Οι απορίες των μαθητών-μαθητριών Λυτείων ,πόλεως Λαρίσης,στον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο (Γ΄. Μέρος).
Η ώρα αυτή των αποριών υπήρξεν η πλέον ΛΑΟΦΙΛΗΣ και συνέτρεχαν από όλη την πόλη άνθρωποι ΟΛΩΝ των ηλικιών για τις απαντήσεις του Γέροντος Αθανασίου.
ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΕΡΟΣ Γ΄
Είναι κακό ο Χριστιανός να διασκεδάζει,να χορεύει και τραγουδάει;
Απ.Ο Χριστιανός χορεύει πράγματι.Χορεύω σημαίνει «χοροπηδάω…».Ησαϊα χόρευε.Δηλ.Ησαϊα χόρευε διότι τώρα τελείται μυστήριο της εκκλησίας μας.
Ο χριστιανός,διασκεδάζει,τραγουδά,χορεύει αλλά όχι τις διασκεδάσεις τους κόσμου τούτου.Οι διασκεδάσεις του κόσμου τούτου οδηγεί σε τραγικές καταστάσεις. «Ευθυμεί τις ψαλέτω,άδοντες και ψάλλοντες…»λέγει ο Απ.Παύλος.Μπορούμε επομένως να διασκεδάσουμε άλλά όχι όπως το θέλει ο κόσμος.Ο νέος που θα πάει στην ντισκοτέκ προσέθεσε πνεύμα ή έχασε πνεύμα;Κέρδισε κάτι ή έχασε κάτι;Προσέξτε,λυπούμαι εάν ένας νέος πάει στην ντισκοτέκ.δικαίωμά του αν πήγε,αλλά να ξέρει ότι αυτό δεν είναι πνευματικότητα.Αν πήγε να μετανοήσει και σίγουρα να επανέλθει διότι αυτό δεν είναι πνευματικότητα.
Και τελευταία , δεν πρέπει να είμαστε κοινωνικοί;… κλπ.
Άλλο πράγμα ο κοσμικός άνθρωπος και άλλο πράγμα ο κοινωνικό άνθρωπος.Ο κοσμικός άνθρωπος δεν είναι χριστιανός άνθρωπος και ο Χριστιανός άνθρωπος είναι κοινωνικός.Τι είναι κοινωνικός;Αυτό που λέιει ο Απ.Παύλος «Χαίρε μετά χαιρόντων( στην χαρά του άλλου,που έχει υγεία,μία επιτυχία κλπ). και κλαίε μετά κλαιόντων(πενθούντων,ασθενούντων ….) .Ο κοσμικός δεν είναι κοινωνικός.΄Ένα παράδειγμα.Εάν πεις στον κοσμικό να πάει στο Νοσοκομείοκλπ το πρώτο που θα πεί «έχω ευαισθησία,δεν μπορώ να πάω.Και αν αυτός ο άνθρωπος προσφέρει τα χρήματά του το κάνει για να «κλείσει» το στόμα της συνειδήσεώς του.ότι δηλ. έδωσε για φιλανθρωπικό σκοπό χρήματα,ταυτόχρονα όμως διασκεδάζει,εξαργυρώνει και τα χρήματά του.΄Άλλο πράγμα ο κοινωνικός και άλλο πράμα ο κοσμικός άνθρωπος.
Μέσα στο σχολείο σας πως εμφανίζεται αυτό ο άνθρωπος,δηλ.ο κοσμικός και ο κοινωνικός;
Η πλούσια κοπέλλα (διότι καταργήθηκε η ποδιά,σύμβολον αληθινής δημοκρατίας, «όλοι το ίδιο»,η κατάργησή της είναι ανισοκρατία)κάθε μέρα θα βάζει φανταχτερά και διαφορετικά.Ο φτωχός όμως δεν μπορεί .
Ο κοινωνικός μαθητής φοράει απλά ρούχα,είναι απλός,υπάκουος στον δάσκαλο,καλός μαθητής,δεν πειράζει τον κακό μαθητή αλλά του λέει πότε θέλεις να έλθω να σε βοηθήσω;Υπάρχουν τέτοιοι μαθητές που διδάσκουν τους μικρότερους η τους αδύνατους μαθητές.Αυτός είναι κοινωνικός άνθρωπος.Όταν έχει ανάγκες υλικές θα το πείς στο σπίτι του για να καλυφθούν οι ανάγκες.΄Όταν βλέπει να υπάρχουν στον διπλανό τους προβλήματα(πένθος,ασθένεια,φτώχεια) θα βοηθήσει και τέλος με την υψίστη κοινωνική προσφορά να τον οδηγήσει στον δρόμο του Θεού.
Επομένως ακοινώνητους δεν θα μας πουν,διότι δεν μπορούν αλλά θα μας πουν μη κοσμικούς.Ας μας πούν.Οι κοινωνικοί παιδιά, άνθρωποι έχουν κοινωνική ζωή αλλά δεν έχουν (διότι δεν πρέπει να έχουν) κοσμική ζωή.
Η νέα μετά την κοσμική ζωή δεν έχει ειρήνη στην ψυχή της ενώ ο κοινωνικός είναι άλλο πράγμα.Αυτά για την απορία που ετέθη.
Πως μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον φόβο μας για τον θάνατο.
Απ.Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και πανανθρώπινο.Εάν δεν υπήρχε ο Θάνατος ή καλλίτερα ο φόβος τους ανθρώπου δεν θα φιλοσοφούσε.Στο βάθος είναι ο θάνατος.Τι υπάρχει παραπέρα.Θα ζήσω,τι θα γίνω;Γι΄αυτό ο άνθρωπος έχει τον φόβο διότι δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημά του ή καλλίτερα στην απάντηση των φιλοσοφικών συστημάτων.Ο Μ.Αυρήλιος ήταν φιλόσοφος αλλά οδήγησε σε μαρτύριο τους Χριστιανούς και δεν τους άφηνε να ψάξουν να βρούν.Τέτοια φιλοσοφία Φιλόσοφε Μ.Αυρήλιε;
Οι Εβραίοι πιστεύουν στον σκοτεινό΄Αδη.Το λέει ο Δαυϊδ ,έως ότου Κύριε με πάρεις με τον Θάνατο στον σκοτεινό άδη…άφησέ με να ζήσω….Στον άδη επίστευαν και οι ΄Ελληνες αλλά δεν μπορούσαν να τον αποδείξουν.Επομένως ,δώρο είναι να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο,όπως λέει ο Δαυίδ. Ο Χριστός όμως διδάσκει τον Παράδεισο στους Δικαίους.Ο άδης είναι για τους αμαρτωλούς.Στον Παράδεισο περιμένουν οι Δίκαιοι μέχρι την κρίση για να περάσουν στην Βασιλεία του Θεού,ως ψυχές. Από τον άδη θα περάσουν στην κόλαση,με τα σώματά τους.
΄Ετσι ο Χριστιανός δεν φοβάται τον θάνατο εφόσον υπήρξε πιστός τηρητής του λόγου του Θεού.Ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι αφύσικο πράγμα και αυτό φοβίζει τον άνθρωπο και αυτό είναι το αντίτιμον για την πτώση του ανθρώπου.
΄Όταν φανερωθεί ο Χριστός στην δευτέρα παρουσία δηλαδή,τότε θα φανερωθεί και η ζωή μας.
Αυτά έχω να πω στην απορία σας πως μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον φόβο μας για τον Θάνατο.Η ζωή ας να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού,οποότε στην παρουσία του Χριστού,τότε που θα φανερωθεί η ζωή μας στον Χριστό,δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε.
Πως αποκτάται η ταπείνωση;
Απ.Με δυό λόγια θα απαντούσα με δυό λόγια.΄Αμα θέλεις αποκτάς την ταπεινοφροσύνη.Δηλαδή είναι υποόθεση της θελήσεώς σου.Το ίδο ισχύει και για τα άλλα.Θέλεις να γίνεις πλούσιος;Γίνεσαι.Θέλεις να γίνεις΄Αγιος;Γίνεσαι.
Υποθέτω ότι αναζητείται -με την απορία αυτή- ο τρόπος της απόκτησης της ταπεινοφροσύνης.
Χωρίς κόπο τίποτε δν αποκτάται. «Αγαθά κόποις κτώνται».Επομένως πρέπει να κοπιάσουμε για να αποκτήσουμε κάτι.
Τι είναι ταπείνωση;
Στο βάθος είναι το θέλω το δικό μου αλλά και το θέλω του Θεού.Το θέλω του Θεού υπάρχει.Ο Θεός θέλει,το ζήτημα είναι να το θέλω και εγώ.
Η ταπείνωση αναφέρεται σε πολλές πτυχές της ανθρωπίνου υπάρξεως ΄Εχουμε την ταπείνωση της διανοίας,του σώματος.Η ταπείνωση της διανοίας εκφράζεται με την απλότητα.Η απλότης είναι η συνισταμένη αρετών.Απλότητα διανοίας.Θα μπορούσαμε να πούμε και απλότητα βίου να συμπεριλάβουμε όλον τον άνθρωπο.
Απλότητα διανοίας σημαίνει ότι δεν ασχολούμαι με πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν.
Ξέρετε υπάρχουν μυστήρια που ο άνθρωπος δεν πρέπει να ασχοληθεί.Αλλά και άλλα που πρέπει να γνωρίσει .Σε σας δόθηκε να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού,στους υπολοίπους «εν παραβολαίς..» διότι δεν είναι άξιοι, λέει ο Κύριος.
Τα μυστύρια της βασιλείας του Θεού λέει ο ΄Αγιος Ισάκ ο Σύρος, αποκαλύπτονται στους ταπεινούς.
Πρέπει να φανερώνει τα λάθη του,τα αδύνατά του σημεία,την αδυναμία του και αυτά που δεν καταλαβαίνει ή αυτά που δεν είναι δυνατόν να καταλάβει.Να φανερώνει την άγνοιά του .
Να μην κάνει πως μόνος του τα ξέρει όλα (δηλ.να φρονεί ότι τα ξέρει όλα),αυτό σημαίνει φρόνημα της διανοίας.
Όταν αποδέχεται την πίστη και δεν δέχεται εν αμφιβόλω το περιεχόμενό της (ή είναι ή δεν είναι) . «Πιστός ο λόγος και άξιος πάσης αποδοχής»,Απ.Παύλος.
Ο Λόγος του Θεόύ είναι αξιόπιστος.Απλά-απλά,το είπε ο Θεός.Αλήθεια θα αναστηθούμε.Το είπε Χριστός.Τελείωσε,ησυχάζω.Γιατί το είπε ο Χριστός αφού αναστήθηκε,αναλήφθηκε έστειλε το Πνεύμα το ΄Αγιον στον κόσμο,είναι αλήθεια. Σώμα και Αίμα Χριστού.Το είπε ο Χριστός.Τελείωσε.
Ο αιρετικός στερείται ταπεινώσεως διανοίας,μένει υπερήφανος στην διάνοιά του,επιμένει στον εαυτό του,προσπαθεί να λογικοποιήσει την πίστη π.χ.να κάνει λογική ερμηνεία της Αποκαλύψεως..;
Σημαίνει κάποτε να αρρωσταίνει κάποιος και εμείς; Ο ταπεινός στην διάνοια δεν σκέπτεται παραπάνω πράγματα από αυτά που πρέπει να σκέφτεται αλλά σκέφτεται σωφρόνως,αυτά που πρέπει. Με ταπεινούς να συναναστρεφόμαστε. Καμμιά φορά θέλουμε να βρισκόμαστε πιο πάνω από τους άλλους.Γιατί; Με εντυπωσιακά πράγματα και παραδοξολογίες.Βλέπετε την υπερηφάνεια.
Ο ταπεινός δεν περιφρονεί,καταδέχεται τον οποιοδήποτε άνθρωπο,ως εικόνα του Θεού.Ο΄Αγιος Ιάκωβος λέει βλέπεις ένα πλούσιο και λές κάτσε εκεί και τον φτωχό κάτσε σε ένα άλλο σημείο. Άλλο το αξίωμα,διότι τιμάς το αξίωμα και όχι ως υποτίμηση του άλλου.Τιμώ το αξίωμα,δεν υποτιμώ τον άλλον.
Ο ΄Αγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει «πρόεσεξε μην σιχαθείς άνθρωπο,διότι μην ξεχνάς ότι φορείς και εσύ σάρκα.». Μην περιφρονήσεις άρρωστο δεν ξέρεις αύριο για σένα.Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να σταθώ απέναντι στον άλλον με ταπεινό φρόνημα,ότι τους αγαπώ όλους.
Η ταπείνωση της βουλήσεως(θέλησης). Νόηση, συναίσθημα,βούλησις ,οι τρεις δυνάμεις της ψυχής.
Αυτή η τεπείνωση της βουλήσεως πραγματώνεται με την διακονία ,όταν υπηρετώ τον άλλον.«Δεν ήλθα να διακονηθώ αλλά να διακονήσω» είπεν ο Κύριος. Και ξέρετε τι εικόνα έδωσε στους μαθητές του.Φόρεσε ποδιά και έπλυνε τα πόδια στους μαθητές για να διδάξει τους μαθητές του,αυτό που βλέπουν να κάνει ο Διδάσκαλός τους να κάνουν και οι ίδιοι.Αυτό αναφέρεται στην ταπείνωση της βουλήσεως.Αυτός που διακονεί είναι ο Μεγάλος.
Να μαρτυρείται (η ταπείνωση) σε έργα καλά.΄Εργα,ούτε διάνοιας,ούτε συναισθήματα κλπ.Εργα.Όπως είναι η Χηρεία,η φιλοξενία(δέχεσαι ξένους),υπηρετείς τις ανάγκες των αδελφών.
Ταπείνωση της βουλήσεως,το να υπηρετώ τον άλλο άνθρωπο.
Συνέχεια αποριών…..
