Οι παρατιθέμενες φωτογραφίες τυγχάνουν άκρως αποκαλυπτικές της συντελούμενης βλασφημίας και ασεβείας. Και το δίχως άλλο θα πρέπει να ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά του υγιώς φρονούντος εκκλησιαστικού πληρώματος, αυτού, δηλονότι, που εκφράζει την αγρυπνούσα και γρηγορούσα, υγιά εκκλησιαστική συνείδηση.
Μπροστά στο Άγιο Βήμα μουσικά όργανα, τραγούδια κοσμικά-ερωτικά, ανεκδιήγητη στάση και εμφάνιση ενίων εκ των συμμετεχόντων , άκρως προσβλητική της ιερότητας του χώρου, κ.τ.ό.
QUO VADIS λοιπόν;
Τόσο πολύ έχουν αλλοιωθεί και διαστραφεί τα ποιοτικά και αξιολογικά κριτήρια ποιμένων και ποιμαινομένων;
Πώς συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα, πώς μειγνύουν τα άμεικτα, πώς καταπατούν αδεώς και ελαφρά τη καρδία τα όρια μεταξύ αγίου και βεβήλου;
Αντί να εκκλησιαστικοποιηθεί ο κόσμος, κοσμικοποιείται, όλο και περισσότερο, ο εκκλησιαστικός βίος.
Το χειρότερο, εν προκειμένω, συνίσταται σε αυτό που διαλαμβάνει η ανάρτηση, στο γεγονός δηλαδή ότι η όλη κατάσταση έχει γίνει πλέον μόδα...
Πρόκειται περί καταντήματος....
Και όταν κάποιος τολμήσει να προβεί, κατά χρέος, σε στηλίτευση και στιγματισμό του άκρως εκφυλιστικού αυτού φαινομένου τότε ακούει τα σχολιανά του , κατά το κοινώς λεγόμενο ...
Ταλιμπάν, φονταμενταλιστής, ηθικιστής, πιετιστής, ασυγχρόνιστος και τα συναφή ...
Ακένωτο το λεξιλόγιο των εκκοσμικευμένων χριστιανών όταν πρόκειται να πλήξουν και απαξιώσουν όσους δεν προβαίνουν σε εκπτώσεις και αβαρίες με τη συνείδησή τους...
Εκεί καταντήσαμε στους δύστηνους αυτούς καιρούς!
Ποιμένες και πολλοί ποιμαινόμενοι να παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο και τούμπαλιν ...
Για όλους ,όμως, αυτούς διαχρονικά θα ισχύει ο ταλανισμός του προφήτη Ησαΐα "
Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν,
οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος,
οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.».
Ο Σατανάς πέτυχε να μεταλλάξει το φρόνημα πολλών χριστιανών της σήμερον ούτως ώστε να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και, φρικτόν ειπείν!, κάποτε -κάποτε να τα επενδύουν και με"θεολογικό" και "εκκλησιαστικό" μανδύα ...
Είναι να μη θρηνεί κανείς;
H σχετική ευθύνη , πρωτίστως και κυρίως, βαρύνει τους κατά τόπους μητροπολίτες που ή πρωτοστατούν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ή παρέχουν αφειδώς την ευλογία τους για τη διοργάνωσή τους.
Η κατάσταση ομολογουμένως έχει παραγίνει.