ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΜΦΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 ΑΓΩΝΑΣ Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org Α.Φ. 181

 ΓΡΑΦΕΙ Ο:
Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ

Ορθόδοξος Θεολόγος - Εκκλ/κός

ΣυνήγοροςΕπ/μος πρ/δρος Συνδέσμου

Κληρικών Ελλάδος

 

«Πάσα βλακεία, και κόσμησις σωματική,

αλλότριαί εισι της Ιερατικής τάξεως και καταστάσεως… ρίζα πικρίας άνω φύουσα, μίασμα γέγονε

τη καθολική Εκκλησία» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.)

Το θέμα της λαμπρής αμφίεσης του Ιερατείου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, (Επισκόπου, Πρεσβυτέρου), όπου ένιοι εξ αυτών κοσμούνται «περηφανώς», είναι σοβαρό και επιλήψιμο, καταδικαστέον από την Κανονική Τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έχει ξεπεράσει κάθε μέτρο ανοχής, μέχρι σημείου που οι Ιεροί μας Ναοί, ιδίως ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών, να έχουν καταστεί «Πάλκο και Πασαρέλες», με αποτέλεσμα να προκαλούν μέγα σκανδαλισμό στους πιστούς, και εκείθεν.

Οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, Συνοδικοί και Πατερικοί, έναντι αυτής της «Βλακώδους συμπεριφοράς ενίων Ιερωμένων» είναι λίαν σαφείς και κατηγορηματικοί, και τιμωρούν παραδειγματικά, όλους εκείνους που καλλωπίζονται με λαμπρά Άμφια, ιδίως κατά την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, «Πάσα βλακεία, και κόσμησις σωματική, αλλότριαί εισι της ιερατικής τάξεως και καταστάσεως. Τους ουν εαυτούς κοσμούντας επισκόπους και κληρικούς διορθούσθαι χρή, ει δ’ επιμένοιεν επιτιμίω παραδίδοσθαι... Επεί δε ρίζα πικρίας άνω φύουσα, μίασμα γέγονε τη καθολική Εκκλησία», (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.).

Και για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, ότι ο Ιερός αυτός Κανόνας αναφέρεται στα ενδύματα με τα οποία οι τότε Ιερωμένοι επολιτεύοντο, και ότι σήμερα ο Κανόνας δεν έχει ισχύ, γιατί «Θεού χάριτι πάσά εστιν εκκλησιαστική κατάστασις και ευλάβεια, και προς τιμήν Θεού οι Κληρικοί μετά ιματίων λαπροτέρων πολιτεύονται», ο Βυζαντινός Κανονολόγος Θεόδ. Βαλσαμών, είναι λίαν σαφής και κατηγορηματικός: «Καθολικός γαρ εστιν ο Κανών, και εις αιώνας αιώνων τα εν αυτώ κρατείν και ενεργείν οφείλουσιν, οι δε παρά τούτον πολιτευόμενοι, καλώς επιτιμηθήσονται, ει μη διορθωθώσιν», («ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΕΙΩΝ & ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ» Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή, τόμ. Β΄ σελ. 624, Σχόλια Θ. Βαλσαμώνος).

Σχετικά με την αμφίεση των Ιερωμένων, οι Άγιοι Απόστολοι στον 73ο Κανόνα τους είναι λίαν σαφείς, και την οριοθετούν με το γενικό χαρακτηρισμό «ΟΘΟΝΗ (= υφάσματα λευκά ή λινά)», τα οποία προσαγόμενα στο Ναό και χρησιμοποιούμενα στην τέλεση των Μυστηρίων θεωρούνται αγιασμένα. Με την λέξη λοιπόν «ΟΘΟΝΗ», κατά τους Αγίους Αποστόλους, δηλώνεται κάθε ύφασμα που προσαγόμενο στον Ιερό Ναό «αγιάζεται», όπερ σημαίνει, και μάλιστα πολύ περισσότερον, ότι στα υφάσματα αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα Άμφια των Ιερωμένων. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει και ο μεγάλος Βυζαντινός Κανονολόγος Θεόδ. Βαλσαμών, δηλώνοντας απερίφραστα ότι: «τω γαρ ονόματι της οθόνης, παν ύφασμα δηλούται». (Σύνταγμα Θείων και Ιερών Κανόνων», Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή, τόμ. Β΄ σελ. 93).

Γύρω από τα Άμφια των Ιερωμένων, Επισκόπου, Πρεσβυτέρου, ένιοι εξ αυτών αντί της ταπείνωσης και της σεμνότητας προτιμούν την επίδειξη, με το δυσάρεστο αποτέλεσμα, να ποδοπατούν βάναυσα τις αυστηρές Κανονικές διατάξεις, «πάν γαρ ο μη δια χρείαν, αλλά δια τον καλλοπισμόν παραλαμβάνεται, περπερείας (= αλαζονείας) έχει κατηγορίαν» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.). Οι τύποι αυτοί των Ιερωμένων, με αυτή τους την αντί/ Κανονική νοοτροπία, γίνονται εύκολα θύματα επιτήδειων ιερορραπτών, εμφανιζόμενοι δε τελικά ως «φουσκωμένα γαλλιά» όχι μόνον να σκανδαλίζουν τους πιστούς, αλλά και να γίνονται και αίτιοι «να βλασφημείται το όνομα του Θεού εν τοις έθνεσι», (Ρωμ. 2,24).

Διό, και επειδή αυτή η εντελώς απαράδεκτη και εξεζητημένη «βλακώδης περπέρειά τους» που παρουσιάζεται ιδίως σε Επισκόπους και ψευδο/Αρχιμανδρίτες - Ιερομονάχους έχει λάβει, και λαμβάνει, απαράδεκτες διαστάσεις, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να δοθεί τέλος, και για το καλό της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ πίστεώς μας, να εφαρμοστούν επακριβώς οι διατάξεις των Θείων και Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ψευδο/Αρχιμανδρίτες - Ιερομονάχους, με το αναντίρρητο δεδομένον, ότι η διαφορά μεταξύ Επισκόπου και Πρεσβυτέρου συνίσταται μόνον «ως την χειροτονίαν» (Χρυσόστομος), και ως προς την Αμφίεση μόνον στο απλό και απέριττο «ΩΜΟΦΟΡΙΟΝ».

ΣΥΝΕΠΩΣ, με όσα έχουν ήδη αναφερθεί, και θα αναφερθούν εισέτι στην συνέχεια, ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ, με όλο το σεβασμό στο Επισκοπικό αξίωμα της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Εκκλησίας μας, να αφαιρεθούν όλα αυτά τα Βυζαντινά αντι/Κανονικά παραγεμίσματα στα Άμφια του Επισκόπου, που στην ουσία τους αμαυρώνουν το Επισκοπικό Αξίωμα, και προσβάλλουν βάναυσα, ιδίως, το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, αλλά και τα άλλα Μυστήρια, και τις Αγιαστικές Ιεροτελεστίες. ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ: Η πολύμορφη και ποικιλόχρωμη Μίτρα. Η επίχρυση Ράβδος. Ο κουδουνιστός Σάκκος. Τα Δικηροτρίκερα. Ο επίσης, ο προκαλών γέλωτας, και μόνον γέλωτας, Βασιλικός Μανδύας με την ανοησία της ουράς του. Να αφαιρεθούν όλα αυτά, γιατί δεν έχουν ουδεμία σχέση «με την κλάση (= κομμάτιασμα) του Κυριακού Άρτου», παρά μόνον να προκαλούν ΤΟΝ σκανδαλισμόν.

Να αφαιρεθούν όλα αυτά τα ελκυστικά Βυζαντινά παραγεμίσματα της Επισκοπικής ενδυμασίας, για την κατάκτηση των οποίων πολλές ψυχές έχουν χαθεί, και χάνονται. Να φύγει όλη αυτή η κοσμική Βυζαντινή σαβούρα που εμφανίζει τον Επίσκοπον «δίκην Ινδιάνου Μάγου», και να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, γιατί είναι από Κανονικής επόψεως καταδικασμένη, «ουδέ εκ σηρικών υφασμάτων πεποικιλμένην εσθήτα ενεδέδυντο, ουδέ τινα προσετίθεσαν ετερόχροα επιβλήματα εν τοις άκροις των ιματίων» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ