«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ην έδωκεν αυτώ ο Θεός».13
Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις Αυτόν, τον Ιησούν Χριστόν, ο
Θεός. Είναι δηλαδή αποκάλυψις περί του Ιησού Χριστού και γενομένη δια του Ιησού
Χριστού, την οποία δίδει εις Αυτόν, δηλαδή τον Ιησού Χριστόν, ο Θεός. Αυτό θα
πη «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» . που μιλάει για τον Χριστό και την δίνει ο ίδιος
ο Χριστός. Πηγή λοιπόν της Αποκαλύψεως, ή των αποκαλύψεων, που θα ιδούμε στο
βιβλίον αυτό, είναι αυτός ο Θεός.
Είναι χαρακτηριστικό, αγαπητοί μου, ότι δεν λέγει
«Αποκάλυψις Υιού του Θεού, ην έδωκεν αυτώ ο Θεός», γιατί ο Υιός του Θεού είναι
ισότιμος με τον Πατέρα. και δεν μπορεί να δίδη το ένα Πρόσωπον εις το άλλον
Πρόσωπον μίαν αποκάλυψι, διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι τα Πρόσωπα δεν είναι
ίσα, και ότι Κάποιο ξέρει κάτι, ενώ το Άλλο δεν ξέρει! Άτοπον. ο Θεός είναι
ένας. Αλλά όταν λέγη ότι ο Θεός δίδει εις τον Ιησούν Χριστόν την αποκάλυψι,
υποδηλώνει την ανθρωπίνη φύσι του Χριστού.
Μην ξεχνάμε δε ότι η ανθρωπίνη φύσις Του δεν είναι άπειρη. Ένεκα
της υποστατικής ενώσεως, δηλαδή της προσωπικής -αυτό θα πη υποστατική-, ένεκα
της προσωπικής ενώσεως με τον Θεόν Λόγον δύναται να θεωρήται η ανθρωπίνη φύσις
του Χριστού πανταχού παρούσα. Ακούσατε; πανταχού παρούσα! όμως όχι καθ’ εαυτή,
αλλά ένεκα της προσωπικής, της υποστατικής ενώσεως με τον Θεόν Λόγον.
Ώστε λοιπόν ο Θεός δίδει εις τον Ιησούν Χριστόν αυτήν την
αποκάλυψι, ο Οποίος με την σειρά Του θα την δώση στον Ιωάννη, και ο Ιωάννης θα
την παραδώση εις την Εκκλησίαν.
Το πώς έλαβε ο Ιησούς Χριστός αυτή την αποκάλυψι από τον
Θεόν -και όταν λέμε Θεός, εννοούμε και τον Πατέρα και τον Υιόν και το Πνεύμα το
Άγιον. μην το ξεχνούμε- το βλέπομε στο 5ο κεφάλαιο, στους στίχους 6 και 7, ως
εξής:
«Και είδον εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν
μέσω των πρεσβυτέρων αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά και
οφθαλμούς επτά, ά εισι τα επτά πνεύματα του Θεού αποστελλόμενα εις πάσαν την
γην.
»και ήλθε και είληφεν εκ της δεξιάς του καθημένου επί του
θρόνου».
«Είδα, λέγει ο Ιωάννης, ανάμεσα στον θρόνο και τα τέσσερα
Ζώα, τα Χερουβίμ, είδα ένα Αρνίον εσφαγμένον, αλλ’ εστηκός. σφαγμένο,αλλά
στεκόταν»! Είναι εκείνο που θα πη ο Χριστός κατ’ ευθείαν, εις άμεσον αποκάλυψιν
στον Ιωάννη: «Εγώ είμαι εκείνος που έγινα νεκρός, και ιδού ζω. Ιδού ζω!»14 Αλλά
νεκρός δεν γίνεται ποτέ ο Υιός του Θεού, η θεία φύσις! η ανθρωπίνη έγινε νεκρά.
γιατί εσταυρώθη επί του σταυρού και ετάφη εις τον τάφον.
Εσφαγμένον λοιπόν το Αρνίον. Ωραία εικόνα αυτή, το
εσφαγμένον και εστηκός Αρνίον!... Η αρχαία Εκκλησία αγαπούσε αυτή την παράστασι
όπως και του καλού Ποιμένος. Ήταν το αγαπητότερο σύμβολον της αρχαίας, της
αρχαϊκής χριστιανικής Εκκλησίας. Το αγαπητότερο σύμβολον! Και το αγαπητότερο
σημείον εκείνων που μελετούν την Αποκάλυψιν είναι το εσφαγμένον και εστηκός
Αρνίον!... Αλλ’ όμως πρέπει κανείς να προχωρήση πολύ για να τα αγαπήση αυτά.
«Και είδα, και να! συνεχίσει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ήλθε
και πήρε, είληφεν εκ της δεξιάς του καθημένου επί του θρόνου», επήρε κάτι,
επήρε ένα βιβλίον από την δεξιάν του Καθημένου. Δεν λέγει ποιος εκάθητο -ο
Θεός!-, για λόγους σεβασμού, όπως θα δούμε στην παρακάτω ανάλυσί μας. Ώστε να
πως πήρε ο Ιησούς Χριστός την Αποκάλυψι από τον Θεόν Πατέρα, ή από τον Θεόν,
γενικώς, τον επί του θρόνου Καθήμενον.
Και τώρα τί γίνεται με το βιβλίον αυτό;
Ο Ιωάννης μετά -θα το δούμε παρακάτω- ακούει έναν Άγγελο να
λέγη: «Ποιος θα μπορέση να ανοίξη το βιβλίον αυτό;». Κανείς δεν ευρέθη. και
κλαίει ο Ιωάννης!... Πω πω! Κανείς;! «Μη κλαις!» του λέγει ένας Πρεσβύτερος.
«Βρέθηκε! Είναι το εσφαγμένον Αρνίον. αυτό θα ανοίξη το βιβλίον», δηλαδή θα το
αποκαλύψη. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού». που σημαίνει
ότι φανερώνει και αποκαλύπτει τον Χριστόν, και ταυτοχρόνως η αποκάλυψις γίνεται
δια του Ιησού Χριστού. Αυτό λοιπόν σημαίνει η φράσις «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού,
ην έδωκεν αυτώ ο Θεός».
«Δείξαι τοις δούλοις αυτού»16 . για να δείξη στους δούλος
αυτού.
Τίνος «αυτού»;
Του Ιησού χριστού.
Τί «δείξαι»;
Να δείξη εκείνα τα οποία θα αποτελέσουν το περιεχόμενον του
βιβλίου. Συνεπώς εκφράζει τον σκοπόν δια τον οποίον εδόθη η Αποκάλυψις.
Τι δε «θα δείξη»;
«Α δει γενέσθαι εν τάχει»17, εκείνα τα οποία πρέπει να
γίνουν γρήγορα.
«Α δει γενέσθαι εν τάχει»!
Αλλά γιατί «δει»; γιατί πρέπει;
Αγαπητοί μου, αυτό το «δει» έχει μια μεγάλη θεολογική
σημασία μες στην Αγία Γραφή. Επιτρέψατε, στον υπόλοιπον χρόνον που μας μένει,
να ιδούμε αυτό το «δει» της Αγίας Γραφής.
Όπως σας είπα, αυτό το «δει» συχνά το συναντούμε στην
Γραφήν. Έτσι συγκριτικά παραβάλλω:
Στο Δανιήλ, 2, 28-29, λέγει: «Αλλ’ η εστι Θεός εν ουρανώ
αποκαλύπτων μυστήρια και εγνώρισε τω βασιλεί Ναβουχοδονόσορ», λέγει ο Δανιήλ
στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα, «α δει γενέσθαι επ’ εσχάτων των ημερών», εκείνα
που πρέπει να γίνουν στις έσχατες ημέρες. Πρέπει!
Στο Κατά Ματθαίον, 16, 21, λέγει: «Από τότε ήρξατο ο Ιησούς
δεικνύειν τοις μαθηταίς αυτού ότι δει -δει θα πη πρέπει. δέλτα, έψιλον-γιώτα,
περισπωμένη- δει αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν... και
αποκτανθήναι...». ότι πρέπει να πάη εις τα Ιεροσόλυμα, ότι πρέπει να πάθη, ότι
πρέπει να φονευθή,... Πρέπει! Γιατί πρέπει;
Και στο Κατά Λουκάν. Όταν ο Χριστός ανεστήθη, λέγει εις τους
δύο Μαθητάς Του τους πορευομένους προς Εμμαούς: «Ουχί ταύτα έδει παθείν τον
Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν αυτού;»18. Αυτά δεν έπρεπε να τα πάθη ο
Μεσσίας, ο Χριστός, και μόνο δια των παθημάτων να εισήρχετο εις την δόξαν Του;
Αυτό το «δει», αγαπητοί μου, είναι δύσκολον, μυστηριώδες και
ακατανόητον. Θα λέγαμε απλά: «Γιατί δηλαδή οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν αυτά,
και μάλιστα καθόλου ευχάριστα πράγματα, όπως επί παραδείγματι είναι ο σταυρός,
ή θα είναι ο διωγμός της Εκκλησίας και των πιστών μέχρι την δευτέρα του Χριστού
Παρουσία;».
Η Εκκλησία, αγαπητοί, έπρεπε να πάρη μια συγκεκριμένη μορφή
πορείας μέσα στην Ιστορία, η οποία θα ήτο πλήρης πειρασμών και διωγμών εκ
μέρους του κόσμου. Αλλά παρατηρούμε ότι αυτό το «δει» της Εκκλησίας, το ότι
πρέπει δηλαδή να περάση η Εκκλησία μια πορεία θλίψεων και διωγμών, έρχεται
παράλληλο με το «δει» του Χριστού. Δεν μπορούσε να γίνη διαφορετικά, διότι η
Εκκλησία αποτελεί το Σώμα του Χριστού. Όταν λοιπόν ο Χριστός λέγη «δει
αποκτανθήναι»19, «δει σταυρωθήναι»20, τότε και η Εκκλησία θα πη «δει
αποκταθήναι, «δει σταυρωθήναι».
Μην τρομάζετε!... Βαπτισθήκαμε; Θέλομε να είμαστε
Χριστιανοί; Ας το πάρουμε απόφασι: Εσταυρώθη ο Χριστός; Πιθανώς κι εμείς.
Εδιώχθη ο Χριστός; Άρα κι εμείς. «Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν»21. Ιδού,
παρακαλώ, το παράλληλον χωρίον. Το «ει εμέ εδίωξαν» είναι το «δει» του Χριστού.
το «και υμάς διώξουσιν» είναι το «δει» της Εκκλησίας. Παράλληλο λοιπόν το ένα
«δει», της Εκκλησίας, με το άλλο «δει», του Χριστού.
Αυτό το «δει απελθείν εις Ιεροσόλυμα»22, που λέγει ο
Χριστός, πρέπει να ανεβώ στα Ιεροσόλυμα για να σταυρωθώ, είναι παράλληλον με το
«δια πολλών θλίψεων...», που είπε ο απόστολος Παύλος, εις τας Πράξεις. Θυμάστε
όταν τον λιθοβόλησαν εις τα Λύστρα, και πήγαν οι μαθηταί του την νύχτα να τον
πάρουν να τον θάψουν, κι εκεί τον βρήκαν να είναι ζωντανός; Τότε σηκώθηκε και
τους είπε: «Δια πολλών θλίψεων δει -«δει»! πρέπει!- ημάς εισελθείν εις την
βασιλείαν του Θεού»23.
Θα του έλεγαν εκεί: «Άγιε απόστολε του Θεού, γιατί πρέπει;
Δεν θα μπορούσες να αποφύγης αυτόν τώρα τον λιθοβολισμόν;».
Όχι. «δει»!... Μυστηριώδες! βαθύ!
Αυτό λοιπόν το «δει απελθείν εις Ιεροσόλυμα» του Χριστού, το
«δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» του αποστόλου
Παύλου και το «α δει γενέσθαι εν τάχει» της Αποκαλύψεως, εκείνα τα οποία πρέπει
να γίνουν γρήγορα, είναι παράλληλα. Είναι παράλληλα!
Γιατί όμως;
Διότι: Εις μεν το «δει» του Χριστού, οι άνθρωποι θα
απέκρουαν το πρόσωπον του Χριστού και το έργον Του. και προκειμένου να
πραγματοποιηθή οπωσδήποτε η σωτηρία - σας δίνω τώρα μία ερμηνεία του μυστηρίου
αυτού όσο είναι δυνατόν- έφθασε ο Χριστός εις τον σταυρόν. και το όργανον της
ματαιώσεως του έργου της σωτηρίας, ο σταυρός, έγινε το όργανον της σωτηρίας. Γι’
αυτό ο Κύριος είπε «δει». πρέπει. Εις δε το «δει» της Εκκλησίας δια τον αυτόν
λόγον. ο κόσμος δεν θα εδέχετο την παρουσίαν της, και θα ανελάμβανε πόλεμον
εναντίον της.
Αυτή την στιγμή που μιλάμε, αγαπητοί μου, ξέρετε τι
απεργάζονται οι σκοτεινές δυνάμεις, σε παγκόσμια κλίμακα, εις βάρος της
Εκκλησίας;... Λύσσαξαν, λυσσάζουν και πιο πολύ θα λυσσάξουν!... Λοιπόν μοιραία
η Εκκλησία μπαίνει σ’ έναν πόλεμο.
Τι δηλαδή;
συνεχίζεται
13. Αποκ. 1, 1.
14. Αποκ. 1, 17-18.
15. Αποκ. 5, 2.
16. Αποκ. 1, 1.
17. Αποκ. 1, 1.
18. Λουκ. 24, 26.
19. Ματθ. 16, 21.
20. Λουκ. 24, 7.
21. Ιωάν. 15, 20.
22. Ματθ. 16, 21.
23. Πράξ. 14, 22.
