ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.196
http://www.agonas.org/
http://www.agonas.org/
H αποκάλυψη ότι οι μπάστακες που ουσιαστικά ανέλαβαν ρόλο διοικητή στις
τέσσερις τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Eurobank και Alpha Bank) παίρνουν από
800.000 ευρώ τον χρόνο ο καθένας, πέραν της έκπληξης και της οργής που
προκάλεσε φέρνει στην επιφάνεια ένα μεγάλο θέμα. Του τι μας στοιχίζει όλος
αυτός ο στρατός των τροικανών, των επιτηρητών, των εποπτών, του Ράιχενμπαχ, του
Φούχτελ και των γραφιάδων τους που μας τους έχουν επιβάλλει οι δανειστές μας-
Ε.Ε., Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ. Γιατί, θα έχετε καταλάβει ότι εμείς πληρώνουμε
όλο αυτό το …σκυλολόι των νταβατζήδων μας. Και βέβαια δεν πρόκειται για τίποτε
…φραγκοδίφραγκα. Οι 800.000 ευρώ που παίρνει ο κάθε μπάστακας με την παρέα του
είναι μόνο μια μικρή γεύση, πέραν βέβαια του ότι είναι όλα τα έξοδά τους
πληρωμένα, διαμονή στο “Χίλτον” και στη “Μεγάλη Βρετανία”, αυτοκίνητα και ότι
ποθεί η …ψυχούλα τους. Και από πάνω να μας κουνάνε και το δάκτυλο, με τις
εκθέσεις που υποβάλλουν, ότι δεν έχουμε γίνει ακόμα καλά και υπάκουα παιδιά…
Και όλα αυτά από μια χώρα καθημαγμένη οικονομικά, που υποτίθεται ότι οι…
συνέταιροι μας ήρθαν να μας σώσουν , ενώ αποδεικνύεται ότι έχουν πέσει πάνω
στην Ελλάδα μας σαν όρνια, να την κατασπαράξουν.
Η κυβέρνηση – και προσωπικά οι τρεις αρχηγοί που την απαρτίζουν,
Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης- έχει υποχρέωση να δώσει λογαριασμό, πλήρη και
αναλυτικό, για το τι χρήματα παίρνει ο καθένας ως δύναμη κατοχής, για να ξέρει
ο ελληνικός λαός τι του στοιχίζουν όλοι αυτοί οι Σάιλοκ…
(Το Παρόν)
Νέον
έγκλημα συντελείται
Μετά την λήξιν του εμφυλίου πολέμου (1949 – έως σήμερον), ύστερα από πενήντα τέσσερα έτη, ένα νέον
έγκλημα συντελείται εις τον Γράμμον. Αυτή τη φοράν, έχομεν εισήλασιν –
«επίθεσιν» εις τον Γράμμον εκ μέρους των γειτόνων μας Αλβανών κατά του εθνικού
δρυμού του Γράμμου. Δια να συντάξω το παρόν αφορμήν μου έδωσαν αι ειδήσεις του SKAI της 21.00 της 16-9-2013, αι οποίαι ανεφέροντο εις την
πλημμελή φύλαξιν υπό των συνοριοφυλάκων, καθ’ ας Αλβανοί λαθροξυλεύονται
ανενόχλητα τον εθνικόν δρυμόν του Γράμμου εκτάσεως (25) χιλιομέτρων περίπου,
αφού αι αρχαί της Ελλάδος – δασαρχείον και συνοριοφύλακες – εντεταλμένοι δια
την φύλαξιν του δάσους του Γράμμου λόγω μη συναισθήσεως της αποστολής των, ολιγωρούν,
μη ποιούμενοι τα δέοντα και νόμιμα.
Και ταύτα πάντα επειδή εις τας δημοσίας
υπηρεσίας έπαυσε πλέον να λειτουργή η αγία πειθαρχία. Μια ατιμωρησία εις όλας
τας υπηρεσίας υπεκατέστησεν την τελεσφόρον, δια τους απειθάρχους, πειθαρχίαν.
Έτσι οι συνειδητώς εργαζόμενοι, οι οποίοι μετρούνται εις τα δάκτυλα της μίας
χειρός, αμείβονται εξ ίσου με τους «δεν βαριέσαι, εγώ θα βγάλω το φίδι από την
τρύπα; Και τι έγινε αν ξυλεύονται το δάσος του Γράμμου οι Αλβανοί; Εγώ κάνω το
οκτάωρόν μου και πληρώνομαι», τους ολιγωρούντας, τους κηφήνας, τους
χαραμοφάιδες.
Ειρήσθω εν παρόδω να αναφέρω λίαν συνοπτικώς την σχέσιν μου με τον
Γράμμον, δάσος τούτου και χωρίον Αετομηλίτσαν. Αρχάς Ιουνίου 1970 υπηρετών εις
το τμήμα Τροχαίας Ιωαννίνων ως υπενωμοτάρχης, διετάχθην να υπηρετήσω με
απόσπασιν επί τρίμηνον εις το Φυλάκιον Χωροφυλακής Αετομηλίτσης Γράμμου, μετά
δύο χωροφυλάκων. Εκεί γνώρισα τον Γράμμον και το δάσος τούτου. Τι είπω τι
λαλήσω περί του δάσους τούτου; Πιστεύω ότι είναι ένα από τα πανέμορφα δάση της
χώρας μας. Ως συναισθηματικός χαρακτήρ, περιεδιάβαζον το δάσος, υπό προσοχήν
βεβαίως, δια να απολαύσω την φυσικήν αυτού ομορφιάν. Και λέγω υπό προσοχήν
διότι οι αντάρτες είχαν τοποθετήσει υπό την γην νάρκας, που εις περίπτωσιν
πατήματος επ’ αυτών θα ανετινάσσετο κανείς. Έτσι απήλαυον το δάσος του Γράμμου.
Το δάσος εις τους πόδας του οποίου και υπό την γην κείτονται οι νεκροί μας,
στρατιωτικοί και αντάρτες. Το δάσος που παραμυθεί και παρηγορεί τούτους. Το
δάσος που συντροφεύει τους νεκρούς μας. Το δάσος που ρίπτει την σκιάν του εις
τους νεκρούς μας. Το δάσος αυτό, που ίσταται ως φύλαξ άγγελος των κεκοιμημένων
μας νεκρών. Το δάσος που είναι συνυφασμένον με την νεωτέραν ιστορίαν της
Ελλάδος. Και έρχονται σήμερον εν έτει 2013 οι γείτονές μας Αλβανοί σαν καλοί
νοικοκυραίοι και καταστρέφουν αυτήν την φυσικήν ομορφιάν εις το έδαφος της
Ελλάδος. Ου μόνον καταστρέφουν αλλά και εμπορεύονται, χρησιμοποιούντες
αλυσοπρίονα και αυτοκίνητα. Μου έρχεται να κλάψω αδελφοί μου. Σε ποίαν χώραν
ζώμεν; Σε ποίαν υπηρεσίαν και σε ποίους ανθρώπους έχει εμπιστευθή το κράτος μας
την φύλαξιν του δάσους του Γράμμου που οι Αλβανοί ανενόχλητοι λαθροξυλεύονται
τούτο; Πιστεύετέ με, ότε υπηρέτουν, ως προεκθέτω, εις τον Γράμμον ένοιωθα
εθνικήν υπηρηφάνειαν. Τώρα οι εντεταλμένοι την φύλαξιν του δάσους του Γράμμου –
δασοφύλακες και συνοριοφύλακες – δεν διακατέχονται από τα αυτά με εμέ
αισθήματα, προκειμένου να πατάξουν την λαθροξύλευσιν. Εκείνοι, οι στρατιώτες
μου τότε (’47-’49) πολέμησαν δια την διαφύλαξιν της ακεραιότητος, της πατρίδος
μας, σήμερον δε, εν ειρηνική περιόδω, διατί οι δασοφύλακες και οι
συνοριοφύλακες δεν διαφυλάττουν το δάσος του Γράμμου που έγινε «ξέφραγο αμπέλι»
εις τους Αλβανούς; Ναι αδελφοί μου, διότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όταν
το επίσημον κράτος αποδυναμώνη την φύλαξιν των συνόρων εις την περιοχήν του
Γράμμου με την απόσυρση των συνοριοφυλάκων στρατιωτών μας από τα σύνορα εις την
έδρα του Τάγματος της Κόνιτσας, τότε μπορεί να επικαλεσθούν εν μέρει
αδυναμίαν ασφαλούς φυλάξεως των συνόρων, οι συνοριοφύλακες. Όταν υπεύθυνοι και
επώνυμοι καταγγελίαι με επιβαρυντικάς αποδείξεις κατά πυροσβεστών, αστυνομικών,
δημοσίων υπαλλήλων, που καταλήγουν εις χείρας των (ας πούμε σήμερον) αρμοδίων
και αι τελευταίοι τας «νεροπερνούν» αβασανίστως, αθωώνοντας τους παραβάτας, το
καθήκον τους, πώς να μην έλθουν σήμερον οι τροϊκανοί δια να μας υπομνήσουν ότι,
εις την Ελλάδα, χαραμοφάιδες, τρέφονται από τον δημόσιον κορβανάν χωρίς να
αντιπροσφέρουν; Πράττεις το καθήκον σου συ κ. Διευθυντά, κ. Δασάρχα, κύριε
αστυνομικέ διευθυντά όταν εν γνώσει σου κατά την εκτέλεσιν (= ώραν) της
υπηρεσίας, η δημόσιος υπάλληλος πλέκει, ο πυροσβέστης απρακτή εις το δάσος, ο
αστυφύλαξ πίνη το ουζάκι του εις ουζοπωλείον; Πώς ομοιάζουν σήμερον οι
δασοφύλακες και συνοριοφύλακες οι εντεταλμένοι δια την διαφύλαξιν του δάσους
του Γράμμου; Δεν ομοιάζει με εκείνους δια τους οποίους η παροιμία αποφαίνεται
«μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε;» Έτσι συντελείται ένα νέον έγκλημα
εις τον Γράμμον. Έτσι σήμερον ο κάθε παραβάτης «αλωνίζει» ανενόχλητος (πώς να
μην αλωνίζει;), αφού από πρωθυπουργού, υπουργών, βουλευτών, στρατιωτικών,
δασικών, αστυνομικών, δημοσίων υπαλλήλων έχει εμφιλοχωρήσει η μπαγαποντία, η
πονηριά, η διαφθορά, η αδιαφορία περί την εκτέλεσιν του καθήκοντος, και έχουν
αναχθή αύται εις επιστήμας; Η Ελλάς αφανίζεται. Στώμεν, καλώς στώμεν. Μόνον δια
της επιστροφής εις τα ελληνικά ιδεώδη και χριστιανικά τοιαύτα θα σωθή. Ει δ’ άλλως, θα
πάμε κατά Ισραήλ.
Κων/νος Παπαδόπουλος
Ανθυπασπιστής Χωροφυλακής ε.α.
