ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΑΝ ΑΝΑΞΙΟ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΓΡΙΒΑ...
Το Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου!
Η Βουλή των αντιπροσώπων στην Κύπρο αποβάλλει τον Γεώργιο Γρίβα –Διγενή από την ελληνική Ιστορία της νήσου!
Τα νέα που μας έρχονται από την μεγαλόνησο της μαρτυρικής Κύπρου είναι απογοητευτικά για τον Ελληνισμό, αν και αναμενόμενα αφού η Αριστερά, εδώ και χρόνια, δολοφονεί συστηματικά τη μνήμη των αντιπάλων της. Κι ο Γρίβας ήταν δηλωμένος αντίπαλος της! Έπειτα, λοιπόν, από την απόφαση της ολομέλειας της Βουλής της Κύπρου ότι ο Γ. Γρίβας είναι πλέον: «Ανάξιος κάθε είδους τιμής!» όπως αναφέρει η ιστοσελίδα dialogos. com. Cy. (https://dialogos.com.cy/apofasi-voylis-anaxios-eidoys-timis-o-georgios-grivas/) στις 02-12-2022.
“Με 23 ψήφους υπέρ και 15 κατά, η Ολομέλεια της Βουλής υπερψήφισε το ψήφισμα που κατέθεσε το ΑΚΕΛ για τη Δημοκρατική Αντίσταση, με αφορμή την 7η Δεκεμβρίου, Ημέρα Μνήμης των Μαχητών της Αντίστασης. Καταψήφισαν μόνο ο ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ.
Στο ψήφισμα γίνεται ρητή αναφορά στο ρόλο του Γρίβα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ανάξιος κάθε είδους τιμής από την πατρίδα.”
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΡΙΒΑΣ
Ο διάσημος συγγραφέας Τζώρτζ Όργουελ έγραφε στο βιβλίο του ‘’1984’’ τη φράση : «Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν». Πράγματι η φράση του Όργουελ επιβεβαιώνεται με την προαναφερθείσα απόφαση της Βουλής της Κύπρου κατά του Γρίβα, αφού η προπαγάνδα της αριστεράς κατά του προσώπου του θρυλικού Διγενή επιτέλους τον τοποθέτησε στο «πυρ το εξώτερον» και τον «δαιμονοποιεί» επίσημα.
Οι νέοι των ημερών μας σίγουρα αγνοούν ποιος ήταν ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας ή ακόμα θα έχουν λαθεμένη άποψη η οποία καλλιεργήθηκε μέσα από βιβλία στρατευμένων κονδυλοφόρων με μισές αλήθειες και με την παραποίηση των ιστορικών γεγονότων.
Ο Γεώργιος Γρίβας ήταν Έλληνας της Κύπρου. Υπήρξε αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφερε το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη υπηρετόντας στην ΙΙα Μεραρχία Πεζικού ως επιτελάρχης υπό τις διαταγές του Υποστρατήγου Λάβδα. Την περίοδο της κατοχής υπήρξε αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης «Χ» και πολέμησε εμπράκτως και με κάθε μέσον τις δυνάμεις Κατοχής, ενώ παράλληλα παρείχε πολύτιμες πληροφορίες στην εξόριστη ελληνική Κυβέρνηση στο Κάιρο και στο Γενικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Μάλιστα αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού που δεν είχαν μεταβεί στη Μέση Ανατολή και ήταν μέλη της οργάνωσης «Χ», μετέβησαν στην Ήπειρο και ενίσχυσαν τις δυνάμεις του Ναπ. Ζέρβα για να συνεχίσει το αντάρτικο αγώνα. Κατά τα Δεκεμβριαννά του 1944, η «Χ» μαζί με τη Χωροφυλακή , την ΙΙΙη Ορεινή Ταξιαρχία και τις βρετανικές δυνάμεις αντιμετώπισαν την ένοπλη κομμουνιστική ανταρσία που εκδηλώθηκε μετά το συλλαλητήριο του Συντάγματος. Η «Χ» και οι εθνικές δυνάμεις εμπόδισαν την κατάληξη της εξουσίας από το ΚΚΕ και αυτό δεν το συγχώρεσαν ποτέ οι εν Ελλάδι οπαδοί της Σοβιετικής Ενώσεως καθώς και το γεγονός ότι ο Γρίβας ήταν υπέρμαχος της επιστροφής του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ στην Ελλάδα με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης τη ριψοκίνδυνη εποχή της κατοχής, ο Γρίβας γνωρίσθηκε και με τον διευθυντή της ΕΣΤΙΑΣ, Αχιλλέα Κύρου, του οποίου τις συμβουλές εκτιμούσε ιδιαιτέρως σύμφωνα με τον Συνταγματάρχη Όμηρο Παπαδόπουλο.
Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡΙΒΑ
Η ελληνική πολιτεία με την υπ’ αριθ. 155/ 1950 Εγκύκλιο Διαταγή του Υπουργείου Στρατιωτικών ανέφερε ότι στο Β.Δ. της 10/03/ 1950 η «Χ» αναγνωρίζονταν ως εθνική οργάνωση εσωτερικής αντιστάσεως κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Ο Γρίβας κατάφερε όμως κάτι ακόμα πιο σπουδαίο με τον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α στην Κύπρο (1955-1959) με το να του αποδοθεί η ύψιστη τιμή από την ελληνική βουλή την 18η Μαρτίου 1959 ανακηρύσσοντας τον «Άξιον της Πατρίδος» και έλαβε τον βαθμό του Αντιστρατήγου του Ελληνικού Στρατού.
Δεν μπορούμε να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν τα ανωτέρω έχουν αξία για τους Έλληνες της Κύπρου ή αν στη ζυγαριά της καρδιάς τους έχει μεγαλύτερη σημασία τι έπραξε η «ΕΟΚΑ Β’» και λόγω αυτού εξοστράκισαν τον Γρίβα από την Ιστορία. Ένα όμως είναι σίγουρο πως όταν ο ελληνισμός ήταν διαιρεμένος υπέστη ήττες και καταστροφές. Η εθνική μας Ιστορία έγραψε ότι μετά τη δόξα των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων 1912-‘13 οδηγηθήκαμε στην ήττα στη Μ. Ασία το 1922. Ενώ από το ανεπανάληπτο Έπος των ετών 1940-‘41 οδηγηθήκαμε τρεις δεκαετίες μετά στην ήττα του 1974 στην Κύπρο από τις τουρκικές δυνάμεις. Ποιος άραγε μπορεί στις μέρες μας να αναλάβει την ευθύνη νέας διαίρεσης του ελληνισμού και μίας μελλοντικής εθνικής ήττας; Συμπερασματικά «η Διχόνοια που βαστάζει ένα σκήπτρο η δολερή» κατά τον Διονύσιο Σολωμό, είναι τελικά στο DNA του ελληνικού έθνους ανά τους αιώνες και δεν φαίνεται να υπάρξει ποτέ φάρμακο για τη θεραπεία της εθνικής νόσου.
