Εφημερίδα
Αγωνιζομένων
Χριστιανών
Λαρίσης α.φ. 177
Εισήγηση στην ημερίδα «Πατερική
θεολογία και μεταπατερική αίρεση»
Ιεράς Μητροπολεως Πειραιώς,
ΣΕΦ 15-2-2012
Σεβασμιώτατοι, σεβαστοίΠατέρες,
ελλογιμότατοι κ. Καθηγητές, αγαπητοί εν Χριστώ
αδελφοί,
Οφείλουμε εξαρχής να σημειώσουμε ότι η εισήγησή μας θα
περιοριστεί σχεδόν αποκλειστικά στη δράση της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών»
της Ι.Μ. Δημητριάδος, και σε μια ενδεικτική δραστηριότητα ορισμένων προσώπων
που συμμετέχουν στα προγράμματά της, και τούτο διότι, κατά την ταπεινή μας
εκτίμηση,το συγκεκριμένο θεολογικό ίδρυμα υπήρξε το πρώτο που,επισήμωςστον
ελλαδικό χώρο, καθιέρωσε και θεμελίωσε τον όρο της «μεταπατερικότητας» με το
γνωστό τετραήμερο συνέδριο που έλαβε χώρα μεταξύ 3-6 Ιουνίου 2010...
Εκτιμούμε όμως πως αξίζει τον κόπο να ερευνηθεί, στα πλαίσια
μιας σύντομης εισηγήσεως, ειδικότερα η περίπτωση της «Ακαδημίας», εις τρόπον
ώστε να προσεγγιστούν «τα έργα και οι ημέρες» των μεταπατερικών συντελεστών
της, που τόσο θόρυβο έχουν προκαλέσει σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο θεολογικό
κόσμο.(…)
Η «Ακαδημία του Βόλου» είναι καρπός και κατάκτηση του
εκσυγχρονιστικού πνεύματος που έχει μεταλαμπαδευτεί από τη Δύση στην καθ’ ημάς
Ανατολή. Η τακτική που ακολουθήθηκε και ακολουθείται είναι απλή και καλά
σχεδιασμένη: καθηγητές-ινστρούχτορες της «Νέας Εποχής» επιδίδονται στην
«εκπαίδευση» των κατάλληλων προσώπων, με σκοπό να γίνουν οι επόμενοι «κήρυκες»
και «ιεραπόστολοι» της «νεοεποχίτικης θεολογίας» του διαχριστιανικού και
διαθρησκειακού συγκρητισμού, σε ένα ορθόδοξο πλήρωμα εντελώς ακατήχητο και
απληροφόρητο, σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις. Αρωγός σε αυτήν την
προσπάθεια είναι πλέον και μέρος του εκκλησιαστικού κατεστημένου, το οποίο
δειλά-δειλά αρχίζει και βγαίνει σε τούτο το εκσυγχρονιστικό προσκήνιο,
στηρίζοντας και υποθάλπτοντας εμπράκτως τη νέα αυτή θεολογία και τους επίσημους
φορείς της. Όπως θα παρατηρήσουμε εντός ολίγου, όλη αυτή η λεπτή και ασυναίσθητη
αποστασία στο χώρο της θεολογίας, σε συνδυασμό με τον εισαγόμενο-δυτικό τρόπο
ζωής που έχει επικρατήσει στο καθημερινό γίγνεσθαι, διαμορφώνει στον Ορθόδοξο
κόσμο, με αργά αλλά σταθερά και μεθοδικά βήματα, μια ψευδο-χριστιανική
πνευματικότητα, μια θεολογική καρικατούρα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια
στο «θρησκευτικό τσουβάλιασμα» των λαών, μέσω της Πανθρησκείας και του
Οικουμενισμού, δηλαδή στη «νέα θρησκευτική συνειδητότητα» του πλανητικού
συστήματος.
ΣΚΟΠΟΣ-ΔΟΜΗ-ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ
ΤΗΣ «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ» ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Τί είναι όμως ακριβώς το συγκρότημα που εμείς γνωρίζουμε ως
«Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και το οποίο
έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά εν έτει 2000; Στην πραγματικότητα είναι
μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με την επωνυμία «ΜΚΟ Ακαδημία Δημητριάδος», με
επικεφαλής πρόεδρο τον οικείο μητροπολίτη, κ. Ιγνάτιο, που ακολουθεί την
κλασσική τακτική που συνηθίζουν όλες οι ΜΚΟ, να συμμετέχει σε «ανοιχτά»
χρηματοδοτικά προγράμματα των κυβερνήσεων. Όπως άλλωστε έχει λεχθεί ευφυώς, εάν
επιθυμεί κάποιος να λάβει κυβερνητικό χρήμα με τη σέσουλα, καλά είναι να
ιδρύσει μια ...μη κυβερνητική οργάνωση. Η αλήθεια είναι πως μέχρι πρότινος,
αποτελούσε μια εύλογη και έντονη απορία, από που χρηματοδοτείται ένα τέτοιο
ίδρυμαεις τρόπον ώστε να εκτελεί πανάκριβα συμπόσια και συνέδρια, ή να εκτελεί
προγράμματα και αποστολές «εκτός έδρας», ακόμη και σε μακρινά μέρη του
εξωτερικού και γενικά πως είναι δυνατόν εν μέσω οξείας οικονομικής κρίσης, ένας
τέτοιος «οργανισμός» να δουλεύει με «φουλ τις μηχανές».
Το ενδιαφέρον λοιπόν στοιχείο, είναι ότι έχουμε να κάνουμε
με ένα ίδρυμα, που ενώ ο τίτλος του και το καταστατικό του «φωνάζουν» πως δεν
έχει σχέση με κράτη και κυβερνήσεις, εν τούτοις η χρηματοδότησή του σε αρκετές
περιπτώσεις είναι κρατική. Άλλωστε μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε, ότι η ΜΚΟ
«Ακαδημία Δημητριάδος», στήθηκε στην ουρά μαζί με άλλες 174 ΜΚΟ, για να
διεκδικήσει (και να μοιραστεί με όσες επιλεγούν) 280 εκατομμύρια ευρώ για
«κοινωνική εργασία», σε πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας. Επιπλέον, ενδεικτικό
είναι το παράδειγμα μίας ημερίδας που διοργανώθηκε πέρυσι, τον Απρίλιο του
2011, στην Αθήνα και στο ξενοδοχείο «Κάραβελ», σχετικά με «τη σημασία του
διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου» και στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο
είχε η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών». Η ημερίδα αυτή διοργανώθηκε από την
πρεσβεία της Ινδονησίας στην Αθήνα, υπό την αιγίδα (και άρα τη χρηματοδότηση)
των υπουργείων Εξωτερικών της Ελλάδας και της Ινδονησίας. Την ημερίδα
παρακολούθησαν θρησκευτικοί λειτουργοί, πανεπιστημιακοί καθηγητές, πρέσβεις και
υψηλόβαθμα στελέχη διπλωματικών αντιπροσωπειών στην Αθήνα, περισσοτέρων των 20
κρατών, δημοσιογράφοι αλλά και φοιτητές. Μεταξύ άλλων διαβάστηκε μήνυμα του
Αρχιεπισκόπου Αθηνών από εκπρόσωπό του, δείγμα της υψηλής στήριξης που έτυχε
από όλους τους χώρους –και τον εκκλησιαστικό-, ενώ εντύπωση προκάλεσε η
ποικιλία των εισηγητών: μουσουλμάνοι πανεπιστημιακού επιπέδου, μία
προτεστάντισσα «ιερέας», ορθόδοξοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, ο «ιθύνων νους»
της «Ακαδημίας», κ. Παντελής Καλαϊτζίδης, αλλά και εκπρόσωπος του Ελληνικού
Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (του γνωστού ΕΛΙΑΜΕΠ), η
καθηγήτρια Άννα Τριανταφυλλίδου, ερευνήτρια του ως άνω κέντρου, το οποίο
χρηματοδοτείται αφειδώς από τα «OpenSocietyFoundation» του Σόρος, το ίδρυμα
Φόρντ, το ίδρυμα Μάρσαλ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλα σχετικά «ευαγή»
ιδρύματα.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους «κολοσσούς» -όλως τυχαίως-
πρωταγωνιστεί και η «ταπεινή» «Ακαδημία του Βόλου». Και το εξίσου ταπεινό
ερώτημα που προκύπτει είναι,ποιος ο λόγος να ενδιαφέρονται τα ΥΠΕΞ Ελλάδας
καιΙνδονησίας για τον διαθρησκειακό διάλογο;Για ποιο λόγο ΜΚΟ παγκοσμίου
βεληνεκούς, με στελέχη πασίγνωστα στη «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ» και στις
πολυεθνικές υπερ-στοές, που οικοδομούν ανοιχτά πλέον την ιδέα της
«παγκόσμιας διακυβέρνησης», χρηματοδοτούν τέτοιου είδους διαθρησκειακές
ημερίδες; Και πως γίνεται ένα θεολογικό ίδρυμα μιας Ορθόδοξης Μητροπόλεως να
συνεργάζεται με όλους αυτούς; Απλούστατα διότι από κοντά με την παγκόσμια
διακυβέρνηση, ακολουθεί και η ιδέα της θρησκευτικής ομογενοποίησης, μέσα από
ένα κάλεσμα των θρησκειών σε ειρήνη, ανοχή και καταλλαγή. Και η αποστολή της
«Ακαδημίας», όπως θα καταδειχθεί στην αμέσως επόμενη ενότητα, με τα
«προγράμματα» και «συνέδρια» που διογανώνει, είναι ακριβώς αυτή.
Ασφαλώς, η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών», δεν θα είχε το
ανάλογο κύρος και νομιμοποίηση, εάν δεν βρισκόταν υπό τη σκέπη μιας Ορθοδόξου
Μητροπόλεως. Η ίδρυση και η λειτουργεία της από την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος
ενδυνάμωσε και επεξέτεινε το εγχείρημα, κάτι που φαίνεται κι από τη διεθνή
αναγνώριση, αλλά και την στήριξη που απολαμβάνει τόσο από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο [8] , όσο και από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών [9] . Το γεγονός αυτό
επιβεβαιώνεται και από τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Δημητριάδος, κ. Ιγνατίου, που εκ θέσεως διευθύνει την «Ακαδημία», μαζί φυσικά
με τον συντονιστή και υπεύθυνο, κ. Παντελή Καλαϊτζίδη.
Θρησκευτικά για όλους,
αλλά όχι για τους Ορθοδόξους
Ένα από τα θέματα που έχει αναλάβει εργολαβικώς να
διεκπεραιώσει, δυστυχώς με καταστρεπτικές συνέπειες, η «Ακαδημία Θεολογικών
Σπουδών» είναι ο χαρακτήρας που θα έχει το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία
και ο τρόπος διδασκαλίας του. Δυστυχώς για την Ι.Μ. Δημητριάδος, η «Ακαδημία»
της, κατέστη κέντρο της εκσυγχρονιστικής θεολογικής ομάδας του «ΚΑΙΡΟΥ», ενός
νεοφανούς θεολογικού συνδέσμου, που χωρίς να βρίσκει αντίσταση από πουθενά
προωθεί την αποδόμηση του Ορθοδόξου ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των
θρησκευτικών και την ένταξη στα σχολικά προγράμματα ενός θρησκειολογικού-συγκρητιστικού
μαθήματος, που θα επιφέρει ουσιαστικά γνωσιολογική σύγχυση και πνευματική βλάβη
στους Ορθοδόξους μαθητές.Η «ΑΘΣ» και σε αυτό τον τομέα πρωτοστατεί στη σχετική
προπαγάνδα, εκβιάζοντας ουσιαστικά τον θεολογικό κόσμο με το δίλημμα «ή υποχρεωτικό
και θρησκειολογικό μάθημα ή τα θρησκευτικά εκτός των σχολικών
προγραμμάτων».
Εξίσου εμπρηστικές είναι και οι εισηγήσεις των
εκσυγχρονισμένων θεολόγων στις διάφορες ημερίδες και συνέδρια που διοργανώνει
για το θέμα η «Ακαδημία», συχνά με το αντιχριστιανικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
του Υπουργείου (πρώην εθνικής) Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ας δούμε ορισμένες
ενδεικτικά. Σε μια τοποθέτησή της επί του θέματος, η «ομάδα επιμόρφωσης για το
μάθημα των θρησκευτικών της ΑΘΣ», απαρτιζομένη από τις κυρίες Όλγα Γριζοπούλου,
Βάσω Γώγου, Πηγή Καζλάρη και τον κύριο Απόστολο Μπάρλο, ορίζουν ρητώς πως ήρθε
η ώρα «να θραύσουμε όλους τους παραπάνω αρνητικούς όρους (σσ. εννοούν του
ομολογιακού και κατηχητικού μαθήματος) και να λειτουργήσουμε στην
αντίθετη κατεύθυνση: δηλαδή να βρεθούμε μαζί, να συνομιλήσουμε, να μετρηθούμε
με το «διαφορετικό», να καταρρίψουμε σκληρές άμυνες και περιχαρακώσεις, να
διεκδικήσουμε όχι ιδεοληπτικά ιδεώδη, αλλά εκπαιδευτική ζωντάνια, να μην
αρκεστούμε σε πατροπαράδοτες απαντήσεις αλλά να ψάξουμε καινούργιους τρόπους
απάντησης στα ενεργά ζητούμενα» .
Στην παραπάνω θέση συνηγορεί αναφανδόν και ο εκ των
ενορχηστροτών της αποδομήσεως του ορθοδόξου ομολογιακού μαθήματος, σύμβουλος
του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και εξέχων μέλος του «ΚΑΙΡΟΥ», κ. Σταύρος
Γιαγκάζογλου. Λάτρης του πολυπολιτισμικού μοντέλου, προβάλλει διαρκώς ως
λογικό επιχείρημα το ...δικαίωμα της μειοψηφίας εις βάρος της πλειοψηφίας.
Προτεραίοτητα για εκείνον είναι η συνάντηση του άλλου «με σεβασμό και κατανόηση
στο πρόσωπο του ετεροδόξου, του ετεροθρήσκου, του αδιάφορου». Προφανώς για να
πολλαπλασιάζονται ...οι αδιάφοροι. Το θέμα βέβαια για τους Ορθοδόξους γονείς
είναι πολύ σοβαρό, κι αυτό διότι η εμμονή που δείχνουν οι θεολόγοι του «ΚΑΙΡΟΥ»
για θρησκειολογικό μάθημα των θρησκευτικών μόνο τυχαία δεν είναι. Γνωρίζουν
πολύ καλά ότι τα παιδιά, ειδικά στην τρυφερή ηλικία του δημοτικού, δεν έχουν το
γνωσιολογικό υπόβαθρο για να συγκρίνουν την καλή από την κακή γνώση και να
απορρίπτουν την τελευταία. Έτσι η πρωτοεισακτέα γνώση που θα λάβουν οι
ανυποψίαστοι μικροί μαθητές, ενδεχομένως μπορεί να αποβεί και καθοριστική στην
αντίληψη που θα διαμορφώσουν σχετικά με το Θεό και τις θρησκείες(...)
