«Είναι δύσκολο να κτίζεις ναό σήμερα. Θα ξεσηκωθούν όλα τα δαιμόνια»
Θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι σήμερα η ψευδής αγάπη.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής.
Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.
Η αγάπη με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία.
Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.
Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.
Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό.
Και η θεϊκή εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη..
Απόσπασμα από το βιβλίο “Αργά βαδίζει ο Χριστός”
Tου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο σύγχρονος Γέροντας και ιδρυτής της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ Αγγλίας,
Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ρωσικής καταγωγής, είπε σε ένα κληρικό πνευματικό του παιδί καθώς κοίταζαν ένα ναό, που είχε αρχίσει να κτίζεται στους χώρους της Μονής:
-«Είναι δύσκολο να κτίζεις ναό σήμερα.
Θα ξεσηκωθούν όλα τα δαιμόνια»,
και συνέχισε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει στη Ρωσία:
«Κάποιος άνθρωπος πήγε στην κόλαση,
αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται.
Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον Θεό και ήθελε να προσεύχεται.
Άρχισε να μετρά τον χώρο για να κάνει θεμέλια.
Ένας διάβολος τον ρώτησε τι κάνει;
Εκείνος απάντησε:
-«Θέλω να κτίσω ιερό ναό για να προσεύχομαι».
Ανησύχησε ο διάβολος γιατί δεν ήταν δυνατόν να κτιστεί ναός στην κόλαση και προσπάθησε να τον εμποδίσει.
Δεν το κατόρθωσε και φώναξε και άλλους δαίμονες.
Ούτε αυτοί μπόρεσαν.
Το ανέφεραν στον αρχηγό τους.
Και τότε συγκεντρώθηκαν πολλοί δαίμονες και τον έβγαλαν έξω από την κόλαση για να μην κτίσει ναό».
Και συνέχισε ο Γέροντας:
-«Έτσι και εμείς κτίζουμε ναούς για να μετατρέψουμε την κόλαση σε παράδεισο και εάν δεν το κατορθώσουμε αυτό τότε [τουλάχιστον] θα επιτύχουμε να μην μας δεχτεί ο διάβολος στην κόλαση».
Εκ της διγλώσσου εκδόσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ζηλανδίας:
«Ημερολόγιον Εγκόλπιον 2009»
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι κατάκτηση.!
Δὲν χαρίζεται ἁπλὰ σὲ ἐκείνους ποὺ ἀδιάφορα καὶ τεμπέλικα τὴν περιμένουν νὰ ἔρθει.
Γιὰ ὅσους τὴν ἀναμένουν μὲ τέτοιο πνεῦμα, θὰ ἔρθει, ἀλλὰ στὸ μέσον της νύχτας,
σὰν τὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσης.
Σὰν τὸν κλέφτη ποὺ τρυπώνει ὅταν δὲν τὸν περιμένεις,
σὰν τὸ Νυμφίο ποὺ φθάνει ἐνῶ οἱ μωρὲς παρθένες κοιμοῦνται.
Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὸς ὁ τρόπος ποὺ θὰ πρέπει νὰ προσμένουμε τὴν Κρίση καὶ τὴ Βασιλεία.
Χρειάζεται νὰ ἀλλάξουμε τὴ νοοτροπία μας σὲ μιὰ νέα κατανόηση ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ ξαναβροῦμε μέσα μας αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὁποῖο περιέργως ἔχουμε ἀποξενωθεῖ:
Τὴ χαρὰ τῆς προσμονῆς τῆς Ἡμέρας τοῦ Κυρίου
–κι ἂς ξέρουμε ὅτι αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ Ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Ἴσως μᾶς ξενίζει τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν Ἐκκλησία κηρύττουμε ὡς Εὐαγγέλιο
– δηλαδὴ “καλὸ ἄγγελμα” – αὐτὸ τῆς Κρίσεως·
κι ὅμως ἀναφωνοῦμε:
“Ἔρχου Κύριε, ταχύ”,
γιατί ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι φόβος ἀλλὰ ἐλπίδα.
