Ο ΜΗΤΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΑΝ ΤΟΤΕ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ, ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑ ΦΛΩΡΙΝΗΣ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΕ; Τώρα που η προδοσία του Φαναρίου φιγουράρει στις βιτρίνες των ιστολογίων, ουδενός Επισκόπου αντιδρώντος;

Ο ΜΗΤΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 

Πηγή:  augoustinos-kantiotis

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ΣΤΟΝ ΨΕΥΤΗ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ, ΑΠΑΝΤΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ

Γνωρίζουμε καλά τον μητροπολίτη Θεόκλητο και την «αγάπη του» στον π. Αυγουστίνο! Δεν είναι η πρώτη φορά που προτιμά την σιωπή, όταν αδικείται και συκοφαντείται ο π. Αυγουστίνος. Ας ξέρει ότι δεν έχει ανάγκη ο π. Αυγουστίνος από την δική του μαρτυρία, γιατί τον ξέρει  καλά, και μπορεί μόνος του να υπερασπιστεί τον εαυτό του, με τις αθάνατες επιστολές του.

• Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΕΠΑΥΣΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ. ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

25-10-1991 ἐπὶ τῇ ἐκλογῇ του πατριάρχου Βαρθολομαίου: «Συγχαίροντες ἐπὶ τῇ ἐκλογῇ ὑμῶν ὡς Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὁλοψύχως εὐχόμεθα ὅπως διοικήσητε τὴν Ἐκκλησίαν μὲ ἀγάπην, καθὼς είπατε, ἀλλ᾿ ἐπιτρέψατέ μοι νὰ είπω ὡς πρεσβύτερος ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, μὲ ἀγάπην ναί, ἡ ὁποία ὅμως ἀπαραιτήτως νὰ συνοδεύεται μὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν δικαιοσύνην, διότι ἄνευ τούτων καταντᾷ ἀπάτη, δημιουργοῦσα πολλὴν σύγχυσιν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὑπὸ τὸν ὅρον τοῦτον συγχαίρομεν ὑμᾶς ὁλοψύχως, εὐχόμενοι ὅπως ἀναδειχθῆτε ἄξιος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ἐν ταῖς χαλεπαῖς ταύταις ἡμέραις βάλλεται σφοδρῶς ὑπὸ ἐξωτερικῶν καὶ ἐσωτερικῶν ἐχθρῶν καὶ μάλιστα ὑπὸ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος, καθὼς εἶπεν ὁ ἀοίδιμος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἶνε παναίρεσις».

ΘΑ ΜΑΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΕΤΕ ΝΑ ΠΑΥΣΩΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΑΣ

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΕΠΡΑΞΑΜΕ

30-7-1993 διὰ τὰ ἐν Αὐστραλίᾳ: «Ἐπὶ ἁρμοδίως ὑποβληθείσης μηνύσεώς μου εἰς τὸ σεπτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον τὴν 17ην Μαρτίου 1989 κατὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ, προσβάλλοντος τὸ ὀρθόδοξον δόγμα περὶ ἀναμαρτησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μολονότι παρῆλθε πενταετία ἀφ᾿ ὅτου ὑπεβλήθη, ἐν τούτοις οὐδεμία κανονικὴ ἐνέργεια ἐγένετο. Ὁ σεβασμιώτατος Αὐστραλίας μὲ τὴν αἱρετικὴν διδασκαλίαν του καὶ τὴν ὅλην συμπεριφοράν του ὑπῆρξε δυστυχῶς ὁ κυρίως ἔνοχος τῆς παρατηρουμένης ἐν Αὐστραλίᾳ θλιβερᾶς ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως. Χωρὶς νὰ θέλωμεν ν᾿ ἀπειλήσωμέν τινα, είμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπιστήσωμεν τὴν προσοχὴν τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου καὶ τῶν περὶ αὐτόν, οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν κατ᾿ αὐτὰς μείζονα Σύνοδον ἐν τῷ Πατριαρχείῳ, ὅτι τὰ ἀφορῶντα εἰς τὰ δόγματα ζητήματα προηγοῦνται τῶν διοικητικῆς φύσεως θεμάτων. Ἡ δὲ ἐν προκειμένῳ σκανδαλώδης σιωπή σας δὲν ἀποκλείεται νὰ μᾶς ἐξαναγκάσῃ νὰ προβῶμεν εἰς κανονικὴν ἐνέργειαν περὶ παύσεως τοῦ μνημοσύνου σας, ὡς καὶ ἄλλοτε ἐπράξαμεν ἐπὶ ἀειμνήστου προκατόχου σας».

26-12-1993 καὶ πάλιν διὰ τὰ ἐν Αὐστραλίᾳ: «Εὑρίσκομαι εἰς τὴν ἀδήριτον ἀνάγκην ἵνα ἀπευθυνθῶ διὰ τοῦ παρόντος δημοσίᾳ πρὸς ὑμᾶς. Δὲν πρόκειται περὶ μικροῦ τινος καὶ ἀσημάντου πράγματος, ἀλλὰ περὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Πρὸ ἐτῶν εἰς τὴν Αὐστραλίαν ἐξέσπασε δεινὸν σκάνδαλον μὲ ἥρωα τὸν ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας σεβασμιώτατον κ. Στυλιανόν. Ἐθεωρήσαμεν ἐπιτακτικὸν καθῆκον ν᾿ ἀπευθυνθῶμεν εἰς τὸν τότε οἰκουμενικὸν πατριάρχην κυρὸν Δημήτριον (τὴν 17-3-1989). Τὸ Πατριαρχεῖον ἀπήντησεν εἰς ἡμᾶς διὰ τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 262/19-4-1989 ἐπιστολῆς, ἐκφράζον τὰς εὐχαριστίας Του διὰ τὴν ἡμετέραν εὐαισθησίαν ἐπὶ τοῦ ἀνακύψαντος ζητήματος. Νέα ὅμως ἀφορμὴ ἐδόθη ἐκ τῆς Μείζονος καὶ Ὑπερτελοῦς Συνόδου. Διότι αὕτη ἐπελήφθη μὲν ἄλλων ζητημάτων ἥσσονος σημασίας, ἀλλὰ περὶ τῶν ὑψίστων δογματικῶν θεμάτων, τῆς ἀναμαρτησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἄλλων δυσσεβῶν ἐκφράσεων τοῦ εἰρημένου ἱεράρχου, οὐδόλως ἠσχολήθη. Παρὰ ταῦτα, διατηροῦντες τὴν τελευταίαν ἐλπίδα, ἐκρίναμεν ἐπιβεβλημένον, πρὶν ἢ προβῶμεν εἰς ἄλλας κανονικὰς ἐνεργείας, περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλοῦν οἱ ἱ. κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα οἱ ΡΚΑ΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου καὶ ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας, νὰ καταφύγωμεν διὰ δευτέραν ἤδη φορὰν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ θερμῶς νὰ παρακαλέσωμεν, ὅπως τοῦτο ἐπιληφθῇ τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου ζητήματος. Διότι ἐὰν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, τότε ὁ ἀφανὴς ἀλλὰ πιστὸς λαὸς θὰ γίνῃ ὁ ἄγρυπνος φύλαξ τῆς πίστεώς μας. Παναγιώτατε, εἶμαι πλέον γέρων καὶ ἐγγὺς θανάτου. Ἐπιθυμῶ ν᾿ ἀπέλθω τοῦ κόσμου τούτου διατηρῶν ἀγαθὰς σχέσεις εἰ δυνατὸν μὲ ὅλους, καὶ δὴ μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, καθὼς καὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κ. Στυλιανόν, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς γνωρίζει ὅτι δὲν μισῶ, ἀλλὰ ζητῶ νὰ προσέχῃ εἰς τὴν γλῶσσαν καὶ τὴν γραφίδα του ἵνα λαλῇ, γράφῃ καὶ συμπεριφέρεται ὀρθοδόξως».

7-7-1995 διὰ τὴν συνάντησίν του μὲ τὸν πάπαν: «Ἡ προσφάτως (27 ἕως 30-6-1995) γενομένη συνάντησίς σας μετὰ τοῦ πάπα εἰς Ῥώμην δὲν τυγχάνει τῆς ὁμοθύμου ἐπιδοκιμαίας τοῦ πληρώματος τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἂν καὶ δὲν ἐπραγματοποιήθη συλλείτουργον καὶ κοινωνία ποτηρίου, ἐν τούτοις αὕτη δὲν παύει νὰ εἶνε μεμπτή, καθόσον καὶ ἡ συμπροσευχὴ μετὰ αἱρετικῶν δὲν εἶνε ἐπιτρεπτὴ κατὰ τοὺς ἱεροὺς κανόνας. …Τὸ Βατικανὸν εὑρίσκεται εἰς δυσχερῆ θέσιν καὶ ἡ κοινὴ γνώμη εἶνε εἰς μέγαν βαθμὸν ἐναντίον αὐτοῦ λόγῳ καὶ τῆς ἀναμίξεώς του εἰς ἐθνικιστικὰ ζητήματα καὶ πολεμικὰς συρράξεις. Ὁ πάπας ὠφελεῖται προφανῶς ἀπὸ τὰς συναντήσεις του μὲ ὀρθοδόξους πατριάρχας καὶ μάλιστα τὸν οἰκουμενικόν, διότι οὕτω στηρίζεται τὸ κλονισμένον κῦρός του. Ἀλλ᾿ οὐδὲν βῆμα ἔχει κάνει οὗτος παραλλήλως πρὸς ἐπάνοδον εἰς τὴν Ἀλήθειαν. Ἀντιθέτως διακηρύττει παντοῦ τὴν παγκοσμιότητα τῆς πνευματικῆς του πατρότητος, θεωρεῖ ἡμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους ὡς ἀποσκιρτήσαντα τέκνα του καὶ μᾶς κατατάσσει μεταξὺ τῶν λεγομένων “Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν”. Ἀλλ᾿ ἡ ἀλήθεια εἶνε ἄμικτος μὲ τὸ ψεῦδος. Ὁ δὲ παπισμὸς εἶνε ἕνα θεολογικόν, ἠθικὸν καὶ κοινωνικὸν ψεῦδος. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐτήρησε βεβαίως, ἔκ τινος ἐπόψεως, ὀρθὴν στάσιν εἰς τὸ θέμα τῆς οὐνίας, πλὴν ὅμως ὤφειλε νὰ εἶχε διακόψει οἱανδήποτε σχέσιν μὲ τοὺς παπικούς, καὶ δὴ μὲ τὸν ίδιον τὸν πάπαν, ἐφ᾿ ὅσον ἐξακολουθεῖ οὗτος νὰ ἐξαποστέλλῃ τὰ προπαγανδιστικά του τάγματα πρὸς ἐκπόρθησιν τῆς Ὀρθοδοξίας. ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΘΑ, ὅθεν, ἐντονώτατα διὰ τὰ τεκταινόμενα. Ὁ πιστὸς ὀρθόδοξος λαός, ποὺ βλέπει τὰ ἐγκλήματα τῶν παπικῶν εἰς τὴν γείτονά μας Γιουγκοσλαβίαν, σκανδαλίζεται ἰδιαιτέρως. Οὐνία, Βοσνία καὶ Σκόπια ἀποτελοῦν αἱμορροούσας πλητὰς εἰς τὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὰς ὁποίας τὸ ἰμπεριαλιστικὸν πάθος τοῦ πάπα ἐξακολουθεῖ νὰ κρατῇ ἀνοικτάς. Ἐνέργειαι λοιπὸν ὡς ἡ τελευταία σας παρέχουν εὐκαιρίας εἰς σχισματικοὺς κύκλους τῆς πατρίδας μας νὰ αὐξάνουν τὴν ἐπιρροήν των. Αἱ κάπως συγκρατημέναι δηλώσεις σας, κατὰ τὴν ὡς ἄνω συνάντησίν σας μόλις μᾶς δίδουν πρὸς τὸ παρὸν πίστωσίν τινα χρόνου, ὥστε να μὴ σπεύσωμεν νὰ ἐπαναλάβωμεν ὅ,τι πρὸ 25 ἐτῶν ἐπράξαμεν, ὅτε ὁμοῦ μετ᾿ ἄλλων δύο ἱεραρχῶν τῆς Β. Ἑλλάδος διεκόψαμεν τὸ μνημόσυνον τοῦ μακαρίτου Ἀθηναγόρου».