Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
"...Στὴν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει μόνο τὸ ἵνα ὦσι ἕν! Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἑνώνονται στὸ καθὼς ἡμεῖς καὶ στὸ ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ θὰ πρέπει νὰ ὁμολογοῦν τὴν μιὰ Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία! Οὔτε μίγματα, οὔτε ἑτερόκλιτες συνθέσεις μὲ σκοτασμένα στοιχεῖα, μὲ θαμπωμένες οὐσίες, μὲ ἀπροσδιόριστες ταυτότητες, ἀλλομορφὲς ἑνὸς... κάποιου Θεοῦ τῆς ἀγάπης! Ἐγὼ Θεὸς Ζηλωτής! Συναντᾶμε τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη νὰ αὐτοπεριγράφεται ὡς Ζηλότυπος! Θέλει ἀποκλειστικότητα ὁ Θεός! Καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη λέει ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ὅταν ἀποκαλεῖ τὴν γενεὰ τῶν Ἑβραίων ἄπιστη καὶ μοιχαλίδα μιλᾷ γιὰ τίς ἐρωτοτροπίες της μὲ ποικίλους ψεύτικους θεοὺς καὶ στὶς μέρες μας μὲ τὸν θεό... κόσμο καὶ τὸ ὀλέθριο ἀποστατικὸ φρόνημά του!
Μία καὶ μόνη ἡ δύναμη συνοχῆς καὶ συνάφειας! Ἡ Ὀρθοδοξία! Ἡ ἐν Τριάδι Θεῷ, ἡ ἐν Χριστῷ καὶ μόνο συμπόρευση! Ὁμοιοπολικοὶ οἱ δεσμοί τοῦ ἵνα ὦσι ἐν! Μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἑτεροπολικοὺς καὶ τοὺς ὁμοιόσχημους! Προσευχὴ μόνο γιὰ τὸν φωτισμό τους μὲ τὸ Φῶς τῆς μόνης Ἀλήθειας! Μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἐθελουσίως τυφλωμένους! Πρώτη καὶ Δευτέρα φορά... καὶ ἔπειτα μακριά... δὲν χρειάζεται πολὺς διάλογος... ἔλεγε ὁ π.Αθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος καὶ πόσο δίκιο καὶ φῶς ἔχουν τὰ λόγια του... Ὅταν ἀρχίζει ἡ διαλεκτική, χάνεται τὸ κριτήριο τῆς Ἀληθείας!
Βέβαια τὸ ἀκατήχητό μας, εἶναι ἡ μεγάλη καὶ κύρια αἰτία γιὰ τὸ εὐεπίφορο τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν κακοδοξιῶν! Συνεχῶς διαπιστώνουμε ὅτι ἔχουμε ἔλλειμμα κατήχησης... ἀλλὰ μένουμε στὶς διαπιστώσεις καὶ στοὺς ἄμβωνες τῶν Ἐκκλησιῶν τὸ στρῶμα ἀπὸ τὴν σκόνη ὅλο καὶ παχαίνει... σὰν τὸ σκοτάδι...
Ἀντὶ λοιπὸν νὰ ἐνταθεῖ τὸ κηρυκτικὸ καὶ διαφωτιστικὸ ἔργο, προβάλλεται ἐδῶ καὶ καιροὺς πολλοὺς τὸ ὅτι πρέπει νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ γίνει θελκτική, ἐνδιαφέρουσα, σαγηνευτικὴ γιὰ τοὺς νέους ἀνθρώπους ἰδίως! Ναὶ τίς εἴδαμε αὐτὲς τίς προσπάθειες ἐμπράκτως νὰ ἐκδηλώνονται (δὲν χρειάζεται νὰ ὑπεισέλθουμε θαρρῶ). Μιὰ προσπάθεια ἔνταξης τοῦ Κόσμου στὴν Ἐκκλησία στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, παραβλέποντας ὅμως καὶ ἀδιαφορῶντας παντελῶς γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικοποίηση ὅλου αὐτοῦ τοῦ κόσμου ποὺ σαγηνεύσαμε... καὶ τί καταφέραμε; Ἐκκοσμικεύσαμε τὴν Ἐκκλησία! Μικρὲς πτυχὲς τῆς βασικῆς αἰτίας γι᾿ αὐτὸ ποὺ ζοῦμε ὅλοι μας σήμερα μέσα στὴν Ἐκκλησία θίξαμε σήμερα ἀδελφοί μου. Δὲν θὰ μπορούσαμε παρὰ ἁδρομερῶς νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ πολλὲς ἀπὸ τίς παραφυάδες ἑνὸς δέντρου μὲ πολὺ βαθὺ καὶ ἰσχυρὸ ριζικὸ σύστημα! Πνευματικὰ ἄκαρπο ἀλλὰ φοβερὰ ἐπιζήμιο αὐτὸ τὸ δέντρο! Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκοσμίσκευσης! Ἄν μὲ μιὰ λέξη ἀπαντούσαμε σὲ ἐκεῖνον τὸν ἀπογοητευμένο ἀδελφό μας γιὰ τὸ τί ἔφταιξε ποὺ φτάσαμε ὡς ἐδῶ, πέραν τοῦ πρωτεύοντος ἀμετανοήτου μας θὰ ἀπαντούσαμε μὲ αὐτὴν τὴν λέξη! Ἐκκοσμίκευση!
Ἡ Ἐκκλησία δὲν χρειάζεται ἀνανέωση μὲ ἀκρωτηριασμοὺς καὶ περικοπὲς μὲ αὐθαίρετους νεωτερισμούς! ΕΜΕΙΣ πρέπει νὰ γίνουμε νέοι ἄνθρωποι νὰ ἀπεκδυθοῦμε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο καὶ νὰ ντυθοῦμε τὸν νέο! Ὅσοι φυσικὰ αὐτὰ δὲν τὰ ἔχουν διόλου διαισθανθεῖ ἔστω συνεχίζουν νὰ καταδεικνύουν καὶ νὰ καταγγέλουν μιὰ Δογματικὴ ἀκαμψία, ἕναν Θρησκευτικὸ ὁλοκληρωτισμό, μιὰ μεσαιωνικὴ ἀπολυτότητα, ἕναν σκυθρωπὸ ἐθνικισμό. Ὁ οὐνιτικῶν καταβολῶν κατὰ τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξος Θεολόγος Ὀλιβιὲ Κλεμὰν τὰ ἔλεγε αὐτὰ ἀρθρογραφῶντας τὴν δεκαετία τοῦ 1980. Ξέρετε ὁ Οἰκουμενισμὸς πρεσβεύει αὐτὴν τὴν ἀνάμειξη αὐτὸν τὸν συγκερασμὸ (συγκρητισμὸς) σύν+Κρὴς τῶν πολλῶν ἀληθειῶν... θεωρεῖ τὴν ἀλήθεια κατακερματισμένη καὶ ὅτι κάθε θρησκεία διαθέτει τὸ προνόμιο νὰ κατέχει ἕνα τμῆμα αὐτῆς τῆς ἀλήθειας. Ὁπότε ἂν ἑνώσουμε ὅλες τίς ἀλήθειες μαζὶ θὰ φτιάξουμε τὴ σύνολη Ἀλήθεια. Σχετικοποίηση.... Γράφει μιὰ ἀπὸ τίς κορυφὲς τῶν κορυφῶν ὁ μακαριστὸς π. Δημήτριος Στανιλοάε: Dimitru Staniloae, Γιὰ ἕνα Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό, ἐκδ. ΑΘΩΣ, Πειραιεὺς 1976, σελ. 19-20. «Δημιουργεῖται κάθε τόσο, ἀπὸ τὴν μεγάλη ἐπιθυμία γιὰ ἕνωση, ἕνας εὔκολος ἐνθουσιασμός, ποὺ πιστεύει πῶς μπορεῖ μὲ τὴν συναισθηματική του θερμότητα νὰ ρευστοποίηση τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ τὴν ξαναπλάση χωρὶς δυσκολία. Δημιουργεῖται ἀκόμα καὶ μία διπλωματικὴ συμβιβαστικὴ νοοτροπία, ποὺ νομίζει πῶς μπορεῖ νὰ συμφιλιώσῃ μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις δογματικὲς θέσεις ἢ γενικώτερες καταστάσεις, ποὺ κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες χωρισμένες. Οἱ δυὸ αὐτοὶ τρόποι, μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζεται -ἢ παραθεωρεῖται- ἡ πραγματικότητα, φανερώνουν μία κάποια ἐλαστικότητα ἢ κάποια σχετικοποίηση τῆς ἀξίας ποὺ ἀποδίδεται σ᾿ ὡρισμένα ἄρθρα πίστεως...
Βέβαια τὸ ἀκατήχητό μας, εἶναι ἡ μεγάλη καὶ κύρια αἰτία γιὰ τὸ εὐεπίφορο τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν κακοδοξιῶν! Συνεχῶς διαπιστώνουμε ὅτι ἔχουμε ἔλλειμμα κατήχησης... ἀλλὰ μένουμε στὶς διαπιστώσεις καὶ στοὺς ἄμβωνες τῶν Ἐκκλησιῶν τὸ στρῶμα ἀπὸ τὴν σκόνη ὅλο καὶ παχαίνει... σὰν τὸ σκοτάδι...
Ἀντὶ λοιπὸν νὰ ἐνταθεῖ τὸ κηρυκτικὸ καὶ διαφωτιστικὸ ἔργο, προβάλλεται ἐδῶ καὶ καιροὺς πολλοὺς τὸ ὅτι πρέπει νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ γίνει θελκτική, ἐνδιαφέρουσα, σαγηνευτικὴ γιὰ τοὺς νέους ἀνθρώπους ἰδίως! Ναὶ τίς εἴδαμε αὐτὲς τίς προσπάθειες ἐμπράκτως νὰ ἐκδηλώνονται (δὲν χρειάζεται νὰ ὑπεισέλθουμε θαρρῶ). Μιὰ προσπάθεια ἔνταξης τοῦ Κόσμου στὴν Ἐκκλησία στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, παραβλέποντας ὅμως καὶ ἀδιαφορῶντας παντελῶς γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικοποίηση ὅλου αὐτοῦ τοῦ κόσμου ποὺ σαγηνεύσαμε... καὶ τί καταφέραμε; Ἐκκοσμικεύσαμε τὴν Ἐκκλησία! Μικρὲς πτυχὲς τῆς βασικῆς αἰτίας γι᾿ αὐτὸ ποὺ ζοῦμε ὅλοι μας σήμερα μέσα στὴν Ἐκκλησία θίξαμε σήμερα ἀδελφοί μου. Δὲν θὰ μπορούσαμε παρὰ ἁδρομερῶς νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ πολλὲς ἀπὸ τίς παραφυάδες ἑνὸς δέντρου μὲ πολὺ βαθὺ καὶ ἰσχυρὸ ριζικὸ σύστημα! Πνευματικὰ ἄκαρπο ἀλλὰ φοβερὰ ἐπιζήμιο αὐτὸ τὸ δέντρο! Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκοσμίσκευσης! Ἄν μὲ μιὰ λέξη ἀπαντούσαμε σὲ ἐκεῖνον τὸν ἀπογοητευμένο ἀδελφό μας γιὰ τὸ τί ἔφταιξε ποὺ φτάσαμε ὡς ἐδῶ, πέραν τοῦ πρωτεύοντος ἀμετανοήτου μας θὰ ἀπαντούσαμε μὲ αὐτὴν τὴν λέξη! Ἐκκοσμίκευση!
Ἡ Ἐκκλησία δὲν χρειάζεται ἀνανέωση μὲ ἀκρωτηριασμοὺς καὶ περικοπὲς μὲ αὐθαίρετους νεωτερισμούς! ΕΜΕΙΣ πρέπει νὰ γίνουμε νέοι ἄνθρωποι νὰ ἀπεκδυθοῦμε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο καὶ νὰ ντυθοῦμε τὸν νέο! Ὅσοι φυσικὰ αὐτὰ δὲν τὰ ἔχουν διόλου διαισθανθεῖ ἔστω συνεχίζουν νὰ καταδεικνύουν καὶ νὰ καταγγέλουν μιὰ Δογματικὴ ἀκαμψία, ἕναν Θρησκευτικὸ ὁλοκληρωτισμό, μιὰ μεσαιωνικὴ ἀπολυτότητα, ἕναν σκυθρωπὸ ἐθνικισμό. Ὁ οὐνιτικῶν καταβολῶν κατὰ τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξος Θεολόγος Ὀλιβιὲ Κλεμὰν τὰ ἔλεγε αὐτὰ ἀρθρογραφῶντας τὴν δεκαετία τοῦ 1980. Ξέρετε ὁ Οἰκουμενισμὸς πρεσβεύει αὐτὴν τὴν ἀνάμειξη αὐτὸν τὸν συγκερασμὸ (συγκρητισμὸς) σύν+Κρὴς τῶν πολλῶν ἀληθειῶν... θεωρεῖ τὴν ἀλήθεια κατακερματισμένη καὶ ὅτι κάθε θρησκεία διαθέτει τὸ προνόμιο νὰ κατέχει ἕνα τμῆμα αὐτῆς τῆς ἀλήθειας. Ὁπότε ἂν ἑνώσουμε ὅλες τίς ἀλήθειες μαζὶ θὰ φτιάξουμε τὴ σύνολη Ἀλήθεια. Σχετικοποίηση.... Γράφει μιὰ ἀπὸ τίς κορυφὲς τῶν κορυφῶν ὁ μακαριστὸς π. Δημήτριος Στανιλοάε: Dimitru Staniloae, Γιὰ ἕνα Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό, ἐκδ. ΑΘΩΣ, Πειραιεὺς 1976, σελ. 19-20. «Δημιουργεῖται κάθε τόσο, ἀπὸ τὴν μεγάλη ἐπιθυμία γιὰ ἕνωση, ἕνας εὔκολος ἐνθουσιασμός, ποὺ πιστεύει πῶς μπορεῖ μὲ τὴν συναισθηματική του θερμότητα νὰ ρευστοποίηση τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ τὴν ξαναπλάση χωρὶς δυσκολία. Δημιουργεῖται ἀκόμα καὶ μία διπλωματικὴ συμβιβαστικὴ νοοτροπία, ποὺ νομίζει πῶς μπορεῖ νὰ συμφιλιώσῃ μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις δογματικὲς θέσεις ἢ γενικώτερες καταστάσεις, ποὺ κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες χωρισμένες. Οἱ δυὸ αὐτοὶ τρόποι, μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιμετωπίζεται -ἢ παραθεωρεῖται- ἡ πραγματικότητα, φανερώνουν μία κάποια ἐλαστικότητα ἢ κάποια σχετικοποίηση τῆς ἀξίας ποὺ ἀποδίδεται σ᾿ ὡρισμένα ἄρθρα πίστεως...
Λύκοι βαρεῖς, ἑτεροδιδασκαλοῦντες! Ἐπίδοξοι Νεκροθάφτες τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς Παράδοσης ἔλεγε κάποιος μὲ πόνο βαθύ! Ἄς τὸ ἐκλεπτύνουμε κάπως. Ἄς μιλήσουμε γιὰ ἀνεπίγνωστους τοῦ πνευματικῶς θανάσιμα ἐπιληψίμου, κιβδηλοποιοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἐκφιλοσόφηση καὶ ἐξ ἀκαδημαϊσμὸς τῆς πίστης! Ὅ,τι πιὸ ἀποστασιοποιημένο ἀπὸ τὸ Φωτοβόλο δόγμα καὶ κυρίως ἀπὸ τὸ μυστηριακὸ βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἡ Ἁγιότητα ἀδελφοὶ νὰ εἶναι τὸ θέλγητρο καὶ ὁ μαγνήτης μας καὶ ὄχι οἱ ἀτέρμονες φιλοσοφίες μας καὶ τὰ ὡραῖα λόγια ποὺ χαϊδεύουν τὰ πάθη.
Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι βιβλιοθήκη τὴν ὁποία μπορεῖς νὰ μελετήσεις, ἀλλὰ βίωμα τὸ ὁποῖο καλεῖσαι νὰ ζήσεις.... ἔλεγε ὁ μέγας Ὁμολογητὴς ἡ κεκρυμμένη συνείδηση τῆς μαρτυρικῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Ἄς γρηγοροῦμε ἀδελφοί! Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ πλήρωμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Χάριτος. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ Χριστός! Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀποκεκαλυμμένη πλήρης καὶ ἀνόθευτη Ἀλήθεια. «Ἐγὼ εἰμι ἡ ἀλήθεια» (Ἰωάν. ιδ΄ 6). Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας! Αὐτὰ νὰ τὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ μετανοοῦν καὶ μαζί τους καὶ ἐμεῖς (αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμὸς καὶ ἡ ἀποστολή μας ἡ συνεχὴς μετάνοια καὶ μόνο) ὅσοι Νεοορθόδοξοι καὶ Νεοχριστιανοὶ φανεροὶ καὶ κρυφοὶ ἐκπροτεσταντιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀντι βιβλικοπατερικὰ καὶ ἄκρως ἀντι ἰεροκανονικὰ συνεχίζουν νὰ δημιουργοῦν κάσες ἀπὸ κερκόπορτες καὶ νὰ ὀνειρεύονται τὴν ἅλωση τῆς μόνης ὑπάρχουσας ἀληθινῆς πίστης! Ἀναρωτιέμαι πὼς ἔχουν σκεφτεῖ νὰ ἀντικαταστήσουν ἐκεῖνο τὸ τρέμω τὴν φοβερὰ ἡμέρα τῆς κρίσεως ποὺ ἀκούγεται στὸ ὄρθρο τῶν Κυριακῶν τοῦ Τριωδίου μετὰ τὸν 50ο ψαλμὸ...
...Ἵνα ὦσι ἕν! Ἔτσι παρέδωσε τὴν ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ὁ μεγάλος Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας! Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ὁποῖος ὅσο ζοῦσε μὲ ἐνθουσιασμὸ κήρυττε, πὼς μοναχὰ ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει αὐτὸ τὸ βαθύτατο νόημα! Τὴν σωτηρία καὶ λυτρωτικὴ ἑνότητα μὲ κεφαλὴ καὶ μπροστάρη τὸν Χριστό μας! Ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιὰ καρδία δοξάζει καὶ ἀνυμνεὶν Αὐτὸν καὶ μόνο! Τὸ πάντιμο καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ! Αὐτοῦ ποὺ φανερώθηκε καὶ φανερώνεται συνεχῶς στοὺς ἐν ἐπιγνώσει ἑνωμένους πιστοὺς καὶ πανελευθέρους δούλους Του!
Ἀπανωτοὶ οἱ ἐμπτυσμοὶ καὶ τὰ ραπίσματα στὸ ἀκόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας.
....Ἐγὼ μένω Γερμανία καὶ τὴν περασμένη Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἤμουν σὲ μία ἐνορία μὲ κάποιο Ἱερομόναχο. Δὲν γιορτάσαμε τίς Εἰκόνες καὶ κάποιος ποὺ προσπάθησε νὰ τοῦ μιλήσει γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἐπιτέθηκε. Οἱ Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ ἐμεῖς ἤμαστε εἶπε ὁ Ἱερομόναχος. Στὸ κήρυγμα τοῦ μίλησε μόνο γιὰ τὴν εἰκονολατρεία καί τὴν 6η οἰκουμενικὴ σύνοδο διαστρεβλώνοντας τὰ πράγματα. Ξέρω πὼς αὐτὸς ὁ Ἱερομόναχος δὲν ἀποδέχεται τὸν λόγο τοῦ Παναγόπουλου οὔτε καὶ τοῦ Κόντογλου. (Ποὺ καὶ γὼ ἂν δὲν ἄκουγα τίς ἐκπομπὲς δὲν θὰ ἤξερα ποιοὶ ἦταν καὶ τὸ ἔργο τους). Μιὰ φίλη μου ποὺ Δόξα τῷ Θεῷ ἀκούει καὶ αὐτὴ τίς ἐκπομπὲς εἶναι καὶ πνευματικὸς της. Στὸ τέλος μᾶς ἔδωσε καὶ κάτι παπικὰ βιβλία. Τὸ εἶχα καταλάβει καὶ γὼ ἀπὸ καιρὸ πὼς κάτι δὲν πάει καλὰ χωρὶς νὰ θέλω νὰ κρίνω καὶ ἴσως νὰ ἔχω καὶ λάθος). Ὅταν ρώτησα τὴν Γερόντισσά μου σὲ ἕνα Μοναστήρι στὴν Κύπρο (ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχομαι) μοῦ εἶπε πὼς εἶναι μέρος τῆς προσπάθειας νὰ ἑνωθοῦν οἱ τάχα ἐκκλησίες. Ὅταν ὅμως διαβάσεις τὸ βιβλίο τοῦ Παναγόπουλου Ἄλλο καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἄλλο Χριστιανὸς βλέπεις πὼς κάτι τέτοιο δὲν γίνεται. Συγγνώμη ποὺ σὲ ἐνοχλῶ μὲ τὰ δικά μου (μας) ἁπλὰ ψάχνω καὶ γὼ λίγη παραμυθία ἀφοῦ γυρίζω τὴν Γερμανία ὁλόκληρη προσπαθῶντας νὰ βρῶ ἕνα ὀρθόδοξο Ναὸ χωρὶς περιτύλιγμα ἐκκοσμίκευσης. Μοῦ ἔστειλε καὶ μιὰ φωτογραφία ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ πῆρε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς εὐλογία ὁ ἀδελφός μας... Τὸ best seller τοῦ κυρίου Peter Seewald μὲ τὴν βιογραφία τοῦ Πάπα Βενεδίκτου τοῦ 16ου! Ἐλπίζω μόνο νὰ μὴν δίνω ἰδέες γιὰ δῶρο σὲ κάποιους τώρα ποὺ πλησιάζει καὶ τὸ Πάσχα... ( Μήνυμα ποὺ ἔστειλε στὴν ἐκπομπή μας ἀδελφός μας ποὺ ἐργάζεται στὴν Γερμανία ὡς Ἰατρός)
Ἡ ἐναγώνια προσπάθεια γιὰ ἀποχριστοποίηση καὶ οὐδετεροθρησκεία, ποὺ πλέον εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι μεθοδεύεται στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ ὅπου ὑπάρχει Ὀρθοδοξία ἀπὸ ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἀντίμαχους-ἀντικειμένους Τῆς Ἀλήθειας, μᾶς φέρνει στὸν νοῦ ἐκεῖνο τὸ αἰώνιο ρῆμα τοῦ Χριστοῦ μας ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο.
Τὸν κατηγόρησαν οἱ Φαρισαῖοι γιατί δὲν ἐπιτιμοῦσε τὸν κόσμο ποὺ κατὰ τὴν εἴσοδό Του στὰ Ἱεροσόλυμα, Τὸν ἐπευφημοῦσε ἀποκαλῶντας Τον: Υἱὸ Δαυὶδ καὶ Βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ.
Καὶ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, τοὺς ἀποκρίθηκε μὲ μιὰ φράση ποὺ πόσο ταιριάζει καὶ σὲ αὐτούς, ποὺ στὰ σίγουρα χλεύασαν μόλις ἄκουσαν ὅτι καὶ τὰ ἄψυχα... κρανία ἀπάντησαν κάποτε τὸ Ἀληθῶς Ἀνέστῃ!
Τοὺς ἀπαντᾷ ὁ Χριστός μας λοιπὸν καὶ σήμερα:
«Ἄν αὐτοὶ σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40).
Χριστὸς Ἀνέστῃ... ἀδελφοὶ καὶ πατέρες!
Προσδοκῶντας τὰ ἄψυχα μὰ καὶ τὰ ἔμψυχα νὰ μιλήσουν... καὶ νὰ ὁμολογήσουν Χριστὸ στὴν πράξη! Ἄς θυμόμαστε πάντοτε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ: Κύριε φώτισόν μου τὸ σκότος μὰ κάτι ἀκόμα ποὺ εἶπε ὁ μεγάλος Ἅγιος: Οἱ τῆς Ἀληθείας εἰσὶ τῆς Ἐκκλησίας! Καὶ γὰρ οἱ τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ της τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί».
...Ἵνα ὦσι ἕν! Ἔτσι παρέδωσε τὴν ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ὁ μεγάλος Ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας! Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ὁποῖος ὅσο ζοῦσε μὲ ἐνθουσιασμὸ κήρυττε, πὼς μοναχὰ ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει αὐτὸ τὸ βαθύτατο νόημα! Τὴν σωτηρία καὶ λυτρωτικὴ ἑνότητα μὲ κεφαλὴ καὶ μπροστάρη τὸν Χριστό μας! Ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιὰ καρδία δοξάζει καὶ ἀνυμνεὶν Αὐτὸν καὶ μόνο! Τὸ πάντιμο καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ! Αὐτοῦ ποὺ φανερώθηκε καὶ φανερώνεται συνεχῶς στοὺς ἐν ἐπιγνώσει ἑνωμένους πιστοὺς καὶ πανελευθέρους δούλους Του!
Ἀπανωτοὶ οἱ ἐμπτυσμοὶ καὶ τὰ ραπίσματα στὸ ἀκόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας.
....Ἐγὼ μένω Γερμανία καὶ τὴν περασμένη Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἤμουν σὲ μία ἐνορία μὲ κάποιο Ἱερομόναχο. Δὲν γιορτάσαμε τίς Εἰκόνες καὶ κάποιος ποὺ προσπάθησε νὰ τοῦ μιλήσει γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἐπιτέθηκε. Οἱ Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ ἐμεῖς ἤμαστε εἶπε ὁ Ἱερομόναχος. Στὸ κήρυγμα τοῦ μίλησε μόνο γιὰ τὴν εἰκονολατρεία καί τὴν 6η οἰκουμενικὴ σύνοδο διαστρεβλώνοντας τὰ πράγματα. Ξέρω πὼς αὐτὸς ὁ Ἱερομόναχος δὲν ἀποδέχεται τὸν λόγο τοῦ Παναγόπουλου οὔτε καὶ τοῦ Κόντογλου. (Ποὺ καὶ γὼ ἂν δὲν ἄκουγα τίς ἐκπομπὲς δὲν θὰ ἤξερα ποιοὶ ἦταν καὶ τὸ ἔργο τους). Μιὰ φίλη μου ποὺ Δόξα τῷ Θεῷ ἀκούει καὶ αὐτὴ τίς ἐκπομπὲς εἶναι καὶ πνευματικὸς της. Στὸ τέλος μᾶς ἔδωσε καὶ κάτι παπικὰ βιβλία. Τὸ εἶχα καταλάβει καὶ γὼ ἀπὸ καιρὸ πὼς κάτι δὲν πάει καλὰ χωρὶς νὰ θέλω νὰ κρίνω καὶ ἴσως νὰ ἔχω καὶ λάθος). Ὅταν ρώτησα τὴν Γερόντισσά μου σὲ ἕνα Μοναστήρι στὴν Κύπρο (ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχομαι) μοῦ εἶπε πὼς εἶναι μέρος τῆς προσπάθειας νὰ ἑνωθοῦν οἱ τάχα ἐκκλησίες. Ὅταν ὅμως διαβάσεις τὸ βιβλίο τοῦ Παναγόπουλου Ἄλλο καλὸς ἄνθρωπος καὶ ἄλλο Χριστιανὸς βλέπεις πὼς κάτι τέτοιο δὲν γίνεται. Συγγνώμη ποὺ σὲ ἐνοχλῶ μὲ τὰ δικά μου (μας) ἁπλὰ ψάχνω καὶ γὼ λίγη παραμυθία ἀφοῦ γυρίζω τὴν Γερμανία ὁλόκληρη προσπαθῶντας νὰ βρῶ ἕνα ὀρθόδοξο Ναὸ χωρὶς περιτύλιγμα ἐκκοσμίκευσης. Μοῦ ἔστειλε καὶ μιὰ φωτογραφία ἀπὸ τὸ βιβλίο ποὺ πῆρε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς εὐλογία ὁ ἀδελφός μας... Τὸ best seller τοῦ κυρίου Peter Seewald μὲ τὴν βιογραφία τοῦ Πάπα Βενεδίκτου τοῦ 16ου! Ἐλπίζω μόνο νὰ μὴν δίνω ἰδέες γιὰ δῶρο σὲ κάποιους τώρα ποὺ πλησιάζει καὶ τὸ Πάσχα... ( Μήνυμα ποὺ ἔστειλε στὴν ἐκπομπή μας ἀδελφός μας ποὺ ἐργάζεται στὴν Γερμανία ὡς Ἰατρός)
Ἡ ἐναγώνια προσπάθεια γιὰ ἀποχριστοποίηση καὶ οὐδετεροθρησκεία, ποὺ πλέον εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι μεθοδεύεται στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ ὅπου ὑπάρχει Ὀρθοδοξία ἀπὸ ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἀντίμαχους-ἀντικειμένους Τῆς Ἀλήθειας, μᾶς φέρνει στὸν νοῦ ἐκεῖνο τὸ αἰώνιο ρῆμα τοῦ Χριστοῦ μας ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο.
Τὸν κατηγόρησαν οἱ Φαρισαῖοι γιατί δὲν ἐπιτιμοῦσε τὸν κόσμο ποὺ κατὰ τὴν εἴσοδό Του στὰ Ἱεροσόλυμα, Τὸν ἐπευφημοῦσε ἀποκαλῶντας Τον: Υἱὸ Δαυὶδ καὶ Βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ.
Καὶ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, τοὺς ἀποκρίθηκε μὲ μιὰ φράση ποὺ πόσο ταιριάζει καὶ σὲ αὐτούς, ποὺ στὰ σίγουρα χλεύασαν μόλις ἄκουσαν ὅτι καὶ τὰ ἄψυχα... κρανία ἀπάντησαν κάποτε τὸ Ἀληθῶς Ἀνέστῃ!
Τοὺς ἀπαντᾷ ὁ Χριστός μας λοιπὸν καὶ σήμερα:
«Ἄν αὐτοὶ σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40).
Χριστὸς Ἀνέστῃ... ἀδελφοὶ καὶ πατέρες!
Προσδοκῶντας τὰ ἄψυχα μὰ καὶ τὰ ἔμψυχα νὰ μιλήσουν... καὶ νὰ ὁμολογήσουν Χριστὸ στὴν πράξη! Ἄς θυμόμαστε πάντοτε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ: Κύριε φώτισόν μου τὸ σκότος μὰ κάτι ἀκόμα ποὺ εἶπε ὁ μεγάλος Ἅγιος: Οἱ τῆς Ἀληθείας εἰσὶ τῆς Ἐκκλησίας! Καὶ γὰρ οἱ τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ της τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί».
Νώντας Σκοπετέας
Ἀποσπάσματα ἀπὸ διαδικτυακὴ ὁμιλία στὴν Ε.Ρ.Ω Ἀγρινίου στὶς 3 Ἀπριλίου 2021, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε μὲ τὴν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κυροῦ Κοσμᾶ.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
