Θυμόμαστε μὲ πολὺ συγκίνηση καὶ θαυμασμὸ τὸν ἀγαπημένο παππούλη μας. Πάντα χαμογελαστὸς καὶ καταδεκτικός, ἀλήθεια ἄνετος καὶ προσιτὸς σὲ ὅλους. Προοδευτικός, πνεῦμα ἀνήσυχο, ἀνυπότακτο. Πόσες ὁμιλίες του μᾶς ἄγγιξαν καὶ μᾶς ἀνέπαυσαν. Ποτὲ δὲ βγῆκε λόγος ἀπὸ τὸ στόμα του, ὁ ὁποῖος νὰ ἔφερνε σὲ δύσκολη θέση τὸν συνομιλητή του.
Διάλεγε προσεκτικὰ τὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς ἐκκλησίας τὰ ὁποῖα μὲ τὴ διάκρισή του, τοῦ φαίνονταν χρήσιμα στὸ ποιμαντικό του ἔργο καὶ ἀπέρριπτε χωρὶς δισταγμὸ καὶ δεύτερη σκέψη αὐτὰ ποὺ διέκρινε ὡς ἀναχρονιστικὰ καὶ βλαβερά. Οὕτως ἢ ἄλλως, τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ἀφοροῦσαν ἄλλη ἐποχή, ἄλλους ἀνθρώπους, τώρα μόνο ζημιὰ καὶ ταραχὴ θὰ προκαλοῦσαν.
Τί νὰ πρωτοθυμηθῇ κανεὶς ἀπὸ τὴν εὐλογημένη διακονία του. Ἀλήθεια, ὑποστήριζε σθεναρὰ τὸ ἅγιο καὶ ἱερὸ δικαίωμα στὸν προσδιορισμὸ καὶ τὴν ἐπιλογὴ φύλου καὶ στὸν ἐρωτικὸ προσδιορισμὸ τῶν ἀδελφῶν του. Ποιοὶ εἴμαστε ἐμεῖς, ἔλεγε, ποὺ θὰ στερήσουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας ἀπὸ ἕνα ὁμόφυλο ζευγάρι τὸ ὁποῖο κάνει συγκινητικὸ πνευματικὸ ἀγῶνα;
Πόσο ἄδικο, δίδασκε, νὰ βιάζουμε τὰ παιδιά μας μὲ ἀπαγορεύσεις καὶ ἀφορισμοὺς ἐπειδὴ δοκίμασαν πρὶν τὸ Γάμο τὴ γεμάτη χαρὰ καὶ ἅγια συναισθήματα ἕνωση μὲ τὸ ἕτερον ἥμισυ, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς εὐλόγησε; Σὲ ἀντίθεση μὲ ἀποκρουστικοὺς καὶ ἀπόκοσμους ἱερεῖς τῆς ἐποχῆς του, ἀπομεινάρια μιᾶς σκοτεινῆς περιόδου. Δὲν μᾶς μιλοῦσε ποτὲ γιὰ τὸν διάβολο, γιὰ πονηρὰ πνεύματα καὶ τὴν πολεμική τους. Πὼς θὰ ἄντεχε ἡ τρυφερὴ καὶ εὐαίσθητη καρδιά μας;
Γιατί ἄλλωστε νὰ τρομοκρατῇ μὲ φωνὲς γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου, γιὰ δῆθεν σατανικοὺς ἀριθμοὺς (666 ), γιὰ ἠλεκτρονικὰ φακελώματα, γιὰ ταυτότητες, ποὺ ὅποιος τὶς λάβει, ἀρραβωνίζεται τὸν ἑωσφόρο καὶ γιὰ τόσα ἄλλα ἀπειλητικὰ καὶ πνιγηρά. Ἂν καὶ ἐκεῖνος ὑπῆρξε λειτουργὸς τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἦταν χαρούμενος γιὰ τὸ μονοπάτι ποὺ ἐπέλεξε, θαύμαζε καὶ σεβόταν καὶ τὰ ὑπόλοιπα μονοπάτια, ποὺ ὅπως τόνιζε καταλήγουν στὸν ἴδιο προορισμό, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ.
Πολὺ ἐγωιστικὸ καὶ ἐπηρμένο ἔβλεπε τὴν ἐμμονὴ μερικῶν νὰ ὑποστηρίζουν τὴν μοναδικότητα τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας, σὰν μοναδικῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Πολέμησε τὴν μιζέρια καὶ στενομυαλιὰ καὶ πραγματικὰ πίστεψε στὸ αὐτονόητο, ὅτι ἐμεῖς οἱ μικροὶ κατέχουμε ἕνα μικρὸ μέρος μόνο τῆς ἀλήθειας. Τί ταπείνωση καὶ μεγαλεῖο ψυχῆς... Ἀκτιβιστής, πολυπράγμονας, ἄνθρωπος τῆς προσφορᾶς στὸν ἐλάχιστο ἀδελφό.
Δὲν ἤπιε τὸν παγωμένο καφέ του ποτὲ μὲ πλαστικὸ καλαμάκι, ὁδηγοῦσε ἠλεκτρικὸ αὐτοκίνητο καὶ ἀγωνιοῦσε διαρκῶς γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς. Στὴν ἐνορία του κατέφθανε καθημερινὰ πλῆθος νέων γιὰ νὰ συμμετάσχουν στὶς δράσεις καὶ ἐκδηλώσεις ποὺ διοργάνωνε. Μαθήματα μουσικῶν ὀργάνων, χορευτικὲς ὁμάδες, πληροφορική, ἐπαγγελματικὸς προσανατολισμός, ἐνοριακὴ καφετέρια, κινηματογράφος, ἀθλητικὲς δραστηριότητες, συναυλίες καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ θαυμαστά.
Ἐνορία ζωντανή, ἡ ὁποία πονοῦσε πραγματικὰ τοὺς πιστούς, μὲ τεράστια κοινωνικὴ προσφορά. Ἔλεγε ὁ γέροντά μας, ὅτι ὁ ἡσυχασμός, ἡ νοερὰ προσευχή, οἱ μετάνοιες καὶ τὰ συναφῆ, εἶναι κτῆμα τῶν καλόγερων καὶ στοὺς ὑγιεῖς καὶ σκεπτόμενους ἀνθρώπους μόνο πίεση καὶ θλίψη φέρνουν. Πόσο δίκιο εἶχε.
Περιποιημένος πάντα, χτενισμένος, ἀρωματισμένος καὶ λαμπερὸς ὁ παππούλης μας, σὲ κέρδιζε ἀπὸ τὴν πρώτη ματιά. Γνωρίζουμε ὅτι δὲν εἶναι τὸ κύριο, ἀλλὰ πῶς μπορεῖς νὰ προσεγγίσεις ἕνα κληρικὸ πνιγμένο στὰ γένια καὶ τὰ μαλλιά, εἰκόνα ἀπόκοσμη, ποὺ φέρνει περισσότερο σὲ ἄπλυτο καὶ ἀπελπισμένο;
Τὰ κείμενα στὴν λατρεία, ἐνῶ ἐκεῖνος ἄριστος γνώστης (τελειόφοιτος Θεολογικῆς καὶ Φιλοσοφικῆς, κάτοχος πτυχίων 4 ξένων γλωσσῶν), δὲν ἄντεχε νὰ τὰ μεταδίδει σὲ ἐμᾶς σὲ αὐτὴ τὴν ἄχαρη καὶ ἀκαταλαβίστικη στοὺς πολλοὺς γλῶσσα. Μὲ πολὺ ταπείνωση, σὲ κάθε ἀκολουθία, τὰ ἀπήγγειλε, τὰ διάβαζε μεταφρασμένα στὴν ἁπλὴ καθομιλουμένη, πρᾶγμα ποὺ ἀπαιτοῦσε καὶ ἀπὸ τοὺς ψάλτες. Καὶ ἔτσι φυτεύονταν στὴν καρδιά μας.
Σὰν πνευματικός, πράγματι διάβαζε τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ σεβόταν ἀπεριόριστα τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματος. Πολλὲς φορὲς ξεχνοῦσες ὅτι μιλοῦσες σὲ κληρικὸ καὶ αἰσθανόσουν ὅτι ἤσουν σὲ ψυχανάλυση καὶ εἶχες ἀπέναντί σου τὸν πιὸ ἔμπειρο ψυχολόγο καὶ ψυχίατρο. Τί ἀνακούφιση καὶ χαρά! Χωρὶς κανόνες, δίχως μίζερες ἀπαγορεύσεις, ἀφουγκραζόταν τὶς ἀνάγκες καὶ τὰ συναισθήματά μας, εἰδικὰ στὴν ἐποχή μας.
Ἐνῶ λοιπὸν ἦταν πάντα μειλίχιος καὶ γλυκός, σὲ ζητήματα καίρια καὶ σοβαρά, μετατρεπότανε σὲ λιοντάρι. Σὰν χθὲς θυμόμαστε μὲ συγκίνηση τὴν μαρτυρία στὴν διάρκεια μιᾶς παγκόσμια ὑγειονομικῆς κρίσης, ἡ ὁποία στέρησε τὴν ζωὴ σὲ χιλιάδες συνανθρώπους μας. Τότε, ποὺ πολλοὶ ἐπηρμένοι, ἀνεύθυνοι καὶ ἀνάξιοι κληρικοί, ἀρνούμενοι νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων καὶ τῆς Ἱερὰς συνόδου μας, ἐπαναστάτησαν, παρακούσανε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φονεύσουν χιλιάδες ἀδελφούς μας.
Ἀνοῖξτε τοὺς Ναοὺς λέγανε, στοὺς ναοὺς δὲ κολλᾶνε μικρόβια, λέγανε γιὰ κυτταρικὲς σειρὲς ἐμβρύων στὰ ἐμβόλια καὶ γιὰ πνευματικὴ πτώση. Τί πλάνες, τί ντροπή! Ὄχι , ἐκεῖνος δὲν ἦταν ἀπὸ αὐτούς. Σὲ συνεργασία μὲ τὸν ζηλωτὴ ὡς πρὸς τὴν τήρηση τῶν μέτρων μητροπολίτη του, προέταξε τὰ στήθη του γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν του καὶ ἔσωσε ἑκατοντάδες ζωές. Τὸν θυμόμαστε πάντα καὶ παντοῦ μὲ τὴν μασκούλα του, νὰ τραβάει πάντα τὸ χέρι του προκειμένου νὰ μὴν πάρει κάποιος ἀσυνείδητος τὴν εὐχή του καὶ μολυνθεῖ.
Καλέ μας γέροντα, πόσο δίκιο εἶχες! Δὲν χάθηκε ὁ κόσμος, ἔλεγες, νὰ διακόψουμε τὴν κοινωνία μὲ τὸν Χριστό μας γιὰ 2-3 χρονάκια. Τί ἀξία ἔχουν αὐτὰ μπροστὰ στὴν ζωὴ καὶ στὴν ὑγεία, ὁ Χριστὸς ἔχει ὑπομονὴ καὶ θὰ περιμένει. Κάντε μᾶς ἔλεγες μιὰ ταπεινὴ ὑπόκλιση στὴν εἰκόνα καὶ κλεῖστε τὸ ἀντίδωρο σὲ σακουλάκια. Τί εὐαισθησία, τί λεπτότητα καὶ ἀρχοντιὰ εἶχες!
Δὲν θὰ λησμονήσουμε τὶς διαδικτυακὲς θεῖες λειτουργίες ποὺ παρακολουθούσαμε καὶ στὶς ὁποῖες ἤσουν λειτουργός, ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ σπιτιοῦ μας. Ἐνῶ ἤσουν πάντα εὐγενής, δὲν θὰ ξεχάσουμε τὸν ζῆλο καὶ τὴν ἁγία αὐστηρότητα ποὺ ἔδειχνες μέσα στὸν ναό, πάντα γιὰ τὴν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Πόσες φορὲς μὲ πόνο καὶ ἀγωνία ἀναγκάστηκες νὰ καλέσεις τὴν ἀστυνομία γιὰ νὰ συλλάβει ἀπείθαρχους καὶ ἐπηρμένους πιστούς, οἱ ὁποῖοι δὲν φοροῦσαν τὴν προστατευτικὴ μάσκα τους, πόσες φορὲς λοιδόρησες στὰ κηρύγματα σου τοὺς ἄμυαλους καὶ ἀνεύθυνους κληρικοὺς ποὺ ἀντιδροῦσαν στὰ μέτρα.
Ἀλλὰ τί περίμενες καλέ μας γέροντα ἀπὸ σταυρωτὲς τῆς Θεόσδοτης ἐπιστήμης; Τί περίμενες ἀπὸ ἀμόρφωτους ὄχλους; Οἱ ὁποῖοι ὄχλοι εἶχαν φθάσει στὸ σημεῖο νὰ ἀσχοληθοῦν καὶ μὲ τὴν προσωπική σου ἁγία ζωή, ἀφοῦ τοὺς σκανδάλιζε καὶ τοὺς πείραζε ἡ θηλυπρεπής, λέγανε, εἰκόνα σου.
Συγχώρεσέ τους ἅγιε παππούλη μας, δὲν κατανόησαν ποτὲ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν χαρὰ τῆς διαφορετικότητας,της ποικιλίας. Ἐμᾶς ποτὲ δὲν μᾶς ἐπηρέασαν αὐτὰ καὶ δὲν παρασυρθήκαμε.
Θὰ εἶσαι πάντα ὁ καλὸς γέροντας μας, ὁ καλοσυνάτος, ὁ γλυκός, ὁ πρωτοπόρος. Εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα καλὲ μας παππούλη!
Ἕνας σύγχρονος «Στρατιώτης» τοῦ Χριστοῦ
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ«Πᾶνος»
*Σημείωση: Το άρθρο αυτό, όπως είναι ευνόητο είναι αλληγορικό, δηλαδή εμπεριέχει υπαινιγμό και γενικά κρύβει νοήματα διαφορετικά από εκείνα που φαίνεται ότι δηλώνει.
