Εκοιμήθη ο ελεήμων ιερέας π. Βασίλειος Λ. Βασιλείου
Του π. Ηλία Μάκου
Ἐκοιμήθη ο Αμπελωνίτης πατήρ Βασίλειος Βασιλείου
Ήταν πρεσβύτερος στην ενορία Αγίου Νικολάου Κοζάνης
«Έφυγε» από τη ζωή, ο πατήρ Βασίλειος Βασιλείου (Παπαβασίλης).
Γεννήθηκε κι ανδρώθηκε στον Αμπελώνα Τυρνάβου. Σπούδασε εκπαιδευτικός και διετέλεσε εφημέριος και πρωτοπρεσβύτερος στην ενορία του Αγίου Νικολάου, Σιάτιστας, επί πολλές δεκαετίες. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους κατοίκους της περιοχής, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του με το σημαντικό έργο, που πραγματοποίησε, στα σχεδόν 40 χρόνια της Ιεροσύνης του.
Διεγνώσθη με κορωνοϊό και νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας από την αρχή του έτους.
Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο μετά τη μία το μεσημέρι στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Σιάτιστας και όπως ήταν η επιθυμία του εκλιπόντος, θα ταφεί όπισθεν του ναού.
Τι έγραψε ο δήμαρχος Βοΐου Κοζάνης
Ο δήμαρχος Βοΐου Κοζάνης, Χρήστος Ζευκλής, ανήρτησε στο προσωπικό του ιστολόγιο για τον πρωτοπρεσβύτερο και εφημέριο του ναού του Αγίου Νικολάου, πατήρ Βασίλειο Βασιλείου, τα εξής:
«Με μεγάλη μας λύπη αποχαιρετούμε τον Παπαβασίλη. Ο πρωτοπρεσβύτερος και εφημέριος του ναού του Αγίου Νικολάου, πατήρ Βασίλειος Βασιλείου, δυστυχώς έφυγε από κοντά μας αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό πίσω του. Ένας μαχητής της πίστης, ένας ενεργός πολίτης, ένας κληρικός που έκανε τη διαφορά τόσο για το ποίμνιο του όσο και για την πόλη της Σιάτιστας.
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του και ας δώσει κουράγιο και παρηγοριά στην οικογένεια και στους οικείους του, στους οποίους εκφράζουμε τα πιο θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια».
Έφυγε ένας εκλεκτός Λευίτης, ο π. Βασίλειος Βασιλείου
«Έφυγε ένας εκλεκτός Λευίτης, ο π. Βασίλειος Βασιλείου» τιτλοφορεί το άρθρο – αφιέρωμα στον Αμπελωνίτη κληρικό, ο Δρ. Γ. Τσακαλίδη, στην εφημερίδα xronos-kozanis.gr.
Αναλυτικά:
«Αλλεπάλληλες απώλειες εκλεκτών ιερέων της περιοχής μας μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες δημιουργούν μελάγχολες σκέψεις μέσα μας. Στις 28 Δεκεμβρίου έφυγε ο π. Αυγουστίνος Μύρου και με ολιγόωρη διαφορά ο π. Πανάρετος Γρηγοριάτης. Στις 17 Ιανουαρίου ο π. Βασίλειος Βασιλείου. Κοινά γνωρίσματα και των τριών: α) έφυγαν από τη μάστιγα του κορωνοϊού, β) ήσαν και οι τρεις περιζήτητοι πνευματικοί- εξομολόγοι με εκατοντάδες πνευματικά παιδιά, γ) ήταν πρόσωπα ιεραποστολικά με θυσιαστική προσφορά, 4) αφήνουν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό. Πού θα βρουν οι εξομολογούμενοί τους πνευματικό να αναπαύει τις ψυχές τους!
Ο λόγος τώρα για τη χθεσινή προς Κύριον εκδημία του π. Βασιλείου, ο οποίος αφήνει ορφανή την πόλη της Σιάτιστας από τη δυναμική παρουσία του. Υπήρξε γόνος ευλαβέστατου ιερατικού ζεύγους: του π. Λάμπρου και της πρεσβυτέρας Μαρίας, οι οποίοι άφησαν ζωντανό αποτύπωμα ορθόδοξης ευσέβειας στον Αμπελώνα και στην πόλη της Λάρισας. Ο π. Βασίλειος σπούδασε παιδαγωγικά. Τοποθετήθηκε δάσκαλος στην Κοζάνη. Ήθελε όμως ν’ ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του.
Δάσκαλος ων χειροτονήθηκε ιερέας από τον μακαριστό επίσκοπο Σιατίστης Αντώνιο. Παραιτήθηκε όμως από δάσκαλος για να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στα εφημεριακά του καθήκοντα, στον Άγιο Νικόλαο Σιάτιστας. «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» έλεγε. Θα μπορούσε να κρατήσει την καλύτερα αμειβόμενη και με καλύτερες προοπτικές εξέλιξης θέση του δασκάλου και να έχει ως δευτερεύουσα ή άμισθη τη θέση του ιερέα. Έτσι θα μπορούσε να βγει δέκα χρόνια νωρίτερα στη σύνταξη, ενώ με τη θέση του ιερέα, αν και εβδομήντα ετών δεν πρόλαβε καν να συνταξιοδοτηθεί.
Ο π. Βασίλειος προτίμησε να δοθεί ολοκληρωτικά στην Εκκλησία. Πριν τη χειροτονία του νυμφεύθηκε τη δασκάλα Μαραμή Σταυρούλα από τα Σέρβια, με την οποία απέκτησαν υπέρ-πολύτεκνη οικογένεια (εφτά παιδιά, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια). Πολλές φορές τα οικογενειακά καθήκοντα απαιτούσαν περισσότερο χρόνο, ο οποίος έπρεπε να αφαιρεθεί από τον χρόνο της ενορίας. Προτιμούσε να αδικηθεί η οικογένειά του παρά η ενορία του. Του είπα κάποτε: «Πάτερ και τα παιδιά σου δικαιούνται λίγο περισσότερο από το χρόνο σου». Απήντησε: «Ίδιο εφτά, ίδιο τρεις χιλιάδες»; Τρεις χιλιάδες ήσαν οι ψυχές των ενοριτών του.
Ωστόσο η ολοήμερη ενασχόλησή του με την ενορία (Πρωί όρθρος και θεία λειτουργία, απόγευμα κατηχητικά, εσπερινός και στη συνέχεια εξομολόγηση) ήταν φυσικό να τον κουράζουν. Κάποτε οι εξομολογήσεις παρατείνονταν μέχρι τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Στη διάρκεια μιας τέτοιας μεταμεσονύκτιας (σχεδόν ορθρινής) εξομολόγησης αισθάνθηκε τόση κούραση, ώστε παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να κρατηθεί ξύπνιος δεν τα κατάφερε. Αποκοιμήθηκε την ώρα του μυστηρίου. Όταν ξύπνησε, ο εξομολογούμενος είχε φύγει με κάποιο παράπονο ότι ο πνευματικός του δεν τον πρόσεξε όσο έπρεπε. Δεν διαθέτουν, βλέπετε, ούτε οι εξομολόγοι ανεξάντλητες δυνάμεις και αντοχές.
Ο π. Βασίλειος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την κατήχηση παιδιών και εφήβων. Ώρες ολόκληρες περνούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι στη ζεστή αίθουσα του πνευματικού κέντρου της ενορίας, όχι μόνο ακούγοντας τα μαθήματα, αλλά μελετώντας πνευματικά βιβλία, ασκούμενα στους υπολογιστές που είχε εφοδιαστεί η ενορία και παίζοντας επιτραπέζια παιχίδια. Διοργάνωνε επίσης γιορτές κατηχητικών και διαγωνισμούς ζωγραφικής ή ποίησης μεταξύ των παιδιών. Δύο φορές την εβδομάδα διοργάνωνε διαγωνισμό από ραδιοφώνου με ερωτήσεις, στις οποίες καλούνταν τα παιδιά να απαντήσουν. Μεταξύ των σωστών απαντήσεων γινόταν κλήρωση και οι τυχεροί λάμβαναν ως αμοιβή κάποιο βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας.
Μαζί με την κατήχηση καλλιέργησε συστηματικά και το κήρυγμα του θείου λόγου. Όχι μόνο του προφορικού, αλλά και του γραπτού. Εξέδιδε και κηρυκτικό φυλλάδιο με τίτλο: «Ένα κάθε μήνα». Κατέγραφε ακόμη ομιλίες και διαλέξεις εκλεκτών ομιλητών που γινόταν στην Κοζάνη και σε άλλες πόλεις και τις αναμετέδιδε από τον ραδιοφωνικό του σταθμό.
Ο π. Βασίλειος δημιούργησε ήδη από το 1990 ραδιοφωνικό σταθμό στην ενορία του με εκλεκτό πρόγραμμα ομιλιών, συνεντεύξεων, βυζαντινής και δημοτικής μουσικής, η ακροαματικότητα του οποίου υπήρξε πολύ καλή. Από το σταθμό αυτόν αναμεταδίδονταν και οι ακολουθίες και ομιλίες του ναού, καθώς και όλες οι διοργανώσεις εορτών. Πρωτοτύπησε μάλιστα να μεταδίδεται το πρόγραμμα του σταθμού και διαδικτυακά.
Ως λειτουργός ο π. Βασίλειος ήταν ανυπέρβλητος. Είχε σταθερή και μελωδική φωνή, ανδροπρεπή και μπάσα, που σε συνδυασμό με την άριστη κατοχή της βυζαντινής μουσικής προσείλκυε το ενδιαφέρον του ακροατή. Μελοποίησε ακόμη λογοτεχνικά ποιητικά κείμενα, που απέπνεαν το άρωμα της ορθόδοξης παράδοσης, και είχαν πολύ καλή αποδοχή. Μερικά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν και για τις ανάγκες των κατηχητικών σχολείων της ενορίας.
Τέλος μεγάλη ήταν η συμβολή του π. Βασιλείου στην ανάδειξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολύτεκνων οικογενειών καθώς και του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Κάθε οικογένεια της ενορίας του, που αποκτούσε το τέταρτο και επιπλέον παιδί λάμβανε ένα πολύ ικανοποιητικό ποσό από το ταμείο της ενορίας, πράγμα που λειτουργούσε ως κίνητρο και για άλλες οικογένειες. Επί μία τριετία υπήρξε και μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Πολυτέκνων Κοζάνης. Μέχρι και σήμερα επίσης διένεμε σε όλη τη Σιάτιστα το εξαμηνιαίο περιοδικό «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» της Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η είδηση της εκδημίας του π. Βασιλείου σε συνδυασμό και με τις πρόσφατες αναχωρήσεις του π. Αυγουστίνου και του π. Παναρέτου μας έθλιψε ιδιαίτερα. Εμένα μάλιστα και για ένα επιπλέον λόγο, ότι ο εκλεκτός και ακούραστος αυτός λευίτης, με το άφθονο χιούμορ και το πλατύ χαμόγελο, υπήρξε ταυτόχρονα και εκλεκτός συγγενής εξ αγχιστείας (συμπέθερος). Ο θάνατός του θα στερήσει πρόωρα από τα αγαπημένα μας πέντε κοινά εγγόνια τον ένα από τους παππούδες τους, τον καλύτερο και χρησιμότερο. Την ίδια στέρηση θα νοιώσουν και τα υπόλοιπα εγγόνια του, συνολικά είκοσι δύο.
Είπε ο αδελφικός φίλος Απόστολος Παπαδημητρίου έναν σοφό λόγο: «Ίσως ο Θεός μαζεύει από τη γη τους εκλεκτούς του στον ουρανό για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε μέσω της απουσίας τους τις δικές μας πνευματικές ελλείψεις και να διορθωθούμε και με τις δικές τους μεσιτείες». Είθε να συντελέσει και η απουσία του π. Βασιλείου στη διόρθωσή μας. Καλή ανάπαυση από τους κόπους σου υπέρ της Εκκλησίας, αγαπητέ και σεβαστέ μας π. Βασίλειε. Καλόν παράδεισο».
=======================================
=====================================
Έφυγε ένας εκλεκτός λευίτης, ο π. Βασίλειος Βασιλείου – Γράφει ο Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος
Αλλεπάλληλες απώλειες εκλεκτών ιερέων της περιοχής μας μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες δημιουργούν μελάγχολες σκέψεις μέσα μας. Στις 28 Δεκεμβρίου έφυγε ο π. Αυγουστίνος Μύρου και με ολιγόωρη διαφορά ο π. Πανάρετος Γρηγοριάτης. Στις 17 Ιανουαρίου ο π. Βασίλειος Βασιλείου. Κοινά γνωρίσματα και των τριών: α) έφυγαν από τη μάστιγα του κορωνοϊού, β) ήσαν και οι τρεις περιζήτητοι πνευματικοί- εξομολόγοι με εκατοντάδες πνευματικά παιδιά, γ) ήταν πρόσωπα ιεραποστολικά με θυσιαστική προσφορά, 4) αφήνουν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό. Πού θα βρουν οι εξομολογούμενοί τους πνευματικό να αναπαύει τις ψυχές τους!
Ο λόγος τώρα για τη χθεσινή προς Κύριον εκδημία του π. Βασιλείου, ο οποίος αφήνει ορφανή την πόλη της Σιάτιστας από τη δυναμική παρουσία του. Υπήρξε γόνος ευλαβέστατου ιερατικού ζεύγους: του π. Λάμπρου και της πρεσβυτέρας Μαρίας, οι οποίοι άφησαν ζωντανό αποτύπωμα ορθόδοξης ευσέβειας στον Αμπελώνα και στην πόλη της Λάρισας. Ο π. Βασίλειος σπούδασε παιδαγωγικά. Τοποθετήθηκε δάσκαλος στην Κοζάνη. Ήθελε όμως ν’ ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. Δάσκαλος ών χειροτονήθηκε ιερέας από τον μακαριστό επίσκοπο Σιατίστης Αντώνιο. Παραιτήθηκε όμως από δάσκαλος για να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στα εφημεριακά του καθήκοντα, στον Άγιο Νικόλαο Σιάτιστας. «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» έλεγε. Θα μπορούσε να κρατήσει την καλύτερα αμειβόμενη και με καλύτερες προοπτικές εξέλιξης θέση του δασκάλου και να έχει ως δευτερεύουσα ή άμισθη τη θέση του ιερέα. Έτσι θα μπορούσε να βγει δέκα χρόνια νωρίτερα στη σύνταξη, ενώ με τη θέση του ιερέα, αν και εβδομήντα ετών δεν πρόλαβε καν να συνταξιοδοτηθεί.
Ο π. Βασίλειος προτίμησε να δοθεί ολοκληρωτικά στην Εκκλησία. Πριν τη χειροτονία του νυμφεύθηκε τη δασκάλα Μαραμή Σταυρούλα από τα Σέρβια, με την οποία απέκτησαν υπέρ-πολύτεκνη οικογένεια (εφτά παιδιά, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια). Πολλές φορές τα οικογενειακά καθήκοντα απαιτούσαν περισσότερο χρόνο, ο οποίος έπρεπε να αφαιρεθεί από τον χρόνο της ενορίας. Προτιμούσε να αδικηθεί η οικογένειά του παρά η ενορία του. Του είπα κάποτε: «Πάτερ και τα παιδιά σου δικαιούνται λίγο περισσότερο από το χρόνο σου». Απήντησε: «Ίδιο εφτά, ίδιο τρεις χιλιάδες»; Τρεις χιλιάδες ήσαν οι ψυχές των ενοριτών του.
Ωστόσο η ολοήμερη ενασχόλησή του με την ενορία (Πρωί όρθρος και θεία λειτουργία, απόγευμα κατηχητικά, εσπερινός και στη συνέχεια εξομολόγηση) ήταν φυσικό να τον κουράζουν. Κάποτε οι εξομολογήσεις παρατείνονταν μέχρι τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Στη διάρκεια μιας τέτοιας μεταμεσονύκτιας (σχεδόν ορθρινής) εξομολόγησης αισθάνθηκε τόση κούραση, ώστε παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να κρατηθεί ξύπνιος δεν τα κατάφερε. Αποκοιμήθηκε την ώρα του μυστηρίου. Όταν ξύπνησε, ο εξομολογούμενος είχε φύγει με κάποιο παράπονο ότι ο πνευματικός του δεν τον πρόσεξε όσο έπρεπε. Δεν διαθέτουν, βλέπετε, ούτε οι εξομολόγοι ανεξάντλητες δυνάμεις και αντοχές.
Ο π. Βασίλειος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την κατήχηση παιδιών και εφήβων. Ώρες ολόκληρες περνούσαν τα παιδιά και οι έφηβοι στη ζεστή αίθουσα του πνευματικού κέντρου της ενορίας, όχι μόνο ακούγοντας τα μαθήματα, αλλά μελετώντας πνευματικά βιβλία, ασκούμενα στους υπολογιστές που είχε εφοδιαστεί η ενορία και παίζοντας επιτραπέζια παιχίδια. Διοργάνωνε επίσης γιορτές κατηχητικών και διαγωνισμούς ζωγραφικής ή ποίησης μεταξύ των παιδιών. Δύο φορές την εβδομάδα διοργάνωνε διαγωνισμό από ραδιοφώνου με ερωτήσεις, στις οποίες καλούνταν τα παιδιά να απαντήσουν. Μεταξύ των σωστών απαντήσεων γινόταν κλήρωση και οι τυχεροί λάμβαναν ως αμοιβή κάποιο βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας.
Μαζί με την κατήχηση καλλιέργησε συστηματικά και το κήρυγμα του θείου λόγου. Όχι μόνο του προφορικού, αλλά και του γραπτού. Εξέδιδε και κηρυκτικό φυλλάδιο με τίτλο: «Ένα κάθε μήνα». Κατέγραφε ακόμη ομιλίες και διαλέξεις εκλεκτών ομιλητών που γινόταν στην Κοζάνη και σε άλλες πόλεις και τις αναμετέδιδε από τον ραδιοφωνικό του σταθμό.
Ο π. Βασίλειος δημιούργησε ήδη από το 1990 ραδιοφωνικό σταθμό στην ενορία του με εκλεκτό πρόγραμμα ομιλιών, συνεντεύξεων, βυζαντινής και δημοτικής μουσικής, η ακροαματικότητα του οποίου υπήρξε πολύ καλή. Από το σταθμό αυτόν αναμεταδίδονταν και οι ακολουθίες και ομιλίες του ναού, καθώς και όλες οι διοργανώσεις εορτών. Πρωτοτύπησε μάλιστα να μεταδίδεται το πρόγραμμα του σταθμού και διαδικτυακά.
Ως λειτουργός ο π. Βασίλειος ήταν ανυπέρβλητος. Είχε σταθερή και μελωδική φωνή, ανδροπρεπή και μπάσα, που σε συνδυασμό με την άριστη κατοχή της βυζαντινής μουσικής προσείλκυε το ενδιαφέρον του ακροατή. Μελοποίησε ακόμη λογοτεχνικά ποιητικά κείμενα, που απέπνεαν το άρωμα της ορθόδοξης παράδοσης, και είχαν πολύ καλή αποδοχή. Μερικά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν και για τις ανάγκες των κατηχητικών σχολείων της ενορίας.
Τέλος μεγάλη ήταν η συμβολή του π. Βασιλείου στην ανάδειξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολύτεκνων οικογενειών καθώς και του οξύτατου δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Κάθε οικογένεια της ενορίας του, που αποκτούσε το τέταρτο και επιπλέον παιδί λάμβανε ένα πολύ ικανοποιητικό ποσό από το ταμείο της ενορίας, πράγμα που λειτουργούσε ως κίνητρο και για άλλες οικογένειες. Επί μία τριετία υπήρξε και μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Πολυτέκνων Κοζάνης. Μέχρι και σήμερα επίσης διένεμε σε όλη τη Σιάτιστα το εξαμηνιαίο περιοδικό «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» της Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η είδηση της εκδημίας του π. Βασιλείου σε συνδυασμό και με τις πρόσφατες αναχωρήσεις του π. Αυγουστίνου και του π. Παναρέτου μας έθλιψε ιδιαίτερα. Εμένα μάλιστα και για ένα επιπλέον λόγο, ότι ο εκλεκτός και ακούραστος αυτός λευίτης, με το άφθονο χιούμορ και το πλατύ χαμόγελο, υπήρξε ταυτόχρονα και εκλεκτός συγγενής εξ αγχιστείας (συμπέθερος). Ο θάνατός του θα στερήσει πρόωρα από τα αγαπημένα μας πέντε κοινά εγγόνια τον ένα από τους παππούδες τους, τον καλύτερο και χρησιμότερο. Την ίδια στέρηση θα νοιώσουν και τα υπόλοιπα εγγόνια του, συνολικά είκοσι δύο.
Είπε ο αδελφικός φίλος Απόστολος Παπαδημητρίου έναν σοφό λόγο: «Ίσως ο Θεός μαζεύει από τη γη τους εκλεκτούς του στον ουρανό για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε μέσω της απουσίας τους τις δικές μας πνευματικές ελλείψεις και να διορθωθούμε και με τις δικές τους μεσιτείες». Είθε να συντελέσει και η απουσία του π. Βασιλείου στη διόρθωσή μας. Καλή ανάπαυση από τους κόπους σου υπέρ της Εκκλησίας, αγαπητέ και σεβαστέ μας π. Βασίλειε. Καλόν παράδεισο.
===================================
Καλή αντάμωση παππούλη μας!
Όσο κι αν μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι πλέον κάποιοι ευλογημένοι χαρούμενοι αγωνιστές, που φεύγουν για την όντως ζωή κοιμούνται
εν ...κο... ,
εμείς θα επιμένουμε να τους θυμίζουμε ότι οι γνήσιοι φίλοι του Χριστού όπως εσύ παπά Βασίλη μας ,κοιμούνται μόνο
Εν Κω...
Κυριακή πρωί, του καθηγητού της ερήμου, είπες το δι ευχών σου και έφυγες για να συναντηθείς με τον μακαριστό ταπεινό Αντώνιο ,τον πρώτο Άγιο Δεσπότη σου και τον Άγιο Γέροντά σου που τόσο αγάπησες και πόσο τίμησες...τον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο !
Χριστοστεφανωμένος...μόνο... έφυγες !
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια Κυριακή Αγίου Πολυκάρπου τα ασταμάτητα δάκρυά σου στο κήρυγμά σου για το μαρτύριο του Αγίου! Πόσο με είχε συγκλονίσει ο τρόπος σου ο πάντοτε ανυπόκριτος...
Πριν 12 χρόνια ήσουν η γλυκιά αφορμή και η έμψυχη παραίνεση να ξεκινήσουμε την πορεία μας στα ουράνια ραδιοκύματα...
Πλέον εκπέμπεις Ορθοδοξία και Παράδοση από το...κέντρο εκπομπής...
Η λατρεμένη σου Σιάτιστα και όλοι εμείς που ευλογηθήκαμε από την γνωριμιά μας μαζί σου ,αποχαιρετάμε προσωρινά έναν λεβέντη παπά !
Έναν άφοβο και γενναίο Στρατιώτη του Χριστού μας ...που κράτησε την Ιεροσύνη του ακίβδυλη ως την τελευταία στιγμή, κάνοντας υπακοή στην αμετασάλευτη αλήθεια των Ευαγγελικών ρημάτων και ακολουθώντας πιστά
και
απαρέγκλιτα τις Πατερικές ιχνηλασίες στον αόρατο πόλεμο της ψυχής !Μπροστάρη και Πρόμαχο πάντα θα σε φέρνουμε δίπλα μας !
Μην σταματήσεις να προσεύχεσαι για όλους μας !
Τώρα πιότερο από πριν...
Καλή αντάμωση παππούλη μας!
Να πάρει η ευχή ...να πάρει...
Νώντας Σκοπετέας
17-1-21
Ο π. Βασίλειος γεννήθηκε στον Τύρναβο. Μέχρι τα 7 του χρόνια έζησε στον Τύρναβο και μετά στον Αμπελώνα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Το 1969 εισήχθη στην Ακαδημία Λαρίσης, από όπου και αποφοιτά το 1971. Το 1974 εισάγεται κατόπιν εξετάσεων στην ανωτέρα εκκλησιαστική σχολή Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοιτά το 1975.
Το 1976 διορίζεται δάσκαλος στην Καλλιπεύκη Ολύμπου. Συνεχίζει ως δάσκαλος με μετάθεση στους Γόννους Λάρισας, στον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας, στην πόλη της Κοζάνης και τελικά, το 1982 στη Σιάτιστα.
Τον Αύγουστο του 1982 χειροτονείται διάκονος στο μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ιερέας στην Σιάτιστα, στον Άγιο Νικόλαο, από το μακαριστό μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο. Έκτοτε ιερουργούσε στην ενορία του Αγίου Νικολάου.
Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 19 Ιανουαρίου, μετά τη μία το μεσημέρι, από τον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, ενώ επιθυμία του εκλιπόντος ήταν να ταφεί όπισθεν του ιερού ναού του Αγ. Νικολάου Σιάτιστας όπου και υπηρέτησε κοντά 40 χρόνια.
