Η ΕΠIΣHΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΩΚΕΙ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ;
… Βλέπων ο πιστός ότι επίσκοποι και μητροπολίται – δεν
λέγομεν όλοι, διότι υπάρχουν και καλοί – κατά ποικίλους τρόπους διώκουν τους
θέλοντας ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, βλέπων το θλιβερόν αυτό φαινόμενο απορεί
και ερωτά· Τι συμβαίνει; Ποία είναι τα αίτια του τοιούτου αρχιερατικού μίσους;
…
Ψυχολογικώς εξηγείται το άσπονδον μίσος που τρέφουν αι
καρδίαι των πονηρών επισκόπων κατά των πιστών τέκνων, κατά των λογικών προβάτων
της ιεράς ποίμνης του Ιησού. Ευρισκόμεθα πλέον ενώπιον ψευδοποιμένων, οι οποίοι
μόνον το προσωπείο φέρουν του ποιμένος, αλλά κάτω από το προσωπείον κρύπτεται
λύκος, και τι λύκος! Λύκος αραβικός. Ποιμήν λύκος, λυκοποιμήν! Οποία συμφορά
δια το ποίμνιον!
Αλλ’ ας μη παραξενεύωνται οι πιστοί. Περί της εμφανίσεως
εντός της ιεράς ποίμνης του Ιησού τοιούτων λυκοποιμένων προεφήτευσεν το Πνεύμα
το Άγιον δια του στόματος του Αποστόλου των εθνών, του Παύλου: «Εισελεύσονται
λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. 20, 29).
Δυστυχής η επαρχία εκείνη, εις την οποίαν επί σειράν ετών
και δεκαετηρίδων ακόμη επικάθηται τοιούτος ποιμήν. Ο Σατανάς δεν έχει
μεγαλύτερον συνεργάτην εν τω έργω απωλείας ψυχών από τον ποιμενάρχην αυτόν.
Ορθώς τολμηρός τις ιεροκήρυξ είπε και έγραφε εν βιβλίω ότι εν τοι εσχάτοις
χρόνοις ο Σατανάς εν τω προσώπω φαύλων ποιμένων θα φορέση ράσα και εγκόλπια και
μίτρας και θα κρατήση πατερίτσας και θα εξοντώνη το ποίμνιον του Χριστού… Και
ενώ υπό τοιούτων λυκοποιμένων η ευσέβεια διώκεται, βλέπει τις οι λυκοποιμένες
εις επισήμως εκκλησιαστικάς τελετάς καταστόλιστοι να λειτουργούν, να
εμφανίζωνται από της ωραίας πύλης, και κρατούντες τα δικηροτρίκηρα να δέωνται
και να λέγουν: Κύριε! Σώσον τους ευσεβείς. Ποίους ευσεβείς; Αυτούς που
υβρίζουν, διαβάλλουν, συκοφαντούν, και διώκουν οι ίδιοι. Ω! Οποία κωμωδία
παίζεται εις βάρος της Εκκλησίας. Την στιγμήν κατά την οποίαν ένας λυκοποιμήν
ούτω πως δέεται υπέρ της ευσεβείας, ην εν έργοις και λόγοις διώκει, θα έπρεπε
να παρουσιασθή καλλίφωνος και θαρραλέως ψάλτης και να ψάλη εις πένθιμον ύφος:
Κύριε! Σφάξον τους ευσεβείς! Εάν ηκούετο τοιαύτη φωνή, αφαλώς ο λειτουργών
αρχιερεύς θα ηγανάκτει εξ ιεράς (!) οργής, και θα διέτασσε το παριστάμενον
όργανον της τάξεως να συλληφθή ο ταραξίας και να οδηγηθή εις το κρατητήριον,
διότι εξεστόμισε βαρυτάτην ύβριν κατά του Παναγίου Θεού. Αλλά διατί παίζομεν με
τας λέξεις; Αυτός που σφάζει, που γδέρνει τα πρόβατα του Χριστού, τους ευσεβείς
χριστιανούς, είνε εκείνος που ομοιοί του εξέλεξαν δια να ποιμάνη το ποίμνιον
του Χριστού. Αυτός ο κακός ποιμήν σφάζει καθημερινώς το ποίμνιον και αραιώνει
την ιεράν μάνδραν του Χριστού. Και όμως ο ίδιος εν ώρα λειτουργίας επικαλείται
την βοήθειαν του Θεού δια τους ευσεβείς. Ω της υποκρισίας των αρχιερέων του
αιώνος τούτου, των κακών, επαναλαμβάνω, αρχιερέων. Σφάζουν και ευλογούν και
δέονται!
Ω Κύριε! … Ολόκληροι επαρχίαι και περιοχαί παραδίδονται εις
κακούς ποιμένας, εναντίον των οποίων βοά ο πιστός Σου δούλος, ο προφήτης
Ιεζεκιήλ.
«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού
διωχθήσονται».
(Παύλος – Β΄ Τιμ. 3, 12)
(απόσπασμα από την “ΣΠΙΘΑ”, Απρίλιος 1963
του τότε ιεροκήρυκος π. Αυγουστίνου Καντιώτη)
