ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ;
Μέ
όλον τον σεβασμόν προς έναν Ιεράρχην (τόν Φθιώτιδος Νικόλαον) που χαίρει
εκτιμήσεως από τους πολλούς, θα ήθελα να ερωτήσω. Γράψατε σε συνέντευξη που
σήμερα δημοσίευσαν εκκλησιαστικά ιστολόγια (Romfea,
Amen):
«Υπάρχουν όμως θέματα που δεν επιτρέπεται στην
Εκκλησία να σιωπήσει κι αυτά είναι όταν καταπατούνται οι ιεροί κανόνες και οι
νόμοι, αδικείται ο λαός, καθαιρούνται οι αξίες και αλλοιώνεται η ελληνορθόδοξη
ταυτότητα του λαού μας».
Επειδή
έχω ενοχληθεί, όπως και πολλοί εν Χριστώ αδελφοί, με την αφαντάστου
ενδοτικότητος στάσιν, κυρίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εις το θέμα της
παμμεγίστου αιρέσεως του Οικουμενισμού, σας παρακαλώ να μας απαντήσετε εις δύο
ερωτήσεις:
α)
Η πρότασή σας να «εκποιηθούν τα τιμαλφή και τα αφιερώματα ναών και μοναστηριών
προς όφελος του λαού» είναι επιταγή Ιερών Κανόνων και εις ποίας περιπτώσεις
επιβάλλεται;
Και
β) Αν ναί, ασφαλώς το θέμα προέκυψε τον τελευταίο χρόνο. Δεν γνωρίζετε, όμως,
πλείστους όσους Ιερούς Κανόνας, οι οποίοι απαγορεύουν τις συμπροσευχές μετά των
αιρετικών, και τους Διαλόγους μετά αμετανοήτων επίσης αιρετικών, οι οποίοι αντί
μετανοίας αλλοιώνουν βαθμηδόν την πίστην μας; Ή όπως εσείς το γράφετε: με όλα
αυτά «αλλοιώνεται η ελληνορθόδοξη ταυτότητα
του λαού μας»;
Γιατί
σ’ αυτά τα θέματα της Πίστεως σιωπείτε, Σεβασμιώτατε, αν και οι παραβάσεις
αυτές δεν είναι χθεσινές, αλλά καταγράφονται επί δεκαετίες;
Θα
θέλαμε την απάντησή σας· από ένα Ιεράρχη που δεν φοβάται να εκφράσει ελευθέρως
την γνώμη του και να ζητήσει και συγγνώμη, όταν σφάλλει.
Λεόντιος Διονυσίου
