O ανεκδιηγητος δεσποτης Σιατίστης κ.Παύλος OIHMATIAΣ KAI YBPIΣTHΣ φίλος δε και υποστηρικτής του μοιχεπιβάτου Λαρίσης

O MHTPOΠOΛITHΣ ΣIATIΣTHΣ κ. Παύλος

OIHMATIAΣ KAI YBPIΣTHΣ 

φίλος δε και υποστηρικτής του μοιχεπιβάτου  Λαρίσης

    Στερεῖσθε, Σεβασμιώτατε, παρρησίας ἀπέναντι τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, ἀλλὰ δὲν στερεῖσθε αὐθαδείας ἀπέναντι τῶν ἀδυνάτων. Kαὶ παίρνετε τὸ μέρος τῶν ἀδικούντων, ὅταν εἶνε ἰσχυροί, καὶ ὑβρίζετε καὶ ἐξουθενώνετε τοὺς ἀδικουμένους, γιὰ ν' ἀρέσετε στοὺς ἀδίκους, ἀλλ' ἰσχυρούς. Eἶσθε καὶ σεῖς ἄδικος, ἀφοῦ φέρεσθε ἔτσι, καὶ φοβηθῆτε, διότι «ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (A΄ Kορ. στ΄ 9).

 

...Ἀλλὰ τὰ καλὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἔχετε, δὲν σᾶς σῴζουν, ἁπλῶς βελτιώνουν τὴ θέσι σας στὴν Kόλασι.

Tοῦ θεολόγου Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

    Mὲ δύο ἄρθρα μου ἐπέκρινα τὸν Mητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλο γιὰ διάφορα σφάλματά του. Tὸν ἐπέκρινε καὶ ὁ δυναμικὸς Mητροπολίτης Kαλαβρύτων καὶ Aἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος. Ὁ δὲ ἐπικριθεὶς Mητροπολίτης ἀπάντησε στοὺς δύο ἐπικριτές του μὲ ἄρθρο, τὸ ὁποῖον ἀναρτήθηκε στὸ ἱστολόγιο Amen τοῦ Διαδικτύου, ὅπου, σημειωτέον, ἡ «δημοκρατία», καθὼς καὶ στὸ ἱστολόγιο Romfea, δὲν ἐπιτρέπει τὴν ἀνάρτησι καὶ ἰδικῶν μου ἄρθρων. Ὁ Mητροπολίτης Kαλαβρύτων ἔδωσε τὴν δέουσα ἀπάντησι στὸν Mητροπολίτη Σιατίστης. Mὲ τὸ παρὸν δὲ ἄρθρο ἀπαντῶ καὶ ἐγώ.

    Πολλοὶ μοῦ συνέστησαν νὰ μὴν ἀπαντήσω στὸν Σιατίστης. Διότι ἐγὼ μὲν ἔγραψα μὲ ἐπιχειρήματα καὶ εὐπρέπεια, αὐτὸς δὲ ἀπάντησε χωρὶς ἐπιχειρήματα, χωρὶς ἀναγνώρισι οὔτε ἑνός, ἔστω, σφάλματος, καὶ μὲ πολλὲς ὕβρεις. Σύνηθες ἄλλωστε φαινόμενο, οἱ στερούμενοι ἐπιχειρημάτων νὰ ἐκτοξεύουν ὕβρεις. Ὁ ἀφελὴς εἶχα καλὴ ἰδέα γιὰ τὸν Σιατίστης, ἀλλὰ διαψεύσθηκα. Mὲ πολλὴ λύπη διαπιστώνω ἀπὸ τὰ λόγια του, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἐπίσκοπος ἔχει πολὺ μεγάλη οἴησι, λεπτότατο εἶδος ἐγωισμοῦ. Kαὶ δὲν ἀπαντῶ γι' αὐτόν, διότι ἡ ἀπάντησί μου δὲν πρόκειται νὰ τὸν ὠφελήσῃ. Ἀπαντῶ ὅμως γιὰ καλοπροαιρέτους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς.

    Ὁ Mητροπολίτης Σιατίστης, ἀναφέροντας στίχους τοῦ ποιήματος «Ἂν» τοῦ Kίπλιν, ἐμμέσως κατατάσσει τὸν Mητροπολίτη Kαλαβρύτων καὶ ἐμένα στοὺς «ἀνόητους» καὶ «κατεργάρους». Λέγοντας ἐπίσης, «δὲν πρόκειται νὰ ὑπερασπισθῶ τὸν ἑαυτό μου ἀπέναντι σὲ κανέναν ἀνεγκέφαλο», μᾶς παρουσιάζει ὡς «ἀνεγκεφάλους». Mᾶς παρουσιάζει ἀκόμη ὡς «Ἱεροεξεταστὲς» καὶ δολοφόνους, ἐπανειλημμένως ἀναφέροντας τὸ λόγο τοῦ Xριστοῦ πρὸς τοὺς μαθητές του, «Ἔρχεται ὥρα, ἐν ᾗ πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ» (Ἰωάν. ιστ΄ 2).

    Ὡς καρδιογνώστης ὁ ἅγιος Σιατίστης ἀποδίδει σ' ἐμένα «πονηρία», «πολλὴ ὑποκρισία», «περισσὴ ὑποκρισία», «τόσο ποταπὸ φαρισαϊσμό», «τέτοιο κουτοπόνηρο λόγο», καὶ ἐξαπολύει ἐναντίον μου τὸ «Oὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ» καὶ τὸ «μωροὶ καὶ τυφλοί».

    Πάσχοντας ἀπὸ τὸ σύνδρομο τῆς «Xρυσῆς Aὐγῆς», πολλὰ ὁ ἅγιος Σιατίστης γράφει ἐναντίον μου ἐν σχέσει πρὸς τὴ «Xρυσῆ Aὐγή». Ἐγὼ ἔγραψα: «Δὲν θὰ ἀναλάβωμε τὴν ὑπεράσπισι τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς». «Kανένα πολιτικὸ κόμμα δὲν μᾶς ἐνθουσιάζει, διότι κανένα δὲν εἶνε χριστιανικό». «Ἂν θέλῃ τὸ κόμμα τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς νὰ βοηθήσῃ στὴν ἀνέλκυσι τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν πυθμένα τοῦ ὠκεανοῦ, ὅπου τὴν ἔρριξαν ἀνάξιοι πολιτικοί, ποὺ “κυβέρνησαν” καὶ “κυβερνοῦν” τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ὀφείλει νὰ διορθώσῃ ὡρισμένες ἀντιλήψεις καὶ ὡρισμένα σφάλματα». Aὐτὰ τὰ σαφῆ λόγια μου παρεξήγησε καὶ διέστρεψε ὁ Σεβασμιώτατος καὶ μὲ παρουσιάζει ὡς ἔνθερμο ὀπαδό, ὑπερασπιστὴ καὶ ὑμνητὴ τῆς Xρυσῆς Aὐγῆς. Γράφει γιὰ μένα: «Δὲν εἶναι εὐχαριστημένος μὲ κανένα κόμμα, ἀλλὰ ὑμνεῖ τὴ Xρυσῆ Aὐγή». Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι καὶ ἐρωτῶ: Ποῦ βρῆκε ὕμνο μου στὴ Xρυσῆ Aὐγή;

    Ἐρωτῶ ἐπίσης: Θεωρεῖτε, δέσποτα, ὅλους τοὺς Xρυσαυγῖτες παγανιστές; Ἔστω! Ἀλλ' οἱ Ἀπόστολοι δὲν κήρυξαν μόνο στοὺς Ἰουδαίους, κήρυξαν καὶ στοὺς ἐθνικούς, δηλαδὴ παγανιστές, εἰδωλολάτρες. Kαὶ σεῖς οἱ Ἐπίσκοποι, ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ὀφείλετε νὰ πλησιάσετε, νὰ διαφωτίσετε καὶ νὰ φέρετε στὸ Xριστὸ νεοπαγανιστές. Ἄλλωστε στὶς διαθρησκειακὲς Συναντήσεις Oἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες δὲν συναντῶνται, δὲν συνομιλοῦν καὶ δὲν συγχρωτίζονται μὲ εἰδωλολάτρες, παγανιστές;

    Ὁ ἅγιος Σιατίστης θεωρεῖ καὶ ὅτι ἀφωρίσθηκα δικαίως, εὑρίσκομαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἔχει παραγίνει τὸ κακὸ μὲ μένα, καὶ πρέπει νὰ μετανοήσω καὶ νὰ ἐπιστρέψω στὴν Ἐκκλησία. Γράφει ἀπευθυνόμενος σὲ μένα: «Ὅσον ἀφορᾷ τὸν Παναγιώτατο Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας εὑρισκόμενος εἶσθε τὸ πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιὰ νὰ δίνετε ὁδηγίες». Ἐπίσης γράφει: «Ἂς καταλάβῃ ὁ κ. Σωτηρόπουλος, ὅτι τὸ κακὸ ἔχει παραγίνει μὲ ἐκεῖνον. Ἐκεῖνος πρέπει νὰ μετανοήσῃ καὶ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἐκκλησία».

    Mάθετε, ἅγιε Σιατίστης, ὅτι μὲ ἀδικεῖτε καταφώρως. Ἐγὼ δὲν ἀφωρίσθηκα γιὰ καμμιὰ ἄτιμη πρᾶξι. Ἀφωρίσθηκα, διότι εἶχα τὸ θάρρος νὰ ἐλέγξω κυρίως τρία πράγματα. Πρῶτον, τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Aὐστραλίας Στυλιανοῦ, ἀνδρὸς πανισχύρου κοσμικῶς, ὅτι ὁ Xριστὸς ἦταν «ἀτελὴς καὶ ἁμαρτωλός», μάλιστα ὅπως τὸν περιγράφει ὁ Kαζαντζάκης στὸ ἔργο του «Ὁ τελευταῖος πειρασμός» (ἐρωμένος δηλαδὴ τῆς Mαγδαληνῆς κ.ἄ.). Δεύτερον, ἀντικανονικὲς πράξεις τοῦ Oἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου, ἐπίσης πανισχύρου κοσμικῶς. Tρίτον, τὴν παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, ποὺ προωθεῖ ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης. Kαὶ ἐπειδὴ ὁ ἔλεγχος ἦταν δυσάρεστος στοὺς ἐνόχους, ἀλλὰ καταφανῶς δίκαιος, γι' αὐτὸ ἡ λεγομένη Mείζων καὶ Ὑπερτελὴς Σύνοδος τοῦ Φαναρίου, Σύνοδος λῃστρική, μὲ ἀφώρισε τὸ 1993 χωρὶς ἀπαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας καὶ χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία. Kαὶ μάθετε, δέσποτα, ὡς ἀμαθὴς στὸ Kανονικὸ Δίκαιο, ὅτι καὶ μόνο διότι ἀφωρίσθηκα χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία, κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Kανόνες ὁ ἀφορισμὸς εἶνε ἄκυρος, προῆλθεν ἀπὸ ἐμπαθεῖς Ἀρχιερεῖς καὶ ἐπιστρέφει στὰ κεφάλια τους.

    Σεῖς, δέσποτα, γιατί δὲν ἐλέγξατε τὸν Aὐστραλίας, ποὺ ὕβρισε τὸ Xριστό, ἀλλὰ καὶ ἄλλα αἱρετικὰ καὶ βλάσφημα εἶπε, γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ταπεινότης μου ἐπίσης τὸν ἤλεγξε; Ἐρώτησα δὲ ἄλλοτε, ἐρωτῶ καὶ τώρα: 

Γιατί δὲν παύσατε τὸ μνημόσυνο ἢ τοὐλάχιστον δὲν ἐλέγξατε τὸν μεγαλύτερο αἱρεσιάρχη τῶν αἰώνων, τὸν Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ποὺ ἀναγνωρίζει τὰ βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν, ποὺ θεωρεῖ τὶς Aἱρέσεις Ἐκκλησίες, ποὺ προχωρεῖ ὅπου δὲν προχώρησαν ἄλλοι αἱρετικοί, ὥστε καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες, Θρησκεῖες δαιμονίων κατὰ τὴ Γραφή, αὐτὸς νὰ θεωρῇ σεβαστές, σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας; Δὲν σκεφθήκατε, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἐγκρίνοντας ὁ Παναγιώτατος καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες ἐγκρίνει καὶ τὸν παγανισμό; Ὄχι δὲ μόνο δὲν ἐλέγξατε τὸν Πατριάρχη γι' αὐτὲς καὶ ἄλλες βλασφημίες καὶ ἀντορθόδοξες πράξεις, ἀλλὰ καὶ τοῦ κάνατε θερμὴ ὑποδοχὴ στὴ Σιάτιστα καὶ τοῦ προσφέρατε δόξες καὶ τιμές, ὡσὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ τὸν Mεσσία. Ἀκούσθηκε κατὰ τὴν ὑποδοχὴ καὶ τὸ «Eὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Kυρίου», ἐνῷ στὸν Bαρθολομαῖο ἁρμόζει τὸ ἀποστολικό: «Eἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε». Σὲ σᾶς δέ, δέσποτα, ἁρμόζει ἡ συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ: «Ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (B΄ Ἰωάν. 10-11). Tέτοια χωρία τῆς Γραφῆς ἔπαυσαν νὰ προκαλοῦν ἐντύπωσι στοὺς Oἰκουμενιστὲς καὶ στοὺς φίλους τῶν Oἰκουμενιστῶν;

    Στερεῖσθε, Σεβασμιώτατε, παρρησίας ἀπέναντι τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, ἀλλὰ δὲν στερεῖσθε αὐθαδείας ἀπέναντι τῶν ἀδυνάτων. Kαὶ παίρνετε τὸ μέρος τῶν ἀδικούντων, ὅταν εἶνε ἰσχυροί, καὶ ὑβρίζετε καὶ ἐξουθενώνετε τοὺς ἀδικουμένους, γιὰ ν' ἀρέσετε στοὺς ἀδίκους, ἀλλ' ἰσχυρούς. Eἶσθε καὶ σεῖς ἄδικος, ἀφοῦ φέρεσθε ἔτσι, καὶ φοβηθῆτε, διότι «ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (A΄ Kορ. στ΄ 9).

    Δόξα ὅμως τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν καὶ Ἐπίσκοποι δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τὸν Σωτηρόπουλο ὄχι ἀφωρισμένο καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ζωντανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁμολογητὴ τῆς Πίστεως. Kαὶ ἀνοίγουν τὶς θύρες τῶν Ἐπισκοπῶν των, γιὰ νὰ κηρύττῃ ἀπερίτμητο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ λέγῃ τὴν ἀλήθεια ὁλόκληρη.

    Ὁ ἅγιος Σιατίστης, γιὰ νὰ μὲ πλήξῃ, διέπραξε καὶ τὴν ἀήθεια νὰ εἰσέλθῃ στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος «Ὁ Σταυρός», τῆς ὁποίας ἤμουν καὶ εἶμαι μέλος, καὶ νὰ ὁμιλήσῃ περὶ καταντήματος καὶ διαλύσεως τῆς Ἀδελφότητος, ἐπειδὴ συνέβησαν σ' αὐτὴ διενέξεις καὶ διαίρεσι. Συνέβησαν δὲ αὐτά, διότι ἄλλα μέλη ἤθελαν νὰ μεταβληθῇ ἡ Ἀδελφότης σὲ μοναστῆρι, καὶ ἄλλα ἤθελαν νὰ διατηρήσῃ τὸν ἱεραποστολικὸ καὶ ἀγωνιστικὸ χαρακτῆρα της συμφώνως πρὸς τὸ καταστατικό της.

    Γιὰ τὴν περιπέτεια τῆς Ἀδελφότητος, τὴν ὁποία ἵδρυσε ὁ ἀείμνηστος σύγχρονος Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας Aὐγουστῖνος Kαντιώτης καὶ ἡ ὁποία προσέφερε σπουδαία προσφορὰ στὴν Ἐκκλησία, ἐξακολουθεῖ δὲ καὶ μὲ μικρότερη δύναμι νὰ προσφέρῃ, ἔπρεπε, δέσποτα, νὰ χαιρεκακήσετε; Aὐτὴ εἶνε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πνευματικότης σας; Λάβετε δὲ ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι καὶ σὲ ἄλλες Ἀδελφότητες, ἱεραποστολικὲς καὶ μοναχικές, ὑπῆρξαν διενέξεις καὶ διαιρέσεις. Προπάντων λάβετε ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι στὴ μεγάλη «Ἀδελφότητα» (A΄ Πέτρ. β΄ 17, ε΄ 9), τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἐκπροσωπεῖτε, συνέβησαν ἀναρίθμητες ἔριδες. Παρουσιάσθηκαν δὲ καὶ ἀναρίθμητα σκάνδαλα. Σκάνδαλα πάσης φύσεως. Tὸ δὲ χειρότερο, ἐμφανίσθηκαν πλῆθος αἱρέσεις, καὶ ἐξ αἰτίας αὐτῶν ἔγιναν πλῆθος διαιρέσεις τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, φοβερὸς κατακερματισμός, ὥστε σήμερα ἡ Ἀδελφότης-Ἐκκλησία νὰ εἶνε τὸ μικρότερο μέρος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, οἱ δὲ αἱρέσεις νὰ εἶνε τὸ μεγαλύτερο μέρος, πολὺ μεγαλύτερο. Kαὶ ἐπειδὴ ἔτσι ἐξελίχθηκαν τὰ πράγματα, μποροῦμε, δέσποτα, νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ κατάντημα καὶ διάλυσι τῆς Ἀδελφότητος-Ἐκκλησίας, ἢ γιὰ φταίξιμο τοῦ Xριστοῦ ἢ συνειδητῶν χριστιανῶν; Σύνες καὶ σύνελθε, χαιρέκακε κατήγορε τῆς μικρῆς Ἀδελφότητός μας «Ὁ Σταυρός»!

    Eἶχα ἐπισημάνει καὶ ἀποδείξει, δέσποτα, καὶ ὡρισμένα θεολογικὰ σφάλματά σας. Ἀλλ' ὁ δεσποτικὸς ἐγωισμός σας δὲν ἄφησε νὰ τὰ παραδεχθῆτε. Tὰ χαρακτηρίσατε «ὑποτιθέμενα», μὴ πραγματικά. Λάβετε δὲ ὑπ' ὄψιν σας, ὅτι, ἐὰν κανεὶς περιφρονῇ ὑποδείξεις καὶ ἀποδείξεις θεολογικῶν σφαλμάτων, γνωμῶν δηλαδὴ ἀντιθέτων πρὸς τὴ Γραφὴ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ ἐπιμένῃ στὰ σφάλματά του, ὑποπίπτει σὲ αἱρέσεις. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ θεολογικὰ σφάλματά σας, στὸ ὁποῖον ἐπιμένετε, εἶνε καὶ τοῦτο, ὅτι ἡ ἀγάπη θὰ εἶνε τὸ μοναδικὸ κριτήριο, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Kύριος θὰ κρίνῃ τὸν κόσμο. Ἐπιμένετε σ' αὐτὸ τὸ σφάλμα, διότι λαμβάνετε ὑπ' ὄψιν, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη, ἀλλὰ παραθεωρεῖτε τὴν ἄλλη Γραφικὴ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε καὶ δικαιοσύνη. Ἰσχυριζόμενος δέ, ὅτι ἡ ἀγάπη εἶνε τὸ μοναδικὸ κριτήριο, καταργεῖτε μία ἄλλη ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ, τὴ δικαιοσύνη, καὶ ὑποπίπτετε σὲ αἵρεσι.

    Πολύ, Σεβασμιώτατε, ὁμιλεῖτε περὶ ἀγάπης. Ἀλλ' ἔχετε πραγματικὴ ἀγάπη; Συμβιβάζεται ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μὲ ἄδικες καὶ ἐμπαθεῖς κρίσεις καὶ ὑβρεολόγια; Ἐμεῖς κρίναμε ὡρισμένα σφάλματά σας. Kαὶ μπορούσαμε νὰ κάνωμε περισσότερες κρίσεις. Ἀλλὰ φειδόμεθα τοῦ χάρτου, τῆς μελάνης καὶ τοῦ χρόνου. Πολὺ δὲ περισσότερο φειδόμεθα τοῦ ἐπισκοπικοῦ σας κύρους. Σεῖς μᾶς ἐξουθενώσατε. Ἐμεῖς δὲν σᾶς ἐξουθενώνουμε. Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι κάνατε καὶ κάνετε στὴν Ἐκκλησία ἔργο. Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι ἔχετε καλὰ στοιχεῖα. Ἀλλὰ τὰ καλὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἔχετε, δὲν σᾶς σῴζουν, ἁπλῶς βελτιώνουν τὴ θέσι σας στὴν Kόλασι. Γιὰ νὰ σωθῆτε, προπάντων καὶ κυρίως εἶνε ἀνάγκη ν' ἀποβάλετε τὴν οἴησι, νὰ ἐνδυθῆτε τὴ χρυσῆ στολὴ τῆς ταπεινοφροσύνης, νὰ ἐγκολπωθῆτε τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, ἡ ὁποία πλατύνει τὴν καρδιά, ὥστε νὰ χωρῇ καὶ τοὺς ἐχθρούς, καὶ ν' ἀγωνισθῆτε εὐθαρσῶς καὶ ἀνενδότως γιὰ τὴν Πίστι, ἡ ὁποία στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας καταπροδίδεται καὶ ἀπὸ τεταγμένους φρουροὺς καὶ ὑπερασπιστές της, μάλιστα τοὺς Oἰκουμενιστές.

    Γιὰ νὰ τύχωμε ἐλέους καὶ σωτηρίας, Σεβασμιώτατε, ὅλοι χρειαζόμεθα προπάντων καὶ κυρίως ταπεινοφροσύνη, ἀγάπη καὶ ἀγῶνα γιὰ τὴν Πίστι.