Γράφει ὁ Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Ἀθηνῶν
Στὸ πλαίσιο τῶν πρωτοφανῶν οἰκονομικῶν κυρώσεων ποὺ ἐπέβαλε ἡ Δύση τιμωρῶντας τὴν Ρωσία γιὰ τὴν στρατιωτικὴ εἰσβολὴ στὴν Οὐκρανία, συμπεριλαμβάνεται (ὡς μὴ ὄφειλε) καὶ ὁ μαζικὸς ἀποκλεισμὸς τῶν Ρώσων καλλιτεχνῶν καὶ ἀθλητῶν ἀπὸ κάθε διεθνῆ πολιτιστικὴ καὶ ἀθλητικὴ διοργάνωση ἢ ἐκδήλωση.
Δυστυχῶς τὸ μένος τῆς ἀντιρωσικῆς ὑστερίας ἔπληξε καὶ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ ἑλληνικοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποφάσισε τὴν ἀκύρωση τῆς παράστασης «Ἡ Λίμνη τῶν Κύκνων» ἀπὸ τὰ ρωσικὰ μπαλέτα Μπολσόϊ ποὺ εἶχε προγραμματιστεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Μέγαρο Μουσικῆς Ἀθηνῶν.
Σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιὰ τὸ πολιτιστικὸ πογκρὸμ ποὺ ἔχει ἐξαπολύσει ἡ «δημοκρατικὴ Δύση» κατὰ τοῦ ρωσικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἀθλητισμοῦ καὶ παραπέμπει στὶς σκοτεινότερες περιόδους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἱστορίας προτείνεται στοὺς χρῆστες τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης, ὡς τρόπος ὑγιοῦς ἀντίδρασης στὴν κατάφωρα ἄδικη ἀπόφαση τῆς δυτικῆς γραφειοκρατικῆς ἐλὶτ γιὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν Ρώσων καλλιτεχνῶν, νὰ ἀναρτήσουν ἕνα ἀπὸ τὰ δημοφιλέστερα τραγούδια τῆς ρωσικῆς λαϊκῆς παράδοσης, τὴν «ΚΑΛΙΝΚΑ», τὸ ὁποῖο εἶναι στενὰ συνδεδεμένο μὲ τὴν ρωσικὴ κουλτούρα καὶ ἔχει ἀναγνωριστεῖ διεθνῶς ὡς τὸ τραγούδι ποὺ χαρακτηρίζει περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο τὴν ρωσικὴ πολιτιστικὴ κληρονομιά.
Ἐπιπλέον ἑρμηνεύεται μὲ μοναδικὸ τρόπο ἀπὸ τὴν Ἑλληνίδα τραγουδίστρια, Μαργαρίτα Ζορμπαλᾶ.
Ἑπομένως, μὲ τὴν μαζικὴ ἀνάρτησή μας, ἐκπέμπουμε ἕνα εὐκρινὲς σῆμα κοινωνικῆς ἀντίδρασης, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στὴν ἐπίτευξη τριῶν στόχων:
1) Ἀποδεικνύουμε στὴν κυβέρνηση ὅτι δὲν εἴμαστε καθοδηγούμενοι μαζάνθρωποι ἀλλὰ κοινωνικὰ συνειδητοποιημένοι καὶ ἀφυπνισμένοι πολῖτες μὲ ἐλεύθερη βούληση, κριτικὴ σκέψη καὶ διαμορφωμένη ἄποψη ποὺ ἀντιστεκόμαστε στὴν ἐπικοινωνιακὴ πλημμυρίδα τῶν συστημικῶν ΜΜΕ (ὀρθότερα: Μέσων Μαζικῆς Ἐπιρροῆς καὶ Ἐξαπάτησης), ἀπορρίπτοντας τὸν ρόλο τοῦ ἄβουλου καὶ παθητικοῦ δέκτη τῆς τηλεοπτικῆς προπαγάνδας ὁ ὁποῖος ἐπιφυλάσσεται γιὰ ἐμᾶς ἀπὸ τὴν ἐγχώρια πολιτικοοικονομικὴ ἐλίτ.
2) Ἀντιστεκόμαστε καὶ κυρίως διαφοροποιούμαστε ἀπὸ τὸ κυρίαρχο γεωπολιτικὸ ἀφήγημα τῆς Δύσης καὶ τῶν διεφθαρμένων ΜΜΕ ἐκφράζοντας τὴν ἔντονη δυσαρέσκειά μας γιὰ τὸν τρόπο τηλεοπτικῆς κάλυψης τῆς οὐκρανικῆς κρίσης, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἐσκεμμένη παραπληροφόρηση, τὴν μεροληπτικὴ παράθεση τῶν εἰδήσεων καὶ τὴν ἔλλειψη ἀντικειμενικῆς ἐνημέρωσης ἀναφορικὰ μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτια ποὺ ὁδήγησαν στὴν κατάρρευση τῶν ἀμερικανορωσικῶν διπλωματικῶν συνομιλιῶν ποὺ πραγματοποιήθηκαν στὴν Γενεύη γιὰ τὴν ἐπίλυση τῆς Οὐκρανικῆς κρίσης.
3) Μὲ τὴν συλλογική μας στάση ἐκδηλώνουμε τὴν ἔμπρακτη συμπαράστασή μας στὸν χειμαζόμενο ρωσόφωνο πληθυσμὸ τῆς Οὐκρανίας ποὺ διώκεται, κακοποιεῖται καὶ βασανίζεται ἀπὸ τοὺς Οὐκρανοὺς ἀκροδεξιοὺς παραστρατιωτικοὺς ἀναγνωρίζοντας παράλληλα τὴν ἀνεκτίμητη ἀξία καὶ συμβολὴ τῆς ρωσικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στὸν παγκόσμιο πολιτισμό, στὰ Γράμματα καὶ στὶς Τέχνες.
Μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ τραγουδιοῦ ἀπὸ μιὰ Ἑλληνίδα τραγουδίστρια, ὑπογραμμίζουμε ταυτόχρονα τοὺς ἰσχυροὺς θρησκευτικούς, ἱστορικοὺς καὶ πολιτιστικοὺς δεσμοὺς ποὺ ἑνώνουν διαχρονικὰ τὸν ἑλληνικὸ καὶ ρωσικὸ λαὸ καὶ οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ διαφυλαχθοῦν ὡς «κόρη ὀφθαλμοῦ» ἀπὸ τὴν ὄξυνση τῆς γεωπολιτικῆς ἀντιπαράθεσης στὴν Οὐκρανία.
Ἡ συμπεριφορά μας αὐτὴ ἀποκτᾷ ἰδιαίτερο νόημα καὶ περιεχόμενο κατὰ τὴν παροῦσα χρονικὴ συγκυρία ὅπου ἡ πολιτικὴ ἡγεσία καὶ ἡ γραφειοκρατία τῆς Δύσης ἐπιδεικνύουν ἀδιάλλακτη στάση πλήττοντας τίς οἰκουμενικὲς καὶ πανανθρώπινες ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ ἀθλητισμοῦ, ἀφοῦ ἐπιβάλλουν τὴν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς τῶν Ρώσων καλλιτεχνῶν καὶ ἀθλητῶν σὲ διεθνεῖς πολιτιστικὲς καὶ ἀθλητικὲς διοργανώσεις.
Ἡ ἀναίρεση τοῦ συμφιλιωτικοῦ χαρακτῆρα τῶν πολιτιστικῶν καὶ ἀθλητικῶν γεγονότων συνιστᾷ μιὰ ἰσχυρὴ ἔνδειξη ἀλαζονικῆς συμπεριφορᾶς καὶ πολιτισμικῆς ἀποστροφῆς τῆς Δύσης ἀπέναντι σὲ κάθε τί ποὺ συνδέεται μὲ τὸν ρωσικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν κουλτούρα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία δὲν παρατηρήθηκε οὔτε κατὰ τὴν χειρότερη περίοδο τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου καὶ προβληματίζει ἔντονα, δεδομένου ὅτι ἡ πιθανὴ σύγκρουση Ἀνατολῆς-Δύσης μπορεῖ νὰ προσλάβει τὰ χαρακτηριστικὰ ὁλοκληρωτικῆς ἀναμέτρησης μὲ σκοπὸ τὴν τελικὴ ἐπικράτηση καὶ τὴν ὁλοσχερῆ ἐξάλειψη τοῦ ἡττημένου.
Στὴν παρατηρούμενη ἀντιρωσικὴ φρενίτιδα τῆς Δύσης ποὺ ὑλοποιεῖται μὲ τὸν καθολικὸ ἀποκλεισμὸ τῶν Ρώσων καλλιτεχνῶν, ἀθλητῶν καὶ ὁμάδων ἀπὸ τίς διεθνεῖς πολιτιστικὲς καὶ ἀθλητικὲς ἐκδηλώσεις, ὀφείλουμε νὰ ὑψώσουμε στεντόρεια φωνὴ διαμαρτυρίας γιὰ τὸ κλίμα ρωσοφοβίας ποὺ ὑποδαυλίζεται ἀπὸ τὰ διεθνῆ ΜΜΕ καὶ νὰ διαχωρίσουμε μὲ σαφήνεια τὴν θέση μας ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ πολιτισμὸς καὶ ὁ ἀθλητισμὸς ἀποτελοῦν τὰ προσφορότερα μέσα μὲ τὰ ὁποῖα ἐπιτυγχάνεται ἡ μείωση τῶν γεωπολιτικῶν ἀνταγωνισμῶν καὶ παράλληλα προωθεῖται καὶ ἐμπεδώνεται ἡ φιλία, ἡ συνεργασία καὶ ἡ εἰρήνη μεταξὺ τῶν κρατῶν καὶ σὲ καμία περίπτωση δὲν ἐπιτρέπεται ἡ καθ΄οιονδήποτε ἐκμετάλλευσή τους ὡς πολιτικῶν ἐργαλείων γιὰ τὴν ἄσκηση οἰκονομικῆς καὶ διπλωματικῆς πίεσης καθὼς καὶ γιὰ τὴν πολιτιστικὴ ἐκμηδένιση τῶν λαῶν.
Ὅπως ἀποδοκιμάζουμε τὴν ὁμοφοβία, ὡς ρατσιστικὴ συμπεριφορὰ μίσους καὶ ἐμπάθειας, ἀντιστοίχως ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε δίκαιοι καὶ ἀληθινοί, ὀφείλουμε νὰ ὑψώσουμε τὸ ἀνάστημά μας καὶ νὰ καταδικάσουμε ἀπερίφραστα κάθε πολιτικὴ ρατσισμοῦ ἡ ὁποία ὑποθάλπει τὸν ἀποκλεισμὸ καὶ τὴν περιθωριοποίηση τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκδηλώνεται μὲ βάση τὴν ἐθνοτική τους καταγωγή.
Ἡ ἀπαράδεκτη καὶ προκλητικὴ ἀπόφαση τῆς Δύσης γιὰ τὴν ἐπέκταση τῶν κυρώσεων εἰς βάρος τῆς Ρωσίας καὶ στοὺς τομεῖς τοῦ ἀθλητισμοῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν Ρώσων ἀθλητῶν καὶ καλλιτεχνῶν ἀπὸ τίς διεθνεῖς διοργανώσεις, προσβάλλει τὴν πολιτιστικὴ ταυτότητα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ, προκαλεῖ δικαιολογημένα αἰσθήματα πικρίας καὶ ἀγανάκτησης στοὺς Ρώσους πολῖτες καὶ τελικῶς τροφοδοτεῖ τὴν καχυποψία, τὴν ἐμπάθεια καὶ τὸ μῖσος μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης, ὑποσκάπτοντας κάθε σοβαρὴ πρωτοβουλία καὶ προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπίτευξη συμφωνίας εἰρήνης.
Μήπως ἄραγε ἡ Δύση (στὴν ἐμμονικὴ προσπάθειά της γιὰ τὴν προώθηση τῆς νεοταξίτικης ἀτζέντας) ἐπιδιώκει τελικὰ τὴν παράταση τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία, ἐξωθῶντας τίς σχέσεις της μὲ τὴν Ρωσία στὰ ἄκρα μὲ ἀνυπολόγιστες συνέπειες γιὰ τὴν παγκόσμια εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια;
[*] Ἡ «Καλίνκα» εἶναι ἀπὸ τὰ γνωστότερα ρωσικὰ τραγούδια. Εἶναι τὸ προϊὸν τῆς συνθετικῆς δημιουργίας τοῦ Ρώσου συνθέτη καὶ λαογράφου Ἰβὰν Λαριόνοφ ποὺ παρουσιάστηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1860 στὴν πόλη Σαρατόβ, ὡς μέρος μιᾶς θεατρικῆς παράστασης. Σύντομα το τραγούδι ἔτυχε θερμῆς ὑποδοχῆς ἀπὸ τὸν ρωσικὸ λαό, ἀγαπήθηκε ὅσο λίγα καὶ ἐντάχθηκε στὴ λαϊκὴ παράδοση τῆς Ρωσίας.
Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/
«Πᾶνος» ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ: Δημήτρης Δασκαλάκης: Εἶναι ἡ Καλίνκα* ὑπό διωγμόν; (ethnegersis.blogspot.com)
