Το αληθινό νόημα της Οδύσσειας
– Να διαβαστεί μετά απείρου προσοχής!!
Άραγε αυτό γιατί δεν μας τα διδάξαν στο σχολείο; “..Διαβάστε το! Αρκούν 2 λεπτά. Αλλά μπορεί να το σκέπτεστε για πολύ περισσότερο
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ. Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα. Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη! Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!
Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος. Γι’ αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! ..”
========================================
Έτερον σχετικό
Η ατίμωση των ιερών μπορεί να τιμωρηθεί και να καθαρθεί από τους ανθρώπους μόνο με αίμα
Παναγιώτης Λιάκος
«δημοκρατία»
«Γυμνώθη από τα ράκη του ο πολύβουλος Οδυσσεύς
και στο κατώφλι σάλταρε με τόξο και φαρέτρα
γεμάτη βέλη, κι έχυνε βέλη με γρηγοράδα
εμπρός στα πόδια του, αυτού, και είπε στους μνηστήρες:
“Αυτός ο άθλος άβλαβος τελέστηκε και τώρα
θα βάλω στόχο που κανείς άνδρας άλλος δεν χτύπησε,
μήπως πετύχω και μου δώση δόξα ο Απόλλων”.
Είπε, και στον Αντίνοο έστειλε το πικρό βέλος».
Ομήρου «Οδύσσεια», Ραψ. Χ, στ. 1-8, έμμετρη μετάφραση Κώστας Δούκας, εκδ. Αιγηίς, Αθήνα: 2017, σελ. 725.
Ο νόμιμος ηγέτης του τόπου και αφέντης του οίκου απουσιάζει σε εκστρατεία και τη θέση του έχουν καταλάβει παράσιτα, τα οποία μολύνουν την ιερότητα της εστίας, οικειοποιούνται την κινητή και ακίνητη περιουσία του, διεκδικούν την ίδια τη γυναίκα του και μιαίνουν ό,τι αγγίζουν.
Ο πολεμιστής επιστρέφει από τις μάχες και τις περιπλανήσεις του και θέλει να ορίσει ξανά τα του οίκου του. Το έλεος για τους καπήλους, τους βέβηλους, τους «μνηστήρες» είναι ανύπαρκτο. Η μνηστηροφονία είναι απαραίτητη προϋπόθεση της επανεκκίνησης του βίου σε ρυθμό κανονικό, με αρμονία και τάξη.
Ο πρώτος μνηστήρας που πέφτει νεκρός από τα χέρια του Οδυσσέα είναι ο Αντίνοος. Στους στίχους 15-20 της Ραψωδίας Χ διαβάζουμε: «Σημάδι βάζει τον λαιμό και τον χτυπά με βέλος / κι από τον απαλό λαιμό αντικρύ περνάει η ακύ. / Γέρνει απ’ την άλλη, κι έπεσε το κύπελλο απ’ το χέρι / του χτυπημένου, κι έτρεξ’ ευθύς αίμα παχύ απ’ την ρίνα / ανθρώπινο. Κι ευθύς μακριά του ώθησε το τραπέζι / με μια κλωτσιά και χύθηκαν τα φαγητά στην γη».
Η ομηρική περιγραφή είναι τόσο ζωντανή, γεμάτη με εικόνες και ήχους από την πραγματική ζωή, ώστε θυμίζει ρεπορτάζ, πλάνα από σύγκρουση την οποία κατέγραψε κινηματογραφικός φακός και όχι ποίημα που έγραψε κάποιος «τυφλός». Η αιχμή του βέλους που διαπερνά τον λαιμό του Αντίνοου, το κύπελλο που πέφτει από το χέρι του και το αίμα που χύνεται πηχτό από τη μύτη του δίνουν μια αίσθηση λήψης στιγμιότυπου σε αργή κίνηση – μια σύλληψη μοναδική, που διατηρεί τη γοητεία και το μεγαλείο της αλώβητα μέχρι σήμερα. Η δύναμη των λόγων του Ομήρου ξεπερνά κάθε απόπειρα περιγραφής και αξιολόγησής τους.
Ομως το μήνυμα του πατέρα του ελληνικού έπους δεν είναι απλώς… αισθητικό και εικονοπλαστικό, αλλά βαθιά πολιτικό και εξαιρετικά απλό. Η ατίμωση των ιερών μπορεί να τιμωρηθεί και να καθαρθεί από τους ανθρώπους μόνο με αίμα. Ο Θεός έχει τον δικό του τρόπο να απονέμει αληθινή Δικαιοσύνη. Το είδος μας, όμως, έχει τον δικό του τρόπο να ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Οτιδήποτε στρέφεται με τόσο ευθύ, βέβηλο και ιταμό τρόπο εναντίον των ανθρωπίνων εστιών πρέπει να τερματίζεται άμεσα, οριστικά, δίχως δισταγμούς.
Ο Οδυσσέας δεν διαπραγματεύεται με τους μνηστήρες. Με μερικούς συζητά, αλλά όλοι οι διάλογοι έχουν τελικό στόχο την εξόντωσή τους, όχι κάποια… συνεννόηση.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί το όνομα του πρώτου μνηστήρα που φονεύεται. Είναι ο Αντίνοος, αυτός που ετυμολογικά ερμηνεύεται και ως εκείνος που βρίσκεται απέναντι από την ορθή φορά του νου και αντιλέγει στο σωστό (Αντί+νους). Δεν είναι τυχαία η περιγραφή του φόνου του Αντίνοου με το βέλος που διαπερνά τον λαιμό του. Ο Ομηρος υποδεικνύει τον σωστό τρόπο να αποκατασταθεί η τάξη σε μια πολιτεία διαλυμένη και παραδομένη στη φθορά και τη σήψη. Πρώτα πρέπει να καταπολεμηθεί ο μηχανισμός που στήνεται από τους «μνηστήρες» για να συγκαλύπτεται η αλήθεια και να παρουσιάζεται το μαύρο σαν άσπρο. Αυτό στην εποχή μας μπορεί να «μεταφραστεί» σαν ανάγκη κυριαρχίας στο επικοινωνιακό πεδίο.
Το βέλος που πρέπει να εκτοξεύσουν οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας εναντίον του σύγχρονου Αντίνοος είναι η αλήθεια. Το τόξο που μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση στο βέλος της αληθείας είναι ισχυρά ΜΜΕ και μηχανισμοί παραγωγής ιδεολογίας, που υπηρετούν φανατικά τον λαό και την πατρίδα. Μόνο έτσι μπορεί να καθαρθεί το άγος που μας μολύνει και μας τυραννά.
