Πεθαίνει ἡ Ἑλλάδα! Κοντεύει νὰ γίνη κοινὸς τόπος. Τὸ Δημογραφικὸ εἶναι πραγματικὸς ἐφιάλτης. Ἡ μικρὴ Ἑλλαδίτσα, πού προέκυψε ἀπό τούς ἡρωικοὺς ἀγῶνες τῶν γενναίων προγόνων μας, ἡ Ἑλλαδίτσα τῆς Πελοποννήσου, τῆς Στερεᾶς καὶ μερικῶν νησιῶν, σιγὰ-σιγὰ μεγάλωσε. Ὄχι μόνο οἱ ἀπελευθερωτικοὶ ἀγῶνες πρόσθεσαν νέους πληθυσμοὺς στὸν ἱστορικό μας τόπο, ἀλλά καὶ οἱ πολυπληθεῖς γεννήσεις ἔφτασαν σὲ θαυμαστὰ νούμερα τὴν πληθυσμιακὴ αὔξησι.
• Ἐδῶ καὶ 40 χρόνια ἔχουμε πάρει τὸν κατήφορο. Στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» δημοσιεύθηκαν στατιστικὰ στοιχεῖα, πού προκαλοῦν πόνο ἀνείπωτο στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων, μαχαιριὲς στὴν καρδιὰ τοῦ ἐθνικοῦ μας μέλλοντος. Ἀναφέρουμε μερικά:
• Ἡ ψαλίδα, 124.965 θάνατοι ἔναντι 83.763 γεννήσεων τὸ 2019 (οἱ περισσότεροι καὶ οἱ λιγότερες, ἀντιστοίχως, ἀπό τό μακρινὸ 1932), ἀνοίγει ἀδυσώπητα τὴν τελευταία δεκαετία. Ὅπως ξέρουμε, γιά νὰ ζήση ἱστορικὰ ἕνα ἔθνος, πρέπει τουλάχιστον νὰ ἰσαριθμοῦν οἱ γεννήσεις μὲ τοὺς θανάτους. Γιὰ νὰ αὐξηθῆ ἕνα ἔθνος, πρέπει οἱ γεννήσεις νὰ εἶναι περισσότερες ἀπό τους θανάτους. Τώρα; Οἱ θάνατοι τείνουν νὰ γίνουν διπλάσιοι ἀπό τὶς γεννήσεις.
• Μέσα σὲ μία ὀκταετία ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας μειώθηκε κατὰ 400.000, κι ἂν οἱ γεννήσεις κυμανθοῦν στὸ 1,3, κάτω ἀπό το 1,5 τῆς μὴ ἀναπληρώσεως τῶν γενεῶν, τὴ ζώνη ποὺ μία χώρα παγιδεύεται σέ μιὰ κατηφόρα χωρὶς ἐπιστροφή, σὲ 44,3 χρόνια θὰ ἔχη μείνει ὁ μισὸς πληθυσμὸς στὴν Ἑλλάδα. Δηλαδὴ θὰ κατοικοῦν στὸν ἄλλοτε πολύτεκνο χῶρο 5 μόνο ἑκατομμύρια ἄτομα (ἐξ αὐτῶν τὸ 1 ἑκατομμύριο ἀλλοδαποί!) Ἀναλογισθῆτε τὴν ἀντιστοιχία μὲ τοὺς γείτονές μας Τούρκους. 90.000.000 ἐκεῖνοι, 5 ἑκατομμύρια ἐμεῖς!
• Οἱ ἡλικιωμένοι, 65 καὶ ἄνω, ἀπό τό 10% τοῦ πληθυσμοῦ τὸ 1966, σήμερα ἀποτελοῦν τὸ 22%. Τὰ παιδιὰ ἕως 15 ἐτῶν ἀπό 26% τὸ 1966, σήμερα ἀποτελοῦν τὸ 14%. Μολονότι οἱ ἀνωτέρω ἀριθμοὶ ἔχασαν πρὸς στιγμήν τό χάρισμα νὰ προκαλοῦν τὸν στοχασμὸ τοῦ ἐνδιαφέροντος, νὰ ὑποκινοῦν τὴ λῆψι ἀτελέσφορων ἡμίμετρων, ἀποκαλύπτουν τὸ δυσοίωνο κενὸ μπροστά σε ἕνα μέλλον δραματικὰ διαφορετικὸ ἀπό τό ἀναμενόμενο.
• Τὸ αὔριο διαγράφεται μὲ ὅλο καὶ περισσότερους ἐργένηδες, μόνους ἐνήλικες μὲ παιδὶ ἢ παιδιά, ζευγάρια ἄτεκνα ἢ μὲ παιδιὰ σὲ ἐλεύθερη συμβίωσι, ὁμόφυλα ζευγάρια, οἰκογένειες μὲ παιδιὰ ἀπό προηγούμενους γάμους, διαδοχικοὺς γάμους. Οἱ μητέρες γιά πρώτη φορὰ μετὰ τὰ τριάντα ἀποτελοῦν τὸ 62% τοῦ συνόλου ἀπό τό 30% τὸ 1970 (συνειδητὴ ἀτεκνία...).
• Τὸ Δημογραφικὸ θὰ γίνη ἡ ταφόπετρα μιᾶς ἔνδοξης ἱστορίας, πού λέγεται Ἑλλάδα. Θὰ γράφη ἡ ταφόπετρα:
«Ἐνθάδε κεῖται νεκρὴ μιὰ ἔνδοξη πατρίδα, τοὺ τὴν ἔθαψε ἡ ὀλιγοπαιδία, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκονογονίας, ἡ ἔκτρωσις, ἡ χωρὶς Χριστὸ ζωή»!
• Τὸ κράτος ἔχει κατὰ καιροὺς ὑποσχεθῆ ἐνίσχυσι οἰκονομικὴ γιά κάθε παιδὶ πού γεννιέται. Ἀλλὰ ἀπό τὴν ἄλλη μεριὰ ἐπιδοτεῖ τοὺς ἐγκληματίες γιατρούς, πού σφάζουν τὰ ἀγέννητα βρέφη μὲ τὶς ἐκτρώσεις.
• Τὴ δύναμι ὅμως γιά νὰ ἀναγεννηθῆ καὶ ἀριθμητικὰ ἡ Ἑλλάδα τὴν ἔχει κατ' ἐξοχὴν ἡ Ἐκκλησία. Δὲν τὴν χρειαζόμαστε γιά μεγαλοπρεπεῖς λειτουργίες. Τὴν θέλουμε γιά νὰ στηρίξη τὴν πίστι τῶν νεαρῶν ζευγαριῶν στὴ λειτουργία τῆς ζωῆς. Δὲν τὴν χρειαζόμαστε γιά πολυτελέστατα οἰκοδομήματα. Τὴν χρειαζόμαστε γιά νὰ μετατρέψη κάθε σπίτι σὲ ἱερὴ φωλιὰ παιδοποιΐας. Δὲν τὴν χρειαζόμαστε γιά νὰ «προσφέρη ἐπαίνους καὶ κολακεῖες». Τὴν χρειαζόμαστε νὰ βοηθήση τὰ ἀνδρόγυνα νὰ σηκώσουν τὸ Σταυρὸ τῆς τεκνογονίας.
• Ἡ Ἑλλάδα θὰ ζήση, ἂν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἀγαπήση. Ἂν οἱ γονεῖς προσφέρουν τὸν ἑαυτό τους στὴν τεκνογονία. Ἂν οἱ πνευματικοὶ τονίσουν τὸ πόσο ἀθεϊστικό εἶναι ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας. Καὶ τέλος, ἂν καταργηθῆ ὁ φόνος τῶν ἐκτρώσεων, φόνος παιδοκτονίας, φόνος ἐθνοκτονίας.Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
