Αντισταθείτε!!
Ο αγώνας είναι για την Θεομάνα μας, την Παναγία
"Σαν την
καταστολισμένη νύφη, έτσι είναι η Ελλάδα μας γεμάτη από εκκλησίες, μοναστήρια
και ερημοκλήσια της Παναγίας, πνευματικά παλάτια της ταπεινής αυτής Βασίλισσας.
Στο καθένα απ΄ αυτά βρίσκεται το σεβάσμιο εικόνισμά της, δεξιά από την Ωραία
Πύλη, με το γυρτό κεφάλι της για ν’ ακούσει τον κάθε πόνο μας, την κάθε χαρά
μας.
Πόσα δάκρυα στ’
άχραντα χέρια της, δάκρυα του βασανισμένου λαού μας! Το γλυκό, μελαχροινό και
χρυσοκέρινο πρόσωπο της δίνει ελπίδα στους απελπισμένους, χαρά στους
θλιμμένους, ανάπαυση στους κουρασμένους, ειρήνη στους ταραγμένους. Το κάλλος
του δεν είναι σαρκικό, αλλά κάλος πνευματικό, που φέρνει κατάνυξη σεβασμό και
αγάπη. Οι ζωγράφοι που τη ζωγραφίσανε ήτανε πονεμένοι άνθρωποι, νηστευτές,
εγκρατείς και ολοκάθαροι, κατά το τροπάρι που λέγει: «Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ
ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων…».
Στην Ελλάδα
προσκυνείται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο· ήγουν με δάκρυα, με πόνο, με
ταπεινήν αγάπη και με «χαροποιόν πένθος». Γιατί η Ελλάδα μας είναι τόπος
πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος· και το έθνος μας βρίσκει στις σκληρές
περιστάσεις του παρηγοριά και στήριγμα στη λυπημένη μητέρα του Χριστού. Σε
άλλες χώρες η Παναγία τραγουδιέται με τραγούδια κοσμικά· μα εμείς την
υμνολογούμε με κατάνυξη, θαρρετά μα και με συστολή, με αγάπη, μα και με σέβας,
σαν μητέρα μας, μα και σαν μητέρα του Θεού μας. Ανοίγομε την καρδιά μας, για να
ιδεί τι έχει μέσα και να γιάνει τις πληγές μας. Η Παναγία είναι η πικραμένη
χαρά της Ορθοδοξίας· το «χαροποιόν πένθος», η «χαρμολύπη μας», «ο ποταμός ο
γλυκερός του ελέους», «ο λιμήν των χειμαζομένων».
Το
Δεκαπενταύγουστο μοσχοβολά όλη η χώρα μας από την μυστική ευωδία της Θεοτόκου.
«Επί Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις· αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων
το γένος. Ηγιασμένε ναέ και Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ης Θεός
εσαρκώθη και πεδίον γέγονεν».
Θα μπορούσε το
άρθρο να σταματήσει εδώ, να μπει τελεία. Ο μεγάλος Κόντογλου, με την απαράμιλλη
γραφή του, ιστόρησε το τι σημαίνει "Παναγία" για το Γένος μας.
Διαβάζω όμως στα συστημικά, δυσώνυμα κύμβαλα της τηλοψίας και της
δημοσιογραφίας, τις εξής αναθυμιάσεις:
"Οι ειδικοί
κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις εκδηλώσεις στις εκκλησίες την ημέρα του
Δεκαπενταύγουστου.
Η Κοίμηση της
Θεοτόκου είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού και κάθε χρόνο
χιλιάδες πιστοί συγκεντρώνονται μέσα και έξω από τις εκκλησίες ανά την Ελλάδα. Ενδεικτικά
αναφέρεται πως οι μεγαλύτερες εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στην
Τήνο, στην Πάρο, στο Βέρμιο, στην Κεφαλονιά, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της
Ελλάδας".
Οι ασεβείς, οι
άθεοι, οι εκκλησιομάχοι, οι εχθροί της Ορθοδοξίας, αμόλησαν τα μαντρόσκυλά τους
για να μας προετοιμάσουν και πάλι για την βλασφημία, τούτη την φορά, στο πιο
αγαπημένο και σεβαστό πρόσωπο της εκκλησίας του Χριστού: την Υπεραγία Θεοτόκο,
την Θεομάνα μας.
Μήπως πρέπει κι
εμείς - όσοι πιστοί - να αρχίσουμε να κρούομε των κώδωνα του κινδύνου στους
"ειδικούς" και στους πολιτικούς εντολοδόχους τους, που ξεκλειδώνουν
την αλυσίδα και αμολούν τους νέους "πατερούληδες", τους
λοιμοξιωλόγους; (Αν σφραγίσουν και πάλι τα πάντα, θα ψάχνουν για… λιμοξιωλόγους,
και ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός. Δεν θα μιλάμε πια για λοιμό, την
υγιειονομική φούσκα, αλλά για πραγματικό λιμό, για πείνα και εξαθλίωση και τότε
να δούμε με τι θα μας φοβερίζει ο κάθε "ουρανοκατέβατος" Χαρδαλιάς…).
Ως εδώ ήμουν
ευπρεπής. Όμως, όταν δεν σέβονται Πίστη και Πατρίδα, ό,τι γράφεις πρέπει να
έχει λιβάνι κολοκοτρωνέικο. Θα παραπέμψω σε ένα επεισόδιο, όπως το θυμάμαι.
Κάποτε ένας επίσκοπος, τον καιρό του Αγώνα, απείλησε τον Κολοκοτρώνη, χτυπώντας
την πατερίτσα του. Ο αθάνατος Γέρος του Μοριά, που έσκιαζε και ποδοπατούσε την,
τότε και σήμερα, θρασύδειλη Τουρκιά, αγρίεψε. Και του λέει: "Μην μου
χτυπάς εμένα την μαγκούρα σου, γιατί χτυπώ κι εγώ το γιαταγάνι μου και σου
παίρνω το κεφάλι σου". Και τον εξαπέστειλε, κενόν και τετρομαγμένον…
Διάβασα την
"προσκυνημένη" δήλωση του αρχιεπισκόπου για την απάτη της μάσκας. Το
πρώτο που μου ήλθε στο νου ήταν το αγίου αποστόλου Παύλου: "Τις ημάς χωρίσει
από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία; ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή
κίνδυνος ή μάχαιρα;..(προς Ρωμαίους, 8, 35). Από τα παραπάνω δεν ισχύουν ούτε η
μάχαιρα ούτε ο λιμός ούτε η γυμνότης ούτε τίποτε άλλο. Το μόνο που υφίσταται
είναι ο διωγμός. Αν φοβάται τον διωγμό και τις μομφές της κάθε
"ανθρωποκάμπιας" που την κάθισαν σε ένα πόστο και των καντιποτένιων
δημοσιογράφων, ένας επίσκοπος, να κρυφτεί σε μοναστήρι, για να γλιτώσει και τον
"κίνδυνο" και τους ελέγχους του λαού.
Ο άγιος Γρηγόριος
ο Ε', ακόνιζαν τις χατζάρες οι γενίτσαροι, αλλά έμεινε όρθιος, υπέρ της
σωτηρίας του Γένους. Ο εθνοϊερομάρτυρας Σμύρνης Χρυσόστομος, ήξερε ότι τον
περίμενε το κτήνος που λέγεται Νουρεντίν πασάς και το αφιονισμένο κοπάδι των
μωχαμετάνων, και δεν έφυγε με τα φράγκικα πλοία. Και οι δύο μεγαλομάρτυρες του
Νέου Ελληνισμού, κυριολεκτικά, "λιανίστηκαν" από τους προγόνους του
Ερντογάν.
Το δεύτερο αυτό
που έλεγε παλιός και πολιός αρχιεπίσκοπος Αθηνών στους συναδέλφους του,
συνοδικούς: "Να παρακαλάτε, αδελφοί τον Χριστό, να γίνει η Δευτέρα Παρουσία
βράδυ, για να μην βλέπουμε ο ένας τα μούτρα του άλλου".
Το τρίτο: Λοιπόν,
αν κλείσουν τους ναούς την ημέρα που γιορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, οι
ασεβείς πολιτικοί, οφείλουμε, πρέπει, είναι η ελάχιστη μορφή αντίστασης στους
νέους Διοκλητιανούς, να πάμε όλοι μας στους ενοριακούς ναούς που θα
λειτουργούν, και ας είναι κλειδωμένοι, και να εκκλησιαστούμε. Αν υπάρχουν 300,
400, πιστοί στο χοροστάσι, όπως έλεγαν παλιά την αυλή του ναού, κανείς δεν θα
τολμήσει να μας πειράξει. Κι αν μας "κόψουν" πρόστιμα….τι να πω; ότι
κάποτε έδιναν την ζωή τους για τον Χριστό; Ότι σούβλιζαν και αποκεφάλιζαν τους
χριστιανούς;
Να στηρίξουμε και
τους ευλαβείς και αγωνιστές ιερείς μας -και αρχιερείς, οι ελάχιστοι που
αντιστέκονται- που εν μέσω της τρισάθλιας πολεμικής των κοπροκαναλιών και της
επισκοπικής συνθηκολόγησης, κρατούν Θερμοπύλες. Ας μην περιμένουμε μόνο από
αυτούς. Αν δεν υπάρχει η στήριξη του πιστού λαού, είναι σαν να τους προδίδουμε.
Αν μας κλειδώσουν
τους ναούς, όταν γιορτάζει η Παναγία μας, και δεν αντιδράσουμε, εμείς οι
"καλοί χριστιανοί", καλύτερα να μην βλέπουμε ο ένας τα μούτρα του
άλλου….
