«Περί τοῦ ζητήματος τῆς “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ”, συμφώνως τοῖς Ν. 3984/2011 καί 4075/2012» ΤΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΠΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ 

ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

Δεν σκοτωνουν μονο οι Πολιτικοι την ψυχη της πατριδας μας, κατακρεουργουν και οι δεσποταδες την Διδασκαλια της Εκκλησιας μας.


H λεγομενη "Ιερα Συνοδος" συμφωνει με την ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΙ των ΣΥΓΓΕΝΩΝ και εγκωμιαζει τον Κανιβαλλικο Νομο Λοβερδου της Προσκυνημενης και Κατοχικης Κυβερνησης.


"Διαπιστουται πασιφανως", οτι η Ιερα Συνοδος ΨΕΥΔΕΤΑΙ οτι κατηργηθη η ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΙ. 


Λεγει, ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ η "Ιερα" σύνοδος, οτι ο νεος νομος "καταργεῖ κατ’ οὐσίαν τήν εἰκαζομένην συναίνεσιν, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑπερέχει ἀκόμη καί τοῦ παλαιοτέρου νόμου"...


Απλα ριχνει το μπαλακι (την αποκλειστικη ευθυνη), η ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΙ να περιελθη, στους ταλαιπωρους ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ.



Μα ειναι δυνατον, να διδεται το δικαιωμα ΖΩΗΣ του αλλου, στους συγγενεις;


Να γινουν οι συγγενεις ενοχοι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ των συγγενων τους;


Το 99% των δοτων, ειναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, και πως ειναι δυνατον να τους ανακηρυττει η 

" ΣΥΝΟΔΟΣ" ως θανοντας;


Και ειναι αυτο "Εκκλησια Χριστου";



Ιδου το Αντιχριστιανικο, ΑντιΕκκλησιαστικο και αντιΠατερικο κειμενο της Ανιερης αρχιερατικης συνοδου της Εκκλησιας των ΜΑΤ και των ΡΟΠΑΛΩΝ.


Και αυτο το ΑΙΣΧΟΣ, το υπογραφουν οι παρακατω λεγομενοι αρχιερεις;

Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ,
Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Προκόπιος,
Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος,
Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου κ. Τίτος,
Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος,
Γρεβενών κ. Σέργιος,
Μηθύμνης κ. Χρυσόστομος,
Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος,
Παροναξίας κ. Καλλίνικος,
Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας,
Ζακύνθου κ. Διονύσιος,
Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος

ΟΥΔΕΙΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΣΕ;

NTΡΟΠΗ.
 «Περί τοῦ ζητήματος τῆς “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ”, συμφώνως τοῖς Ν. 3984/2011 καί 4075/2012»

Πρωτ. 4035

Ἀριθμ. Διεκπ. 1778

Ἀθήνῃσι 26ῃ Σεπτεμβρίου 2013

Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 31ης μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ., καί κατόπιν σχετικῆς εἰσηγήσεως τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Βιοηθικῆς, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ Συνεδρίᾳ Αὐτῆς, ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν ὅπως ὑπευθύνως πληροφορήσῃ ὑμᾶς ἐπί τῶν ὡς κάτωθι.

Διά τοῦ νέου Νόμου 3984/2011 περί τῶν μεταμοσχεύσεων καί τῆς δωρεᾶς ὀργάνων, ὁ ὁποῖος ἀντικατέστησε τόν παλαιότερον Νόμον 2737/1999, εἰσήχθη ἡ ἔννοια τῆς εἰκαζομένης συναινέσεως, κατά τήν ὁποίαν ὅποιος δέν ἔχει δηλώσει ἐγγράφως, ὅσον ἦτο ἐν ζωῇ, ὅτι ἀρνεῖται τήν μετά θάνατον δωρεάν τῶν ὀργάνων του, τότε αὐτομάτως θεωρεῖται καί δωρητής. Ὑπό τήν ἔννοιαν αὐτήν, ἡ μή ἄρνησις ἑρμηνεύθη ὑπό τοῦ νομοθέτου ὡς συναίνεσις. Ἡ διατύπωσις τοῦ Ν. 3984 (ἄρθρ. 9, παρ. 2) ἔχει ὡς ἑξῆς: «Η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του”. Ὁ Νόμος προέβλεπεν ὅτι ἡ ἰσχύς τῆς ἀνωτέρω διατάξεως θά ἤρχιζεν ἀπό 1ης Ἰουνίου 2013.

Εἰς τό ὡς ἄνω μέτρον ἀντέδρασαν διά ποικίλους λόγους διάφοροι φορεῖς, ὡς ὁ Ἐθνικός Ὀργανισμός Μεταμοσχεύσεων, οἱ σύλλογοι μεταμοσχευμένων, οἱ σύλλογοι νεφροπαθῶν, ὁ Πανελλήνιος Ἰατρικός Σύλλογος, ὁ Ἐθνικός Σύνδεσμος Νοσηλευτῶν Ἑλλάδας καί κυρίως ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία μάλιστα ἀπέσυρε τόν ἐκπρόσωπόν της ἀπό τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ Μεταμοσχεύσεων.

Κατόπιν τούτου, ὁ τότε Ὑπουργός Ὑγείας, κ. Ἀνδρέας Λοβέρδος, ὑπεχρεώθη καί προσῆλθεν εἰς συνάντησιν μετά τῶν μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν 13ην Ὀκτωβρίου 2011, ὁπότε καί μεταπεισθείς ὑπεσχέθη νά διορθώσῃ διά τροπολογίας τήν ἐπίμαχον διάταξιν, ὅπερ καί τελικῶς ἐγένετο διά τοῦ Νόμου 4075/ 2012, ὅπουεἰσάγεται ἡ ἔννοια τῆς οἰκογενειακῆς συναινέσεως (Ἄρθρο 55, παρ. 4, ΦΕΚ 86, τεῦχ. Α΄, 11.4.2012), ἤτοι εἰς τήν ἀρχικήν διατύπωσιν τοῦ Ν. 3984 (ἄρθρ. 9, παρ. 2) «Η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του”, προστίθεται ἡ περιοριστική πρότασις: «και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του».

Ὡς ἐκ τούτου, εἰσάγεται ἡ συναίνεσις τῆς οἰκογενείας. Ἐν τέλει, αὐτή ἡ τροπολογία ἀφ’ ἑνός μέν καταργεῖ κατ’ οὐσίαν τήν εἰκαζομένην συναίνεσιν, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑπερέχει ἀκόμη καί τοῦ παλαιοτέρου νόμου, τοῦ Ν. 2737/1999, διότι ἐκεῖ ἤρκει ἡ σιωπή τῶν στενῶν συγγενῶν, ἐνῷ τώρα ἀπαιτεῖται ὁπωσδήποτε ἡ συναίνεσίς των.

Ἐν ὄψει τῶν ἀνωτέρω, διαπιστοῦται πασιφανῶς ὅτι ἡ ἀντίληψις καθ’ ἥν ἀπό 1-6-2013 τυγχάνομεν ὅλοι «ἐν δυνάμει δότες» ἀποδεικνύεται προφανῶς ἐσφαλμένη. Ταῦτα πάντα γνωρίζοντες ὑμῖν, παρακαλοῦμεν ἐν ταὐτῷ διά τήν ὀρθήν κατά τά ἀνωτέρω ἐπί τοῦ θέματος πληροφόρησιν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.

Ἐντολῇ καί Ἐξουσιοδοτήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ

1. Λ.Ν
   

   Αυτό είναι το ζήτημα σεβασμιώτατοι;
   Ή το γεγονός ότι τυχόν ταύτιση της έννοιας του λεγόμενου εγκεφαλικού θανάτου με τον ανθρώπινο βιολογικό θάνατο τυγχάνει προβληματική και επιστημονικώς ανεπέρειστη εφόσον ελλείπει, ως ουσιώδης όρος για την επιστημονική καθιέρωση της διαληφθείσης ταυτίσεως, το επιστημονικό consensus, καθώς, άλλωστε, διαλαμβάνει η σχετική, άφθονη, εν προκειμένω, βιβλιογραφία; Εφ όσον έγκριτα μέλη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις αναφορικά με την ως άνω ταύτιση και εφ όσον η αποκομισθείσα, άχρι τούδε, κλινική εμπειρία διαψεύδει παταγωδώς την επιχειρούμενη συνταύτιση, εξ αντικειμένου δημιουργείται μείζον ηθικό και πνευματικό ζήτημα, που αναποδράστως άπτεται της χριστιανικής ηθικής και εσχατολογίας με κατάδηλες σωτηριολογικές συνέπειες.
   Εκεί θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να εστιάσουν οι αρχιερείς, οι συγκροτούντες τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, την προβληματική τους κι όχι τόσο στο θέμα της υπάρξεως ή όχι και της οικογενειακής συναινέσεως. Ο πιστός λαός ανέμενε απ τους ποιμένες του μεγαλύτερη υπευθυνότητα αναφορικά με την ηθική διάσταση του ακανθώδους ζητήματος των μεταμοσχεύσεων και ειδικά με το ζήτημα του εγκεφαλικού θανάτου που αποτελεί τον πυρήνα και την "πέτρα του σκανδάλου" στο συγκεκριμένο θέμα. Δυστυχώς, οι προσωπικές απόψεις κάποιων μελών της συνοδικής επιτροπής βιοηθικής, κατά τρόπο ήκιστα δημοκρατικό, περιβλήθηκαν εν τέλει το μανδύα του καθολοκού εκκλησιαστικού κύρους, πράγμα που οπωσδήποτε, και ευτυχώς, δε συμβαίνει! Το κύρος όμως των συνοδικών μελών έχει διακυβευθεί εξ ιδίας των υπαιτιότητος!
   .

   
   

   ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ
   
   Το αίσχος αυτό το υπογράφουν οι Μητροπολίτες - μέλη της ΔΙΣ, δεν το υπογράφει όμως ένας Μητροπολίτης μη μέλος της ΔΙΣ, που είναι ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος αυτού: Ο Μεσογαίας Νικόλαος. Αλλά και αυτοί που το υπογράφουν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται; Είναι όλοι εις τύπον και τόπον Χριστούν και επευλογούν μια δολοφονία; Δηλ. ο Χριστός ευλογεί δολοφονίες;
   
   Μεταφέρουμε απόσπασμα της διαμαρτυρίας μας, για το έγκλημα αυτό, που δημοσιεύτηκε πριν 5 χρόνια στον Ο.Τ. σε 4 συνέχειες τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2008:
   
   
   ".......... Αλλά είναι εύλογο το ερώτημα, ποια θέση παίρνει η Εκκλησία; Η Εκκλησία, ως το σώμα του Χριστού, έχει αποφανθεί στα θέματα της ζωής και του θανάτου, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις που δίδουν τα αγιογραφικά και αγιοπατερικά κείμενα και έχουν αμετάκλητα αποτυπωθεί στις Οικουμενικές της Συνόδους. Όταν λοιπόν η Εκκλησία θεωρεί τον άνθρωπο ως έχοντα σώμα και ψυχή από της συλλήψεως –καίτοι απουσιάζουν αρχικά όλα τα όργανα του σώματος, ακόμη και τα βασικά, όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος- και θεωρεί την άμβλωση ενός εμβρύου, χωρίς όργανα, ως φόνο, πόσο μάλλον δεν θα θεωρεί ως φόνο την αφαίρεση της ζωής ενός τέλειου οργανισμού, που είχε την ατυχία να υποστεί ο εγκέφαλός του βλάβη, ενώ τα υπόλοιπα όργανα του σώματός του λειτουργούν κανονικά, έστω και υποστηριζόμενα με τεχνητό τρόπο; Ποιος δίνει λοιπόν και σε ποιόν το δικαίωμα να αποφασίσει πότε θα επέμβει στη συντόμευση της ζωής ενός ασθενούς, στην πορεία του προς το τέλος και έτσι να διαταράξει το έργο του Θεού;
   
   Δυστυχώς όμως η Ελλαδική Εκκλησία δεν φαίνεται να ακολουθεί το δρόμο αυτό. Εστερνίσθηκε το πόρισμα της Επιτροπής Βιοϊατρικής και Ηθικής Δεοντολογίας, που προτάσσει την αγάπη, αντί της αλήθειας. Έτσι θεωρεί πολυτιμότερη τη ζωή του λήπτη, που μπορεί να ζήσει, από τη ζωή του δότη, «που αμετάκλητα αναχωρεί». Αλλά πως μπορεί να επέμβει κανείς στο «αμετάκλητο»; Αυτή η επέμβαση δεν είναι έργο του Θεού; Ο Θεός δεν μπορεί να παρέμβει και στο δικό μας «αμετάκλητο»; Πως λοιπόν θέτουμε τη δική μας απόφαση περί παράτασης ή μη της ζωής ενός δότη, πάνω από την απόφαση του ίδιου του Θεού; Ως δικαιολογία, για την απόφαση αυτή της Επιτροπής, παρουσιάζεται χωρίο από τον Ιωάννη, το οποίον αναφέρεται αποκλειστικά και μόνον στο Χριστό και σε κανέναν άλλον: «δια τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν» (10. 17). Δηλ. «Γι’ αυτό ο Πατέρας με αγαπάει, γιατί εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, ώστε να την ξαναπάρω». Τι θέλει να ειπεί ο Χριστός εδώ; Ότι ο Πατέρας του τον αγαπάει, γιατί προσφέρει τη ζωή του για τη σωτηρίου του λαού, αν και ξέρει ότι θα την ξαναπάρει πίσω με την Ανάστασή του. Αυτός ο ίδιος προσφέρει τη ζωή του, έχοντας πλήρη εξουσία να κάνει αυτό που επιλέγει, η δε επιλογή του δεν είναι ασυμβίβαστη με το ότι η θυσία του αποτελεί εντολή του Πατέρα του. Ποια σύγκριση μπορεί να υπάρξει μεταξύ της σταυρικής θυσίας του Χριστού και της Ανάστασής του με την «προσφορά» οργάνων ενός δότη, σ’ έναν λήπτη; Ο δότης ασφαλώς -αν βέβαια είναι γνώστης- δεν θυσιάζει τη ζωή του, αν υποτίθεται ότι αυτή θα του είναι άχρηστη σ’ ένα λήπτη, ώστε να αναστηθεί και να κερδίσει έτσι τη Βασιλεία των Ουρανών! Ο κάθε νεκρός, δεν μπορεί να κυριαρχήσει στα πράγματα, ενώ ο Χριστός κυριαρχεί στα πράγματα. Είναι η ιδιαιτερότητα αυτού του νεκρού. Μπορεί ένας οιοσδήποτε νεκρός να δώσει τη ζωή του και μ’ αυτή του την ενέργεια να πάει στον Άδη και να ανασύρει όλες τις ψυχές των ήδη νεκρών; Ασφαλώς όχι, γιατί μόνον ο Χριστός έχει αυτή τη μοναδικότητα. Γι’ αυτό και ο Χρυσόστομος καταγράφει, ότι μόνον ο Χριστός μπορεί «να άρη την ψυχήν αυτού». Έτσι αποδεικνύεται, ότι με τη χρησιμοποίηση αυτού του χωρίου, διαστρέφεται η θεολογία των μεταμοσχεύσεων.http://apotixisi.blogspot.gr