Ο Μητροπολίτης Λαρίσης ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ο ανεπανάληπτος Επίσκοπος
που τον ενθρόνισε ο Θεός στο θρόνο του Αγίου Αχιλλείου και στις καρδιές των
πιστών, αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος από τον λαό του Θεού, αλλά και πολεμήθηκε
αδυσώπητα και πολεμάται ακόμη σήμερα μετά των 12 συνεπισκόπων του, όντες
κεκοιμημένοι, από το διεφθαρμένο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η μνήμη όμως των Αγίων είναι
αιωνία, όπως ο χρυσός και ο αδάμας είναι απρόσβλητοι, διατηρούν διαχρονικά την
αξία τους.
Ο νέος
δεσπότης στή Λάρισα, ο Ιερώνυμος (Νικολόπουλος) λαλίστατος κατά τα άλλα, όφειλε
με την έλευσή του και υποχρεούται να ενεργήσει στην Ι. Σύνοδο για να αρθεί το αντικανονικό και προσβλητικό επιτίμιο της ακοινωνησίας, καθώς
και ο ψευδεπίγραφος τίτλος του Τιτουλαρίου, τού αγίου Θεολόγου καί τών Δώδεκα.
Ώστε να τον “Αποκατασταθούν” τύποις, έστω και μετά θάνατον.
Να
ζητήσει εν συνάξει μετά του ιερατείου μια βαθιά συγνώμη από τον άγιο Θεολόγο και τον πιστό λαό της
Λαρίσης εκ μέρους της τοπικής και Διοικούσης Εκκλησίας. Γιά τους αδίκους
διωγμούς και την κατάφωρη καταπάτηση των Ιερών Κανόνων, τήν οποία υπέστη η Εκκλησία της Λαρίσης και το αιματοκύλισμα
των πιστών, ώστε να επέλθει νηνεμία μέσα στην Εκκλησία.
Υπέγραψαν
“Διαγνώμη” καί όχι Συγγνώμην από τόν Άγ. Νεκτάριο
Η πράξη αυτή θα τιμούσε τόσο
τον ίδιο και θα αναδείκνυε τις αγαθές προθέσεις, τα αισθήματά του και την
Κανονική εκκλησιολογία του. Περισσότερο όμως θα αποκαθιστούσε το τρωθέν εκκλησιαστικό
ήθος και τήν Ιερή Τάξη. Σε σχετική ενέργεια προέβη ο μακαριστός Πατριάρχης
Αλεξανδρείας κ. Πέτρος με την Σύνοδό του, για τον απηνώς διωχθέντα Άγιο Νεκτάριο με μία περίεργη “Δίψυχη” “ Διαγνώμη ”(;) και όχι μέ μία καθαρή καί ἀνόθευτο “Συγνώμη”.
Εξυπακούεται ότι η Συγγνώμη αυτή, εν μετανοία, πρέπει να γίνει και δια τους 12
αδίκως Εκθρονισθέντες Μητροπολίτες.
Θυμίζω παρόμοια πρωτοβουλία του μακαριστού
Χριστοδούλου εις τον Επιβατήριον λόγον του, όταν απευθυνόταν εις την "Δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας" (εννοώντας
την Νεολαία) ζητώντας της συγγνώμη. Αλλά αυτή υπήρξε κενή αληθινών έργων. Εξεφωνήθη
μόνον πρός στιγμιαίο εντυπωσιασμό καί εξαπάτηση τού λαού.
Μήπως η καρδία
τους είναι πορωμένη;
Βεβαίως, ουδεμίαν έλλειψη έχουν
πλέον οι εν χειρί Θεού Ζώντος διωχθέντες άγιοι Μητροπολίτες, όπως και οι
Αγωνιζόμενοι Θεολογικοί της Λαρίσης και οι ανά την Ελλάδα Χριστιανοί. Δεν τούς
λείπει η “Συγνώμη”, καθότι, σεμνύνονται για τον αιματηρό Διωγμό τους υπέρ της Εκκλησίας.
Όμως είναι υποχρέωση της Διοικούσης
Εκκλησίας, προς αποκατάσταση της αδικίας. Πρέπει νά τό ενεργοποιήσουν μόνον γιά
τή δική τους τυπτομένη συνείδηση. Διότι, διαφορετικά οι τύψεις δέν θά παύσουν νά τούς
μαστιγώνουν, εκτός καί εάν ... οι Υπαίτιοι, οι Συνεργοί καί οι Συνοδοιπόροι
τους ... έχουν πορωθεί καί παγιωθεί στό κακό καί στήν αναλγησία.
Ο
Λαρίσης Θεολόγος και η Δωδεκάδα των παρανόμως και αντικανονικώς εκθρονισθέντων
αγίων Επισκόπων παραμένει φωτεινό “Σύνθρονο” παρά των Αγίων πατέρων που κοσμεί την ιστορία της Εκκλησίας
μας.
Οι
νήφοντες ευσεβείς Χριστιανοί, Λαρισαίοι και μη, δεν εξαπατώνται, από δημόσιες απατηλές επιδαψιλεύσεις πρός τό
θεαθήναι. Κατέχουν πλέον στά χέρια τους απτά καί έμπρακτα πειστήρια τών πραγματικών απόψεων γιά
τού αγίους Δώδεκα Επισκόπους.
π. Αχίλλειος.
