη του Θανάση Κουρταλίδη κ.λ.π.

Ο τίτλος του διδακτορικού του “Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974” είναι λάθος. Το ορθότερο θα ήταν “Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ”. Το εκκλησιαστικό κατεστημένο (δεσποτοκρατία) ταυτίζει την Εκκλησία (κλήρο και πιστό λαό) με τον εαυτό του. Διεκδικεί το αλάθητο και απαιτεί υποταγή τυφλή από τον κατώτερο κλήρο και τον πιστό λαό! Σ’ αυτό το πνεύμα συμπλέει και με το άνομο πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο για να μην πούμε ότι το δεύτερο θέλει να ελέγχει το πρώτο (Διοίκηση Εκκλησίας). Αυτό γίνεται ιστορικά και όταν έχουμε “δημοκρατία” ανάπηρη όπως σήμερα και όταν αυτή γίνεται ωμή «πας εξερχόμενος μετά τη Δύση του Ηλίου θα πυροβολείται…». Η ταύτιση της Εκκλησίας με τη Διοίκηση, βολεύει και την αθεΐα για να μπορεί «εύκολα» να κατηγορεί το Χριστιανισμό για τα σκάνδαλα των δεσποτάδων!

Κύριε Χ.Α., θρησκευτικά, το σημερινό υπουργείο Παιδείας θα αναθέσει και σε άλλους εκπαιδευτικούς μη θεολόγους να διδάσκουν το μάθημα αυτό της πανθρησκείας που έχει ως κοινωνική έκφραση τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης (θεοποίηση του Μαμωνά)! Μειώνει το θεολόγο (ορθόδοξο) να ονομάζεται καθηγητής θρησκευτικών. Γιατί, όπως γνωρίζεις, η θρησκεία… ψάχνει να βρει το Θεό. Ο Χριστιανισμός είναι αποκάλυψη. «Και ο Λόγος έγινε σάρκα…».

Δεν γνωρίζω, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο σου. Έχεις κεφάλαιο για το ρόλο της Μασωνίας στη Δικτατορία; Αν δεν έχεις η παράλειψη είναι σοβαρή! Υλικό για το σκοτεινό ρόλο της Μασωνίας στο “Εκκλησιαστικό” υπάρχει άφθονο και διατριβές χωρίς την αναφορά σ’ αυτή είναι… ανάλατες!

Ο μακαρίτης ο Ν. Ψαρουδάκης ήταν μέλος της στρατευόμενης Εκκλησίας και διώχτηκε από τη δικτατορία. Να, λοιπόν υπήρξαν μέλη της Εκκλησίας που διώχτηκαν.

Ο Ν.Ψ. δεν ίδρυσε την εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”, όπως γράφεις, αλλά τη “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”. Η δικτατορία έκοψε τη “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” και από τότε κυκλοφορεί… «ανάπηρη».

Από το έτος 1989 ο Νίκος Ψαρουδάκης έπαψε να είναι πρόεδρος της Χ.Δ. και να δημοσιεύει άρθρα στη “Χ”. Ίδρυσε το “ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.Χ.Ο.Μ.)”, έγραψε αρκετά βιβλία και αρθρογραφούσε στον ορθόδοξο τύπο (Ο.Τ.). Στο βιβλίο “Ν’ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ: ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΛΑΟΣ” υπάρχουν αρκετές αναφορές στο εκκλησιαστικό πρόβλημα και δεν τηρεί την ίδια γραμμή με την εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”. Ο αγωνιστής, υπέρ της δημοκρατίας και της Εκκλησίας (πιστών) Ν.Ψ. τάχτηκε υπέρ της αποκαταστάσεως των εκδιωχθέντων ιεραρχών από τη Χούντα του Σεραφείμ και του Ιωαννίδη! Και για του λόγου το αληθές δημοσιεύουμε στη συνέχεια, από το βιβλίο που αναφέραμε, το άρθρο «Προς την Ι.Σ. της Ιεραρχίας», σελ. 165-168.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι.Σ. ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Ασφαλώς, Άγιοι Συνοδικοί, θα ήταν λάθος, να νομίσει κανείς ή Εσείς ότι η επιστολή αυτή ή όποια άλλη παρόμοια άλλοι σας απευθύνουν, έχει σκοπό να σας υποδείξει τί πρέπει να κάνετε, σ’ αυτή τη Σύνοδο. Γιατί είναι τόσο καθαρό και οφθαλμοφανές το χρέος σας έναντι του πληρώματος της Εκκλησίας Ελληνικού Λαού, ώστε μονάχα τυφλοί ή εχθροί του έργου της Εκκλησίας να μη το βλέπουν! Ξέρετε λοιπόν τί πρέπει να κάνετε!

Ξέρετε ότι πρέπει ν’ αποκαταστήσετε, όπως απαιτεί το Δίκαιο της Εκκλησίας, τους δικαιωθέντες συναδέλφους σας και να κλείσετε την πληγή, που επί 17 χρόνια τώρα μολύνει και απειλεί την Εκκλησία! Να τους αποκαταστήσετε, πάση θυσία, για να έρθει η ειρήνη στους κόλπους της Ιεραρχίας, με την αποκατάσταση της δεινώς διασαλευθείσης ηθικής τάξεως, υπαιτιότητι του Προκαθημένου κ. Σεραφείμ και στη συνέχεια και Υμών! Γι’ αυτό πρέπει να μην εξέλθει κανείς από σας της αιθούσης των Συνεδριάσεων, προτού ψηφισθεί η αποκατάσταση των δικαιωθέντων Μητροπολιτών και κλείσει η χρόνια αυτή πληγή της ανωμαλίας. Κι αν ο κ. Σεραφείμ με τα γνωστά τερτίπια του θελήσει να ματαιώσει πάλι την τακτοποίηση αυτής της εκκρεμότητας, είναι χρέος σας ν’ απαντήσετε με ένα ΟΧΙ και να τον σταματήσετε στον κατήφορο που έχει πάρει και στον οποίο οδηγεί την Εκκλησία! Η βίαιη αυτή αντίδρασή σας και δήθεν ανυπακοή, ούτε βία είναι ούτε ανυπακοή, αλλά είναι άμυνα κατά της Σεραφειμικής ανομίας και υπακοή στο Νόμο του Θεού, για τους εξής δυο λόγους:

1) Στο πρόσωπο των λεγομένων Ιερωνυμικών Μητροπολιτών, τους οποίους η αντίχριστη συνεργασία Ιωαννίδη και Σεραφείμ, κήρυξε έκπτωτους πριν 17 χρόνια, σημειώθηκε μια πρωτοφανής βία και αδικία και ο Θεός μισεί την αδικία και την καταπίεση!

Οι εν λόγω Μητροπολίτες κηρύχθηκαν έκπτωτοι την 11.7.74 με απόφαση της υπό τον κ. Σεραφείμ, Αριστίνδην Συνόδου — η όποια βαφτίστηκε Ιεραρχία! — χωρίς κατηγορητήριο, χωρίς δίκη, χωρίς απολογία, χωρίς να είναι παρόντες και χωρίς δικαίωμα εφέσεως! Πρόκειται για ένα έγκλημα πρωτοφανές, καταπάτηση κάθε θείου και δημοκρατικού δικαίου, μια αληθινή Ζούγκλα στέρησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Και όλα αυτά, πού; Στο χώρο της Διοικούσας Εκκλησίας! Σ’ ένα χώρο, που ως άμεσο έργο του Αγίου Πνεύματος, θάπρεπε σ’ αυτό να βασιλεύει η αγάπη, η δικαιοσύνη, η αδελφική συμπεριφορά, η ομόνοια και η στενή αγωνιστική συνεργασία, για την διάδοση της χριστιανικής αληθείας και τον θρίαμβο της Εκκλησίας στον πόλεμο κατά του κακού! Σ’ ένα χώρο που θάπρεπε να είναι ο τηλαυγής φάρος της δικαιοσύνης και του πολιτισμού, θάρρος και προστασία των αδικουμένων, φωτεινό παράδειγμα των ανθρώπων και τρόμος των βιαστών και των δαιμόνων!

Ο γράφων, Άγιοι Συνοδικοί, αισθάνεται ότι δεν είναι άξιος ν’ ανάψει ένα κερί μπροστά στο εικονοστάσι κοιτάζοντας το πρόσωπο του Αγίου και όμως μπροστά στην αδικία εξανίσταται, γιατί πιστεύει τα λόγια του Θεού: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης»! Σεις που είσθε λειτουργοί της Εκκλησίας και συλλειτουργείτε με τους Αγγέλους, κρατώντας τα Άγια του Θεού στα χέρια σας, πώς ανέχεσθε, πώς καλύπτετε, πώς διαπράττετε αυτή την φοβερή αδικία σε βάρος αθώων συναδέλφων σας και κατεβάζετε το κύρος και το ήθος της Αγίας του Θεού Εκκλησίας πιο κάτω από το κύρος και την αξιοπιστία «των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων»; (Α’ Κορ. 2, 6). Προς Θεού λοιπόν: Κλείστε την πια αυτήν την πληγή, προτού γίνει γάγγραινα στο σώμα της Εκκλησίας!

2) Απ’ όλα τα σημεία του κόσμου, εσωτερικού και εξωτερικού, πνευματικού και υλικού, Ελληνικού και Διεθνούς, εκπέμπονται έντονα σήματα SOS, όχι πια για τους όρους καταλύτερης διαβίωσης του ανθρώπου, αλλά για την συνέχιση αυτής της ίδιας της ύπαρξής του, που φανερά απειλείται από ηθικό και βιολογικό εξολοθρεμό!

Είναι ολοφάνερο ότι ο Μεγάλος Πόλεμος που ο Θεός κήρυξε κατά του Διαβόλου, το πένθιμο εκείνο δειλινό της παρακοής των πρωτοπλάστων, στον Παράδεισο, πόλεμος που συγκλονίζει την ανθρωπότητα από τότε μέχρι σήμερα, βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη φάση και ολόκληρη η Γη απειλείται με καταστροφή, όπως το Πνεύμα του Θεού μας προειδοποιεί: «Ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει»! (Αποκ. 12, 12).

Τί, άγιοι Συνοδικοί, στον σημερινό κόσμο, δεν μαρτυρεί γεγονυία τη φωνή, τον κίνδυνο που τον απειλεί, την πηγή του κινδύνου και το χρέος της Εκκλησίας ως στρατευόμενης, να πολεμήσει τον σκοτεινό εχθρό και ως ποιμαίνουσας, να προστατεύσει το ποίμνιό της από τα φανερά μέσα και όργανα, του αόρατου πνευματικού πονηρού εχθρού;

Χρειάζεται άραγε να μιλήσομε για τις πλάνες που κυριαρχούν στον ηθικό, τον πνευματικό, τον «επιστημονικό», τον πολιτικό, τον Κοινωνικό, τον οικογενειακό, τον ατομικό και τον δημόσιο χώρο, που όλες μαζί αποτελούν ένα τεράστιο δίκτυ θανάτου και για τα μεμονωμένα άτομα και για το σύνολο των Εθνών;

Όλα είναι γνωστά, άγιοι Συνοδικοί. Και η πλάνη της φιλοσοφίας που βούλιαξε στα θολά νερά του Αστικού και του Μαρξιστικού Υλισμού! Και η πλάνη της δήθεν επιστήμης που βούλιαξε στην παρουσίαση της θεωρίας ως επιστημονικής γνώσεως (Δαρβινισμός, Φροϋδισμός, μηχανοκρατία, επιστημονισμός, Αθεϊσμός, Πανθεϊσμός κ.ά.)! Και η πλάνη του αθεϊστικού υπαρξισμού, που κήρυξε την ζωή και τον άνθρωπο έργο της τύχης και τους έθαψε στο περιτύλιγμα του μηδενισμού, που αρνήθηκε και διέστρεψε όλες τις ηθικές αξίες, έτσι που η ελευθερία να μετατραπεί σε ασυδοσία, το ιερό γενετήσιο δώρο, σε πορνεία και ομοφυλοφιλία, η ψυχαγωγία σε διαφθορά, πορνό, ναρκωτικά, αλκοολισμό και νικοτίνη, η υγιής επαναστατικότητα σε ανυπακοή, αμφισβήτηση και τρομοκρατία! Η πλάνη της δήθεν κοινωνικής τάξεως που θέλει το Κράτος υπηρέτη των κρατούντων και όχι «διάκονο του Θεού, εις το αγαθόν» (Ρωμ. 13,1-6), που μεταβάλλει την εργασία σε εμπόρευμα και εξευτελίζει την ανθρώπινη προσωπικότητα, γίνεται όργανο του Σατανά με την μετατροπή της φιλοπατρίας σε σωβινισμό, με το κήρυγμα του μίσους, της αρπαγής των αγαθών των άλλων και τελικά του πολέμου! Τί να πούμε ακόμα για την τεράστια απειλή κατά του συνόλου του πολιτισμού από το νεοφανές Παγκόσμιο Κίνημα της Νέας Εποχής που προχωρεί ακάθεκτο στην εγκατάσταση Παγκόσμιας Θρησκείας και Παγκόσμιας Κυβέρνησης, που σαφώς προκύπτει από τα σχετικά κείμενά της ότι βρίσκεται στην υπηρεσία του Σατανά και του Αντιχρίστου; Τί να πούμε για την Μασονία, την Θεοσοφία, τον Αποκρυφισμό και τον Σιωνισμό, που εργάστηκαν και εργάζονται προετοιμάζοντας την τραγωδία του ερχομού του Αντιχρίστου και των δεινών της μεγάλης αποστασίας για τα οποία μιλάει καθαρά ο Λόγος του Θεού;

Δεν θα πούμε, λοιπόν άγιοι Συνοδικοί γι’ αυτά τίποτα, γιατί τα ξέρετε, και όλα είναι γνωστά και σε σας και στο ποίμνιό σας... Θα μιλήσομε για κάτι άλλο, που ενώ είναι το κλειδί, οι πάντες το αγνοούν κι έτσι όλοι τριγυρνούν σαν τυφλοί, καθένας στη φυλακή του, και κάνεις δεν σκέπτεται να γυρίσει το κλειδί και να ελευθερωθεί ανοίγοντας την πόρτα της φυλακής του. Το κλειδί αυτό είναι ο Λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο του Ι. Χριστού!

Όλοι γνωρίζουν τον κίνδυνο και χτυπιούνται καθώς βλέπουν τα παιδιά τους να χάνονται, την οικογένεια να διαλύεται, την εγκληματικότητα να παίρνει διαστάσεις. Αλλά κανείς δεν σκέπτεται το κλειδί της σωτηρίας. Γιατί το κλειδί αυτό έχει περιπέσει σε ανυποληψία, σε αχρηστία και την θέση του πήραν άλλα κλειδιά – τα είπαμε παραπάνω – κλειδιά όμως παράξενα, γιατί γυρίζουν μόνο σε μια κατεύθυνση – στο να κλειδώνουν! – κι έτσι όσο πιο πολύ τα χρησιμοποιεί το θύμα τους, τόσο περισσότερο κλειδώνεται στη φυλακή του! Εδώ είναι το έργο σας, άγιοι Συνοδικοί: Δώστε το κλειδί της σωτηρίας και αληθινής ελευθερίας – το Ευαγγέλιο του Χριστού – δώστε το πραγματικά, κτήμα στο ποίμνιό σας, για να σταματήσει το κακό. Οι άνθρωποι ξέρουν πως πιάστηκαν στα δίκτυα του κακού, αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο της σωτηρίας. Αυτό είναι το έργο της Εκκλησίας, το έργο σας, Σεβασμιώτατοι! Σας γράφομε τις γραμμές αυτές με πόνο ψυχής, εκφραστές του πόνου και της αγωνίας του ελληνικού λαού, που βλέπει την ερήμωση και την δυστυχία της χώρας του και τους φύλακες να αλληλοτρώγονται μεταξύ τους, χειρότεροι κι απ’ αυτούς τους κοσμικούς άρχοντες, που πνίγονται στην κουταλιά του νερού, της ματαιότητας!

Χωρίς αναβολές, Σεβασμιώτατοι, φέρτε την δικαιοσύνη και δια της δικαιοσύνης την ειρήνη και την αγάπη στην Εκκλησία. Και αμέσως καθίστε όλοι μαζί και καταστρώστε προγράμματα επανευαγγελισμού του λαού σας, ώστε να καταλάβη κάθε πιστός πως το κλειδί της απελευθέρωσης από κάθε σκλαβιά του βρίσκεται στο χέρι του, γιατί το κλειδί αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός, Εκείνος που μας είπε και μας επαναλαμβάνει κάθε μέρα: «Ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε. Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε. Αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).

(Ο.Τ. 3/5/1991)

Ένας μικρός αντιστασιακός τότε (1967-1974) και τώρα που η “δημοκρατική” Διοικούσα Εκκλησία στη νέα κατοχή, όχι μόνο οικονομική συμπλέει με τη Νέα Τάξη του Οικουμενισμού και της Παγκοσμιοποίησης!