Κράτος καί διοικοῦσα Ἐκκλησία πάντα μαζί στό ἔργο τοῦ ἀφανισμοῦ μας
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Κλιμακώνεται ἡ ἀγωνία σχετικά μέ τήν ἐπιβολή τῶν φασιστικῶν, δαιμονικῶν μέτρων τῆς αἰσχρῆς χούντας μέ τήν ψευτοδημοκρατική προβιά, μέ ἀρκετό κόσμο νά ἐκφράζει ὑγιῶς τήν ἀντίδρασή του, πολύ φοβᾶμαι ὡστόσο ὄχι στήν ἔκταση καί ἔνταση πού θά ἔπρεπε. Ἡ κατάσταση τοῦ λαοῦ μας εἶναι γνωστή ἐδῶ καί πολλά χρόνια (μέ τήν πλειονότητα νά βουλιάζει στήν ἀνοησία, τόν ὑλιστικό ἐκμαυλισμό, τήν ἀθεΐα ἤ τήν ἀπάθεια καί τήν διαστρεβλωμένη πίστη) καί ἕνα ὁλόκληρο σύστημα ἀπό βοθροκάναλα, κοπροφυλλάδες καί σιχαμερές νεοταξίτικες ἱστοσελίδες ἐξεμεῖ πάντοτε καθημερινά τήν ἄθλια συτηματική προπαγάνδα του πάνω σέ ἀναρίθμητα πλήθη ἤδη οὕτως ἤ ἄλλως ἐξηλιθιωμένων ἐγκεφάλων.
Μέσα σέ αὐτό τό σκοτεινό κλίμα ὑπάρχουν ὅμως εὐτυχῶς καί ἐκεῖνοι πού ἀντιδροῦν (γράφοντας, φωνάζοντας καί κάνοντας ὅ,τι ἄλλο μποροῦν, γιά νά ἀφυπνίσουν ὅσο γίνεται περισσότερες κοιμισμένες συνειδήσεις).Δέν θά πλατιάσουμε ἐδῶ, ἀναλύοντας ἐκ νέου τόν ἐφιάλτη της ἀριθμοποίησης καί τῆς ψηφιακῆς ὑποδούλωσης τόν ὁποῖο προωθεῖ δρομαίως τό ἀντίχριστο καθεστώς. Καί ὁ ὑποφαινόμενος ἔχει ἐντρυφήσει μέ ἐκτενῆ ἀρθρογραφία κατά τά τελευταῖα χρόνια πάνω στό ζοφερό θέμα τῆς ἐπερχόμενης παγκόσμιας δικτατορίας, τοῦ μετανθρωπισμοῦ καί τῆς woke ἀτζέντας (ὅλα αὐτά εἶναι ὄψεις τοῦ ἴδιου πράγματος), ἀλλά καί πολλά ἄλλα ἐξαιρετικά κείμενα ἀπό μία μεγάλη γκάμα προσώπων (νομικῶν, ἀρθρογράφων, εἰδικῶν πάνω στίς νέες τεχνολογίες κλπ) ἔχουν κατατεθεῖ, κρούοντας μέ πλήρη καί ἐμπεριστατωμένα ἐπιχειρήματα τόν κώδωνα τοῦ θανάσιμου κινδύνου. Προφανῶς δέν εἶναι ἀρκετά καί μοιάζουν μέ μικρές βραχονησῖδες μέσα στήν ἄγρια θάλασσα τῆς ἀντικείμενης προπαγάνδας καί προωθούμενης ἀποχαύνωσης πάνω στά δῆθεν λαμπρά προτερήματα πού θά μᾶς παρέχουν ἡ νέα ταυτότητα καί ὁ Προσωπικός Ἀριθμός. Ὑπάρχουν ὅμως καί δίνουν τό στίγμα τῆς ἀντίστασης πού πρέπει ἀσφαλῶς περαιτέρω νά ἐπεκταθεῖ καί νά ἐνταθεῖ ἀπέναντι στήν νέα αὐτή τρομακτική ἐπίθεση πού ἔχει ἐξαπολύσει τό ὁλοκληρωτικό καθεστώς. Τό ὁποῖο καί αὐτή τή φορά εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἔχει τήν ἀρωγή καί ἐπικουρία ὄχι μόνο ὅλων τῶν κοσμικῶν θεσμῶν πού ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἐλέγχει, ἀλλά ὁπωσδήποτε καί τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας.
Γιατί πρέπει νά μήν λησμονοῦμε ὅτι καί ἡ τελευταία ἤδη διαδραματίζει ἐπίσης πρωταγωνιστικό ρόλο σέ αὐτή τήν ἐπίθεση, ὡς βασικός ἄλλωστε παράγοντας ἀποχαύνωσης καί παθητικῆς ἀποδοχῆς ἀπέναντι σέ κάθε νεοταξίτικη δυσωδία εἰδικά κατά τά τελευταῖα χρόνια. Ἔχει τεράστια σημασία νά μήν τό ξεχάσουμε ποτέ αὐτό καί συνάμα νά τό κατανοήσουν ἐπί τέλους καί ὅσοι περισσότεροι ἀκόμη γίνεται ἀπό τό χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ὁ λόγος γιά μία τεράστια πληθύ δεσποτάδων, ἀρχιμανδριτάδων καί ἁπλῶν παπάδων, «γεροντάδων», ὑπογεροντάδων καί ἀνθυπογεροντίσκων (μαζί βεβαίως καί μέ τούς σφουγγοκωλάριους τῶν ἐπισκοπικῶν αὐλῶν καί ὅποιους ἄλλους συμπράττουν καί συνοδοιπορούν – καθηγητάδες, θεολογίσκους τῶν μαύρων σκοταδιῶν, γκρουπούσκουλα φερόμενα ὡς χριστιανικά σωματεῖα κλπ), πού συνεχίζει τό γνωστό ἀνεκδιήγητο ἔργο του καθησυχασμοῦ καί τῆς ἀποβλάκωσης, φασκιώνοντας καί ἀποκοιμίζοντας τούς πιστούς κατά τήν γνωστή ρήση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου. Τοῦ ἴδιου Ἁγίου πού οὔτε καί τά δικά του λεχθέντα γλίτωσαν βεβαίως τήν διαστρέβλωση ἀπό τά βέβηλα χείλη καί τίς πένες τῶν μεταπατερικῶν νανουριστών καί τινῶν ὄψιμων «πατριωτῶν» (πρᾶγμα πάντως μέ τό ὁποῖο θά ἀσχοληθοῦμε ἐκτενέστερα σέ προσεχές κείμενο, γιατί ἡ διαστρέβλωση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου εἶναι ἀπό μόνη της ἕνα ὁλόκληρο κεφάλαιο). Πρόκειται γιά τό ἴδιο ἔργο πού βλέπουμε ἐδῶ καί πολλά χρόνια στό μεῖζον θέμα τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἐναγκαλισμοῦ μέ τίς αἱρέσεις (μέ τό ψευδεπιχείρημα τῆς δῆθεν ἀγάπης), ἀλλά πού ζήσαμε καί τούς ἀπερίγραπτους ἐκείνους καιρούς τῆς ψευτοπανδημίας, μέ τήν πλήρη ταύτιση καί συνέργεια τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ταγῶν μέ τό ἀντίχριστο κράτος στά πάντα: ἀπό τό κλειδαμπάρωμα καί τήν βεβήλωση τῶν ἱερῶν ναῶν (μέ τή μασκοφορία, τίς ἀπολυμάνσεις καί τά λοιπά ἀχρεῖα ὑγειονομικά μέτρα) ἕως τήν «διήμερη Ἀνάσταση» καί ἀπό τήν ἄθλια στάση τους στό θέμα τῶν ἐμβολίων ἕως τήν καταδίωξη ἱερέων καί τήν ἐξύβριση ὡς ψεκασμένων καί σκοταδιστῶν ὅσων «τόλμησαν» νά ἀντισταθοῦν.
Καί ὅσοι θυμόμαστε τούς φρικώδεις ἐκείνους καιρούς, μποροῦμε εὔκολα νά κατανοήσουμε πόσο παρόμοιες εἶναι καί οἱ τωρινές περιστάσεις. Καί πάλι ἔρχεται ἕνας ὁλόκληρος κόσμος ποιμένων καί πνευματικῶν, ἕνας κόσμος πού ἐπηρεάζει (ἤ μᾶλλον κυριολεκτικά παίρνει στόν λαιμό του) πολλές χιλιάδες ψυχές, γιά νά δώσει ξανά συγχωροχάρτι σέ μία ξετσίπωτη καί ἀνείπωτα φασιστική κυβερνητική συμμορία – καί μάλιστα προβάλλοντας παρόμοια ἐπιχειρήματα μέ ὅσα τραγικά διακήρυσσε καί τότε. Τότε ὅλοι αὐτοί οἱ δύσμοιροι, εἴτε «συνοδικῶς» (ἐπιβεβλημένα τά εἰσαγωγικά, γιατί ἀποφάσεις πού λαμβάνονται ἀπό τό διορισμένο κονκλάβιο ὀνόματι Δ.Ι.Σ. μόνο συνεκδοχικά μποροῦν νά ἀποκαλοῦνται συνοδικές), εἴτε καί κατά μόνας, ἐπαναλάμβαναν σέ κάθε τόνο ὅτι τά ψευτοεμβόλια ἦταν ἁπλῶς καί μόνο ἰατρικό θέμα καί ὄχι πνευματικό. Μέ τό ἴδιο ἀκριβῶς πνεῦμα ἔρχονται καί σήμερα, γιά νά μᾶς ποῦν ὅτι ἡ ἠλεκτρονική ψευδοταυτότητα καί ὁ Προσωπικός Ἀριθμός εἶναι ζητήματα πολιτικά, πού ἀφοροῦν ἀποκλειστικά στό θέμα τῆς σχέσης τῶν πολιτῶν μέ τό κράτος, καί οὐδόλως πνευματικά.
Κατά ἐπίσης ὅμως ἀκριβῶς παρόμοιο τρόπο ψεύδονται γιά μία ἀκόμη φορά ἀσύστολα. Ἀμφότερα τά θέματα (καί τότε καί τώρα) εἶναι πρωτίστως πνευματικά καί δευτερευόντως μόνο ὁτιδήποτε ἄλλο. Καί εἶναι πνευματικά, ἐπειδή παραβιάζουν τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί ἀποτελοῦν μέσα πού μετέρχεται ἕνα ἀμφιφανώς ἀντίχριστο σύστημα, γιά νά τσουβαλιάσει ψηφιακά καί νά ποδηγετήσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Τό ἴδιο ἀκριβῶς διαβολοσύστημα πού ὑπηρετεῖ τήν ἰδέα τῆς δαιμονικῆς παγκόσμιας Πανθρησκείας καί τῆς παγκόσμιας Δικτατορίας καί πού γιά ὅλους τούς στοιχειωδῶς ἔχοντας ὀφθαλμούς ὁρᾶν καί ὦτα ἀκούειν θά ἔπρεπε νά εἶναι εὐκόλως ἀντιληπτή ἡ σχέση του καί μέ τήν Ἀποκάλυψη, ἀλλά καί μέ ὅσα ἀκόμη συμπληρωματικά ἔχουν προφητέψει/προειδοποιήσει τόσες γιγάντιες ἁγιασμένες μορφές τῶν νεοτέρων χρόνων. Εἰδικά δέ ἡ ψευδοταυτότητα καί ὁ Π.Α. ἔχουν τόσο ἔκδηλη σύνδεση μέ τό χάραγμα (ἔστω καί ἄν δέν εἶναι πράγματι ἡ τελική του μορφή) καί τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου, πού εἶναι πραγματικά τρομακτικό νά βλέπεις ἀνθρώπους δῆθεν τῆς Ἐκκλησίας νά ἀδυνατοῦν (ἤ μᾶλλον νά ἀρνοῦνται) νά τό ἀντιληφθοῦν.
Ἀλλά γιά νά ὁλοκληρώσω πλήρως τόν συλλογισμό περί τῆς ἀπαράδεκτης στάσης τους, θά πῶ ὅτι ἀκόμη καί ἄν προκρίναμε ὡς μεῖζον τό πολιτικό μέρος, ὅπως αὐτοί διαπράττουν, καί πάλι θά ἦταν ὀφθαλμοφανές τό ψεῦδος τους. Γιατί ἀκόμη καί ἀπό καθαρά πολιτικῆς πλευρᾶς ἄν τό δεῖ κανείς, εἶναι φανερό (καί πολλαπλῶς τεκμηριωμένο καί ἀπό ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν κἄν σχέση μέ τήν θρησκευτική πίστη) ὅτι ἐδῶ δέν τίθεται ζήτημα ρύθμισης τῆς σχέσης τοῦ πολίτη μέ τό δημόσιο (οἱ ἤδη ὑπάρχουσες ρυθμίσεις εἶναι ἐπαρκέστατες), ἀλλά προκύπτει θέμα ξεκάθαρου ὁλοκληρωτισμοῦ καί ἐντατικοποίησης/μεγιστοποίησησης τοῦ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῶν πολιτῶν (στό χειρότερο σενάριο) ἤ μία ἔστω σειρά σοβαρῶν ἠλεκτρονικῶν κινδύνων (στό πλέον μετριοπαθές), πού καθιστοῦν σαφές ὅτι καμία δῆθεν ἀσφάλεια δέν κατοχυρώνεται καί καμία συναλλαγή δέν διευκολύνεται. Καί λόγῳ αὐτῶν τῶν κινδύνων, πού τό ἀντίχριστο σύστημα τούς γνωρίζει καλά (γιά νά μήν ποῦμε ὅτι εἶναι τό ἴδιο πού τούς προκαλεῖ), εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι σέ λίγο καιρό ἀκόμη καί ἡ ἠλεκτρονική ταυτότητα θά θεωρηθεῖ ἀνεπαρκής καί θά ἀναζητηθεῖ – πάντα «γιά τήν ἀσφάλειά μας καί τό καλό μας» – κάτι ἀκόμη μονιμότερο καί «ἀσφαλέστερο» (πού δέν θά διατρέχει π.χ τόν κίνδυνο νά ἀπολεσθεῖ, νά κλαπεῖ ἤ νά χακαριστεῖ). Τό νά παραβλέπεις ὅλα αὐτά καί νά διακηρύσσεις μάλιστα καί μέ κατηγορηματική βεβαιότητα ἀπό πάνω τήν πλήρη ἀσφάλεια καί παντελῆ ἔλλειψη κινδύνων, ἄν καί εἶσαι παντελῶς ἄσχετος μέ τό ἀντικείμενο (πάλι κατά ἀνάλογο τρόπο πού διαβεβαίωνες κάποτε γιά τήν δῆθεν ἀσφάλεια τῶν ἐμβολίων τοῦ θανάτου καί τήν…τεράστια ἀξία τους ὡς «δώρων τοῦ Θεοῦ»), εἶναι ὄχι ἁπλῶς ὕποπτο, ἀλλά ἀποτρόπαια κραυγαλέο καί πλήρως ἀποκαλυπτικό τῶν προθέσεων τῆς πλειονότητας τοῦ λεγόμενου ἐκκλησιαστικοῦ χώρου (εἴτε μιλᾶμε γιά ἐξ ἀρχῆς ρασοφόρους πράκτορες, εἴτε γιά καθ’ ὁδόν ξεπουλημένα σαρκία, εἴτε γιά φοβισμένες ἤ θλιβερά ἐθελοτυφλοῦσες στρουθοκαμήλους).
Ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς ἡ μόνη ὀρθή στάση εἶναι ἡ ἀντίσταση καί ἡ πλήρης ἀνυπακοή. Θά δοῦμε καί πάλι πολλά ἐκ μέρους τους, σέ ὅλη τή γκάμα ἀνάμεσα «στό καρότο καί στό μαστίγιο»: καί γλυκόλογα καί ψευτοθεολογικά «ἐπιχειρήματα» καί πιέσεις καί ἀπειλές καί χλευασμούς καί διώξεις ἱερέων καί κάθε τι ἄλλο πού θά σκεφτοῦν νά ἐπιστρατεύσουν. Γιά ἐμᾶς ὅμως νά εἶναι σαφές: δέν τούς ἀκοῦμε, δέν τούς ἐμπιστευόμαστε, πετᾶμε στά σκουπίδια τίς παραινέσεις καί τίς καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις τους, δέν πτοούμαστε ἀπό τίς ἀπειλές τους, φεύγουμε μακριά τους – ἀκόμη καί ἄν πρόκειται γιά πρόσωπα πού ἐκτιμούσαμε ἕως σήμερα. Γιά μία ἀκόμη φορά κατά ἀνάλογο τρόπο μέ ὅσα ζήσαμε στούς καιρούς τῆς στημένης πανδημίας, τότε δηλαδή πού τόσοι καί τόσοι θεωρούμενοι ὡς «ἐκλεκτοί» ἐπλανήθησαν καί τόσα προσωπεῖα ἔπεσαν μέ ὀδυνηρό καί συχνά σοκαριστικό τρόπο. Αὐτό θά συνεχιστεῖ καί τώρα – καί μάλιστα ἴσως μέ ἀκόμη μεγαλύτερη ἔνταση: πολλοί θά πέσουν, πάρα πολλοί θά ὑποταχθοῦν, ἀκόμη περισσότερες βιτρίνες θά ραγίσουν ἤ καί θά καταρρεύσουν σέ συντρίμια.
Καί ἐπειδή βεβαίως «ὁ δοκῶν ἐστάναι βλεπέτω μή πέση» (Α΄ Κορ. ι΄ 12) καί κανείς μας δέν ἔχει τό δικαίωμα νά θεωρεῖ ἑαυτόν σίγουρο καί ἀσφαλῆ, ὀφείλουμε νά ἐντείνουμε τόν πνευματικό μας ἀγῶνα καί νά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς διαφυλάξει μέσα στήν λαίλαπα πού ἔρχεται κατά πάνω μας καί νά μᾶς ἐνδυναμώσει γιά νά κρατηθοῦμε ὄρθιοι. Καί ἄς μήν φοβόμαστε. Ἀνθρωπίνως σέ αὐτόν τόν ἀγῶνα θά εἴμαστε μόνοι μας, κυνηγημένοι ἀπό κάθε ἐπίσημο θεσμό, ἀλλά καί ἀπό ἐκείνους πού θά ἔπρεπε κανονικά νά εἶναι μπροστάρηδες στόν ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία μας, ἀντί νά ἐργάζονται νυχθημερόν γιά τήν καταστροφή μας. Θά ἔχουμε ὅμως βοήθεια ἀπό ἀλλοῦ: «Ὁ Θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα. Διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν» (Ψαλμ. 45). Ὅση καί ἄν εἶναι ἡ λύσσα τῶν δαιμόνων καί τῶν ζοφερῶν ὀργάνων τους…