Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου
Η Κυριακή Η΄ Ματθαίου
[2.8.2020]
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. ιδ΄ 14 – 22
''Τω καιρώ εκείνω, εξελθών ο Ιησούς είδε
πολύν όχλον, και εσπλαγχνίσθη επ’ αυτοίς, και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών.
Οψίας δέ γενομένης προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγοντες» έρημός εστιν ο
τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν, απόλυσον τους όχλους, ίνα απελθόντες εις τας
κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς» ου χρείαν έχουσιν
απελθείν, δότε αυτοίς υμείς φαγείν. Οι δέ λέγουσιν Αυτώ» ουκ έχομεν ώδε ει μή
πέντε άρτους και δύο ιχθύας. Ο δέ είπε» φέρετέ μοι αυτούς ώδε. Και κελεύσας
τους όχλους ανακλιθήναι επι τους χόρτους, λαβών τους πέντε άρτους και τους δύο
ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν, ευλόγησε και κλάσας έδωκε τοις μαθηταίς τους
άρτους, οι δέ μαθηταί τοις όχλοις. Και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν
το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οι δέ εσθίοντες ήσαν
άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι, χωρίς γυναικών και παιδίων. Και ευθέως ηνάγκασεν ο
Ιησούς τους μαθητάς Αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το
πέραν, έως ού απολύση τους όχλους.''
Απόδοση:
Όταν βγήκε στη στεριά, είδε πολύν κόσμο
και τους σπλαχνίστηκε, και γιάτρεψε τους αρρώστους των. Όταν έπεσε το δειλινό,
τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός, και η ώρα
περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε».
Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να
φάνε». «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια», του απαντούν. «Φέρτε
μού τα εδώ», τους λέει. Κι αφού πρόσταξε τον κόσμο να καθίσει για φαγητό πάνω
στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον
ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, και
οι μαθητές στο πλήθος.
Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα
από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε
χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. Αμέσως ύστερα ο Ιησούς
υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν
στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη.
ΣΧΟΛΙΟ: Οἱ μαθητὲς τοῦ
Κυρίου, ἂν καὶ εἶχαν δεῖ τόσα θαύματά Του, δὲν μποροῦσαν ἀκόμη νὰ ξεφύγουν ἀπὸ
τὰ στενὰ ὅρια τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς. Κι ἐνῶ ἔβλεπαν τὰ προβλήματα, δὲν
μποροῦσαν νὰ διακρίνουν τὴ δύναμη, τὴν ἀγαθότητα καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Χριστοῦ ὡς
ἐγγύηση γιὰ τὴν ἐπίλυσή τους. Εὔστοχα σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Εἰ γὰρ
καὶ ἔρημος ὁ τόπος, ἀλλ’ ὁ τρέφων τὴν οἰκουμένην πάρεστιν»· μπορεῖ νὰ ἦταν
ἔρημος ὁ τόπος, ἀλλὰ εἶναι μαζί σας Αὐτὸς ποὺ τρέφει τὴν οἰκουμένη.
Πόσες φορὲς κι ἐμεῖς ἐγκλωβιζόμαστε στὴν
ψυχρὴ λογικὴ τῶν οἰκονομικῶν ὑπολογισμῶν! Μετρᾶμε τὰ χρήματα, τὰ ἔξοδα, τὰ δάνεια,
τὰ νοίκια καί... τὸ μυαλὸ σταματᾶ. «Ἀδύνατον! Δὲν θὰ τὰ βγάλουμε πέρα», λέμε.
Κι ὅμως! Τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατον γιὰ τὸν παντοδύναμο Θεό. Ὅπως καὶ στὸ
παρελθὸν ὁ Κύριος μᾶς ἔσωσε ἀπὸ δύσκολες περιστάσεις καὶ πραγματικὰ ἀδιέξοδα,
ἔτσι καὶ τώρα καὶ πάντοτε ἔχει τὴ δύναμη νὰ μᾶς βοηθήσει καὶ νὰ κάνει τὸ θαῦμα.
Θαῦμα, ὅπως αὐτὸ τῆς διατροφῆς τόσων χιλιάδων ἀνθρώπων στὴν ἔρημο.
Ποιοὶ εἶναι ἄξιοι τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς πῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ
δύο ψάρια, σήκωσε τὰ μάτια του στὸν οὐρανὸ κι εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα του. Κι ἀ
φοῦ ἔκοψε τὰ ψωμιά, τὰ ἔδωσε στοὺς μαθητές, καὶ οἱ μαθητὲς στὰ πλήθη τοῦ λαοῦ.
«Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν» καὶ μάζεψαν ὅσα κομμάτια εἶχαν περισσέψει,
δώδεκα δηλαδὴ κοφίνια γεμάτα. Ὅλοι ἔφαγαν καὶ χόρτασαν! Ὅλοι ὅσοι
βρίσκονταν μαζὶ μὲ τὸν Κύριο. Ὅλοι ὅσοι εἶχαν ἀφήσει τὶς καθημερινές τους
ἀσχολίες κι εἶχαν τρέξει στὴν ἔρημο γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴ θεϊκὴ διδασκαλία Του. Νὰ
δεχθοῦν τὴν εὐεργετικὴ χάρη τῶν θαυμάτων Του. Γι’ αὐτοὺς ὁ Κύριος ἔκανε τὸ
θαῦμα. Ἀφοῦ ἔθρεψε τὶς ψυχές τους μὲ τὴ διδασκαλία Του, στὴ συνέχεια φρόντισε
μὲ τρόπο θαυμαστὸ καὶ γιὰ τὴν ὑλικὴ τροφή τους.
Μᾶς τὸ ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος: Ὅποιος
φροντίζει γιὰ τὰ πνευματικά, γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, θὰ ἔχει καὶ τὰ
ὑλικά· δὲν θὰ στερηθεῖ τίποτε ἀναγκαῖο. «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ
καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», μᾶς παρήγγειλε
(Ματθ. ς΄ 33).
Νὰ ἐπιδιώκετε πρῶτα ἀπ’ ὅλα καὶ πάνω ἀπ’
ὅλα τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν ποὺ
ὁ Θεὸς σᾶς ζητᾶ, καὶ τότε θὰ σᾶς δοθοῦν μαζὶ μ’ ἐκεῖνα καὶ ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ
ποὺ ἔχετε ἀνάγκη.
Ὁ τακτικὸς ἐκκλησιασμός μας, ἡ μελέτη τοῦ
λόγου τοῦ Θεοῦ, οἱ ἐκδηλώσεις φιλανθρωπίας καὶ ἐλεημοσύνης δὲν εἶναι πολυτέλεια
γιὰ τὴ ζωή μας. Εἶναι πρώτη προτεραιότητα. Τὰ ἄλλα, τὰ ὑλικά, ἂς τὰ
ἐμπιστευθοῦμε στὸν φιλάνθρωπο Κύριο κι Ἐκεῖνος θὰ μᾶς τὰ χαρίσει πλουσιοπάροχα.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ:
