Κωνσταντῖνος Βαθιώτης: "The Pispirigkou Show"
Τὸ νέο ἀποχαυνωτικὸ ριάλιτι μιᾶς διανοητικὰ μολυσμένης κοινωνίας
Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ι. Βαθιώτης
Μιὰ ὁλόκληρη κοινωνία παρακολουθεῖ τὸ νέο ἀποχαυνωτικὸ τηλε-ριάλιτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει τίτλο "The Pispirigkou Show", κατὰ παράφραση τῆς ἀμερικανικῆς ταινίας τοῦ 1998 "The Truman Show". Σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο αὐτῆς τῆς ταινίας, προβάλλεται ἀπὸ τὴν τηλεόραση, καθημερινῶς καὶ ἀδιαλείπτως ἐπὶ 24 ὧρες, ἡ ζωὴ τοῦ Truman Burbank, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὰ γεννοφάσκια του μεγαλώνει σὲ μιὰ τεχνητὴ εἰδυλλιακὴ πολίχνη, δίπλα σὲ ἠθοποιοὺς ποὺ ὑποδύονται ρόλους γιὰ τίς ἀνάγκες τοῦ τηλε-ριάλιτι καί, ἀντιστοίχως, τῆς εἰκονικῆς ζωῆς τοῦ πρωταγωνιστῆ.
Ἰδίως μετὰ τὴν ἔξαρση τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης, ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία μοιάζει νὰ ἔχει μολυνθεῖ, πρωτίστως διανοητικὰ καὶ ἠθικά, ἀπὸ ἕναν ἰὸ μεταδιδόμενο ὄχι μέσῳ σταγονιδίων, ἀλλὰ μέσῳ τῆς τηλεοπτικῆς ὀθόνης. Κάθε φορὰ ποὺ ἀνοίγουν τὰ χείλη τους δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ καὶ πάσης φύσεως τηλε-εἰδικοί, ὁ ἐγκέφαλος καὶ ἡ ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων τηλεθεατῶν κατακλύζονται ἀπὸ φονικοὺς τηλε-ἰοὺς ποὺ θολώνουν τὴν κρίση καὶ διαβρώνουν τὴν ἠθική τους.
Ὁ Kenneth Β. Klein στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Ὁ Ψευτοπροφήτης. Ὁ ὑποχθόνιος ἀρχιτέκτονας τῆς Νέας Τάξης τῶν Πραγμάτων»1 ἐπισημαίνει ὅτι τὰ Μέσα Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ λειτουργοῦν σὰν τὸ δηλητηριασμένο μῆλο τῆς Χιονάτης:
Ὅπως ἡ πεντάμορφη Χιονάτη ἔπεσε σὲ βαθὺ ὕπνο ὅταν δάγκωσε τὸ δηλητηριασμένο μῆλο ποὺ τῆς προσέφερε μὲ πανουργία ἡ κακιὰ βασίλισσα2, ἔτσι καὶ οἱ σημερινοὶ τηλεθεατὲς βρίσκονται σὲ βαθὺ ὕπνο, ὄντας ἀνήμποροι νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς εὐτυχισμένης σκλαβιᾶς ποὺ ἀπολαμβάνουν ἀπὸ τὸν καναπὲ ἢ τὸ κρεβάτι τοῦ σπιτιοῦ τους.
Ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρος εἶναι καὶ ὁ παραλληλισμὸς ποὺ κάνει ὁ Ἰγνάσιο Ραμονὲ στὸ βιβλίο του «Ἡ ἔκρηξη τῆς δημοσιογραφίας. Ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης στὴ μαζικότητα τῶν μέσων ἐνημέρωσης»3:
«Ἡ ἐνημέρωση λόγῳ τῆς ἔκρηξής της, τοῦ πολλαπλασιασμοῦ της, τῆς ὑπεραφθονίας της, εἶναι κυριολεκτικὰ μολυσμένη, δηλητηριασμένη ἀπὸ ψέματα ὅλων τῶν εἰδῶν, γεμάτη ἀπὸ τοὺς ρύπους τῶν διαδόσεων, τῶν παραποιήσεων, τῶν διαστρεβλώσεων, τῶν χειραγωγήσεων».Ὁ συγγραφέας διαπιστώνει ὅτι, ὅπως στὸ παρελθὸν μπορούσαμε νὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πεῖνα, ἀλλὰ στὸ ἑξῆς μποροῦμε νὰ πεθάνουμε ἀπὸ μολυσμένα τρόφιμα, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἐνημέρωση:
«Ἡ ἐνημέρωση εἶναι μολυσμένη ὅπως ἡ τροφή. Συχνά μας δηλητηριάζει τὸ πνεῦμα, μᾶς μολύνει τὸ νοῦ, βλάπτει τὴν ὑγεία μας. Θέλει νὰ ἐνσταλάξει στὸ ἀσυνείδητό μας ἰδέες ξένες σὲ μᾶς. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ πολῖτες ζητοῦν ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα αὐτὸ ποὺ θὰ ὀνομάζαμε "οἰκολογία τῆς ἐνημέρωσης", γιὰ νὰ καθαριστεῖ καὶ νὰ ἀπολυμανθεῖ ἡ ἐνημέρωση ἀπὸ τὰ ψέματα, ποὺ ἁπλώνονται σὰν "πετρελαιοκηλίδα". Θὰ πρέπει νὰ ἀπολυμάνουμε τὴν ἐνημέρωση καὶ νὰ διεκδικήσουμε τὴν ἐλάττωση τοῦ ὄγκου της. Λιγότερη ἐνημέρωση, ἀλλὰ καλύτερη ἐνημέρωση. Ὅπως ὑπάρχουν οἱ "βιολογικὲς" τροφές, οἱ ὁποῖες εἶναι ἐκ προοιμίου λιγότερο μολυσμένες ἀπὸ τίς ἄλλες, θὰ πρέπει νὰ ἐξασφαλίσουμε ἕνα εἶδος "βιολογικῆς ἐνημέρωσης"»4.Ἀξιομνημόνευτο εἶναι καὶ τὸ κυνικὸ ποιηματάκι ποὺ κυκλοφοροῦσε στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος στὴ Φλὶτ Στρίτ, ἕδρα τοῦ βρετανικοῦ τύπου5:
«Διασκεδάστε τὸ κοινό, προκαλέστε του γελάκια, ὅσο πιὸ πολὺ γελάει, τόσο πιὸ πολλὰ φραγκάκια• μορφῶστε τὸ κοινὸ καὶ ποτὲ δὲ θὰ πλουτίσετε, θὰ ζεῖτε σὰν ζητιάνοι, στὰ χαντάκια θὰ ψοφίσετε».Φυσικά, τὰ Μέσα Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ δὲν προκαλοῦν μόνο γελάκια, ἀλλὰ καὶ ἀρνητικὰ συναισθήματα, τίς λεγόμενες "σθενικὲς" ἢ "ἀσθενικὲς ἀψιθυμίες" (ἀψιθυμία σημαίνει ψυχικὴ ὁρμή/παραφορά· σθενικὴ εἶναι ἡ ὀργή, τὸ μῖσος, ἡ ζηλοτυπία κ.λπ., ἐνῶ ἀσθενικὴ εἶναι ὁ φόβος, ἡ λύπη, ἡ ἀπόγνωση κ.λπ.6), ἀνάλογα μὲ τὸ πῶς πρέπει νὰ χειραγωγηθεῖ ὁ τηλεθεατής:
Στὴν περίπτωση μιᾶς οἰκονομικῆς ἢ ὑγειονομικῆς κρίσης, τὰ Μέσα Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ φροντίζουν ἐπιμελῶς καὶ συστηματικῶς νὰ στάζουν δηλητήριο φόβου, ὥστε νὰ παραλύει ἡ σκέψη τοῦ πολίτη καὶ ἔτσι αὐτὸς νὰ ἐφαρμόζει πειθήνια τὰ ἑκάστοτε δρακόντεια μέτρα, τὰ ὁποῖα παρουσιάζονται καμουφλαρισμένα ὡς πρώτης τάξεως καὶ μοναδικὸ ἀντίδοτο στὴν ἀσθένεια, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι φάρμακα πολὺ χειρότερα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀσθένεια (quaedam remedia graviora ipsis pericula sunt)7.
Σὲ ἄλλες, ὅμως, περιπτώσεις, τὰ Μέσα Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ χύνουν στὴν ψυχὴ τοῦ τηλεθεατῆ δηλητήριο ὀργῆς, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ προκαλέσει μαζικὲς κινητοποιήσεις τῶν πολιτῶν ἐναντίον π.χ. ἑνὸς κράτους ποὺ ξεκίνησε πόλεμο, μιᾶς αὐταρχικῆς ἢ ἀνίκανης κυβέρνησης ἢ ἑνὸς στυγεροῦ δολοφόνου, ὁ ὁποῖος φέρεται νὰ ἔχει διαπράξει ἕνα τόσο ἀποτρόπαιο ἔγκλημα, ὥστε νὰ θεωρεῖται ὅτι ἀποτελεῖ πλέον ἀποβλητέο μίασμα γιὰ τὴν τοπικὴ ἢ τὴν εὐρύτερη κοινωνία.
Ἄν, λοιπόν, τὰ ΜΜΕ θελήσουν νὰ καλλιεργήσουν ἤ/καὶ νὰ ὑποδαυλίσουν τὸ μένος τῶν τηλεθεατῶν ἐναντίον ἀτόμων ἢ ὁμάδων, δὲν ἔχουν παρὰ νὰ ἐνεργοποιήσουν τὸν προπαγανδιστικό τους μηχανισμὸ ποὺ λειτουργεῖ μὲ τὸν ἑξῆς ἀποτελεσματικὸ τρόπο:Πρῶτα δαιμονοποιεῖται ὁ στόχος ὡς ἀπόλυτος ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ καὶ ἔπειτα μπογιατίζεται ἀσταμάτητα μὲ τὰ πιὸ μελανὰ χρώματα, τὰ ὁποῖα ὑπερτονίζουν τίς ἀρνητικὲς πλευρὲς τοῦ στόχου, ἀφήνοντας ἀθέατη κάθε ἄλλη παράμετρο ποὺ ἀποδυναμώνει τὴν ἐχθρικὴ στάση.
Φυσικά, ἡ ἐπικέντρωση τῶν τηλεοπτικῶν προβολέων στὸν ἐχθρὸ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος κάθε φορὰ παίρνει καὶ ἄλλο πρόσωπο (πότε εἶναι ἕνας ἰὸς ποὺ βαφτίζεται ἀόρατος ἐχθρός, πότε εἶναι ἕνας ἡγέτης ξένου κράτους ποὺ ἀποκαλεῖται χασάπης καὶ δικτάτορας, πότε εἶναι μιὰ ἀφῃρημένη ἔννοια, ὅπως ἡ ἀκρίβεια, πότε εἶναι μιὰ σατανικὴ δηλητηριάστρια ποὺ ἐξολοθρεύει φιλικὰ πρόσωπα ἢ ἀκόμη καὶ τὰ ἴδια της τὰ παιδιὰ) διατηρεῖ στὸ σκιόφως ὅ,τι δὲν συμφέρει τὸ σύστημα νὰ βρίσκεται στὴν ἐπιφάνεια τῆς ἐπικαιρότητας.
Σὲ αὐτὸ τὸ φόντο ἐξελίσσεται τὸ νέο ἀποχαυνωτικὸ τηλε-ριάλιτι "The Pispirigkou Show", μὲ τίς προπαγανδιστικὲς μηχανὲς τῶν Μέσων Μαζικοῦ Εὐνουχισμοῦ νὰ δουλεύουν στὸ φούλ, ὥστε ὁ λαὸς νὰ ἐσωτερικεύσει ὅλο τὸ δηλητήριο ποὺ στάζει καθημερινὰ ἐναντίον τῆς ἤδη τηλε-καταδικασμένης «μάνας-τέρατος» καί, ἀκολούθως, νὰ τὸ μετασχηματίσει σὲ ξεσηκωμὸ ἐναντίον της.
Ἄς θαυμάσουμε τὸν συμβολισμό:
Τὸ δηλητήριο ποὺ φέρεται νὰ ἔδωσε μιὰ μάνα στὰ παιδιά της μετατρέπεται σὲ διανοητικὸ δηλητήριο ποὺ χορηγοῦν τὰ ΜΜΕ στοὺς τηλεθεατές τους, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθως ἐκτοξεύουν τὸ δηλητήριό τους ἐναντίον τῆς δαιμονοποιημένης δηλητηριάστριας.Ὁ συμβολισμὸς αὐτὸς ἔχει, ὅμως, καὶ μιὰ ἄλλη ἀνάποδη διάσταση:
Οἱ τηλεθεατὲς ποὺ δηλητηριάζονται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ -κατὰ τὸν ὡραῖο χαρακτηρισμὸ τοῦ Ραμονέ, πρόκειται γιὰ τὰ τσομπανόσκυλα τοῦ ἀσύδοτου οἰκονομικοῦ κατεστημένου8- χειραγωγοῦνται κατὰ τέτοιον μονόπλευρο τρόπο, ὥστε νὰ νιώθουν τὴν ἀνάγκη νὰ στραφοῦν ἐναντίον μιᾶς δηλητηριάστριας, τὴν ὥρα ποὺ ἐπιτρέπουν, ἄλλοτε ἐνθέρμως, ἄλλοτε μὲ βαριὰ καρδιά, νὰ χύνεται μέσα στὸ σῶμα τους τὸ ἀγνώστων ἰδιοτήτων δηλητήριο τῶν φιλάνθρωπων φαρμακευτικῶν ἐταιρειῶν9. Ἀπολύτως ἀναμενόμενη ἀντίφαση, ἀφοῦ οἱ ἰατροφασιστικοὶ τηλε-βραχίονες τοῦ ὑγειοναζισμοῦ προβάλλουν τὰ σκευάσματα σὰν νὰ πρόκειται γιὰ φαρμακευτικὰ τοτέμ, περιβαλλόμενα ἀπὸ πλεῖστα ταμποῦ, δῶρα γὰρ Θεοῦ (sic).
Ὡς ἐκ τούτου, ζοῦμε ὄχι ἁπλῶς στὸν θαυμαστὸ ἀνάποδο κόσμο, ἀλλὰ καὶ στὸν κόσμο μιᾶς ὁλιστικῆς διγλωσσίας, ὅπου κρατεῖ τὸ σύνθημα: δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά!
Ἐρωτᾷται:
Ποιός ὠφελεῖται ἀπὸ τὴν πισπιριγκικὴ αἰχμαλωσία τῶν πολιτῶν μπροστὰ στὸ διαβολικὸ χαζοκούτι;
Μαγειρεύεται κάποια κυβερνητικὴ ραδιουργία ποὺ πρέπει νὰ ὑλοποιηθεῖ ὅσο οἱ τηλεθεατὲς θὰ εἶναι ἀπασχολημένοι μὲ τὸ νέο ἀποχαυνωτικὸ τηλε-ριάλιτι;Ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ παρέλαση στρατιᾶς ἀπὸ τηλε-εἰδικοὺς μαϊντανοὺς (ἰδίως ψυχολόγους-ψυχιάτρους, ἰατροδικαστές, φαρμακολόγους, ἀστυνομικοὺς καὶ νομικοὺς) σὲ ὅλες σχεδὸν τίς ἀπορριμματοφόρες ἐκπομπὲς τῶν ΜΜΕ• στὸν θαυμαστὸ ἀνάποδο κόσμο μας, τὸ ἔγκλημα δὲν ἀναμένεται νὰ ἐξιχνιασθεῖ ἀπὸ τὴν ἀστυνομία ἀλλὰ ἀπὸ τὴν «βασίλισσα τοῦ ἀστυνομικοῦ ρεπορτὰζ» Ἀγγελικὴ Νικολούλη!
Ἐπίσης, δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀφήσει ἀδιάφορους ἡ προβολὴ σκηνῶν ἀπὸ τὴν προσαγωγὴ τῆς τηλε-καταδικασμένης στὴν ΓΑΔΑ μὲ συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνομικῆς δύναμης σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τρομοκράτη ποὺ ἔχει τελέσει ἕνα ἔγκλημα-μαμούθ10. Ὁ ὅρος αὐτὸς χρησιμοποιεῖται συνήθως γιὰ νὰ περιγράψει μιὰ τρομοκρατικὴ πράξη ἡ ὁποία ἐξελίσσεται σὲ μακελλειὸ δεκάδων ἀθώων, ὅπως συνέβῃ π.χ. στὴν σφαγὴ τοῦ Ὄσλο, ὅπου στὶς 22 Ἰουλίου 2011 ὁ Νορβηγὸς Μπρέϊβικ σκότωσε μὲ πυροβόλο ὅπλο 69 μέλη θερινῆς κατασκηνώσεως.
Νὰ ὑποθέσουμε ὅτι τὸ αὐταρχικὸ κράτος, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος, κάνει ἐπίδειξη δύναμης, δείχνοντας τὰ δόντια του σὲ κάθε πολίτη ποὺ τολμᾷ νὰ ἀμφισβητεῖ τοὺς κανόνες τοῦ παιχνιδιοῦ;
Εἶναι ἡ μεταχείριση τῆς φόνισσας σὰν τρομοκράτισσας μιὰ πρόγευση γιὰ τὴν μεταχείριση ποὺ θὰ ἐπιφυλάσσεται σὲ ὅποιον διανοηθεῖ μελλοντικῶς νὰ μὴ σέβεται τοὺς ὑπὸ ἐπεξεργασία δρακόντειους νόμους γιὰ τὴν διαχείριση τῆς ὑγειονομικῆς, τῆς ἐνεργειακῆς ἢ τῆς κλιματικῆς κρίσης;
Προβάλλει τὸ δαιμόνιο κράτος τὸ σίριαλ "The Pispirigkou Show" γιὰ νὰ προβάρει ἐν εἴδει πειράματος μιὰ ἀναβαθμισμένη μορφὴ χειραγώγησης τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὰ ἀργυρώνητα τηλε-πλοκάμια τοῦ κρατικοῦ Λεβιάθαν; Εἶναι τέρας μόνο μιὰ μάνα-Μήδεια ποὺ φέρεται νὰ ἔχει δηλητηριάσει τὰ παιδιά της ἢ πρωτίστως εἶναι τέρατα οἱ δημοσιογράφοι-Μίδες ποὺ ἀποδεδειγμένα δηλητηριάζουν συστηματικὰ τοὺς τηλεθεατές τους;Τὰ παραπάνω ἐρωτήματα εἶναι εὔλογο νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν, ἐφόσον στήθηκε ἡ συγκεκριμένη κανιβαλικὴ ὑπερπαραγωγή, μολονότι δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ (οὔτε, φυσικά, θὰ εἶναι ἡ τελευταία) κατὰ τὴν ὁποία συλλαμβάνεται γυναῖκα ποὺ φέρεται νὰ ἔχει δηλητηριάσει ἀνθρώπους: γνωστούς, φίλους, συγγενεῖς, ἀκόμη καὶ μέλη τῆς ἴδιας τῆς οἰκογένειάς της.
Ὅλως ἐνδεικτικῶς ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε τὴν ὑπόθεση τῶν δηλητηριασμένων τηγανόψωμων, ἡ ὁποία εἶχε κριθεῖ ἀπὸ τὸ Μικτὸ Ὁρκωτὸ Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν καί, ἀκολούθως, ἀπὸ τὸν Ἄρειο Πάγο μὲ τὴν ὑπ' ἀριθμ. 1584/2001 ἀπόφασή του11:
Ἡ κατηγορουμένη εἶχε παραδώσει δηλητηριασμένη ζύμη στὶς νοικοκυρὲς δύο οἰκογενειῶν, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μία παρασκεύασε δώδεκα τηγανόψωμα καὶ ἡ ἄλλη ἀρτίδια. Ἀπὸ τὰ τηγανόψωμα ἔφαγαν ἡ ἴδια ἡ μαγείρισσα, ὁ σύζυγός της, ὁ ὁποῖος τελικῶς πέθανε, ὁ γιός της καὶ δύο ἀδέλφια ἀπὸ τὸ Καζακστὰν ποὺ φιλοξενοῦσε ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἡ οἰκογένεια. Ἀπὸ τὰ ἀρτίδια ἔφαγαν ἡ ἴδια ἡ μαγείρισσα καὶ ὁ γιός της, οἱ ὁποῖοι ἀπεβίωσαν.
Ἐξάλλου, ὅποιος ἔχει ἐντρυφήσει, ἀπὸ ἱστορικὴ καὶ νομικὴ ἄποψη, στὶς δηλητηριάσεις, γνωρίζει ὅτι ἡ χορήγηση δηλητηρίου μὲ ἀνθρωποκτόνο δόλο ἀποτελεῖ ἕναν κατ᾿ ἐξοχὴν γυναικεῖο τρόπο δράσης. Ξακουστὸ παράδειγμα δηλητηριάστριας ἀποτελεῖ ἡ Γερμανίδα Gesche Margarethe Gottfried, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ 1812 μέχρι τὸ 1827 δηλητηρίασε 15 ἀνθρώπους, χρησιμοποιῶντας κατὰ κόρον ἀρσενικό12. Κατὰ τῆς Gottfried, ἡ ὁποία, μέχρι νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ δράση της, ἦταν γνωστὴ ὡς ὁ "ἄγγελος τῆς Βρέμης" ("Engel von Bremen"), ἐκτελέσθηκε ὁ τελευταῖος δημόσιος ἀπαγχονισμὸς στὴν Γερμανία.
Σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὴν Γαλλία, γνωστὴ εἶναι ἡ περίπτωση τῆς μαρκησίας Marie-Madeleine de Brinvilliers (1630-1676), ἡ ὁποία προμηθευόταν δηλητήριο ἀπὸ τὸν ἐραστή της, σκοτώνοντας μὲ αὐτὸ ἀρχικὰ τὸν πατέρα της καί, ἀκολούθως, τοὺς δύο ἀδελφούς της, ἐνῶ εἶχε ἀποπειραθεῖ ἐπανειλημμένως νὰ δηλητηριάσει καὶ τὴν ἀδελφή της.
Ὅτι οἱ γυναῖκες ποὺ θέλουν νὰ σκοτώσουν καταφεύγουν συχνὰ στὸ δηλητήριο εἶναι γεγονὸς ποὺ καταγράφεται ἤδη στὸν "Ἴωνα" τοῦ Εὐριπίδη, ὅπου ὁ πρεσβευτὴς λέγει πρὸς τὴν Κρέουσα:
«Γιὰ ὅλα αὐτὰ πρέπει λοιπὸν νὰ δράσεις μὲ τρόπο γυναικεῖο / δηλαδὴ ἢ ξίφος πιάσε ἢ δολίως πρᾶξε / Ἢ μὲ φαρμάκι τὸν ἄντρα καὶ τὸ παιδὶ του ἀπόκτεινε / προτοῦ ἐσὲ προλάβει ὁ θάνατος ἀπὸ τὸ χέρι τὸ δικό τους»13.Σημειωτέον ὅτι στὸ ἄρθρο 289 τοῦ (ἰσχύσαντος ἀπὸ τὸ 1834 μέχρι τὸ 1950) Ποινικοῦ Νόμου -δημιούργημα τοῦ Βαυαροῦ Georg Ludwig von Maurer- εἶχε τυποποιηθεῖ τὸ ἔγκλημα τῆς φαρμακείας:
«Ὅστις προσφέρει εἰς ἄλλον τινὰ δηλητήριον φάρμακον ἢ ἄλλας οὐσίας, δυναμένας νὰ ἐπιφέρωσι θάνατον καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, τιμωρεῖται κατὰ τὰς ἀκολούθους διαστολάς:
1) Ἐὰν ἡ φαρμακεία ἔγινεν ἐπὶ σκοπῷ θανατώσεως, καὶ ἐκ τούτου ὁ φαρμακευθεὶς ἢ ἀπέθανεν ἢ ὑπέπεσεν εἰς φρενοβλάβειαν ἢ εἰς σωματικὴν νόσον, βεβαίως ἢ πιθανῶς ἀνιάτους, καταγιγνώσκεται ποινὴ θανάτου· ἄλλως δέ, ἡ τῶν διὰ βίου δεσμῶν·
2) Πραχθέντος δὲ τοῦ κακουργήματος ἐπὶ σκοπῷ βλάβης, ἐὰν μὲν ὁ φαρμακευθεὶς ἀπέθανεν, ἐπιβάλλεται θάνατος· ἐὰν δὲ ἡ φαρμακεία ἐπέφερε φρενοβλάβειαν ἢ νόσον τινὰ ἐκ των εἰς τὸν ἀριθ. 1 διαλαμβανομένων, καταψηφίζεται ἡ ποινὴ τῶν προσκαίρων δεσμῶν· ἄλλως δέ, ἡ τῆς εἱρκτῆς».Ἄν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία, στὴν ὁποία τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται πολὺς θόρυβος γιὰ τὴν ἀνάγκη παγιώσεως καὶ ποινικῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ ὅρου "γυναικοκτονία", θέλει νὰ εἶναι συνεπὴς μὲ τίς ὑπαγορευόμενες ἀπὸ τὰ ΜΜΕ νομικὲς ἀνησυχίες της, ἴσως θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσει νὰ συζητᾷ τὴν ἀνάγκη μεταφυτεύσεως τοῦ ἐγκλήματος τῆς φαρμακείας ἀπὸ τὸν Ποινικὸ Νόμο στὸν Ποινικὸ Κώδικα.
Ἡ ἀνάγκη αὐτὴ προκύπτει ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν προβολὴ τοῦ τηλε-ριάλιτι "The Pispirigkou Show", ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ συνεχιζόμενο σίριαλ τοῦ μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ-ἐκβιασμοῦ τοῦ πληθυσμοῦ.
Tὸ τηλε-ριάλιτι τῆς ταινίας "The Truman Show" προβαλλόταν ἐπὶ 29 συναπτὰ ἔτη. Ἄραγε, τὸ σίριαλ "The Coronavirus Show" ἐπὶ πόσα χρόνια ἔχει σχεδιαστεῖ νὰ προβάλλεται;
Πάντως, ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ἐφαρμόσει τὰ διδάγματα τοῦ θαυμαστοῦ ἀνάποδου κόσμου στὰ δύο αὐτὰ σόου, ὀφείλει νὰ προβεῖ στὴν ἑξῆς διαπίστωση:
Tο μιντιακὸ σύστημα προβολῆς τοῦ "Coronavirus Show" ἐπιχειρεῖ νὰ περιθωριοποιήσει τοὺς ἀρνητὲς τοῦ ἐμβολιασμοῦ καὶ τῶν δρακόντειων διαχειριστικῶν μέτρων, ἀντιμετωπίζοντάς τους ὡς ψυχιατρικὰ περιστατικά, ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι ὅποιος τολμᾷ νὰ πηγαίνει κόντρα στοὺς εἰδικούς, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ μὴν ἔχει σώας τὰς φρένας.
Ἀντιθέτως, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ "Pispirigkou Show", ἡ τηλε-καταδικασμένη μάνα ἀντιμετωπίζεται a priori ὡς μιὰ στυγνὴ δολοφόνος, ἡ ὁποία εἶχε προσχεδιάσει τὰ ἐγκλήματά της ἔχουσα ἀπολύτως σώας τὰς φρένας.
Ἐδῶ ἡ ἐκδοχὴ τῆς διαταραχῆς δὲν συμφέρει τὰ ΜΜΕ: Γιὰ νὰ λειτουργήσει ἡ φόνισσα ὡς ἀποδιοπομπαῖος τράγος καὶ νὰ ξεχαρμανιάσει πάνω της μὲ οἱονεὶ λιθοβολισμοὺς καὶ ἀναθέματα μιὰ διανοητικὰ καὶ ἠθικὰ μολυσμένη κοινωνία, θὰ πρέπει νὰ μπορεῖ νὰ παρουσιασθεῖ ὡς ἐνσάρκωση τοῦ Σατανᾶ - ὅπως π.χ. ὁ Μπρέϊβικ στὴν σφαγὴ τοῦ Ὄσλο, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλος τρομοκράτης ποὺ προκαλεῖ αἰματοκύλισμα14. Διότι ὁ Σατανᾶς εἶναι ὁ ἀπόλυτος ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἄρα ἐναντίον του ἐπιτρέπονται τὰ πάντα, χωρὶς περιχαρακώσεις, χωρὶς ἀναστολές.
Ὡστόσο, ἡ παραδοχὴ ὅτι ἕνας δράστης ἐγκληματεῖ καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Σατανᾶ μᾶς φέρνει ἀντιμέτωπους μὲ τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: Μήπως ὁ δράστης αὐτὸς τελεῖ τὴν ἄδικη πράξη χωρὶς νὰ ἔχει πλήρη ἱκανότητα γιὰ καταλογισμό; Τὸ ἐρώτημα τίθεται ἰδίως σὲ ὅσες περιπτώσεις γίνονται ἀνθρωποθυσίες στὸ πλαίσιο σατανιστικῶν τελετῶν.
Ἄς θυμηθοῦμε καὶ τὴν περίφημη ὑπόθεση τῶν σατανιστῶν τῆς Παλλήνης, ἡ ὁποία ἐπίσης εἶχε καταστεῖ ἀντικείμενο μιντιακῆς ὑπερεκμετάλλευσης. Σύμφωνα μὲ καταγεγραμμένα στοιχεῖα:
«τὰ ἡμίωρα (μεσημβρινὰ καὶ βραδινὰ) δελτία εἰδήσεων καλύφθηκαν γιὰ 10 περίπου ἡμέρες (ἀπὸ τίς 29/12 ἕως καὶ τοὐλάχιστον τὸ πρῶτο πενθήμερο τοῦ 1994), πολλὲς φορὲς κατὰ τὰ 2/3 τῆς χρονικῆς τους διάρκειας ἀπὸ τίς ἀναφορὲς στὴν ὑπόθεση. Πραγματοποιήθηκαν ἐκτεταμένα ρεπορτάζ, ἔγινε ἕνας βομβαρδισμὸς ἀπὸ φὶλμ ἀρχείου μὲ τὰ πλάνα ἀπὸ τὴν προσαγωγὴ τῶν κατηγορουμένων στὸν ἀνακριτὴ (30/12) καὶ τίς φειδωλὲς δηλώσεις τῶν Κατσούλη-Δημητροκάλλη, προβλήθηκαν συνοπτικὲς συνεντεύξεις μὲ "εἰδικούς" (ἱερεῖς, ἀστυνομικούς, ψυχολόγους κ.λπ.). Ὅσον ἀφορᾷ τὴν ἔντυπη δημοσιογραφία, τὸ σύνολο τῶν μεγάλων ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων ἀφιέρωναν, ἐπὶ τοὐλάχιστον μιὰ ἑβδομάδα, κατὰ μέσο ὅρο 5 μὲ 6 σελίδες στὸ θέμα»15.
Καίτοι ἡ συγκεκριμένη ὑπόθεση θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε δώσει ἀφορμὴ γιὰ τὴν συνδυαστικὴ ἐξέταση σατανισμοῦ καὶ ἱκανότητας πρὸς καταλογισμόν, στὴν ὑπ᾿ ἀριθμ. 296/1999 ἀρεοπαγιτικὴ ἀπόφαση ποὺ δημοσιεύθηκε στὸν νομικὸ τύπο16 δὲν ἔγινε καμία σχετικὴ μνεία.
Τοῦτο, βεβαίως, δὲν ἐκπλήσσει, ἀφοῦ τὰ ἑλληνικὰ δικαστήρια ἑστιάζουν συνήθως στὸν μεθοδικὸ τρόπο τέλεσης τῶν ἐγκληματικῶν πράξεων, ὑπολαμβάνοντας ὅτι αὐτὸς ἀποτελεῖ συνήθως ἀμάχητο τεκμήριο τῆς πλήρους ἱκανότητας τοῦ δράστη γιὰ καταλογισμό.
Ἀξίζει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι ἡ λογικὴ τοῦ ἀνάποδου κόσμου ἀξιοποιήθηκε ἀπὸ τὸν σχολιαστὴ τῆς ἀρεοπαγιτικ[Ης ἀποφάσεως, ὁ ὁποῖος ἐξηγεῖ:
«προκριματικὸ στάδιο γιὰ τὴν προσχώρηση τοῦ Α.Κ. [ἡγετικοῦ προσώπου τῆς ὁμάδας] στὴν σατανιστικὴ λατρεία ἦταν ἡ πλήρως ἐνσυνείδητη ἀπόταξη, ἡ ἀπέκδυση τῆς χριστιανικῆς θρησκείας». Ἡ «μετουσίωση σὲ πράξη τῶν σατανιστικῶν θεωρήσεων τόσο εἰδικὰ γιὰ τὴ δράση τῆς ὁμάδας ὅσο καὶ γενικότερα» σκοποῦσε «εὐθέως: α) στὴν ἀτίμωση τῶν χριστιανικῶν ἠθικῶν προτύπων καὶ ἀξιῶν καὶ β) στὴν ἑδραίωση μιᾶς βιοτικῆς πρακτικῆς ἐμποτισμένης ἀπὸ μία καθολικὴ ἀξιακὴ "ἀντιστροφή": ὅπου καλοσύνη, συναδέλφωση, ἀλληλεγγύη, προτείνεται ἡ ἐπικυριαρχία ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων, τῶν ἀναξίων γιὰ ἀνώτερες μορφὲς πνευματικότητας. Ὅπου ἐγκράτεια, σύνεση καὶ ταπεινότητα, ἀντιπαρατίθεται ἡ ἀποχαλίνωση, ἡ ἄκρατη καὶ ἀδυσώπητη ἰδιοτέλεια, ἡ τυφλὴ ὑποταγὴ σὲ ὁρμὲς καὶ ἐπιθυμίες»17.Ἄλλη μία σοβαρὴ ἔνδειξη ὅτι ἀνάποδος εἶναι κατ᾿ ἐξοχὴν ὁ διαβολικὸς κόσμος!
Ἀντιθέτως, σὲ παρεμφερῆ ὑπόθεση ποὺ ἐκρίθῃ ἀπὸ γερμανικὸ δικαστήριο τὸ 200218, ἔγινε δεκτὸ ὅτι οἱ δύο δράστες ποὺ σκότωσαν ἕναν 33χρονο, ἀκολουθῶντας σατανιστικὸ τελετουργικό, ἔπασχαν ἀπὸ ναρκισσιστικὴ διαταραχὴ προσωπικότητας καί, ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου, εἶχαν μειωμένη ἱκανότητα γιὰ καταλογισμό.
Τέλος, μιὰ ἀκόμη ἔκφανση τοῦ ἀνάποδου κόσμου μας ἀποτελεῖ ἡ ἑξῆς διαπίστωση: Ἡ τηλε-καταδικασμένη καὶ ὁ σύζυγός της (ἀθώα περιστερά;) τείνουν νὰ μετατραποῦν σὲ καθημερινοὺς ἀντι-ἥρωες τοῦ νέου ἀποχαυνωτικοῦ τηλε-ριάλιτι, ἀφοῦ οἱ ἀναφορὲς στὰ πρόσωπά τους γίνονται συχνὰ μὲ τὰ μικρά τους ὀνόματα: ἡ Ρούλα καὶ ὁ Μᾶνος. Ἐνῶ τὸ σύνηθες εἶναι, ἰδίως σὲ εἰδεχθῆ ἐγκλήματα, νὰ ἀναφέρεται κάθε τηλε-καταδικασμένος μὲ τὸ ἐπώνυμό του, ὥστε νὰ ἀποφεύγεται ἡ προσωποποιημένη μεταχείρισή του, ποὺ παράγει αἰσθήματα συμπάθειας καὶ ψυχικῆς ἐγγύτητας.
Πάντως, στὴν παπαδιαμαντικὴ Φόνισσα, ὁ συγγραφέας ἀποκαλεῖ τὴν ἡρωίδα τοῦ πότε Φραγκογιαννοῦ καὶ πότε Χαδούλα, «κρατῶντας μιὰ μυστική, τρυφερὴ μαζί της σχέση», ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Καργάκος στὸ βιβλίο τοy «Ξαναδιαβάζοντας τὴ "Φόνισσα"»19. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο -καταλήγει ὁ ἴδιος- ὁ Παπαδιαμάντης «δὲν κρίνει· κατανοεῖ»20. Πνίγοντας ἡ Φόνισσα μικρὰ κορίτσια:
«πρόσβαλε τὴ φύση. Ἄρα, μόνο ἡ φύση ἔχει δικαίωμα νὰ τὴν τιμωρήσει. Πάντως στὴ συνείδηση τοῦ Παπαδιαμάντη -τὴ βαθιὰ ἀνθρώπινη καὶ τὴ βαθιὰ ποτισμένη ἀπὸ ἕναν λαϊκὸ θρησκευτισμό- ἡ Φραγκογιαννοῦ δὲν εἶναι ἐγκληματίας. Ὁ Λομπρόζο πέθανε δύο χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Παπαδιαμάντη. Θεωροῦμε ἀπίθανο ὁ πολυδιαβασμένος Σκιαθίτης νὰ μὴν εἶχε ὑπόψη τίς θεωρίες του»21.Μάλιστα, δὲν πρέπει νὰ παροραθεῖ ὅτι ὡς πρὸς τὴν παπαδιαμαντικὴ Χαδούλα ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ἔδρασε ὑπὸ τὸ κράτος ἀντικοινωνικῆς διαταραχῆς τῆς προσωπικότητας, στὸ μέτρο ποὺ ἡ συμπεριφορά της χαρακτηριζόταν «ἀπὸ σκληρότητα καὶ κυνικότητα, ἔντονα χειριστικὴ συμπεριφορά, ἐπιθετικότητα, βιαιότητα καὶ ἀναλγησία»22.
Κατὰ τὸν ψυχιατροδικαστὴ Φ. Σκούρα, κρινόμενη ἡ διαταραχὴ αὐτὴ ὡς ψυχοορμητικὴ καταναγκαστικὴ ψυχονεύρωση (ἄλλως: ἰδεοψυχαναγκαστικὴ διαταραχὴ μὲ ἰδεοληπτικὲς καὶ ψυχαναγκαστικὲς πράξεις ἢ ἱεροτελεστίες), μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ μείωση τοῦ καταλογισμοῦ.
Ἐν τούτοις, ἡ ἀξιολόγηση αὐτὴ ἀπερρίφθῃ ἀπὸ τὸν καθηγητὴ Ἐγκληματολογίας Νέστορα Κουράκη, προεχόντως μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι τὰ ψυχαναγκαστικὰ συμπτώματα δὲν ἦταν πηγὴ δυσφορίας οὔτε ἡ Φραγκογιαννοῦ-Χαδούλα ἀνθίστατο ἀνεπιτυχῶς σ᾿ ἕνα τοὐλάχιστον ἀπὸ αὐτά. Ἀντιθέτως, ἡ ἰδέα ὅτι «ἐνομιμοποιεῖτο νὰ θανατώνει μικρὰ κορίτσια γιὰ νὰ τὰ γλυτώνει ἀπὸ τὰ βάσανα τῆς ζωῆς καὶ τοῦ φύλου τους, δὲν τέθηκε ποτὲ ἀπὸ αὐτὴν ὑπὸ ἀμφισβήτηση, ἀλλ᾿ ἁπλῶς ἐπιζητήθηκε -μέσῳ θεοδικίας- ἡ θεία ἐπίνευση γιὰ τίς ἀντίστοιχες ἐγκληματικὲς πράξεις της»23.
Πάντως, ὁ Κουράκης θεωρεῖ περισσότερο εὔλογη τὴν ἔνταξη τῆς Φραγκογιαννοὺς στὴν κατηγορία τῆς σχιζότυπης διαταραχῆς, συνεπείᾳ τῆς ὁποίας ἐμφανίζεται μειωμένη ἡ ἱκανότητα συμμόρφωσής της μὲ τὴν ἀντίληψη γιὰ τὸν ἄδικο χαρακτῆρα τῶν πράξεών της24.
Ἄραγε, ἡ μιντιακὴ Ρούλα εἶναι συγκρίσιμη μὲ τὴν παπαδιαμαντικὴ Χαδούλα;
_______________________________________________
1 Ἐκδ. Στερέωμα, μτφ.: Χαρ. Μπίμπη, χ.χ., σελ. 171 ἐπ., 179 ἐπ.
2 Γιὰ ἀνάλυση τοῦ παραμυθιοῦ «Ἡ Χιονάτη καὶ οἱ ἑπτὰ νᾶνοι» βλ. Βαθιώτη, Ἀπὸ τὴν πανδημία στὴν κλιματικὴ ἀλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σὲ φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 433 ἐπ.
3 Μτφ.: Θ. Τσαπακίδης, Ἐκδ. τοῦ Εἰκοστοῦ Πρώτου, Ἀθήνα 2011, σελ. 78 ἐπ.
4 Ραμονέ, ό.π., σελ. 79.
5 Ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Petley, ΜΜΕ. Παράθυρο στὸν κόσμο ἢ παραμορφωτικὸς καθρέφτης;, ἐκδ. Σαββάλα, Ἀθήνα 2004, σελ. 5.
6 Βλ. π.χ. Φιλιππίδη, Ψυχολογία καὶ Ποινικὸ Δίκαιο, εἰς: Μνήμη Χωραφά / Γάφου / Γαρδίκα, Τόμ. Β΄, ἐκδ. Ἀντ. Ν. Σάκκουλα, Ἀθήνα-Κομοτηνὴ 1986, σελ. 319.
7 Αὐτὸ τὸ ἀπόφθεγμα («μερικὰ φάρμακα εἶναι χειρότερα ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς κινδύνους») ἀνήκει στὸν Σενέκα τὸν Πρεσβύτερο καὶ ἔχει ἀξιοποιηθεῖ π.χ. ἀπὸ τὸν Ρ. Μπέρτον, Ἡ ἀνατομία τῆς Μελαγχολίας, Τόμ. ΙΙ, μτφ.: Π. Χοροζίδης, ἐκδ. Ἠριδανός, Ἀθήνα 2008, σελ. 48.
8 Ό.π., σελ. 75.
9 Γιὰ τὸν ἐμβολιασμὸ ὡς δηλητηριώδη παγίδα βλ. Βαθιώτη, Ἀπὸ τὴν τρομοκρατία στὴν πανδημία. Ὑποχρεωτικὲς ἰατρικὲς πράξεις στὸν πόλεμο κατὰ τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ, 2η ἔκδ., Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 164 ἐπ.
10 Γιὰ τὸν ὅρο αὐτὸν βλ. Regina Harzer, Staaten im globalen Naturzustand? -Eine Stellungnahme zu den Attentaten in Amerika am 11. September 2001-, Τιμ. Τόμ. Lüderssen, 2002, σελ. 481.
11 Ποινικὰ Χρονικὰ 2002, σελ. 620, μὲ σχόλιο Κ. Βαθιώτη.
12 Βλ. τὴν ἀναλυτικὴ ἐξιστόρηση τοῦ Alexis, Morde am Fliessband: Eine Sammlung der interessantesten Kriminalgeschichten aller Länder, 2017, σελ. 13 ἐπ.
13 Εὐριπίδου, Ἴων, στ. 843-846: «Ἐκ τῶν δε δεῖ σὲ δὴ γυναικεῖὸν τί δρᾶν· ἢ γὰρ ξίφος λαβοῦσαν ἢ δόλῳ τινὶ ἢ φαρμάκοισι σὸν κατακτεῖναι πόσιν καὶ παῖδα, πρὶν σοὶ θάνατον ἐκ κείνων μολεῖν».
14 Γιὰ τὴν παρουσίαση τοῦ ἑκάστοτε ἐχθροῦ ὡς «διαβολικοῦ ἐκ φύσεως» βλ. Chomsky, Παρεμβάσεις, μτφ.: Ἀρ. Ἀλαβάνου, ἐκδ. Λιβάνη, Ἀθήνα 2009, σελ. 185/186.
15 Ἀγγ. Καρδαρά, Ἔγκλημα καὶ Media: Ὑπόθεση τῶν «Σατανιστῶν τῆς Παλλήνης», https://www.postmodern.gr/egklima-ke-media-ypothesi-ton-sataniston-tis-pallinis/
16 Ποινικὰ Χρονικὰ 1999, 1036 = Ποινικὴ Δικαιοσύνη 1999, 668, μὲ σχόλιο Π. Παπαϊωάννου.
17 Παπαϊωάννου, Ποινικὴ Δικαιοσύνη 1999, σελ. 678.
18 Βλ. Gilbrich, When Satan lives . . . - Anmerkungen zur Diagnostik und Therapie. Zum "Satanisten-Mord" von Witten, https://sekten-info-nrw.de/information/artikel/artikel-zum-themenbereich-satanismus/when-satan-lives-.-.-.---anmerkungen-zur-diagnostik-und-therapie.-zum-satanisten-mord-von-witten
19 Ἐκδ. Gutenberg, Ἀθήνα 1987, σελ. 53.
20 Καργάκος, ό.π., σελ. 59.
21 Καργάκος, ό.π., σελ. 59/60.
22 Κουράκης, Ἡ «φόνισσα» τοῦ Παπαδιαμάντη. Μιὰ ἐγκληματολογικὴ καὶ ποινικὴ προσέγγιση, Τιμ. Τόμ. Ἀπ. Γεωργιάδη, ἐκδ. Ἀντ. Ν. Σάκκουλα, Ἀθήνα-Κομοτηνὴ 2006, σελ. 2689 ἐπ., 2693.
23 Ό.π., σελ. 2708.
24 Ό.π., σελ. 2713.
___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
