«Παρέλασις» Ἀμερικανῶν εἰς τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς»: «Ὁ Πατριάρχης ἀνέπτυξε στὴν κ. Sherman (ΥΠ. ΕΞ. ΗΠΑ) τὶς προτεραιότητες τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἀποβλέπουν καὶ στὴν εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου»! (Ἀνακοινωθὲν 29.5.2021).
Ἐκ τῶν 1.000 Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων
οὔτε 10 δὲν ἔχουν συλλειτουργήσει
μὲ τοὺς ἀχειροτονήτους καὶ ἀναθεματισμένους
ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:
ΛΑΘΟΣ ΤΟ ΨΕΥΔΟΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ
Ἔκθετον ἀφήνει τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν,
ἀλλὰ ἀδυνατεῖ ὁ ἴδιος νὰ ἀπεμπλακῆ.
Βολαὶ κατὰ τῶν «Πρωτειομανῶν» εἰς Μόσχαν καὶ Φανάρι.
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἀπίστευτον καὶ ὅμως ἀληθινόν! Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος παρεδέχθη ὅτι ἡ ἀνάμειξις τοῦ Φαναρίου εἰς τὴν Οὐκρανίαν ἦτο ἕνα λάθος! Τὴν 25ην Μαΐου 2021 εἰς συνάντησίν του μὲ μέλη τῆς «Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας» εἰς τὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴν ὁ Πρόεδρος τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς ΔΣΟ, κ. Σεργκέι Γκαβρίλωφ, μέλος τῆς Ρωσικῆς Δούμας, ἀνεφέρθη καὶ εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν εἰς τὴν Οὐκρανίαν. Ἀπαντῶν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε καὶ τὰ ἑξῆς, συμφώνως πρός τὸ ἐπίσημον δελτίον τύπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος:
«…ὑπογράμμισα σὲ ὅσα ἀκούστηκαν τὸ σημεῖο ποὺ ἀναφέρατε γιὰ τὶς ἐσωτερικὲς δυσκολίες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὶς ἐκπροσωποῦν. Πιστεύω ὅτι καὶ στὰ ἱερότερα πράγματα γίνονται λάθη, ἀλλά, ὅμως, ὁ Χριστὸς μᾶς λέει ὅτι καὶ αὐτὰ τὰ λάθη μποροῦν νὰ βελτιώνονται καὶ νὰ διορθώνονται ἀρκεῖ νὰ τὸ θέλουμε μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας. Δὲν χρειάζονται ἐγωισμοί. Δὲν χρειάζονται πρωτοκαθεδρίες, ἀλλὰ μετάνοια καὶ διακονία. Οἱ λαοὶ μας αὐτὸ περιμένουν. Εἴτε εἴμαστε στὴν Ἑλλάδα, εἴτε στὴν Ρωσία, εἴτε στὴν Οὐκρανία, νὰ δείξουμε τὸ χάρισμα τῆς μετανοίας. Καὶ ὁ ἀγώνας αὐτὸς δὲν εἶναι εὔκολος, ἀλλὰ εἶναι ὄμορφος».
Ἡ φράσις του «στὰ ἱερότερα πράγματα γίνονται λάθη» δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναφέρεται οὔτε εἰς αἰχμηράς δηλώσεις ἐκκλησιαστικῶν προσώπων ἑκατέρωθεν (Φανάρι-Μόσχα), καθὼς αὐταὶ δὲν εἶναι ἱεραί, οὔτε εἰς τὰς ἁρπαγὰς ἱερῶν ναῶν, διότι δὲν θὰ ἦτο δυνατὸν βιαιοπραγίας, προπηλακισμούς, ξυλοδαρμοὺς κ.λπ. νὰ τὰ χαρακτηρίζη ἁπλῶς ὡς «λάθη». Εἶναι βέβαιον ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀναφέρεται εἰς τὸ ψευδοαυτοκέφαλον καὶ τὰς συνεπείας του!
Πρόκειται διὰ «λάθος»; Προφανῶς ἡ λέξις αὐτὴ δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὴν οὐκρανικὴν πραγματικότητα, τὴν πραγματικότητα ἑνὸς ἀγεφυρώτου διχασμοῦ, οὔτε εἰς τὸ κοινὸν αἴσθημα τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ καταδικάζει τὰ πεπραγμένα εἰς τὴν φίλην χώραν ὡς «ἐκκλησιαστικὸν ἔγκλημα» καὶ «ἱεροκανονικὸν κακούργημα»! Ὅμως, ἀλήθεια, ἀνέμενε κανεὶς ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον νὰ ἐκστομίση κάτι διαφορετικόν; Ἂν ὡμίλει περὶ «ἐκκλησιαστικοῦ πραξικοπήματος» ὄχι μόνον δὲν θὰ ἦτο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πού γνωρίζομεν, ἀλλὰ θὰ ἐνοχοποιοῦσε δημοσίως τὸν ἑαυτόν του, καθὼς συμμετέχει εἰς αὐτό! Ποῖος θὰ διέπραττε κάτι τόσον… «αὐτοκτονικόν»; Ὡστόσον, ὀφείλει κανεὶς νὰ «ζυγίση» τὴν βαρύτητα τοῦ λόγου μὲ γνώμονα τὴν θέσιν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὁμολογεῖ κάτι τέτοιο. Ἂν ἕνας π.χ. διάκονος ὁμιλήση περὶ «λάθους», δὲν ἔχει προφανῶς καμίαν σημασίαν, ὅταν ὅμως ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὴν σπουδαιότητα ποὺ κατέχει αὐτὴ ἐντός τοῦ Ὀρθοδόξου στερεώματος, φθάνει ἔστω εἰς τὸ σημεῖον νὰ παραδεχθῆ ὅτι ἔγινε «λάθος», αὐτὸ σημαίνει πολλὰ περισσότερα ἀπὸ τὸ προφανές… Πρόκειται διὰ τοποθέτησιν ποὺ τορπιλίζει τὰ πάντα!
Ἀφ’ ἑτέρου ἀνεφέρθη εἰς «πρωτοκαθεδρίες»! Τὸ πρῶτον πρᾶγμα ποὺ εὔλογα σκέπτεται κανεὶς εἶναι ὅτι πρόκειται διὰ ὑπαινιγμὸν κατὰ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας. Φυσικὰ καὶ στρέφεται κατὰ τῆς Μόσχας, ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον κατ’ αὐτῆς. Ἂς δώσωμεν ὀλίγην προσοχήν. Δὲν ἐξέπληξε κανένα ὅτι δὲν ἀναφέρει ΠΟΥΘΕΝΑ εἰς τὸν λόγον του τὸ Φανάρι; Ἡ πλέον αὐθόρμητος ἀπάντησις ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ἔχει συμπλεύσει μὲ τὸ Φανάρι θὰ ἦτο: «τὸ πρωτοκάθεδρον γεραρὸν οἰκουμενικὸν πατριαρχεῖον μας καὶ ἡ αὐτοῦ θειοτάτη παναγιότης ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης, ὁ πρώτιστος ὅλων μας ἔπραξαν τὸ τέλειον»! Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅμως δὲν ἔχει υἱοθετήσει τὸ «παπικὸν ἀφήγημα» τοῦ Φαναρίου, οὔτε κἄν κάποιαν μετριοπαθῆ ἐκδοχὴν αὐτοῦ. Δὲν ἠσθάνθη καμίαν ἀνάγκην νὰ κολακεύση τὸ Φανάρι, ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ ἀναφερθῆ εἰς τὴν προπαγανδιζομένην ἀπὸ τοὺς Φαναριώτας ψευδοπρωτοκαθεδρίαν του, καίτοι ἀπέναντί του εἶχε τὸν Ρῶσον! Αἱ τοιούτου εἴδους φιλοφρονήσεις προσφέρονται ἀφειδῶς μόνον πρὸς ἀπεσταλμένους τοῦ Φαναρίου καὶ εἰς ἐκείνους τοὺς ἐλαχίστους φιλοπατριαρχικοὺς Μητροπολίτας, διότι ὅταν εἰς τὸν καθένα λέγης –ἀνεξαρτήτως τί πιστεύεις- αὐτὸ ποὺ θέλει νὰ ἀκούση, τότε μένουν ὅλοι εὐχαριστημένοι…
Πολὺ περισσότερον ἂς ὑπογραμμίσωμεν ὅτι δὲν ὡμίλησε διὰ «τέλειον» ἢ «σωστὸν» ἢ «ὀρθὸν» ἢ «συνετὸν» ἢ ἔστω «ἐπιβεβλημένον», ἀλλὰ οὔτε κἄν ἐδικαιολόγησε μὲ κάποιον τρόπον τό ψευδοαυτοκέφαλον τῶν ἀχειροτονήτων! Δὲν εὗρεν οὔτε μίαν λέξιν! Δὲν ὑπερησπίσθη κανένα. Ἀπεναντίας συνεβούλευσε «μετάνοιαν» πρὸς ὅλους ὅσους ἐρίζουν περὶ τῆς «πρωτοκαθεδρίας», δηλ. καὶ πρὸς τὴν Μόσχαν καὶ πρὸς τὸ Φανάρι! Δι’ αὐτὸν τὸν λόγον ἀφ’ ἑνὸς ἀπέφυγε νὰ ἀναφερθῆ ὀνομαστικὰ εἰς τὸ Φανάρι, προκειμένου νὰ μὴ δεχθῆ «ἐπίθεσιν», καὶ ἀφ’ ἑτέρου συμπεριέλαβεν εἰς τὸν λόγον του τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία δὲν διεκδικεῖ καμίαν πρωτοκαθεδρίαν, διὰ νὰ «θολώση τὰ νερά».
Ὅποιος γνωρίζει καλά τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, ἀλλὰ καὶ τὰς σχέσεις του μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, θὰ συμφωνήση μὲ ὅσα γράφομεν. Ἂς παραθέσωμεν ὅμως καὶ δύο ἐπιπλέον ἀποδείξεις ὅτι αἱ δηλώσεις τοῦ Προκαθημένου λειτουργοῦν ὑπονομευτικὰ πρὸς τὸ ψευδοαυτοκέφαλον. Πρῶτον, πολλὰ ΜΜΕ δὲν προέβαλαν καθόλου ἢ ὑπεβάθμισαν αὐτὴν τὴν συνάντησιν, ἐνῶ ἀκόμη καὶ ὅσα τὴν ἀνέφεραν δὲν ἐξήγησαν εἰς ποῖα «λάθη» ἀναφέρεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Δὲν πρέπει νὰ μᾶς προβληματίση, πῶς τὰ συστημικὰ ΜΜΕ, ποὺ ἀπὸ τὸ πρωὶ ὥς τὸ βράδυ ἀναζητοῦν ἐκκλησιαστικὰ «λάθη» καὶ σκάνδαλα, διὰ νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησίαν, τώρα πού ὁ ἴδιος ὁ Προκαθήμενος εὐθαρσῶς ὁμολογεῖ αὐτά, ἐκεῖνα σιωποῦν; Ἐπειδή, βεβαίως, γνωρίζουν ὅτι τὰ «λάθη» αὐτὰ ἀφοροῦν εἰς τὴν ἀνάμειξιν τῶν ΗΠΑ καί… «χέρι ποὺ σὲ ταΐζει δὲν τὸ δαγκώνεις».
Δεύτερον, καλοῦμεν ἀπὸ αὐτὸ τὸ βῆμα τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» τὴν Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀθηνῶν νὰ διαψεύση τὰ ὅσα γράφομεν μὲ δελτίον τύπου, ὅπου νὰ ἐπεξηγῆ μὲ διαφορετικὸν τρόπον ὅσα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶπεν, ὅπως ἔπραξε περίπου πρὸ μηνὸς διὰ ἕτερον ΜΜΕ, ποὺ τὸν ἐπέκρινε διὰ ἥσσονος σημασίας δήλωσίν του περὶ τοῦ ἐμβολιασμοῦ.
Τοιοῦτον τι δὲν πρόκειται νὰ συμβῆ καὶ διά ἕνα ἀκόμη λόγον: διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι περισσότερον ἀπὸ βέβαιον ὅτι ἔχει μετανιώσει διὰ τὸ «οὐκρανικόν», ὄχι ἐπειδὴ τὸ λέγει ἐμμέσως εἰς τὴν δήλωσίν του, οὔτε ἐπειδὴ αἴφνης ἀπέκτησεν εὐαισθησίαν διὰ τὴν τήρησιν τῶν Ἱ. Κανόνων, ἀλλὰ διότι μόνον προβλήματα τοῦ ἐδημιούργησε, παντελῶς δυσανάλογα πρὸς τὰ ἀντισταθμιστικὰ ὀφέλη ποὺ ἀνέμενεν. Ἀρκεῖ ἡ μετάνοια, διὰ νὰ «ἐξιλεωθῆ»; Εἰς καμίαν περίπτωσιν. Ἀπαιτεῖται ἀποκατάστασις διὰ τῆς ἐπανόδου εἰς τὸ ὀρθόν, ἀλλὰ κάτι παρόμοιον δὲν εὑρίσκεται εἰς τὰς προθέσεις του, διότι, ὅπως ἔχει ὑποστηρίξει ἕνας διάσημος συγγραφεύς «τὰ ἐπαναλαμβανόμενα λάθη μας τὰ ὀνομάζουμε ἀπόφαση»…
Μακάρι, νὰ ὑπῆρχεν ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἐξ ἀρχῆς θὰ διέβλεπεν ὅτι δὲν εἶναι δυνατόν νὰ ὑπάρξη καμία ὠφέλεια, ἐὰν ἡ ἑκάστοτε λύσις δὲν εἶναι σύμφωνος πρός τοὺς Ἱ. Κανόνας, ὁ ὁποῖος θὰ κατενόει ὅτι ἐκ τοῦ ὁλοτελῶς ἁλωθέντος καὶ ἀπολεσθέντος ἐκ τοῦ οἰκουμενισμοῦ Φαναρίου «οὐ δύναταί τι καλὸν εἶναι», ὁ ὁποῖος θὰ ἔθετε τὰς ἐκκλησιαστικάς ἀποφάσεις ὑπεράνω τῶν πολιτικῶν ἐπιδιώξεων καὶ ὁ ὁποῖος θὰ ἐπίστευεν εἰς τὸ συνοδικὸν σύστημα ἀποφάσεων κατόπιν ψηφοφορίας (ἡ ὁποία δὲν ἔγινε διὰ τὸ Οὐκρανικόν), περισσότερον ἀπὸ τὰς ἱκανότητας τοῦ ἑαυτοῦ του κατὰ τὰς ἐν κρυπτῷ συναντήσεις.
Εἶναι τὸ πλέον εὔκολον νὰ κατευθύνη κανεὶς μὲ ὄχημα τὸ συμφέρον κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, τῶν ὁποίων ἡ ἡμιμάθεια ἀνακεφαλαιοῦται εἰς τὴν ἀντίληψιν ὅτι «δὲν θὰ πᾶμε μὲ τοὺς Σλάβους ἀλλὰ μὲ τὸ Φανάρι, ποὺ εἶναι αἷμα μας»…, διὰ νὰ ἐπιτύχη τὰ σχέδιά του, παρὰ νὰ ἀξιώνη κάτι αὐθεντικώτερον καὶ ὑψηλότερον ὡς στόχον διὰ τὴν παγκόσμιον Ὀρθοδοξίαν. Ποῦ ὁδηγεῖ τελικῶς αὐτὴ ἡ «διπλωματία»; Ὁ Ἡσίοδος ἔγραφεν «ἡ δὲ κακὴ βουλὴ τῷ βουλεύσαντι κακίστη», δηλ. ἡ κακὴ ἀπόφασις κάνει περισσότερον κακὸν εἰς αὐτὸν ποὺ τὴν ἔλαβε!
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος «χάνει ἔδαφος», ὑποχωρεῖ συνεχῶς καὶ ἀτάκτως ἔναντι τῆς Πολιτείας. Εὑρίσκεται ἀπομονωμένη, καθὼς ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἔχει κοινωνίαν μὲ τὸν καθηρημένον καὶ ἀναθεματισμένον ψευδοκιέβου. Ὀπισθοχώρησεν εἰς τὸ Σκοπιανὸν καὶ θὰ εὑρεθῆ καὶ πάλιν ἀπομονωμένη, ὅταν τὸ Φανάρι θὰ ἀναγνωρίση ἀντικανονικῶς τοὺς σχισματικοὺς τῶν Σκοπίων.
Οἱ λόγοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὀφείλουν νὰ μᾶς προβληματίσουν βαθύτατα, ὄχι διότι ἀφήνουν ἔκθετον τὸ Φανάρι, ἀλλὰ κυρίως διὰ τὸν μή ἐκκλησιαστικόν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον οἱ κατέχοντες τὰς πρωτοκαθεδρίας ἀντιμετωπίζουν τὴν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν πίστιν ἑκατομμυρίων συνανθρώπων των.
