Tοῦ κ. Γεωργίου Κούβελα, Δικηγόρου – Ἐπιτίμου Προέδρου τῆς Ἐθνικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Κυπρίων
6ον
Ἐπιστρέφοντας στὸ σήμερα, ἂς ἀναλογισθοῦμε ποιά κατ᾽ ἀναλογίαν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέναντι στοὺς πολιτικούς, ὁποιασδήποτε ἀποχρώσεως, ποὺ συμμερίζονται τὴν θέση ὅτι ἡ ζωή τοῦ κυοφορουμένου ἐμβρύου εἶναι ἀναλώσιμη κατ᾽ ἐπιλογήν. Καὶ ἂς εὐχηθοῦμε νὰ μὴ φθάσουμε στὴν τελικὴ προειδοποίηση στὸ ἴδιο ἀνάγνωσμα, ποὺ ἀφορᾶ ὁλόκληρο τὸν λαό: «Ἐὰν μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται». Δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ἀπειλή: «Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα», καταλήγει ὁ προφήτης. Ἆραγε ὅσα δεινὰ μᾶς συμβαίνουν τὰ χρόνια ποὺ περνᾶμε εἶναι ἄσχετα μὲ τὴν πραγματικότητα αὐτή;
Δευτέρα 27 Ἰουνίου 2022
Νόμος καὶ ἠθική
Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς εἶναι μιὰ χώρα μεγάλη, τόσο στὰ φυσικά της μεγέθη (ἔκταση, πληθυσμό, ποικιλομορφία τοπίου) ὅσο καὶ στὸ εἰδικὸ βάρος ποὺ ἔχει στὸ παγκόσμιο γίγνεσθαι. Δὲν μιλοῦμε ἐδῶ γιὰ στρατιωτική, πολιτικὴ ἢ οἰκονομικὴ δύναμη, οὔτε γιὰ ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα (ὄντως μεγάλα). Ὁ λόγος εἶναι γιὰ τὴν γενικότερη ἐπίδραση ποὺ ἔχει καθετί τὸ «Ἀμερικάνικο» στὰ ἤθη, τὴν κοινωνικὴ συμπεριφορά, τὴ νοοτροπία τῶν ὑπολοίπων λαῶν τοῦ πλανήτη. Ὅπως εἶναι παγκοίνως γνωστό, καὶ τὸ τονίζουν διάφοροι ἀρθρογράφοι κάθε τόσο, ὅ,τι «φοριέται», «παίζει», κυκλοφορεῖ σήμερα στὴν Ἀμερικὴ εἶναι ἤδη καθ᾽ ὁδὸν καὶ πρὸς τὰ μέρη μας. Εἶναι μιὰ πραγματικότητα, ποὺ βασίζεται ἀφενὸς μὲν στὸν ἐπαρχιωτικὸ μιμητισμὸ ἡμῶν τῶν ὑπολοίπων, ἀφετέρου δὲ στὴν ἐπίδραση τῆς κινηματογραφικῆς βιομηχανίας τοῦ Χόλυγουντ (ἀπὸ πιὸ παλιά) καὶ τῶν ψηφιακῶν μέσων (πιὸ πρόσφατα καὶ ὅλο πιὸ περισσότερο).
Οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν ἕνα προσφιλὲς σλόγκαν: «Everything is big in America». Τὰ πάντα εἶναι μεγάλα στὴν Ἀμερική. Ἀληθεύει ὄχι μόνο ὡς συνέπεια τῶν παραπάνω. Ἀκόμη καὶ οἱ διαφωνίες καὶ οἱ κοινωνικὲς ἀνισότητες καὶ οἱ διαμάχες εἶναι μεγάλες, διχάζουν σὲ βαθμὸ ἐμφυλίου πολέμου τὸν πληθυσμό, ἐμπλέκοντας φυσικὰ καὶ τὶς ἐξουσίες καὶ τὰ πρόσωπα ποὺ τὶς ἐκπροσωποῦν. Εἴτε πρόκειται γιὰ ὁπλοκατοχή, εἴτε γιὰ φυλετικὲς διακρίσεις, εἴτε γιὰ ἀμβλώσεις, εἴτε γιὰ θανατικὴ ποινή, εἴτε γιὰ ὁποιοδήποτε ἄλλο θέμα, εἶναι πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ πιάνουν τὰ δύο ἄκρα καὶ εἶναι ἕτοιμοι γιὰ ἀλληλοσκοτωμό. Καὶ δυστυχῶς ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν διστάζουν νὰ χρησιμοποιήσουν καὶ νὰ καλλιεργοῦν συστηματικὰ τὴν πόλωση αὐτή, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν δικούς τους σκοπούς, οἰκονομικοὺς καὶ πολιτικούς, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς εὐρύτερες συνέπειες. Ὅπως ἔλεγε ἕνα παλιὸ ἆσμα τοῦ Γιώργου Κοινούση «Ἀμερική, Ἀμερική, καλὰ μοῦ λέγαν μερικοί, πὼς εἶσαι χώρα τραγική…».
Γενικευμένες ἀντιδράσεις ἔχει προκαλέσει τελευταῖα ἡ κίνηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν ΗΠΑ νὰ ἀνατρέψει τὴν ἰσχύουσα ἐδῶ καὶ πενῆντα χρόνια δικαστικὴ ἀπόφαση Roe v Wade, ποὺ ἐπέτρεπε τὶς ἀμβλώσεις. Ἔχω γράψει ἐπανειλημμένα τὴ θέση μου ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι ἀνθρώπινη ζωή, ὅτι ὀφείλουμε νὰ τὸ προστατεύουμε καὶ νὰ τοῦ ἐξασφαλίζουμε τὶς καλύτερες συνθῆκες, γιὰ νὰ ἔρθει στὸν κόσμο ὑγιὲς καὶ ἀκέραιο καὶ ὅτι ἡ καταστροφή του εἶναι ἀνθρωποκτονία. Δὲν ἔχω ἀλλάξει γνώμη, ἀλλὰ θὰ κάνω γιὰ λίγο τὸν συνήγορο τοῦ διαβόλου, γιὰ νὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὶς προθέσεις τῶν δικαστῶν ποὺ ἔλαβαν τὴν πρόσφατη ἀπόφαση. Ἐμφοροῦνται ἀπὸ ἠθικὲς ἀξίες καὶ θέλουν νὰ ἀκυρώσουν κάτι ποὺ θεωροῦν ἀνήθικο καὶ ἐγκληματικό; Ἤ μήπως ἐξυπηρετοῦν σχέδια πολιτικῶν τύπου Τράμπ ποὺ θέλουν μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ προωθήσουν τὴν ἀντιπολιτευτική τους ἀτζέντα καὶ νὰ ἐπανέλθουν στὴν ἐξουσία; Δὲν μπορῶ βέβαια νὰ γνωρίζω τὴν ἀπάντηση, ἀλλὰ «οἱ μέρες εἶναι πονηρές» καὶ δικαιοῦμαι νὰ εἶμαι καχύποπτος. Ἐξάλλου ἡ παρουσίαση τοῦ ὅλου θέματος ἀπὸ τὰ Μέσα εἶναι μεροληπτικὰ προσανατολισμένη ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῶν ἀμβλώσεων, καὶ ἑπομένως κάθε ἄλλο παρὰ πλήρης καὶ ἀντικειμενική.
Δυστυχῶς ἔχουμε μάθει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ὅτι τὸ νόμιμο καὶ τὸ ἠθικὸ δὲν συμβαδίζουν ὑποχρεωτικά. Συχνὰ ὁ νόμος ἔρχεται καὶ «δικαιώνει» συμπεριφορὲς καὶ κοινωνικὲς πρακτικὲς ποὺ μόνο ὡς ἠθικὲς δὲν μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν. Τελικὰ ἡ ἠθικὴ εἶναι ὑπόθεση προσωπικῆς εὐθύνης καὶ ἐπιλογῆς τοῦ καθενός, ἀπόρροια τῆς πίστης του καὶ μέρος τοῦ «σταυροῦ» ποὺ σηκώνει στὴ ζωή του. Ἀκόμη κι ἂν κάτι τὸ ἐπιτρέπει (δὲν τὸ τιμωρεῖ) ὁ νόμος, δὲν θὰ τὸ πράξει κάποιος ἂν ἡ πίστη καὶ ἡ συνείδησή του τὸ ἀποκρούει. Ὁ δίκαιος -κατὰ τὴν εὐαγγελικὴ ἔννοια- πάντοτε θὰ βασανίζεται βλέποντας τὴν ἀνομία νὰ κυριαρχεῖ γύρω του, καὶ μάλιστα μὲ θεσμικὴ κάλυψη. Δὲν θὰ δικαιωθεῖ ὅμως πιάνοντας τὴν πέτρα καὶ χτυπώντας τὸν ἄνομο. Ὅπως δὲν θὰ ἁγιάσει καὶ ὁ πολιτικὸς ποὺ νομοθετεῖ μὲ ὑστεροβουλία, ἔστω κι ἂν οἱ νόμοι του ἔχουν ἠθικὸ ἐπίχρισμα. Τὰ «κρύφια τῆς καρδίας του» θὰ τὸν κρίνουν. Συνεπῶς, κατὰ τὴν Ἀποκάλυψη, «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι», καὶ Ἐκεῖνος ποὺ τὰ λέει αὐτά «ἔρχεται ταχύ… ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ».
Μέτρα προστασίας γιὰ τὶς ἐγκύους (ἐπιστολὴ στὴν Καθημερινή, δημοσίευση 21/7/2022) kathimerini.gr
Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μιλήσει κανεὶς γιὰ τὶς ἀμβλώσεις χωρὶς ἡ συζήτηση νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ πόλωση. Ὡστόσο, στὶς ἡμέρες μας, μὲ ἀφορμὴ τὶς πρόσφατες νομοθετικὲς ἀλλαγὲς στὶς ΗΠΑ, βλέπουμε νὰ προβάλλεται στὰ μέσα ἐνημέρωσης σχεδὸν ἀποκλειστικὰ ἡ μία πλευρά.
Χωρὶς καμιὰ διάθεση πολεμικῆς ἀντιπαράθεσης ἤ ἠθικολογίας, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ κάνω μιά-δυὸ παρατηρήσεις μὲ καθαρὰ ἰατρικὴ ματιά.
Ὅλα τὰ φάρμακα ποὺ κυκλοφοροῦν ἀναγράφουν στὸ πληροφοριακὸ ἔντυπο ποὺ τὰ συνοδεύει ἂν εἶναι ἀσφαλῆ ἤ ἐπικίνδυνα γιὰ χρήση στὴ διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης. Ἡ ἀνεξέλεγκτη χορήγηση φαρμάκων σὲ ἔγκυο γυναίκα ποὺ καταλήγει σὲ βλάβη στὸ κυοφορούμενο βρέφος ἀποτελεῖ βαριὰ ἰατρικὴ ἀμέλεια καὶ συνεπάγεται σοβαρὲς ποινικὲς εὐθύνες.
Σὲ κάθε ἀκτινολογικὸ ἤ πυρηνικὸ ἐργαστήριο ὑπάρχουν προειδοποιητικὲς πινακίδες γιὰ τὶς γυναῖκες ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι ἔγκυες, ὥστε νὰ ἀποφευχθεῖ κίνδυνος ἀπὸ ἔκθεση τοῦ κυοφορουμένου βρέφους σὲ ἀκτινοβολία.
Καὶ γενικά, ἀπὸ ἰατρικῆς πλευρᾶς, σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς κύησης συνιστᾶται στὶς ἐγκύους νὰ ἀποφεύγουν φάρμακα, ἀλκοόλ, κάπνισμα, λοιμώξεις ἤ ἄλλες καταστάσεις καὶ ἐνέργειες δυνητικὰ ἐπικίνδυνες γιὰ τὸ πλάσμα ποὺ κυοφορεῖται. Ἀκόμη καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν κύηση, συχνὰ οἱ ὑποψήφιοι γονεῖς, καὶ εἰδικὰ οἱ μητέρες, συμβουλεύονται τοὺς γιατροὺς γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ προσέξουν ἤ πῶς νὰ ρυθμίσουν τυχὸν προβλήματα ὑγείας τους, ὥστε νὰ μὴ προκύψει πρόβλημα στὴν ἐγκυμοσύνη ποὺ ἐπιδιώκουν.
Ὅλα τὰ προηγούμενα ἀναφέρονται σὲ ἐνδεχόμενους κινδύνους καὶ σὲ προστασία τῆς ὑγείας καὶ τῆς ἀρτιμέλειας ὄχι τῆς ἐγκύου γυναίκας, ἀλλὰ τοῦ κυήματος. Καὶ ἐδῶ ἀνακύπτει αὐτόματα τὸ καίριο ἐρώτημα: ἂν αὐτό, ποὺ θέλουμε πάσῃ θυσίᾳ νὰ προστατεύσουμε δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ζωή, γιατί παίρνουμε ὅλες αὐτὲς τὶς προφυλάξεις; Καὶ ἂν εἶναι ἀνθρώπινη ζωή, μποροῦμε νὰ τὴν ματαιώνουμε κατὰ βούληση;
Ὁ ἀκάματος Πνευματικὸς Ἐργάτης, Οἰκονομολόγος καὶ λόγιος Συγγραφεὺς Νίκος Τσιρώνης
«Ἡ Ἄμβλωση εἶναι φόνος ἐκ προμελέτης!»[37]:
Παρὰ τὴν ἀντίθεση τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ τὶς κινητοποιήσεις καὶ διαμαρτυρίες, παρὰ τὰ ψηφίσματα καὶ ὑπομνήματα ἀτόμων, ὀργανώσεων καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων ποὺ ἐστάλησαν στοὺς ἁρμόδιους παράγοντες, ψηφίστηκε ἀπὸ τὴ Βουλὴ ὁ νόμος ποὺ νομιμοποιεῖ τὶς ἀμβλώσεις.
Πολλοὶ εἶχαν προτείνει νὰ διεξαχθεῖ δημοψήφισμα, γιὰ νὰ ἀποφασίσει ὁ λαός, μετὰ ἀπὸ ὁλόπλευρη ἐνημέρωση, ὅπως ἐπιβάλλεται, γιὰ ἕνα τόσο σοβαρὸ καὶ σύνθετο πρόβλημα. Ἀλλὰ καὶ σ᾽ αὐτὸ τὸ θέμα ὁ «κυρίαρχος λαός» ἀγνοήθηκε.
Κατὰ τὴν γνώμη τῶν βιολόγων καὶ γυναικολόγων, τὸ ἔμβρυο εἶναι ἀνθρώπινη ζωὴ ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του, ἑπομένως ἡ ἄμβλωση εἶναι φόνος καὶ μάλιστα φόνος ἐκ προμελέτης. Αὐτὸν τὸν φόνο τῆς ἀνυπεράσπιστης ζωῆς μέσα στὸν μητρικὸν ὀργανισμὸ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν μητέρα, τὸν ἰατρὸ γυναικολόγο καὶ τοὺς βοηθούς του, πρόσωπα ποὺ πρέπει νὰ τὴν προστατεύουν, τὸν ὀνόμασαν «τεχνητὴ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης». Γιατί; Γιὰ νὰ καθησυχάσουν τὴ συνείδησή τους καὶ τὴ συνείδηση τῶν φονέων καὶ τῶν συνεργῶν τους ἤ γιὰ νὰ ὑπνωτίσουν τὸν ἀπληροφόρητο λαό; Ἤ μήπως γιὰ νὰ καλύψουν τὴν ἀντισυνταγματικότητα τοῦ νόμου αὐτοῦ μὲ λεκτικὸ μανδύα;
Εἰδικοὶ ἐπιστήμονες (γυναικολόγοι, ψυχίατροι) ἐπισημαίνουν τὴ σοβαρὴ ζημιὰ (σωματικὴ καὶ ψυχική) ποὺ ὑφίστανται οἱ γυναῖκες ἀπὸ τὶς ἀμβλώσεις. Προσωπική, πικρὴ πεῖρα ἔχουν καὶ οἱ γυναῖκες ποὺ ἔχουν κάνει ἄμβλωση, ἀλλὰ δὲν τὸ ὁμολογοῦν, ὅταν παρουσιάζονται στὴν προπαγανδιστικὴ τηλεόραση. Θὰ ἐξουδετερωθοῦν οἱ σοβαρότατες αὐτὲς συνέπειες (ψυχολογικές, γυναικολογικές) μὲ τὴν παράνομη (ἀνήθικη καὶ ἀντισυνταγματική) νομιμοποίηση τῆς ἀμβλώσεως; Ὄχι βέβαια.
Γιὰ τοὺς χριστιανοὺς καὶ τοὺς σοβαροὺς ἐπιστήμονες, ἀνεξάρτητα ἂν εἶναι χριστιανοὶ ἤ ὄχι, τὸ πρόβλημα δὲν λύθηκε μὲ τὴν νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων. Τὸ πρόβλημα ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει –μιλοῦν γιὰ 300.000 ἀμβλώσεις τὸ χρόνο στὴ χώρα μας– καὶ θὰ γίνει ἀσφαλῶς ὀξύτερο, ὅπως θὰ ἀποκαλύψουν οἱ στατιστικές, ἂν δίδονται ἀκριβῆ στοιχεῖα, γιὰ νὰ μὴ μιλήσουμε γιὰ τὸν ἐσωτερικὸ πνευματικὸ χῶρο τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου τὰ δράματα ποὺ παίζονται δὲν εἶναι στατιστικὰ μετρήσιμα. Ἀσφαλῶς δὲν θὰ λυνόταν τὸ πρόβλημα, ἂν οἱ κινητοποιήσεις καὶ ἐνέργειες ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ εἶχαν ἐπιτύχει νὰ ματαιώσουν τὴν ψήφιση τοῦ νόμου ποὺ νομιμοποίησε τὴν ἄμβλωση. Γιὰ τοὺς χριστιανοὺς τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ νομιμοποίηση τῆς ἀμβλώσεως, ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ἀμβλώσεις ὡς πρόβλημα ἠθικό, κοινωνικό, νομικό, ψυχολογικὸ καὶ γυναικολογικό.
Γι᾽ αὐτὸ ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία καὶ τὰ ζωντανὰ μέλη της, εἰδικοὶ καὶ μή, ἄτομα μεμονωμένα καὶ ὀργανωμένα, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς πιέσεις πρὸς τοὺς ἁρμοδίους παράγοντες τῆς Πολιτείας γιὰ τὴν κατάργηση τῆς παράνομης νομιμοποιήσεως τῶν ἀμβλώσεων, πρέπει νὰ στραφοῦν πρὸς τὴν ριζικὴ καὶ οὐσιαστικὴ λύση τοῦ προβλήματος, λύση ποὺ δὲν θὰ εἶναι εὔκολη καὶ σύντομη, ἀλλὰ δύσκολη καὶ μακροπρόθεσμη, γιατὶ τὸ πρόβλημα συνδέεται μὲ τὸν πνευματικὸ ἤ ἐγωκεντρικὸ προσανατολισμὸ ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς δόθηκε, ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Χρειάζεται λοιπὸν συστηματική, ὁλόπλευρη ἐνημέρωση ὅλων γιὰ τὸ πολύπλοκο αὐτὸ θέμα μὲ διαλέξεις, συζητήσεις, δημοσιεύματα, συνοπτικὰ φυλλάδια καὶ προβολές (ὑπάρχει σχετικὴ ἀποκαλυπτικὴ ταινία καὶ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν βιντεοκασέττες). Ἡ διαφώτιση τῆς συνειδήσεως, ποὺ θὰ προκαλέσει μιὰ τέτοια ἐνημέρωση –ὄχι μόνον ἐγκεφαλικὴ λόγῳ τῆς φύσεως τοῦ θέματος– θὰ θέσει τὰ ἐνδιαφερόμενα ἄτομα ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους.
Ἡ ἔνταση τῆς δραστηριότητας στὸν τομέα τοῦ συστηματικοῦ, συνεχοῦς φωτισμένου εὐαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ δὲν θὰ ἔχει μόνον εὐρύτερα εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα στὴ ζωὴ τῶν ἀτόμων καὶ στὴν ποιότητα τῆς κοινωνίας, ἀφοῦ θὰ διευρύνει, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀριθμὸ τῶν συνειδητῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ στὸ ὑπὸ ἐξέταση πρόβλημα, διότι τὸ Εὐαγγέλιο ἐμπνέει ἀγῶνες γιὰ ζωὴ καθαρή, ἠθική, ὑπεύθυνη, δημιουργικὴ καὶ οὐσιαστικὰ ἐλεύθερη. Ἐμπνέει τὴ σωστὴ στάση ἀπέναντι στὸ σῶμα καὶ τὶς δυνάμεις του, σεβασμὸ στὴ ζωὴ καὶ τὸν συνάνθρωπο, εἴτε ἄνδρας εἶναι εἴτε γυναίκα. Καὶ οἱ χριστιανοὶ ξέρουν ὅτι ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας δὲν πορεύονται στὴν ὁδὸ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀλήθειας μόνοι καὶ ἀδύναμοι, ἀλλὰ ἑνωμένοι, ὅπως τὰ «κλήματα» μὲ τήν «ἄμπελο», μὲ Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἔχουν τὸν φωτισμό, τὴν καθοδήγηση καὶ τὴν ἐνίσχυσή Του. Ἔτσι θὰ περιορισθοῦν πολὺ οἱ περιπτώσεις ἀμβλώσεων ἀπὸ ἠθικὲς παρεκτροπὲς ἀγάμων ἤ ἐγγάμων ἤ λόγω ἀπειρίας, ἀγνοίας και ἐπιπολαιότητας ἐφήβων καὶ νέων.
Πρέπει νὰ ἀλλάξει ἡ στάση μας ἀπέναντι στὴν ἀνύπαντρη μητέρα καὶ τὸ ἐξώγαμο παιδὶ καὶ νὰ γίνει χριστιανική. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα χρειάζονται τὴν ἀγάπη μας καὶ οἰκονομικὴ ὑποστήριξη καὶ ὄχι περιφρόνηση καὶ κοινωνικὴ ἀπόρριψη ποὺ συνήθως ἀντιμετωπίζουν στὴν κοινωνία μας, ποὺ ἐνῶ δὲν βιώνει τὴν ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου, μὲ σκληρότητα κατακρίνει, περιφρονεῖ, ἀπορρίπτει, ἐξοστρακίζει καί «λιθοβολεῖ».
Ἡ πολύτεκνη καὶ φτωχὴ οἰκογένεια χρειάζεται συμπαράσταση καὶ βοήθεια, ὄχι μόνον οἰκονομική. Ἀσφαλῶς καὶ οἰκονομικὴ γιὰ νὰ μὴ εἶναι ἀνεπιθύμητο ἕνα ἀκόμη παιδί, ἐπειδὴ θὰ ἀποτελεῖ ἀβάστακτο οἰκονομικὸ φορτίο. Κατηγορεῖται καὶ ἡ Ἐκκλησία, διότι ἐνῶ πολλοὶ κληρικοὶ καταδικάζουν τὴν ἄμβλωση καὶ τὴν ἀντισύλληψη καὶ παροτρύνουν τοὺς πιστοὺς στὴν πολυτεκνία, «δὲν βαπτίζουν οὔτε στεφανώνουν δωρεάν». Ἂς προσεχθεῖ καὶ τὸ σημεῖο αὐτό.
Σημείωσις:
[37]. Τὸ παρὸν ἄρθρο τοῦ Νίκου Τσιρώνη ἀποτελεῖ μέρος τοῦ ἐξαιρετικοῦ βιβλίου του μὲ τίτλο «Τὸ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ καὶ τὸ ΑΙΩΝΙΟ».
