Είπε ο Απ. Παύλος «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».(Γαλ. 1, 8).
Ο Μέγας Αθανάσιος είπε ότι «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός».
Ο Μέγας Αθανάσιος διδάσκει να αποφεύγουμε όχι μόνο τούς αιρετικούς, αλλά κι εκείνους πού εξωτερικά μεν ομολογούν την ορθόδοξο πίστη, επικοινωνούν όμως με αιρετικούς· μ’ αυτούς, συμβουλεύει να μην έχουμε εκκλησιαστική επικοινωνία· δεν μας συμβουλεύει να περιμένουμε κάποια χρόνια, ώσπου να αποφασίσει πρώτα κάποια Σύνοδος: «Ών το φρόνημα αποστρεφόμεθα», γράφει, «τούτους απὸ της κοινωνίας προσήκει φεύγειν».
«Φύγωμεν οὖν τούς τάς πατρικάς ἐξηγήσεις μή
παραδεχομένους, ἀλλά παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τά ἐναντία, καί τάς μέν ἐν
τῷ γράμματι λέξεις περιέπειν ὑποκρινομένους, τήν δέ εὐσεβῆ διάνοιαν ἀπωθουμένους· καί φύγωμεν μᾶλλον
ἤ φεύγει τις ἀπό ὄφεως. Ὁ μέν γάρ ἐνδακών τό σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου
ψυχῆς χωρίσας· οἱ δέ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτήν τοῦ
Θεοῦ, ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς.