ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ. 199

Μια ιερά υπόσχεση που έδωσαν οι αγωνιστές του 1821, που όμως έμεινε ανεκπλήρωτη μέχρι σήμερα

Οι αγωνιστές του 1821 στερούμενοι, σχεδόν παντελώς, όπλων και άλλων υλικών, με μπροστάρη τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που ώρκισε τους πρώτους αγωνιστές στο ναό του Αγίου Σώστη στα Δερβενάκια, εκεί προσευχήθηκαν και παρεκάλεσαν τον Θεάνθρωπον Χριστόν να βοηθήση να ελευθερωθούν από τον Τουρκικό ζυγό δίδοντας την υπόσχεση: «Εάν με το καλό, με την βοήθεια του Σωτήρος Χριστού και της Παναγίας, ελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αποκτήσουμε δικό μας ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, θα χτίσουμε στην πρωτεύουσα του κράτους μας ένα μεγαλοπρεπή ναό – σαν την Αγιά Σοφιά της Πόλης, να φαίνεται σαν την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα από παντού, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης».

Η προφορική αυτή υπόσχεση των Ελλήνων αγωνιστών, που είχε βγει από τα βάθη της καρδιάς των για την ελευθερία της Πατρίδος, πήρε και επίσημη μορφή στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων με το Η΄ (όγδοο) ψήφισμα το οποίο υπέγραψε ο ανεπανάληπτος Εθνάρχης Ιωάν. Καποδίστριας, που έγινε στο Άργος στις 31 Ιουλίου 1829, και έλεγε:

«Νομίζει εαυτήν ευτυχή, γενομένη το όργανον, δι ου το έθνος εκπληροί το πλέον εφετόν των χρεών του, το να αναπέμψη την ευγνωμοσύνην του προς τον Θεόν, όστις έδειξε τοσαύτα θαύματα δια την σωτηρίαν του…

Η Συνέλευσις δεν ηδύνατο κάλλιον να εκπληρώση το χρέος τούτο, ει μη δίδουσα την πληρεξουσιότητα εις την Κυβέρνησιν να λάβη τα προσφυέστερα μέτρα, ώστε να διαιωνίση εις τας επερχόμενας γενεάς τα δείγματα της ευγνωμοσύνης της Ελλάδος με την ανεξάλειπτον μνήμην των συμβάντων, τα οποία προετοίμασαν την επανόρθωσίν της. Κατά συνέπειαν.

Η Δ΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις

ψηφίζει:

Άρθρον Α΄. Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεώς της κατασταθώσι οριστικώς και οι οικονομικοί πόροι του Κράτους επιτρέψωσι, θέλει ανεγερθή κατά διαταγήν της Κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτής Ναός επ’ ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος…».

Το Η΄ αυτό ψήφισμα, είναι η ιερά παρακαταθήκη των Εθνομαρτύρων προγόνων μας, που αυτό κατέστη επίσημος υποχρέωσις των μεταγενέστερων γενεών και δια των Βασιλικών Διαταγμάτων 1834 και 1838 και στα οποία αναφέρονται:

ΔΙΑΤΑΓΜΑ: ΦΕΚ υπ’ αρ. 5/29-1-1934

Άρθρο 1: «Θέλει ανεγερθή εις την πόλιν των Αθηνών Ναός, τιμώμενος επ’ ονόματι του Σωτήρος προς αιωνίαν μνήμην της θαυματουργού αντιλήψεως της θείας Προνοίας, της ρυσαμένης τον Ελληνικόν λαόν από δεινών και κινδύνων, και προς ενίσχυσιν των μεταγενεστέρων εις την πίστιν, δι’ ής οι προπάτορές των ανεκτήσαντο την ελευθερίαν των εις τους από το 1821 μέχρι το 1830 αιματώδεις πολέμους.

Άρθρο 2: «Θέλομεν το μνημείον τούτο να είναι άξιον και του Ελληνικού λαού, και του συμβάντος, προς μνήμην του οποίου ανεγείρεται.

Θέλει επομένως γένει άνευ αναβολής…».

Άρθρο 3: «Ο πρώτος λίθος θέλει τεθή την 25 Ιανουαρίου 1835, και επομένως οι προπαρασκευές της τελετής πρέπει να επιταχυνθούν».

Ακολουθεί το 2^ον ΔΙΑΤΑΓΜΑ. ΦΕΚ υπ’ αρ. 12/11-4-1938.

«Αφού εξεφράσαμεν ήδη δια του από 25 Ιανουαρίου (6 Φεβρουαρίου) 1834 Ημετέρου Διατάγματος την θέλησίν Μας του ν’ ανεγείρωμεν εις την πρωτεύουσάν Μας τας Αθήνας Ναόν τιμώμενον επ’ ονόματι του ΣΩΤΗΡΟΣ… Αποφασίζουμεν όθεν να γένη ήδη τώρα έναρξις των προκαταρκτικών εργασιών, και να προχωρήση η οικοδομή αναλόγως των εκάστοτε υπαρχόντων μέσων. Θεωρούντες τον ανεγερθησόμενον τούτον Ναόν ως εθνικόν τω όντι μνημείον, εκφράζον την προς τον Ύψιστον ευγνωμοσύνην του έθνους…».

Στην πορεία των ετών έγιναν και άλλες προσπάθειες για την πραγματοποίησή του, αλλά το κακό ήταν και είναι άριστα οργανωμένο και πάντα φέρνει προσκόμματα, επί το πλείστον ανθρωπάκια, όργανα των σκοτεινών δυνάμεων και των διαπλεκομένων οργανωμένων συμφερόντων, δρουν στα παρασκήνια και διατάζουν εκτελεστικά τους όργανα, και ματαιώνουν κάθε προσπάθεια.

Το 1891 το θέμα το επανέφερε ο Αλέξανδρος Ζαΐμης χωρίς να προχωρήσει. Το ίδιο έγινε το 1910 από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο ζητώντας από τον Ελευθέριο Βενιζέλον την υλοποίηση του Η΄ ψηφίσματος και τα Βασιλικά Διατάγματα για την ανέγερση του «Τάματος του Έθνους», αλλά μάταια!

Η υπόθεση ανακινήθηκε και πάλι το έτος 1969 από την δικτατορία του Γ. Παπαδόπουλου, δημιουργήθηκε μάλιστα το ΝΠΔΔ «Ειδικό Ταμείο Ανεγέρσεως Ιερού ναού του Σωτήρος». Συγκεντρώθηκαν και αρκετά χρήματα. Σύλλογοι, Οργανώσεις, Σωματεία πρόσφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά, απλοί άνθρωποι πρόσφεραν το εφάπαξ, άλλοι δώσαν μισθούς και συντάξεις, ακόμα και μαθητές στα σχολεία συγκέντρωσαν χρήματα για τον ιερό αυτό σκοπό. Αλλά τα γρανάζια της αθεΐας με τα γνωστά (άγνωστα) κυκλώματα έβαλαν το χεράκι τους. Καθυστέρησαν ώσπου έφυγε η δικτατορία. Ήρθε η… Δημοκρατία και τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί – με το πρόσχημα της αποχουντοποίησης – καταληστεύθηκαν επειδή ήταν χουντικά. Δυστυχώς κανείς δεν αντέδρασε, διότι θα τον χαρακτήριζαν φιλοχουντικό.

Κάθε φορά που κάποιος ή κάποιοι έφερναν το θέμα στην επιφάνεια, οι “αρμόδιοι” με διαφόρους τρόπους παρέμβαιναν υποσχόμενοι ότι θα γίνει ή τους έλεγαν «ας το αφήσουμε για αργότερα!...», ενώ άλλοι ισχυρίζονταν ότι έχουμε εκκλησίες.

Ναι, Εκκλησίες έχουμε, αλλά το “Τάμα του Έθνους”, που το υπέγραψαν με το αίμα τους οι ήρωες αγωνιστές για να ζούμε εμείς ελεύθεροι μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, δεν έγινε. Και πολλοί ρωτούν. ΓΙΑΤΙ ;;;

Αντίθετα, το έτος 1847 με επέμβαση του Πάπα της Ρώμης Πίου Θ΄ το ελληνικό κράτος παραχώρησε στο κέντρο της Αθήνας – Πανεπιστημίου και Ομήρου – οικόπεδο όπου και χτίστηκε ο Καθεδρικός ναός του αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτου. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1853 και τα εγκαίνια έγιναν το 1865.

Τώρα χτίζουμε Τζαμί με χρήματα του ελληνικού λαού γιατί μας το απαιτούν οι μουλάδες Μουσουλμάνοι, ενώ στις χώρες τους, που ήταν η κοιτίδα του χριστιανισμού, όχι μόνον δεν επιτρέπουν την ανέγερση χριστιανικών ναών αλλά κάθε τι χριστιανικό το καταστρέφουν, οι δε χριστιανοί ζουν τα μαρτύρια των διωγμών των πρώτων αιώνων.

Ό,τι δεν πραγματοποίησε το κράτος τα 190 αυτά χρόνια – παρ’ όλη τη δέσμευσή του – και η εκκλησία ως άμεσα αρμόδια – προτίμησε να γίνει ο μεγαλύτερος μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας με αποτέλεσμα να χάσει σχεδόν όλες τις καταθέσεις –, το ανέλαβε να το φέρει εις πέρας ένας μικρός στο δέμας ιδιώτης αλλά με γενναία, πιστή και ευαίσθητη καρδιά, ο γνήσιος πατριώτης Ιωάννης Αναγνωστόπουλος.

Το ζεύγος Αναγνωστοπούλου για δεκαετίες έχουν συνδέσει την ζωή τους με την προσφορά, την θυσία, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια και την αυταπάρνηση. Έχουν ιδρύσει:

1^ον. Τον «Διορθόδοξο Σύνδεσμο – ο Απόστολος Παύλος». Είναι ο βασικός κορμός χρηματοδότησης και πρωτοβουλιών του Συνδέσμου συνεπικουρούμενο από εθελοντές ιδιώτες. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποστείλει ανθρωπιστική βοήθεια σε πάρα πολλές, δοκιμαζόμενες από θεομηνίες ή πολέμους, χώρες (Αφρική, Ουκρανία, Γιουγκοσλαβία, Γεωργία, Ρουμανία, Βουλγαρία…). Πάνω από 70.000 τόνους τρόφιμα, και δεκάδες εκατομμύρια ευαγγέλια, προσευχητήρια και εκκλησιαστικά είδη μετράει το τεράστιο έργο τους που απλώνεται στα πέρατα της οικουμένης.

Τα τελευταία δύο χρόνια έχει στραφεί η φιλανθρωπική τους βοήθεια στους εντός της Ελλάδας πάσχοντας. Έχουν αναλάβει μια μεγάλη εκστρατεία, για τους άστεγους και τους ανθρώπους που δεν έχουν καμιά και από κανέναν βοήθεια.

2^ον. Ίδρυσαν το «Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών». Εκδίδουν σε χιλιάδες αντίτυπα το περιοδικό «Φωτεινή Γραμμή» και το διανέμουν δωρεάν. Περιλαμβάνει διάφορα αφυπνιστικά δημοσιεύματα (θρησκευτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά, επιστημονικά, αντιαιρετικά κ.α.) και συμβάλλει στην προσπάθεια της ηθικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας.

Και 3^ον. Δημιούργησαν το Σωματείο «Οι φίλοι του Τάματος του έθνους».

Γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό το ζεύγος Αναγνωστοπούλου έχει διαθέσει όλη την περιουσία του – καθόλου ευκαταφρόνητη, εφόσον ξεπερνάει τα 15.000.000 €.

Αυτή την περιουσία την δωρίζει – για την ακρίβεια την προσφέρει με σαφείς όρους και προϋποθέσεις, και μόνον για την εκπλήρωση της ιερής υπόσχεσης που έδωσαν οι αγωνιστές του 1821, για την ανέγερση του ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού, μικρό αντίδωρο ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό.

Οι ίδιοι δήλωσαν: «Επιθυμούμεν δε να παραμείνωμεν ως άγνωστοι και αφανείς, όπως αφανής είναι η ψυχή, που κινεί όμως όλο το σώμα. Το μόνον, το οποίον επιθυμούμε διακαώς και τελείως ανιδιοτελώς, είναι να πραγματοποιηθεί επιτέλους η ιερή αυτή υπόσχεσις – η κληρονομιά των ηρώων της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, πριν να απέλθουμεν από τον μάταιον τούτον κόσμον».

Στόχος του ζεύγους Αναγνωστοπούλου είναι, τα εγκαίνια του μεγαλοπρεπούς αυτού ναού να πραγματοποιηθούν το 2021 με την συμπλήρωση των 200 ετών από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης. Οι ημέρες περνούν και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Δεν επιτρέπεται πλέον να χαθεί ούτε μια μέρα. Επιβάλλεται, όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη το έργο να ξεκινήσει και σήμερα «ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος…».

Αναλογιζόμενοι ότι το τάμα είναι ένορκη υπόσχεση και ότι η μη τήρησή της – κυρίως όταν απευθύνεται προς το Θεό – αποτελεί ύβριν και εμπαιγμό με απρόβλεπτες συνέπειες, αναρωτιόμαστε μήπως τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια – αποτελούν μέρος της… αμοιβής που μας αξίζει;

Αν, λοιπόν, υπάρχει ακόμη λίγη τσίπα και έστω ελάχιστος χρόνος πιστεύουμε ότι η μεν Κυβέρνηση θα παραχωρήσει το σχετικό οικόπεδο, η δε εκκλησία θα ανταποκριθεί δίδοντας έμπρακτα χείρα βοηθείας για να πάρει μπρος το “Τάμα του Έθνους” και να χαροποιήσει τους απανταχού της γης Ορθοδόξους Χριστιανούς.